Hoi allemaal, Ik post hier bijna nooit maar ik zocht toch een manier om mijn verhaal te delen aangezien ik in mijn omgeving weinig “lotgenoten” heb. Ik ben 3,5 maand geleden bevallen van een gezond maar dysmatuur dochtertje. Ik heb verder nog een dochter van inmiddels 2,5 jaar. Bij mijn eerste heb ik niet de beste begeleiding gehad voor bv en m’n kraam vertelde me al snel dat mijn borsten (platte, terug getrokken tepels) bv onmogelijk maakte dus ze raadde me eigenlijk af om door te gaan met bv. Het ging overigens ook heel moeizaam; ik had veel pijn (vanaf dag 2 al kloven) en mijn productie was laag. Gezien mijn oudste ook dysmatuur was geboren moet ik ook direct bijvoeding geven. Ik kolfde ook nog erbij maar ook met dat was het allemaal niet genoeg. Na 2 weken ben ik gestopt met bv maar ging ik door met kolven tot een maand of 2,5 toen m’n productie opeens uit het niks stopte na een borstontsteking icm spruw. M’n kolf productie was in die tijd ook laag en ik deed het echt voor Max 3 flesjes per dag. Ik had er vrede mee dat het voorbij was, ik had mijn best gedaan en mijn lichaam is zelf ermee gestopt. Wat ook hielp is dat ik dacht dat ik het met een tweede anders zou doen.. ik wist meer en had meer kennis nu. Met de tweede vol goede moed begonnen ik had haar direct kunnen aanleggen in het eerste uur. Ik dacht echt dat het anders zou zijn. Ik had veel meer spulletjes die me hielpen met evt pijn door kloven en ik was gemotiveerd. Het aanleggen bleef zeer doen dus begon ik al snel met een tepelhoedje ook bij de 2e moest ik bijvoeding geven maar het was heel minimaal en ik was van plan om vaak aan te leggen en op gegeven moment te stoppen met de bijvoeding en op die manier de natuurlijke vraag en aanbod te stimuleren. Al met al viel het me zwaar; borstvoeding, combinatie van de baby met mijn opstandige peuter en de kraamtranen waren niet mis. Ik had continu het gevoel dat ik iemand tekort deed had ook veel pijn met de borstvoeding. Ook zelfs met tepelhoedje. Toen na 10 dagen kreeg ik een afschuwelijke allergische reactie op het tepelhoedje of de gelpads die ik gebruikte om te koelen. Het is onduidelijk was het was maar mijn borsten van tepel hof tot aan m’n oksels stonden in de fik. Ik had kleine blaren en uitslag over m’n gehele borsten. Daarnaast zat er ook nog iets van spruw bovenop. Ik was er kapot van. Ik weet niet of het m’n kraamtranen waren of dat ik klaar was met al het gedoe wat het gaf maar toen besloot ik om te stoppen. Aanleggen deed nog meer zeer dan het al deed en ik raakte de hoop kwijt. Al met al duurde het 6 weken tot de uitslag weg was en zelfs nu lijk ik een soort kleine littekens te hebben rondom m’n tepels. Maar nu terug kijkend heb ik zo’n spijt dat ik ben gestopt. Voor m’n gevoel heb ik niet goed m’n best gedaan en heb ik gewoon opgegeven toen het moeilijk werd. Wat dat betreft zie ik het denk ik als zwak dat ik me zo makkelijk erbij had neer gelegd. Wat nog meer zeer doet is dat we klaar zijn met kinderen. Dus de bv ervaring zal ik nooit heb en. Ik heb er overigens wel van genoten die eerste 10 dagen met de 2e ook al was het zwaar en moeilijk allemaal. In m’n omgeving is nu ook pas een vriendin bevallen en zij wilde niet eens bv geven maar fv. Toch is zij op de 2e dag overstag gegaan en gaat de bv super goed inmiddels. Ik gun het haar en haar baby’tje zo erg maar tegelijkertijd doet ook zeker en merk ik dus dat ik er nog overheen ben. ik ben super blij met m’n meiden en ze zijn allebei gezond en groeien goed dus fv is echt prima geweest voor ze. Maar de manier waarop het vooral bij de 2 is gegaan doet nog steeds pijn. Ik had trouwens ook besloten om niet te gaan kolven, omdat ik dat echt heel naar vond met de eerste en vooral de tijd die ik er aan kwijt was (moest altijd heel lang kolven om een hele voeding eruit te halen). Heb het wel nog geprobeerd die eerste paar dagen nadat ik was gestopt met de bv maar m’n productie met kolven was echt heel laag. Ook daar zit een stukje pijn; was ik daar dan in ieder geval mee doorgegaan. Nouja ik heb een heel verhaal getypt en ik denk dat dat ook goed voor mij is geweest om het allemaal op te schrijven. Wie weet is er herkenning bij anderen en misschien ook niet. Bedankt voor het lezen in ieder geval mocht je tot hier zijn gekomen!
