Ik krijg af en toe het idee dat onze kleine van 5,5 maand zich aanstelt wat betreft huilen. Laats begon hij opeens (want dat is het vaak bij hem van het ene op het andere moment) hard te krijsen, maar zo hard dat hij er zelf van schrok, dus ik schiet in de lach waarop hij weer heel hard moet lachen en vervolgens is hij gewoon weer tevreden. Mijn collega's zeggen dat ik mijn zoontje waarschijnlijk nog nooit heb horen huilen als er echt iets aan de hand is omdat het huilen in dit voorbeeld toch echt geen krijsen kon zijn omdat er duidelijk niets aan de hand was Hebben jullie dit ook wel eens? Kan hij met zijn huilen al iets voor elkaar proberen te krijgen? Zoals uit de box gehaald worden etc.?
Volgens mij krijgen ze dat rond de 6 maanden door, dus het kan inderdaad dat hij het nu door heeft en in gaat zetten!
Ik denk niet dat dat nu al kan. Onze dochter is 9 1/2 maand en ik denk dat ze dat nu nog steeds niet doet. Ja, ze huilt als we de kamer uitgaan. Maar ze huilt dan omdat ze alleen achterblijft/ons nodig heeft, niet omdat ze door heeft dat we dan terugkomen. Maar dat is mijn persoonlijke visie...hier verschillen de meningen nogal over .
De meningen zijn lijken nogal verdeeld te zijn over het onderwerp 'verwennen'. Ik heb begrepen dat je baby's pas echt kunt verwennen als ze zo rond de 9 maanden zijn. Voor die tijd zijn ze mentaal nog niet in staat om de relatie tussen huilen en daarmee iets voor elkaar krijgen te begrijpen. Mijn kleine meid loopt nu af en toe te zeuren als ik haar in bed leg, maar als ik haar een paar minuutjes laat gaan is ze snel weer stil.
Hallo, Ik vind het wel een leuke vraag. Mijn zoontje is ook 6 maanden en af en toe heb ik het idee dat hij echt wel door heeft hoe het werkt. Dan gaat hij ineens krijsen en hij ligt dan echt te kijken of ik het wel gehoord heb. Als ik niet direct reageer dan denkt hij laat maar en speelt lekker verder. En ook als ik hem een beetje "uitlach" gaat hij gezellig mee lachen. Dus...... Ik weet het niet!
Tja, idd verdeelde meningen. Ik ben er nog niet helemaal over uit, maar ja, het leek er in het genoemde voorbeeld wel op... En hij heeft ook een ik wil aandacht huiltje, dan moppert hij met af en toe een kort huiltje tussendoor, dan ligt hij op bed en is hij wakker maar heb ik niet snel genoeg gereageerd op zijn huilen, denk ik. Ow ja, en af en toe is hij een beetje aan het jammeren heel zacht dan heeft ie geluk dat we hem horen als we op de kamer naast hem liggen te slapen, maar als ik dan geweest ben om te troosten gaat het zachte jammeren over in krijsen. Ja, weet niet wat ik daarvan moet vinden want eerst denk je er is niets aan de hand, en daarna lijkt het wel of er ik weet niet wat aan de hand is. Dit gebeurd soms 's-nachts en het lijkt wel of hij dan wil "snacken" en toch een fles wil hoewel hij deze echt niet meer nodig heeft. Tja hij krijgt hem dan natuurlijk wel gewoon van mij
Lastig ja! Ik denk niet echt verwennen maar ze zijn ook niet zo onwetend meer dan eerst natuurlijk! Als mijn dochter heel vrolijk in de box ligt te spelen en ik kom dan voorbij gelopen dan begint ze spontaan te mopperen en wil ze uit de box.
Ik denk dat ze altijd met een doel huilen, wat je daarmee doet is aan jou. Hier ook heel bewust als hij iets wil en het lukt niet, als hij schrikt, als hij trek heeft. Soms huilt hij terwijl het echt niet hoeft. Ook dan stel ik hem gerust, praat even tegen hem en geef hem een aai over zn bol of een kus, laat zien dat ik er ben. Dan laat ik hem even en gaat hij weer lekker verder spelen. Of hij komt naar me toe, dan heeft hij mij echt nodig. Maar er zit dus zeker een bedoeling achter, of dit dan verwennen is? Denk het niet. Het is denk ik zo dat je kindje misschien wel huilt omdat hij uit de box wil ja, dan wil hij misschien liever op een kleed op de grond. Dat is toch niet verwennen? Ik wil ook niet de hele dag op dezelfde plek zitten, hij kan zelf nog niet kruipen dus geeft hij zijn ongenoegen zo aan. Lekker aan toegeven zou ik zeggen, je verwent hem echt niet. Je luistert juist naar zijn behoeftes en helpt hem. Daar is toch niks ergs aan?
