Ze zal even moeten ontdooien daar, maar het is moeilijk om ze inderdaad niet bij jou te hebben! Ben je ook terug aan het werk? opvang gaat super goed. Ons mannetje heeft echt een prachtige klik met 1 van zijn vaste begeleidsters. Zo mooi om te zien. Hij is dus in prima handen en wordt er rot verwend! Nog meer dan thuis! Ze had ook al aangeboden dat ze wou babysitten op hem, dus ook super voor ons wanneer we eens onder ons 2 weg willen. Maar voorlopig kunnen we hem niet missen en gaat hij gewoon overal mee!
Oh zo fijn hè? Dan is het ineens zo anders. Dan komen ook pas echt die geluk gevoelens naar boven❤️. Heel mooi gezegd meid en je hebt helemaal gelijk, gewoon eerst maar intens genieten van jullie kleine man en wat komt dat komt! Gewoon lekker even op z’n beloop laten.
Aahh wat superfijn om te horen dat jullie ventje nu lekker vrolijk is en het goed gaat!! Ik moest regelmatig wel eens even aan jullie denken en hoopte zoo voor jullie dat hij snel uit dat huilen zou gaan! Als ik je dingen zo lees is het echt enorm herkenning. Zo'n periode laat hele diepe sporen na en is echt ontzettend heftig. Toevallig heb ik het ook laatst besproken met mijn therapeut dat wij allebei een 2e niet zomaar weer zouden aandurven, ook al was dat oorspronkelijk zekerweten ons plan. Zij vertelde dat ook daar emdr voor ons allebei in mogelijk zou zijn indien er in de basis de wens wel is, maar we het door het trauma van de depressie en het vele huilen van hem niet nog een keer durven. Wij gaan hier nog over nadenken of we behoefte hebben aan zo'n gezamenlijke therapiesessie, maar dat bestaat dus wel! Wellicht dat zoiets voor jullie uiteindelijk ook nog iets is om te overwegen, zodat niet jullie trauma aan de basis ligt van dat besluit maar echt jullie eigen wensen. En voor trauma's werkt emdr echt heel erg goed!
Ik lees ook nog even mee. @Newbie123 en @DBoer . Ik had na de geboorte een PTSS die ik zelf niet herkende/realiseerde totdat ik blijkbaar niet meer durfde of kon slapen door herbelevingen&nachtmerries en uiteindelijk door de slaapdeprivatie psychotisch werd (ik mis de eerste 2-3 maanden grotendeels in mijn geheugen). En daarna nog veel angst/moeite om mezelf weer te vertrouwen. Heb er 15 weken voor opgenomen gelegen op een speciale moeder baby unit, veel emdr gehad en therapie, en wij staan zeker open voor een tweede. Ik zou het zelfs nog een keer riskeren, en mijn man ook. Maar wij hebben dan de “luxe” gehad van veel therapie tijdens de opname. Wat ik ermee wil zeggen; gun het tijd en evt therapie. Je hoeft niet nu te kiezen tenzij je 42-43 bent. Ik heb tijdens de opname genoeg oud patiënten gesproken die wel voor een volgend kind hebben gekozen ondanks de kraambedpsychose, PTSS of PND. Maar daar eerst ook niet aan moesten denken.
Dankje. Met mij gaat het goed! De eerste paar maanden als mamma waren voor mij ontzettend angstig en vond ik verschrikkelijk , en dat geeft me nu nog wel eens wat verdriet dat ik zoveel heb gemist in die periode. Maar ik kijk erop terug als een “ervaring” die ons verder heeft gevormd en niet onze toekomst gaat beïnvloeden in negatieve zin.
Hoi dames. Sorry, ik heb dit topic een beetje verwaarloosd. Kan nu eindelijk wat uitgebreider reageren op mijn laptop. Wat een verhalen hier. Goed en leuk nieuws en ook heftige ervaringen. @Newbie123 @DBoer @Knut10 Wat een pittige start hebben jullie gehad zeg. Dat gaat je echt niet in de koude kleren zitten, en ik kan me voorstellen dat het verdriet geeft dat de roze wolk die eerste maanden afwezig was, en het meer overleven was dan iets anders. Blij om te lezen dat het nu met jullie allen (+ de baby's) een stuk beter gaat. Wel heel begrijpelijk dat het idee van eventueel een tweede zwangerschap/bevalling/kraamperiode/baby angst oproept. Met tijd komt raad, denk ik. En mocht de wens wel sterk aanwezig zijn straks, dan hoop ik dat jullie goede begeleiding kunnen krijgen als jullie daar behoefte aan hebben! Vervelend ook van de medische problemen bij jullie kleintjes @Nino12 en @Marlena. Hopelijk verdwijnt het uiteindelijk vanzelf. Hoe gaat het met de zwangerschap Marlena? Heb je al je eerste echo gepland? Hier gaat het heel goed. Voel me haast schuldig om te zeggen dat wij best wel een droombaby hebben, en ik het vooral heel erg leuk, gezellig, en eigenlijk helemaal niet zwaar vind.. Zo kan het dus ook. Ik besef dat we erg veel geluk hebben met hoe makkelijk hij is. Hij ontwikkelt zich vlot en is al lekker een tijdje aan het rollen. Ook kletst hij graag wat af en is hij erg goedlachs.. De 31e eerste prikjes, hopelijk heeft hij er niet teveel last van. Ik vind de tijd vooral heel snel gaan. Als ik nu foto's en filmpjes zie van de eerste weken, kan ik me al bijna niet meer voorstellen dat hij ooit zo klein is geweest. Verdrietig enerzijds, anderzijds erg leuk om hem te zien groeien!
