Mijn peuter van 3 is de laatste tijd nogal snel bang als hij iets gezien/gelezen heeft. Zo had ik dat leesboek van een kleine krokodil die wel een kindje lust gekocht, dat heb ik later gewoon weg kunnen leggen. Hij bleef maar vragen over die krokodil en vanaf toen waren alle krokodillen eng etc. Terwijl het eigenlijk een grappig verhaaltje is wat mij wel leuk leek voor zijn leeftijd. Ik merk gewoon dat hij ook na het zien van tekenfilmpjes op Zapp ofzo, echt kinderdingen dus, snel onder de indruk is. 'sAvonds voor het slapengaan begint hij dingen op te halen die hij gezien heeft en dan zegt hij dat hij het eng vond. Wie heeft er tips hoe hiermee om te gaan? Op de psz lezen ze dus nog gewoon Dikkie Dik voor en dit lijkt hij ook leuk te vinden, terwijl ik zelf dacht dat dit meer geschikt is voor 0-2 jarigen qua schrijfstijl? Iemand nog tips voor echt gezellige boekjes voor 3-4 jarigen zodat het voorlezen ook leuk blijft? Disney films enzo vermijd ik nog, dit is nog te indrukwekkend. Ik hou het voor nu qua filmpjes meer op Sesamstraat en Brandweerman Sam, dat soort dingen.
Hier zitten we in dezelfde 'alles is eng' fase. Gemerkt dat ze over dingen meer gaat nadenken. Gelezen in een boek (weet zo even niet meer welke) dat tussen 2,5/3,5 hun fantasie tot ontwikkeling komt. Hier vind ze op het ogenblik voor donker eng. We hebben er over gepraat (waarom ze dat eng vind enzo) Onze oplossing voor dit probleem is dat wij boven het licht op de hal aanlaten als ze gaat slapen. Na ongeveer 15 minuten doen we dit uit. Ook met andere dingen die ze eng vind (of veel indruk maken) praten wij erover. Proberen we uit leggen dat het niet eng is en haar niks kan overkomen. Is ze echt in paniek (nu al 2x zo'n nachtmerrie gehad dat ze echt gillend wakker werd) dan blijf ik maar zeggen dat papa en mama er zijn en dat haar niks kan gebeuren.
Onze zoon (bijna 4) is ook snel bang, met name voor filmpjes en dat lijkt te maken te hebben met het geluid/de muziek die gepaard gaat met de spannende stukjes. Als hier de tv aanstaat, is dat dus voor echte peuterprogramma's. Mijn broertje keek toen hij 4 was spiderman en megamindy, nou dat moet ik hier echt niet proberen. Het zal inderdaad ook te maken hebben met de levendige fantasie en het onvermogen dat er nog is om echt van nep te kunnen onderscheiden. Het ene kind is er ook gevoeliger voor dan het ander. Wat boekjes betreft kun je kiezen voor harmonieuze verhalen, als je kindje al goed naar verhalen kan luisteren zijn scandinavische prentenboeken erg leuk en we hebben ook een aantal boeken van uitgeverij Christofoor. En gouden boekjes, ook heel spanningsloos (en saai om voor te lezen, maar wij hebben spanning 'nodig', zij niet) Hier wordt Dikkie Dik ook nog vaak gelezen, net als Jip en Janneke.