Onze kleine had al met 6 mnd door hoe hij verwend moest worden hij had t dondersgoed door op die leefitjd al hoe bepaalde dingen voor elkaar te krijgen. voorbeelden: -huilen en als ie opgetild word stil en big smile - achter je aan kruipen waar je ook heengaat tot je hem de aandacht geeft - zijn armen omhoog houden zodat je hem kunt oppakken -met speelgoed of zijn vusitjes op de grond slaan vandaag heeft ie me overal achtervolgd, voelde me gestalkt! whaha Hij kruipt al en ik ff naar slaapkamer en ja hoor daar was hij, ik gang en daar was hij, ik in keuken daar was hij ... Ik ben van mening: ze zijn slimmer dan we denken en hebben dingen sneller door en weten heel veel voor hun leeftijd. Wijsheid straalt eraf. Mijn mening is: vanaf 6mnd kun je ze echt wel al verwennen en dat laten ze zelf duidelijk blijken ook met hun gedrag en gevolg ervan
vanaf een maand of 6 merkte ik het al. Nu zie ik het duidelijk, echt een nep huil gezicht als ze dr zin wil. Daarna keihard lachen en je echt aankijken van: Zie je wel! Ik vind het wel mooi hoor, maar moet er natuurlijk niet te veel aan toe geven al heeft ze een heel snoezig ''nep huil'' gezichtje! HAHA
Helemaal mee eens, ze huilen met een doel maar dat zal natuurlijk altijd zo blijven, ze huilen niet omdat ze dat leuk vinden. Tot op heden geef ik er ook altijd aan toe. Maar dat doel kan ook te gek worden. Zoontje van een nichtje van me wil nooit meer in de box als zij thuis is. Want zij haalde hem er altijd uit als hij huilde. Maar bij haar man vindt hij het wel prima in de box, want die gaf er niet altijd aan toe. Dat vind ik toch een beetje verwennen want af en toe moet je toch je handen vrij hebben en wij hebben een hond dus soms is de box de enige veilige oplossing als ik bijvoorbeeld in de keuken sta. Dus dat zou een probleem kunnen worden, gelukkig tot op heden niet. En als hij even lekker bij mama wil zijn vind zijn mama dat natuurlijk ook erg fijn! En zo heb je ook kindjes die wennen aan een nachtfles (en das toch ook een beetje verwennen), de kraamhulp van een collega gaf haar 4 jaar oude zoontje nog iedere nacht pap omdat die kleine dat vanaf jongs af aan gewend is en daar dus in de nacht wakker voor wordt, tja toch een beetje verwent. Maar je kunt dit natuurlijk ook als ze wat ouder zijn gaan "afleren".
Hahaha nou hier heeft hij het ook uitgevonden hoor. Jengelen als mama uit het zicht is en dan breeduit lachen als mama weer boven de box verschijnt. Of boos worden als hij iets niet krijgt, of iets hem niet lukt. Heel leuk om te zien en nu nog grappig, maar ben wel van mening dat ze te verwennen zijn. Ze zijn idd veeeeeeeeeel slimmer dan wat meeste denken. Maar dat nephuilhoofdje is altijd zo grappig Heb wel echt een driftkikkertje hoor, hij kan soms zooo kwaad worden. Maar ik hoor wel het verschil als er ECHT wat is of inderdaad neppen.
Jeetje vinden jullie dat echt? In mijn ogen bestaat er echt niet zoiets als een nephuiltje. Dat is een uiting van een emotie, een vraag om iets. Ze kunnen toch moeilijk vragen of je ze even optilt en ergens anders neerlegt, of jij het speelkleed even rechttrekt omdat die vouw niet lekker ligt. Of zeggen dat ze bang zijn dat je weggaat en niet meer terug komt. Dat huiltje is voor je kleintje echt wel ernst en zeker geen teken van verwend zijn. Baby's kunnen hun behoeftes nog niet uitstellen en overzien "even wachten" nog niet. Dat komt later pas. Ze leven in dit moment en weten alleen wat ze nu voelen en nodig hebben. Dat geven ze met dat huiltje aan. Als jij dan reageert is dat toch alleen maar prettig voor je kindje? Dan weet je kindje dat jij er bent, het begrijpt en helpt. Ik denk dat je daar alleen maar mee laat zien dat er altijd en onvoorwaardelijk iemand is. En dit geeft een veilige en stabiele basis om te spelen, leren en ontdekken.
Vanaf een maand of 6 krijgen kinderen door dat ze een reactie kunnen uitlokken. Dat is niet hetzelfde als manipuleren. Ze willen iets en proberen je dit duidelijk te maken. Ze hebben maar één manier ter beschikking en dat is huilen. Verwennen en gewennen liggen dicht bij elkaar. Als je gewend bent om elke dag chocoladepasta te eten dan noemen we dat verwennen en als je gewend bent om elke dag bij papa en mama in bed te slapen als je twee bent, dan noemen we dat gewennen. Het is maar net waar je zelf de grens trekt... Ik vind dat een kind vanaf de eerste dag kan gewennen en dat je als ouder er zelf verantwoordelijk voor bent waar een kind aan went en wat je daar van vindt. Aanwennen is gemakkelijker dan afwennen (afleren). Maar goed, antwoord op je vraag.. vanaf ongeveer 6 maanden krijgen babies beter door dat ze ergens om kunnen 'vragen'. En vragen doen ze door te huilen. Let op er zit een groot verschil tussen om iets vragen en de consequenties van gedrag kennen. Dat laatste is pas aan de orde vanaf een jaar of 2,5 - 3!!!