Oh wauw hij is ook alweer 3 maanden oud! Wat gaat dat snel allemaal. Heerlijk toch dat jullie zo genieten? Alleen maar super fijn! Hopelijk vallen de prikjes mee. Hier had ze toen vooral last van de plek waar de prikjes gezet waren.
@zegenwens wat fijn om te horen dat het zo goed gaat en zo makkelijk daar hoef je je zeker niet schuldig over te voelen! Hier gaat het nu ook gewoon goed en fijn en daar voel ik ook geen schuld over en ik hoop dat de prikjes mee zullen vallen
Fijn te horen dat het jullie zo goed bevalt! Hoef je je zeker niet schuldig om te voelen. Het is ook goed te horen dat er wel makkelijke baby’s bestaan!
Hoi allemaal, Heftige verhalen lees ik hier allemaal over de eerste paar maanden. Wat knap hoe jullie je er doorheen hebben gevochten en nu staan waar jullie staan! Ik heb zelf nooit een postnatale depressie of psychose gehad. Maar, heb wel echt ENORM veel last gehad van hele nare intrusies. Ik werd daar echt paniekerig en onpasselijk van en durfde ook niet goed alleen te zijn met de baby. Dit heeft denk ik tot afgelopen zomer geduurd. Als mijn vriend een weekendje weg was, ging ik naar mijn ouders. Ik weet dat intrusies normaal zijn, heel veel nieuwe moeders hier last van hebben, en je ze beter niet weg kan duwen maar er 'gewoon' laten zijn. Toch vond ik het echt verschrikkelijk. Hele nare beelden en ideeen had ik steeds en zag het beeld dan voor me alsof het echt gebeurde. Ik ben best wel bang om dit weer te krijgen over 8 maanden... Op zich belemmerde het mijn dagelijks leven verder niet maar heel naar was het wel. Herkennen anderen dit?
Wat naar ook zeg. Wat je zegt: het komt idd vrij vaak voor, maar dat maakt het niet minder naar. Ik heb er nu geen last van, maar in een eerdere periode jaren geleden wel veel last van gehad, maar dat had niks met baby's te maken. Het is heel erg naar inderdaad. Ik heb niet echt andere tips dan het er idd gewoon maar laten zijn, en weten dat jij niet je gedachten bent. Een gedachte is maar een gedachte, hoe naar die ook is.. Hopelijk valt het deze keer mee voor je!
hee meid wat naar zeg! Wel goed dat je ze erkend en weet hoe je er mee om moet gaat. Ik heb dit ook wel eens! Gelukkig niet vaak maar als ik bijvoorbeeld niet helemaal lekker in m’n vel zit dan komen ze inderdaad wel eens!
Hi @Marlena, wat naar dat je die intrusies had. Ik heb daar zelf geen last van gehad, maar ken wel iemand die daar flink last van had. Misschien iets om te bespreken met de HA/POP-poli? Want daar is wel wat aan te doen namelijk als het zich weer ontwikkeld over 8 maanden. Lijkt me een hele nare ervaring namelijk. Hoop dat alles goed gaat met jou en de mini
Goed. Langzaamaan begint het nieuwe leven het nieuwe normaal te worden. En dat is heel fijn. We zitten wel weer aan 2 nachtvoedingen (hij weigert de fles overdag helaas), en gaat echt niet slapen zonder. Heel irritant. We willen graag weer eens wat meer slapen snachts
Oh echt hè? Ineens heb je een heel ander leven en dat is dan het nieuwe normaal inderdaad haha. Weet je waarom hij het weigert?? Ook al eens andere fles en speen geprobeerd ??
Liefs aan jullie allen ❤️ Onze kleine dame wordt gewoon al bijna 1... de tijd gaat hard! (en soms ook niet haha).