uit eigen ervaring bel haar gewoon op doe je dit niet dan verlies je een maatje...jouw maatje ik had 20 jaar een "zussie"voor het leven met allerbeste dinnie alleen net zo verschillend leven als jij omschreef kijk zij voelt het zo en heeft een eigen verhaal gemaakt samen met vriend omdat het bij hun zo overkwam dus in haar hoofd heeft ze eenverhaal gemaakt wat niet zo was en ze heeft je die brieg geschreven als jij niks laat horen nu dan geef je haar dus gelijk bel haar op en zeg gewoon wat heb jij je nu allemaal in je hoofd gehaald en leg haar jouw kant van het verhaal uit echt als jullie zo lang al bevriend zijn komen jullie er echt wel uit ik vind het achteraf nog steeds er dat ik al die jaren heb gedeeld met iemand en die gene nu nooit meer spreek dan een groetje op hyves...dus meid succe sen hopelijk kom je eruit
Ik heb ook zoiets ervaren. 1 ding meid bij een vriendschap hoor je trotsgevoel opzij te zetten en ervoor te gaan. Ik vind dat je vriendin niks verkeerd schrijft tijdens die brief en vind ik hem toch wel open want ze geeft aan dat er voor haar niks veranderd dus laat ze de deur op een kiertje Ik zou haar gewoon opbellen en uitpraten.... na 19 jaar alles weggooien dan vraag ik me af waar is de vriednschap..... lekker uitpraten zou ik zeggen en uitleggen dat je gewoon nu even het kracht niet hebt om het bij te houden en om haar begrip vragen tot je weer gezond bent. Misschien is ze wel onzeker en dat ze daarom een brief schrijft......
Zijn jullie dan niet uit elkaar gegroeid? je wilt een vriendin toch zo nu en dan zien. Nu is het niet gelukt van jouw kant, maar zij had dan toch naar jou toe kunnen gaan? ik weet niet of je de laatste tijd wel wat aan haar vriendschap hebt gehad. ik herken dit wel, had ik een tijd geleden ook met een vriendin, waar ik 10 jaar bevriend mee was. Mijn zoontje mocht niet naar haar trouwerij, ze wilde er geen kinderen bij. Ok prima, maar ze ging er steeds op door. en toen ik om uitleg vroeg kreeg ik nul op rekest. Na een mailwisseling heb ik er maar een punt erachter gezet, we zagen elkaar toch al weinig, en ze begreep me nu gewoon niet meer. Volgens mij omdat ik een kind heb en zij niet (er waren daarnaast nog meer dingen voorgevallen hoor), en zich totaal niet in mij kon verplaatsen. het is vervelend, maar ik zou zeggen: stop je energie in een betere vriendin, als je de energie ervoor hebt. Van goede vriendschap Krijg je energie ipv dat je het inlevert. Succes
Ten eerste: Ik heb me na het lezen van dit alles proberen voor te stellen hoe ik me zou voelen als mijn beste dinnetje me zo'n brief zou schrijven.. ik zou echt kapot zijn denk ik.. vanongeloof, machteloosheid en verdriet..ik zou het werkelijk niet begrijpen..en weet je waarom niet.. omdat ze me dit dan geschreven zou hebben.. Mijn beste vriendin zou dit nl NOOIT schriftelijk doen.. als de vriendschap werkelijk zo diep zit.. en werkelijk zo belangrijk is.. dan praat je hier over.. dan zeg je wat je dwars zit...maar dan beeindig je toch niet zomaar even via een briefje een vriendschap van 19 jaar?? Dan ga je volgens mij een gesprek aan.. samen.. en aan de hand daarvan kun je altijd nog conclusies trekken. Misschien is de vriendschap idd niet zoals je had gedacht of heb je beide andere verwachtingen van elkaar..kan.. en dan is elkaar loslaten misschien helemaal niet verkeerd.. Ik vind gewoon de manier waarop ze je loslaat (om t maar even lief te zeggen) niet getuigen van echte vriendschap van 19 jaar.. Maar goed..dat vind ik... Wat zou ik doen?? Ik had haar waarschijnlijk DIRECT gebeld en gevraagd waar ze toch in hemelsnaam mee zit.. en gezegd dat ze natuurlijk dit gewoon had moeten zeggen.. desnoods via telefoon als de afstand te groot is...Maar ook dat ik een briefje echt NIET tof vind... Als jij deze vriendschap NIET kwijt wilt dan zou ik er voor gaan en haar direct bellen...face to face rustig praten.. geen verwijten, maar praten... Wil ze dit niet.. dan heb jij duidelijkheid.. Heb jij hier geen behoefte aan dan zou ik niets doen...of hooguit een brief terugsturen waarin je zet dat je haar besluit accepteerd/respecteerd en daar is dan de kous mee af.. Bedenk wat je aankunt en of je hier nog energie in wil stoppen... Wel vind ik haar brief netjes en je leest duidelijk de twijfel tussen de woorden door... en heul assertief is t niet..anders had ze t je wel in je gezicht gemeld..een brief vind ik dan weer laf.. Hoe dan ook STERKTE... ik zou me vreselijk K*T voelen iig.. liefs