Hoi, Ik ben nu 30 weken zwanger, en ben er nog steeds niet uit wat ik wil. Bij mijn 1e dochter wou ik graag bv geven, maar ik lag zo in de kreukels, en na een heftige hg zwangerschap had ik er de energie gewoonweg niet voor. Nu weet ik t dus niet meer. Aan de ene kant zou ik t nog een keer willen proberen, ook gewoon om die ervaring te hebben. Maar aan de andere kant zie ik zoveel nadelen. Tepelkloven...borstonstekingen...openbaar voeden...de nachten niet kunnen delen...ik zie zoveel beren op de weg wat mij eigenlijk tegen houd om bv te gaan geven. Misschien helpt t om wat ervaringen te lezen. Ook wat betreft t openbaar voeden. Commentaar wat je erop krijgt of juist niet... gestaar? Vk vraagt steeds of ik al weet wat ik wil.... maar nee dus.
Je kan het altijd proberen toch? Lukt of bevalt het niet dan kan je alsnog over gaan op kV. Maar je kan je zelf nooit iets verwijten. Ik doe het nu bij nmr 3 weer en vind het juist heerlijk dat ik de gene ben die er voor zorgt dat ze groeit als kook, zo bijzonder! En juist heerlijk die intieme momentjes, dan staat de klok even stil en is het even zij en ik... En daarna gaan we weer verder in de hectiek van het leven. Bij nmr 1 ging het bij mij ook niet zo, bij nmr 2 wel, ik wist wat ik wilde en dat ze ook echt wel groot worden op kV. Het liep als een tiet! Heb het 6 mnd gedaan! Nu bij nmr 3 is het nog fijner... Zit nu op m'n werk te kolven. Maar als ik zo thuis kom, dan wil mijn kleine meisje eerst naar mama toe en daarna komt de rest.... Heerlijk!
Hier liep het redelijk als vanzelf en heb niet heel veel moeilijkheden ondervonden met het voeden (lucky me dus geen borstontstekening, tepelkloven etc). Vond ook eigenlijk dat we de nachten juist wel goed konden delen: man deed de schone luier en haalde de kleine uit bed, ik voedde al liggende, hij legde evt weer terug net hoe het liep. Maar zo allebei ons aandeel in de nacht. Geen geklooi met een flesje klaarmaken maar gewoon hup erbij. In het openbaar voeden heb ikzelf nooit moeilijk gedaan en voelde mij dan ook niet opgelaten of iets. Heb weleens mensen gehad die mij moeilijk aan zaten te kijken, maar ik ben daar vrij makkelijk in en trek mij daar ook niets van aan. Werkte met laagjes en zo kon het heel beschut. Ook makkelijk: want altijd bij de hand op de juiste temperatuur Je zou altijd kunnen proberen hoe het loopt. Misschien gaat het als vanzelf. Misschien is het niets voor je. Maar als je het niet probeert weet je dat niet. De eerste tijd is het best pittig en het kan ook heel onzeker maken met regeldagen etc., maar dit kan bij flesvoeding ook.