Moeilijk he? Tijd. Dat had ik nodig. De oudste moest flesvoeding hebben en o wat had ik het er moeilijk mee. Heb zelfs nog uit puur schuldgevoel na een paar maand geprobeerd productie weer op gang te krijgen. Zat ik als een lijk op de bank weer te kolven in de nacht meerdere keren... idioot natuurlijk. Maar toen werd hij ouder, mocht wat vast voedsel eten en na een jaar merkte ik wel dat de pijn eruit was: hij deed het zo goed en groeide lekker. Achter kijkend was flesvoeding ook écht het beste voor ons op dat moment. En heb daar geen spijt van.
Ik herken t wel, bij mn 1e was ik na e wekenngestopt (geen goede begeleiding gehad en geen kennis op gebied bv) Bij mn 2e met 9 weken gestopt onder dwang van mn omgeving, want ik ging er volgens hun aan onderdoor. Ik had zo een spijt dat ik gestopt was, maar mn dochter vond rust in kv, ze was niet meer continu aan t huilen om voedsel, dus er vrede mee weten te krijgen. Ik zei zelfs dat ik bij een volgende geen bv zou geven, dat ik dat gehannes niet meer wilde, en toch geef ik nu de 3e bv en gaat t super goed al 10 weken! We zien wel waar t schip nu strand, maar we gaan door zolang het ons gegeven is
Allereerst een dikke knuffel! Ik herken het wel ja, en ik ben niet eens zo ver gekomen als jij. Bij de oudste heb ik het geloof ik 5 dagen volgehouden, het deed elke voeding zo'n pijn (leek wel een bankschroef), en het tepelhoedje sloeg ze vaak los. Ben gaan kolven, maar kon er gewoon niet tegenaan kolven en voelde mij gewoon een melkkoe. De overgang naar kv was echt een verademing, al was het een hongerige dame. Bij de 2e wilde ik het wel weer proberen. Echter al besloten dat als het niet zou gaan, gelijk over op de kv. Nou...weer een kleine bankschroef tot bloedens aan toe. Zelfs kolven wilde niet meer zo'n pijn! Dus weer in de kraamweek gestopt. Nu is de 3e ondeweg en in eerste instantie zei ik dat ik gelijk kv wil geven. Maar ik ga toch weer bv proberen, heb ook een melkschaal/handkolf gekocht. Deze vangt dan de melk op uit andere borst tijdens voeden, passief zeg maar door het vacuum. Ik sta er positief in (moet nog eventjes ) en hoop vooral dat deze dame niet ook een bankschroefje is. Maar weet je, ondanks dat het niet geheel gelukt is bij de meiden, ze hebben het belangrijste van de bv wel gehad! En dat is ook al iets. Edit: Ik heb overigens ook syndroom van Raynaud en vermoed dat de crux daar zit bij mij.
Bedankt voor jullie reacties! Doet me echt goed om ze te lezen. Wat heerlijk dat het nu beter gaat bij de derde @Kimmetjuh90 en ik hoop voor ook op het allerbeste @Frun. Ik zou het bij een derde ook weer proberen haha dus ik snap die keuze. Ik gun je ook de rust en de acceptatie mocht het evt anders lopen. Wat naar van het syndroom van Raynaud, geeft misschien wel een verklaring waarom de bv moeizaam ging. Ik heb zelf pcos, kwam daar recentelijk achter dat dat ook kan leiden tot onderproductie en andere problemen met bv. Ergens geeft dat ook iets van rust. nogmaals bedankt, ook voor het lezen van mijn lange verhaal!
@GroeneBomen ook bedankt voor jouw reactie. Ik heb dus ook overwogen om middels kolven weer op te wekken maar ik denk dat ik daar wel echt aan onderdoor zou gaan. Het is tijd voor mij om het een plek te geven. Fijn om te horen dat dat bij jou uiteindelijk ook is gelukt en ergens ook prettig om te weten dat ik het echt even de tijd mag geven.
Ik heb minder problemen dan jij gehad met het geven van borstvoeding. Maar ik heb bij alle 3 een soort rouw gevoel gehad. Bij de ene erger dan de ander. Je sluit iets af wat niet meer terug komt. En altijd sloeg de twijfel toe of ik het wel goed gedaan had... Geef het de tijd! Het gaat echt weer over. En soms is stoppen gewoon beter!
Dankjewel voor je reactie… je slaat de spijker op z’n kop; het is idd iets afsluiten wat niet meer terug komt.