Ik moet dit even kwijt, vandaag is mijn dochtertje (15 maanden) voor het eerst mee, voor maar 2 uurtjes maar toch, naar het huis van papa. Ik vind het heel erg spannend. Het huis van papa is nl nogal een puinhoop, nou ja het staat propvol (echt propvol) met vanalles en nog wat, veel kabels en electra, een heel steile keldertrap en nog een trap. Mijn dochtertje is erg snel (ik bedoel een seconde niet kijken en ze is weg), erg ondernemend en klimt werkelijk overal op, maakt niet uit wat voor toeren ze moet uithalen ze is nog maar ca 75 cm maar zit zo boven op de rugleuning van de bank of op de hoge vensterbank of tafel. Haar vader is, hoe zeg ik het, nogal erg op zichzelf gericht, ik bedoel dan geestelijk afwezig dat er echt niks binnenkomt, en dan lopen er ook nog mijn twee drukke ondernemende zoontjes van 3,5 rond die alle aandacht nodig hebben. Voorheen kwam hij haar altijd even halen om te wandelen ofzo, mijn voorwaarden zijn nl. dat eerst het huis in orde moet zijn (Madeliefvriendelijk), en hij eerst wat vaker met haar moet optrekken, en ik moet er zeker van zijn dat hij het ook kan, zijn aandacht bij drie kinderen te houden. Maar voor sinterklaas dan een uitzondering. Maar ik hou mijn hart vast (ja ik weet het loslaten, maar ik ken mijn ex en mijn kinderen en dat maakt het toch wel lastig). Pff, nog maar een uurtje en ik ga haar ophalen.
ik hoop dat het allemaal goed is gegaan kan me voortstellen dat je her erg moeilijk vond. Ik zou er niet aan moeten denken meer. mijn ex is nu echter al een jaar uit beeld, maar de beginperiode was mijn zoontje soms ook een momentje, dag daar en dan maakte ik me ook voortdurend zorgen eigenlijk ook omdat hij onverantwoordelijk en kinds is etc. Niet geheel onterecht bleek ook. Maar goed ex heeft zelf uiteindelijk afgehaakt en doe het nu helemaal zelf. begrijp van jou dat je andere 2 kinderen er al komen. Gaat dat wel goed? succes ermee
Bedankt voor je reactie. Alles is gelukkig goed gegaan ik had de jongens op hun hart gedrukt goed op hun zusje te passen en dat hebben ze ook gedaan. De kelderdeur had bv opengestaan en die hadden ze nog op tijd dicht gedaan. Ex gaf aan dat hij inderdaad wel heel goed op moest passen met haar. En daar heeft hij gewoon heel veel moeite mee. De jongens blijven wel daar en ook slapen. Maar die zijn al best zelfstandig (voor zover dat kan met 3,5) en passen heel goed op elkaar. Maar ben altijd blij als ze weer (gezond en wel) thuis zijn. Hun vader laat ze met gemak ook tot een uur of 10 in hun bed liggen al zijn ze om 7 uur wakker, en dan mogen ze bijna geen geluid maken want dan kan hij niet slapen :x. Maar goed dat weet je natuurlijk allemaal niet zeker he, en de jongens vertellen zelf ook weinig en ik ga ze dan ook niet uithoren want dat merken ze gelijk. Probeer maar lekker positief te blijven
Goed om te horen dat het goed ging bij je ex. Ik zou alleen wel oppassen met je zoons de "verantwoordelijkheid" te geven over hun zusje. Als er wel wat gebeurt, kunnen zij zich vreselijk schuldig voelen. Het is en blijft de verantwoordelijkheid van de vader om op zijn kinderen te passen. Kan je hem niet desnoods helpen zijn huis veilig te maken en wat op te ruimen ofzo? Traphekje voor de kelderdeur etc etc?
Je hebt gelijk wat betreft de verantwoordelijkheid leggen bij jongens, ik probeer dit eigenlijk ook niet te doen. Ik heb hem nu een traphekje meegegeven, en denk wel dat hij die gaat installeren. Maar verder wilt hij nooit dat ik ergens bij help, en eerlijk gezegd zou ik ook echt niet weten waar te beginnen. Vandaar dat ik ook heb gezegd dat Madelief alleen komt als het huis (tenminste de benedenverdieping waar zei rondbanjert) Madeliefproof is.