Het is eigenlijk heel simpel: wil je borstvoeding geven of niet? Je schrijft dat je er de energie niet voor had na je eerste bevalling. Dan was je wens om borstvoeding te geven blijkbaar niet zo groot dat je jezelf over de vermoeidheid heen kon zetten. Das niet onaardig bedoeld, maar puur een constatering, en ook geen veroordeling. Ik ben bij de oudste met 36 weken bevallen, ze dronk nog niet goed aan de borst. Dus 4 weken lang aanleggen, kolven, navoeden via fingerfeeding. Ook s'nachts (met hulp van mijn betrokken partner). Ja, je kon me opvegen. Maar ik wou per se dat het zou lukken. Zelfde na nr 2 met een KS, en nr 3 na een afschuwelijke bevalling. Stoppen kwam niet in me op. Maar ik bedacht wel, als ik het even niet meer zag zitten: ik ga nog 1 week door. Gewoon om te kijken of er dan verbetering in zit. Wat geeft je het idee dat tepelkloven, borstontstekingen er bij horen? Gelukkig zijn er genoeg mama's die meteen vanaf het begin een super borstvoedingteam met hun baby zijn. Alleen, dat hoor je op de een of andere manier minder vaak. Dus daar is niets over te zeggen, wie weet heb jij wel zo'n talent in huis Maar ook dan komt weer bovenstaande er bij: helaas loop je wel eens tegen problemen aan, meestal de "bekende" beginnersproblemen (kindje hapt niet goed waardoor tepelkloven ontstaan, drinkt niet effectief, valt in slaap, pijnlijke tepels etc). Ook hierin kan je een keuze maken. Je kan na 1 dag zeggen: de borstvoeding is "mislukt", ik stop er mee. Prima, blijkbaar zit de wil om borstvoeding te geven dan niet zo diep, en dat is uiteraard je eigen keuze. Maar wil je wel zelf voeden, dan is er gewoon hulp voorhanden. Ik bekijk het altijd maar zo: als je kind kv krijgt, en de voeding loopt niet goed, dan zeg je toch ook niet: nou ja, ik stop er maar mee...nee dan zoek je hulp, en ga je zoeken naar een oplossing. Die hulp is er ook als je borstvoeding geeft. Een lactatiekundige kan je zo goed helpen als het niet lekker loopt. En meestal zijn die opstartproblemen dan verholpen. Maar je moet die hulp dan wel vragen, zelf aanmodderen dat werkt niet. En, borstvoeding is een lange termijn verhaal. In het begin kan het behoorlijk pittig zijn. Maar de investering die je doet, werpt uiteindelijk zjin vruchten af. Maar dat moet je wel willen/kunnen zien. Wat openbaar voeden betreft, als je het voeden eenmaal onder de knie hebt...wat een vrijheid! Je kan overal naar toe, hoeft nergens aan te denken. Kind honger? Drinken en klaar. Discreet voeden is geen probleem, het is niet zo dat je daar in je bh zit. En desnoods neem je een doek mee om over je heen te hangen. Wat eigenlijk nog meer opvalt. Meestal hebben mensen het niet eens door, en denken ze dat je kindje lekker ligt te slapen. Ik heb zelf nog nooit opmerkingen gehad. En mensen die kijken...eerlijk gezegd was ik gewoon met m'n baby en gesprekspartner bezig, en niet zozeer met anderen. Wat betreft de nachten...natuurlijk kan je partner helpen! Kindje uit bed halen, verschonen en weer terug leggen. Als je liggend kan voeden, is het, met de winter in aantocht, helemaal fijn als papa helpt. Jij blijft lekker in bed, hij schuift baby aan, drinken, klaar. Door de hormonen die vrijkomen, val jij ook nog eens sneller in slaap. Heerlijk toch? En tenslotte, het meest gehoorde argument: je weet niet wat baby binnenkrijgt..Als je ziet dat baby goede plasluiers heeft, en na een week of 2 (want geen reden tot paniek als in de kraamweek het startgewicht nog niet bereikt is) weer op gewicht is, dan weet je ook hoeveel je kindje binnen krijgt, namelijk genoeg Persoonlijk zou ik juist helemaal kriegelig worden van de cc's. Borstvoeding is onbeperkt,gewoon lekker aanleggen, al is het na 2 uur weer.. je hoeft niet aan tijden te denken, schema's, ophogen, te veel voeding..wat een gedoe lijkt me dat! Zo zie je hoe persoonlijk het dus is. Succes met de laatste loodjes! En straks lekker genieten van een nieuw mensje
Zoë ik was niet alleen oververmoeid na de bevalling van mijn eerste dochter. Ik was 15 kilo afgevallen en had letterlijk geen energie meer door t kotsen in mijn zwangerschap. Lees mijn blog maar eens. Ik zou bv willen geven mits t goed gaat, maar dat kun je gewoon niet van te voren zeggen. Ik zou ook niet weten hoe ver ik zou gaan als t niet helemaal loopt, om t wel te laten lukken. Ik ben een beetje bang voor genoemde medische dingetjes die ik eerder genoemd heb. En idd t openbaar voeden. Maar idd misschien is het allemaal geen probleem en gaat t vanzelf. Ik zou mijzelf iig niet schuldig voelen oid als ik t wat sneller opgeef en fles ga geven. Maar dit is ons laatste kindje, dus ook de laatste kans om een poging te wagen. Ik neig wel meer om bv te geven maar soms overvalt me een soort van "paniek" wat als?? Als ik nu tegen de vk zeg ja ik ga t doen, en wil t uiteindelijk toch niet, of andersom...