Toen ik de reacties las gingen mijn gedachten een beetje dezelfde kant op als die van kwebbernoot en cygnet. Ik denk dat een baby altijd huilt omdat hij iets wil. Het is nu eenmaal zijn enige vorm van communicatie. Het is aan jou om in te schatten wat je denkt dat de baby wil en vervolgens te bepalen of je dat goed vindt. En je kunt ook besluiten om je baby wel (even) aandacht te geven / te troosten, maar niet te geven wat je denkt dat hij wil. Bijv.: mijn dochter sliep twee weken geleden voor het eerst de nacht door en de nachten daarop sliep ze een paar keer tot 5 of 6 uur door en nog een keer tot 8 uur, maar soms kwam ze weer gewoon om 3 of 4 uur. We hadden toen zoiets van, oke ze kan het blijkbaar aan om door te slapen, maar toch is ze nog gewend aan een nachtvoeding. Vanaf toen zijn we haar geen nachtvoedingen meer gaan geven. Maar dat betekent niet dat we haar lieten huilen: als ze 's nachts wakker werd, troostten we haar en vervolgens legden we haar weer in haar bedje en zeiden "nu is het weer tijd om verder te slapen". Ze sliep dan eigenlijk heel makkelijk weer verder en binnen een week kwam ze helemaal niet meer voor een nachtvoeding. Dus ja, een baby huilt met een reden (aandacht, eten, uit de box, enz.), het is nu eenmaal zijn enige communicatiemiddel. Maar nee, als jij besluit om dat te geven is dat niet per se verwennen. Bij verwennen krijgt een baby altijd zijn zin, ook als dat over jouw grenzen (of over de grenzen van gezond verstand) heen gaat. En bij manipuleren gaat een kind steeds verder in het trekken van je aandacht, omdat hij weet dat jij hem dan zijn zin geeft, terwijl je dat eigenlijk niet wil (en hij dus weet dat je dat eigenlijk niet wilt). Maar dat laatste kan zo'n jonge baby nog niet. Hij heeft misschien wel door dat hij je aandacht kan trekken door zijn gehuil in te zetten, maar niet dat jij daarvoor over jouw grenzen heen gaat.
Manipuleren kunnen ze naar mijn idee inderdaad ook nog niet, dat snappen ze nog niet. En ze weten ook niet wat papa en mama niet willen, daar zijn ze nog te klein voor ze weten alleen wat ze zelf willen. Maar verwennen vind ik je kind altijd zijn/haar zin geven ookal gaat het over jou grenzen heen. Maar ik vind wel dat je sowieso altijd moet reageren op het huilen (tenzij het inslaaphuiltje) en het dus misschien op een andere manier op moet lossen ipv de baby zijn/haar zin te geven als dit over je grenzen heen gaat. Dus als je kind bijvoorbeeld nooit meer in de box wil en dan gaat huilen en dan altijd maar bij papa of mama wil zijn dan wennen ze daar aan, en das toch een beetje verwend. Gelukkig is dit nog niet aan de orde! Maar ik denk wel dat ze het zo wel al snappen...
Ikzelf ben geneigd om nog op elk huiltje te reageren. Er is ook altijd iets. Hij ligt op zijn buik terwijl hij dat niet wilt, zijn armpje zit vast onder zijn buik, zijn speentje is gevallen, etc... Zoals anderen al zeggen...huilen/jengelen is de enige vorm van communicatie die hij kan toepassen. Daarnaast vind ik het persoonlijk ook wel zielig om er niet op te reageren. Ja ok... meneertje wilt niet in de box liggen. Hij gaat er niet dood van, maar hoe zou jij het vinden als je ergens 'moet' liggen terwijl je dat niet wilt? Als ik hem oppak en dan ergens anders neerleg is het meestal weer goed. Ja, ik vind het soms ook behoorlijk lastig, maar ja... Natuurlijk moet je op een gegeven moment regels en grenzen gaan stellen. Maar kan kan naar mijn idee pas als ze de gesproken taal gaan begrijpen en zichzelf ook duidelijk kunnen maken met taal. Maar onder 'verwennen' versta ik dan meer huilen omdat hij iets wilt uit de winkel en er dan maar aan toegeven om van het huilen af te zijn. Dus met andere woorden... ik denk dat 'verwennen' pas komt vanaf een leeftijd van 1 a 1,5 jaar oud (beetje afhankelijk van je kindje).
Nou dan nu een voorbeeld van mijn vent. Hij begint met jengelen/klagen/huilen als ik een kopje koffie drink of als ik eet. Reden.. hij wil het ook! Speelgoed of zijn lepel worden ook direct op de grond gegooit want hij wil echt hetgeen wat ik heb. Nou sorry hoor, dan laat ik m echt toch maar even huilen. Niet alles wat mama heeft is goed voor hem namelijk.