Hoi, Ik heb even een account aangemaakt omdat ik mij al een paar dagen enorm zorgen maak. Mijn oudste kind heeft autisme en na een lang proces met veel zorgen en onzekerheden heb ik een beetje rust gevonden en hoop. Ik heb een baby van 10 maanden en in het begin ging alles perfect. Ze was anders dan de oudste - actiever, zoekt sociaal contact met iedereen bijvoorbeeld - huilt als ik wegga Met 9 maanden was ze aan het kruipen en toen zwaaide ik naar haar en ze zwaaide terug. Dit terugzwaaien lijkt op arm fladderen. Daarna heeft haar zus naar haar gezwaaid en ze zwaaide blij terug. Dit is twee keer of drie keer gebeurt en daarna opgehouden. Wat ze nu doet is fladderen met die ene arm als ik haar optil. Dit doet ze elke keer wanneer ik haar optil en met haar loop. Precies dezelfde zwaai beweging maar dan in een andere context..Ik heb weleens zwaaien gezegd en dan doet ze het ook maar ik weet niet of ze het heeft begrepen of dat het toeval is. Mijn vraag is of jullie dit herkennen? Ook maak ik me zorgen omdat ze nog niet kan klappen met haar handen al doe ik het vaak voor. Ze is wel heel blij, houdt van aandacht, als ik pak de bal zeg, dan begrijp ze dat ook en pakt ze de bal en laat het daarna weer vallen. Ook vind ze het leuk om een paar keer achter elkaar zichzelf in haar bed te laten vallen en met mij erom te lachen. Ze brabbelt vooral jajajaja en vaak op een harde toon. Ik doe het dan ook en dan imiteert ze mij weer en zegt het op een nog hardere toon. Ik weet het niet zo goed, het lijkt alsof het hele proces van mijn oudste dochter mij alerter maakt en ervoor zorgt dat ik niet optimaal van de baby tijd kan genieten. Maak ik me terecht zorgen?
Ik lees niet iets verontrustend. Ik begrijp wel dat je veel meer alert ben door de ervaring met je oudste. Als je het echt niet vertrouwd een keer langs het cb en daar je zorgen uiten?
Mijn dochter heeft ook een flinke tijd gefladderd met haar armpjes toen ze jonger was, dat is gewoon vanzelf over gegaan en het is heel normaal kind. Ik zou me er geen zorgen over maken hoor!
Ik fladder zelf ook, als ik blij ben (tic die ik heb sinds ik heel jong was, geen autisme verder), mijn oudste en jongste nemen het over dus wij fladderen gezellig alle 3. Kinderen doen ook na wat ze zien he? dus ze kan ook prima gewoon normaal gedrag vertonen door het te imiteren. Juist heel gezond
Dank jullie wel voor jullie reacties. Net was ze staand op de keyboard aan het spelen en zwaaide ze weer blij met haar armpjes. Ik ben niet van de details, mijn dochter met autisme fladderde soms bij het lopen zag ik later in filmpjes en later ook wanneer ze enthousiast was in combinatie met springen. Ze was wel heel anders in gedrag dan de jongste, die zoekt veel contact in tegenstelling tot haar zus op dezelfde leeftijd die vooral in haar eigen wereld was en weinig lachte met anderen. Zus is nu wel sociaal, wel autistisch.
Ik herken wat je zegt. Hier een kleuter met autisme en een dreumes van 17 maanden. Ik was ook super alert op alle signalen. Mijn jongste fladdert ook en hij wijst nog niet, zwaaien kan hij maar gaat niet van harte. Dat zijn zo’n beetje de enige overeenkomsten die hij heeft met zijn broer. Verder is hij totaal anders. Heel sociaal (zoekt contact en is geïnteresseerd in anderen), begrijpt emoties, uit de juiste emoties, begrijpt gebaren, begrijpt taal, begrijpt interactie en wederkerigheid, heeft fantasie, kopieert, communiceert, enz enz. Als hij op het spectrum blijkt te zitten dan iig heel ergens anders dan zijn broer. Maar ik gok dat hij neurotypisch is
Moet een kind v 10 maanden kunnen klappen dan? Mijn zoon lag tot ie 10mnd was als een rollade in de box en draaide niet eens om. Kroop nog niet en niks van dat wat ze normaal horen te kunnen. En van de 1 op de andere dag ging ie tijgeren.... De dag erna zitten... Een paar dagen later bij de tafel staan. Een week na z'n eerste verjaardag rende hij alsof hij dat al jaren deed. Ik begrijp dat je bezorgd bent, maar elk kind volgt z'n eigen pad qua ontwikkeling. Zo jong kan het nog alle kanten op.