Bah, dat klinkt heel naar! Jouw lijf, jouw leven, jouw baby, jouw keuze. Jij bepaalt waar jouw grens ligt. Geestelijk en lichamelijk. Wat je wil en wat je niet wil. Schuldig voelen...waarover? En je hoeft nu ook nog geen keuze te maken. Wat ik je wel kan aanraden: verdiep je wel een beetje in de ins en outs. Kijk eens op Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding (lees een beetje door het soms wat fanatieke heen), of lees een boek. Wellicht zit ik er naast, maar volgens mij voel jij je er prettig bij, als je van te voren zoveel mogelijk kan inschatten hoe dingen lopen. Dat kan natuurlijk nooit helemaal, maar snappen hoe borstvoeding werkt, wat normaal is, wat anders werkt dan kunstvoeding, dat is denk ik al een grote stap in de goede richting.Dat geeft meer rust. Om een voorbeeld te noemen, bij mijn eerste had ik nooit gehoord van clusteren. (baby wil dan de hele avond bij je zijn, vaak drinken, veel knuffelen, en ze zijn vaak ook wat ontevreden). Ik dacht dat dit kwam omdat ik niet genoeg melk had, raakte in de stress. En gaf dan dus maar een flesje na..gelukkig heb ik de borstvoeding niet om zeep geholpen daarmee...maar bij nr 2 wist ik, dat kindjes dit doen, om dat er meer melk gemaakt moet worden (immers ze groeien en hebben meer nodig). Dat het dus heel normaal is, en je er gewoon in mee kan/mag gaan. Dus was ik er relaxed en ontspannen over. Heb je het gevoel dat je wellicht in de kraamweek wel wat extra steun kan gebruiken, vraag dan bij je kraamburo of je een kraamhulp kan krijgen die kundig is op het gebied van borstvoeding. Dat betekend niet dat je een bazig type krijgt waar je van alles van moet, maar iemand die je dingen kan uitleggen, en je echt kan helpen.(want helaas, regelmatig lezen wij hier op het forum dat de kraamhulp /vk nou niet echt de meest kundige professionals zijn op het gebied van borstvoeding). Succes!
Ja, ik zou me er zeker prettig bij voelen als ik t in kan schatten haha. Ik ga ook proberen om dezelfde kraamhulp te krijgen die ik bij mijn dochter gekregen heb. Zij was zo fijn! Ik ga die site zeker even bekijken, dank je. Heb wel al bij de vk neer gelegd dat mocht ik bv gaan geven dat ik de kleine dan meteen wil aanleggen. Bij mijn dochter kreeg ik pas de volgende dag hulp in t ziekenhuis bij het aanleggen 19.30 geboren en 6.00 de volgende dag pas voor t eerst aangelegd.
Mamachantal. Nou ben 1x opgenomen geweest in t begin. Zofran gehad... en naar emesafene kunnen overstappen. En sinds gisterochtend medicijn vrij en t gaat oke! Dus ik denk dat ik kan zeggen dat ik hg vrij ben nu eten gaat vrij oké. Vooral brood lukt geweldig haha. Warm eten wat minder. Maar nu niet afgevallen (ja 2 kilo) maar dat zit er inmiddels weer bij.
Je kunt het gewoon proberen. Ik ga het ook weer proberen. De eerste heb ik tien maanden borstvoeding gegeven, in een periode van stress aangevuld met een flesje melkpoeder 's avonds. Ik ga nu ook weer een pak melk halen voor de zekerheid en ga gewoon beginnen. Zie wel waar het schip strandt.
