Ik bedoel ook niet dat ze er bij moet zijn ofzo hoor, maar gewoon dat ik haar insein dat ie alleen is en ik weg ben. Zodat áls ie er belt, ze in elk geval thuis is. Maar ik geloof nooit dat ie gaat bellen hoor, is ie ook te trots voor en hij kan t ook zeker wel alleen! Oh en ik vind t totaal niet hard of gemeen over komen hoor, ben t zelfs helemaal met je eens
Mijn man deed eigenlijk alles, op borstvoeding geven na. Hij wist na een paar weken ook veel beter wat een bepaald huiltje inhield, en hij was kampioen troosten en knuffelen. Flesjes geven was nou niet bepaald zijn hobby, maar omdat ik werkte en hij thuis was moest dat wel, maar vaak kwam hij in mijn lunchpauze even langs met de baby. Mooi, hoefde ik niet te kolven en hoefde hij geen flesje te geven.
Mijn man werkt 40 tot 70u maar als hij thuis is draait ie gewoon mee. Hij gaat er snachts uit om te troosten of de kleine ff op te halen zodat ik ´m kan voeden. Verder neemt hij regelmatig het badgebeuren opzich. Kortom hij spingt gewoon bij waar nodig als hij thuis is. Vind ik niet meer dan normaal. We hebben samen hiervoor gekozen en tuurlijk heeft hij z´n werk maar zo ben ik ook hele de dag druk met 2 kinderen, als we dan samen zijn doen we het ook samen. Zou als het anders was het ook niet pikken...
Ik werk niet (nou ja over 2 weken weer wel voor 2 dagen) en dus doe ik doordeweeks 's nachts wel opstaan indien het nodig is want mijn man werkt fulltime. Maar als hij thuiskomt van zijn werk dan is hij eigenlijk de hele tijd bezig met de kleine in bad doen, boekje lezen en laatste fles geven. Ik doe dan echt niks meer met haar. In het weekend staan we om en om 's nachts op. En hij doet heel erg veel in het weekend met haar. Meestal kookt hij ook nog eens doordeweeks maar meer omdat ik het echt niet leuk vind En hem alleen een hele dag laten met de kleine, gebeurd wel vaker en ik heb mij nooit zorgen gemaakt daarover en ik word ook nooit gebeld van hoe en wat. Hij is eigenlijk totaal niet onzeker daarover.
Ik heb het "geluk" dat mijn man sinds de geboorte van tijn werkeloos is. Hij heeft dus van het begin afaan alles meegemaakt. Het huilen, de krampjes, etc. Nu ben ik al weer een hele tijd aan het werk en is hij dus 2 dagen in de week alleen met de kleine. Ik zal hem dan ook nooit horen zeggen dat ik de hele dag lekker thuis ben, want hij weet uit eigen ervaring wat er allemaal bij komt kijken!