Geen zorgen om maken. Ieder kind is anders. Heel veel niet autistische kinderen flapperen ook uit enthousiasme met hun armen en niet elk kind klapt al of zwaait gewoon. Ze hebben natuurlijk vaak nog moeite met controle over hun ledematen hè? En andersom: niet alle autistische kinderen flapperen. Net als dat er heel veel autistische kinderen zin die wèl contact zoeken, huilen als ouder weg gaat, anderen aankijken, taal en gebaren begrijpen enz. Er is nu gewoon weinig van te zeggen en het kan alle kanten op. Ja, het kan zijn dat ze ASS heeft. Niet waar je dan op hoopt maar wat doe je eraan? Ook al zou je jongste het nu ook hebben, so what? En begrijp dat je nu alerter bent maar waarom zou je nu minder van je kind genieten. Stel dat ze het heeft dan is dat gewoon hoe ze is. Priberen je er niet druk om te maken want deze tijd krijg je niet meer terug. En als ze ASS heeft dan betekend dat niet dat het hetzelfde zal gaan of zal zijn als bij je oudste.
Dochter gaf met die leeftijd nog helemaal geen kik verbaal. Hooguit een whiiii of een huh. Die kreeg ik met 14 mnd pas uit de tent gelokt met een pratende hamster dat ze in elk geval dan nog klanken ging maken. Pas vlak voor dr 2e jaar kwamen er ineens woorden uit. Klappen met de handjes...euuuuuh maand of 16/18??? Duidelijk geen 10 maanden in elk geval. Fladderde ook, tevens nog een zelf aangeleerde tenenloop. Tot op heden geen ASS ofzo, heeft wel dr dingen en dr structuur behoeftes. Denk dat t nu wel erg vroeg is om er wat mee te kunnen. Alert er op zijn kan geen kwaad overigens.
Rollade Dat was precies Luc als baby @Appelboom12 Jouw kind doet echt al best veel in tegenstelling tot een heleboel andere kindjes hoor. Ze zwaait, speelt keyboard, pakt een bal, zegt jajajaja. Mijn Luc klapte ‘pas’ toen hij 2 was. Die doet waar hij zin in heeft en doet niks volgens het boekje. Ik vraag me echt af: verwacht je niet veel te veel van haar? Je bent er wel heel erg mee bezig? Ik kan me voorstellen dat je alert bent maar heel veel autistische kindjes flapperen niet en niet elk kind dat flappert heeft autisme. Mijn kinderen flapperden ook een poosje maar ik ben er zeker van dat ze geen autisme hebben. En stel dat ze het wel heeft: wat dan? Dan kun je er ook niks aan doen. Probeer ook een beetje te genieten van haar en niet alleen beren op de weg te zien want zo komt het over (ondanks dat ik het best snap).
De wetenschap is nog niet zover gevorderd dat ze van een kind beneden de 1 al kunnen zeggen of het autisme heeft of niet. Bij mijn jongste zoon waren er op die leeftijd nog geen signalen, bij mijn oudste zoon al wel. Daarmee kan vroege opsporing wel een verschil maken, dus heb je zorgen, bespreek dit dan op het consultatiebureau.
Dank jullie wel voor jullie reacties. Ik zie nu dat ze best veel kan en ik kan dit volgende maand met het consultatie bureau bespreken, maar het heeft geen haast.