Eigenlijk is het meeste al gezegd. Je hebt al een hoop goed advies gekregen. Zorg ervoor dat je jezelf goed inleest. Hoe meer kennis je hebt over bv hoe beter. Je moet jezelf kunnen wapenen tegen allerl ongegronde kritiek en bakerpraatjes (en geloof me, die krijg je). Verder wil ik je nog even zeggen dag bv ook heel gemakkelijk en probleemloos kan verlopen. Ik geef nu voor de tweede keer probleemloos bv, nooit een kloof gezien of een borstontsteking gehad. Ik heb heel wat keren in het openbaar gevoed, discreet met een doek eroverheen. Nog nooit heb ik een rare blik of een nare opmerking gekregen. Ik zou zeggen: probeer het gewoon! Tuurlijk, bv is niet altijd makkelijk. Maar het is het zo waard! Succes! (En als het om wat voor reden dan ook niet lukt, ook niet erg, toch?)
Ik ben blij dat ik gekozen heb voor borstvoeding, maar het heeft me wel meer energie gekost dan ik vooraf dacht. Geen rooskleurig verhaal, maar wel mijn ervaring. Refereren naar je openings post. Tepelkloven, borstontsteking of ook maar een negatieve reactie op openbaar voeden heb ik nog nooit gehad, terwijl ik al bijna 8 maanden voed. Wel positieve reacties op openbaar voeden trouwens, vooral door oude dames. Maar het voeden kostte de eerste 2,5 maand heel veel energie. Door moeilijk drinken, te hoge productie, allergieën en provocatietest, dieet, etc. Ik heb echt Door moeten zetten en vond het met periodes heel zwaar en vermoeiend. Nu geniet ik er van en gaat alles goed. Maar dat ging niet vanzelf.
Mijn ervaingen: Bij de eerste wilde ik geen bv geven om alle dingen die jij noemde en vooral ook het openbaar voeden zag ik niet zitten. Helaas overleed de eerste en spijt dat ik had. Dus toen ik weer zwanger was, wilde bv geven. Helaas na 6 week moeten stoppen vanwege ernstige reflux. Toen wist ik nog niet dat ik ook fultime kon gaan kolven en t verdikken. En toen kwam de derde. Een vreselijke moeilijke start. Nl prematuur en erg moe, dus naast live voeden ook nog kolven en flesje er bij en de nodige kloven en spruw en ons manneke had n te korte tong riem die pas met een half jaar oud gekliefd is en toen liep de bv als een tierelier. 18 maanden heb ik m gevoed en ook een paar x openbaar. hoewel ik t dood eng vond toch gedaan en wat was ik trots op mezelf! Geen rare opmerkingen of wat dan ook, enke vertederende blikken En als je echt niet openbaar wil voeden, kan je ook zorgen dat je afgekolfde melk mee neemt dan kan je gewoon een flesje geven. je hoeft t niet warm te maken want je kindje zal t op kamertemp ook drinken. En nu de vierde ook weer met de nodige strijd en pijn. eerst een zware bevalling, daarna was ze te moe door suikers te kort en heeft ze kv bij gevoed gekregen, daarna is ook zij gekliefd en toen bleken we beide naast de kloven ook nog eens spruw te hebben. heb hier door een paar dagen niet live kunnen voeden, en heb ik haar gekolfde melk via fles gegeven, maar omdat ik zo ontzettend graag bv wil geven zet ik door en inmiddels drinkt ze weer volledig aan de borst. De pijn bij mij is nu vooral na de voeding door de spruw, maar ik accepteer het omdat ik hier voor kies. Heb tanen met tuiten gehuild omdat ik zo bang was dat ik geen bv meer kon geven, maar inmiddels weer helemaal positief. Wel blijf ik er naast kolven, want papa en de broers willen af en toe ook een flesje geven dus ook dat is voor jou een optie om te doen.