Mijn zoontje is vanaf het begin af aan altijd al dol geweest op 'enge' en spannende dingen (dinosaurussen, draken, wolven, krokodillen, heksen, monsters), maar ik ga de laatste tijd wel aan hem merken dat hij over bepaalde dingen wat meer na gaat denken. Ik ging me met voorlezen bijvoorbeeld altijd erg te buiten aan enge heksenstemmetjes en zo, en ik merkte dat hij opeens bepaalde boekjes niet meer wilde lezen. Dus nu lees ik alles gewoon lekker luchtig en vrolijk voor, en dan vindt hij het weer leuk. Ook hoor ik hem opeens af en tor over het donker, geluiden, dat soort dingen. Niet heel heftig hier, omdat hij dus wel een beetje een 'peuterhorror'-fan is, maar toch wel merkbaar, dus ik denk dat het echt bij de leeftijd hoort. Ik merk ook als hij aan het spelen is dat zijn fantasie erg aan het ontwikkelen is, dus het lijkt me normaal. Leuke, absoluut niet spannende, boekjes vind ik bijvoorbeeld: Fiet wil rennen Superbeesje 1 muisje kan geen optocht zijn Piepklein taartje 3 kleine beertjes Draak Dries (twijfelgevalletje voor jullie misschien, weliswaar een draakje, maar wel een heel lief en grappig draakje) Christopher Knabbel Ik vind je lief, papa (of mama, opa of oma) De allerliefste knuffel van de hele wereld Rupsje Nooitgenoeg Elmer, de kleurtjesolifant Dikkie Dik, Nijntje en Kikker kunnen ook nog prima, vind ik.
EDN: hier ook een meisje dat superhelden is op spannend... Als er draken en heksen in voorkomen kan het bijna niet eng genoeg. Maar oh wee als het boek over inbrekers gaat... Dan is het ineens TE eng. En ze is alweer 7... Dus jullie hebben nog even te gaan Hier is het vooral leuk en spannend als het niet echt kan zijn. Zo lazen we laatst een boek over oorlog tussen draken en mensen.. Nou heerlijk vindt ze dat. Ook geschiedenisboeken (ook vaak erg spannend) leest ze dolgraag. Maar de realistische boeken slaan we lekker nog even over Ze kan ze wel lezen hoor... Ze leest qua niveau zeker groep 6 en hoger. Maar juist tot en met groep 5 heb je heel veel fantasie-verhalen en vanaf groep 6 begint het allemaal heel realistisch te klinken en dat is een recept voor nachtmerries.
Heel erg herkenbaar! Steeds als ik denk dat iets volkomen onschuldig is en ik er best met mn dochter (3.2) over kan praten of over kan lezen, blijkt ze het toch eng te vinden. Mn grootste fout was nog wel om haar te vertellen over dinosaurussen nal van een aantal vragrn die ze had. Nu vraagt ze bijna dagelijks of ze wel echt overal allemaal uitgestorven zijn en hoe ik dat zeker weet. Toch lijkt ze dingen die ze eng vindt op de een of andere manier ook weer zelf op te zoeken. Zo vraagt ze bijvoorbeeld heel vaak hoe het zou zijn geweest als de mens en sommige dino soorten (waarvan ze weet dat het vleesters zijn...) wel tegelijk samen hadden geleefd of wat een de "papa gorilla" uit de dierentun, waar we vaak naartoe gaan, zou doen als hij zou kunnen losbreken .
Herkenbaar, voor de oudste. Kijkt daarom ook zeker geen Disney films en ik lees geen sprookjes voor. Ik vind die ook niet geschikt voor jonge kinderen, maar dat komt dus misschien omdat ik eraan gewend ben dat zij dat eng vindt. Er zijn genoeg boekjes die niet eng zijn dus hier geen boeken over monsters, draken, spoken en weet ik al niet wat. Verder vertel ik gewoon dat al die zaken niet bestaan en alleen in verhaaltjes voorkomen, net als Dora, die bestaat toch ook alleen op televisie? Dat begrijpt ze wel. En enge beesten als krokodillen wonen in Afrika en dat is heeeeeeeeeeel ver weg. Gewoon concreet maken en het niet meer maken dan het is.
Wij zijn heel eerlijk tegen de kinderen over alles. En ook over wat echt en wat nep is in verhalen. Ze snappen dat sprookjes niet echt zijn en dat mensen niet kunnen toveren, dat draken niet bestaan en ook geen rondvliegende heksen enz. Met die wetenschap zijn ze niet bang voor boeken en kinderfilms, en kunnen ze gewoon genieten van het verhaal. Mijn tip is om zo vroeg mogelijk kinderen te vertellen hoe het echt zit. Krokodillen kom je in Nederland niet regen buiten een dierentuin, dus is er geen reden om daar bang voor te zijn.