ja, ik open toch maar weer een topic. Mijn dochter met verborgen reflux en koemelkeiwitallergie is nu 7,5 maand. Ze is altijd een slechte slaper geweest, mede door bovenstaande problemen. De reflux is onder controlen we zijn al een poosje met vast voedsel bezig. Omeprazo zijn we al een tijdje aan het afbouwen. Het slechte slapen, heb ik nooit echt een.probleem van gemaakt omdat ik het al sneu genoeg vond dat ze die reflux had. Bovendien gingen we van niet slapen, naar naast mama in bed, naar eigen cosleeper dankzij rust regelmaat en medicatie en andere voeding. Maar, nog steeds is het een.moeilijke slaper. Overdag tegenwoordig twee keer een uurtje en savonds tot 2200uur hooguit 45minuten. Na 2200 uur is er meestal geen vuiltje aan de lucht want ik lig naast haar. Er zijn zo n twee dagen per week dat het wel goed gaat. Dan slaapt ze overdag twee keer anderhalf uur en savonds vanaf 20:00 uur tot 22:00.en 2230 tot 08:00uur. De rest van de week is knudde...rommelige slaaphes, perse snachts mijn hand vast willen houden etc. En dit dus al maanden. Ik ben geen voorstander van laten huilen, maar neig er nu wel naar. Heb al weleens geprobeerd haar een poosje te laten huilen, maar dat huilen wordt krijsen, snikken, brullen, totdat ik na 20 minuten haar ophaal (zelf in tranen). Ondertussen verzin in excuses: ach, sprongetje, tandjes etc. Heb al van alles geprobeerd. Wel in bad, niet in bad. Uitgebreid bedritueel. Zelfde schema, maar das lastig met haar. Bed staat schuin, maar ze slikt bijna nooit meer terug en als ik naast haar lig (soms met mijn hand bij haar) gaat het ook goed. Kortom, ik weet het niet meer. De ene avond denk ik: tsja het is niet anders, accepteren maar. Ik hou van haar. De andere avond wil ik ook weleens "rust", voel me gelijk al schuldig terwijl ik dit type. Als ik haar laat huilen, ben ik bang dat ze stikt oid, zo overstuur dat ze is, het breekt mijn hart ook.. Ze wordt er ook niet gezelliger op, want ze is gewoon moe. En mama, is ook een keer op. Visite wordt hem zo ook niet, laat staan iemand een keer laten oppassen. Ik had eerlijk gezegd verwacht.dat het vanzelf goed.zou komen en misschien is dat ook zo? Wat wil ik met dit topic? Tips, Herkenning ....
Tips heb ik eigenlijk niet echt, maar ik wil je wel graag een hart onder de riem steken. Ik snap zo goed dat je eens een avondje rust wil. Mijn dochter was in het begin ook een moeilijke en dan met name 's avonds. Verschrikkelijk! Vooral als mijn man aan het wel was werd ik echt wel eens gek. En dan ging ik maar weer lopen. Dan liep ik om half 9 nog gezellig buiten. En als ik haar daarna in bed legde ging het prima. Uiteindelijk is het toch vanzelf overgegaan. Ik hoop dat het bij jou ook zo gaat. Probeer toch eens een uurtje er tussen uit te gaan en je man of een vriendin even op haar te laten passen. Dan heb je even wat rust aan je hoofd.
Welke voeding geef je? Merk je verschil tussen voor het afbouwen en tijdens het afbouwen van medicatie? Osteopaat al geprobeerd?
bedankt voor jullie reacties. Met afbouwen merk ik geen verschil. Het teruggeven van voeding/omhoog komen van voeding, gebeurt nauwelijks meer. Ze krijgt nog vier flessen koemelkvrije voeding.(hero allergy care). het is een vrolijke meid sindsdien, maar ze wordt natuurlijk ook moe op een gegeven moment. Ik leg haar weg vanaf slaapsignalen. savonds werkt dit dus niet alleen als ik ernaast ga liggen ze ligt maar druk te doen en aan mijn hand te trekken en met haar neusje tegen me aan vleien, zo sneu
Ligt ze overdag boven, in de co sleeper? Ik heb hier een jongetje die nooit boven wou slapen. Hij sliep of beneden in de wagen, of in de draagdoek, of naast me op de bank ( zoals nu ) of ik probeerde een dutje mee te doen ( Gezien je nu zelf ook aardig moe bent geloof ik? ) Maar boven, alleen, in een bedje slapen dat was het hem hier niet. Ik heb altijd gedacht dat onze zoon een slechte slaper was. Tot ik door had dat hij hartstikke goed slaapt, alleen niet volgens de regeltjes alleen en in een bedje. Hij slaapt overal, in de buggy, op de bank, op schoot, in de auto, in de draagdoek ( op mn rug tijdens het koken, strijken ) en ook vaak gewoon op de bank. Wellicht is dat een oplossing? In de box? Ze wilt duidelijk niet alleen zijn. Bij een eerste kindje kan je nog makkelijk aanpassen aan haar ritme maar hij is ons 2e kindje en ik legde hem bv na de lunch gewoon in de wagen in een hoek van de kamer, ging opruimen en stofzuigen en dan sliep hij al.
Herkenbaar. Dochter is 7 maanden. Slaapt niet voor 22:00 uur savonds. Altijd aan me vast geplakt. Overdag slaapt ze ook erg weinig. Vandaag vanmorgen 1 uur dat was heel wat. Vanmiddag 2x 10 minuten. Ze zit nu gezellig met paps op de bank en ik lig al op bed. Ik geef baby sommige avonden dus even weg haha. Ik trek het zeer slecht momenteel. Overdag leg ik haar al drinkend weg (ze krijgt bv) of moeder geeft haar een fles. De ene keer werkt het wel, de andere keer niet. Anders probeer ik het later nog eens. In de wagen of draagdoek slaapt ze ook wisselend. In de avond slaapt ze dus ook laat, meestal ook drinkend. Im weet het ook miet echt haha mijn oudste was zo anders
Erg frustrerend, maar hoe je het ook aanpakt.. het gaat over. Het is belangrijk dat wat je ook doet je er zelf volledig achterstaat. Ik begrijp dat je worstelt met die lange avonden naast haar. Dat begrijp ik. Soms wil je ook wel eventjes je mama-modus uit kunnen doen. Is er een tussenweg? Heb je een partner die het van je over kan nemen een paar avonden? Je verhaal is ook voor mij herkenbaar. Bij ons was koemelkallergie de ergste boosdoener, maar ook verlatingsangst kwam in fases terug. Ik merkte dat bij ons het beste werkte om erin mee te gaan. Mijn eigen grenzen bewaken was toch wel noodzaak. De eerste maanden hebben we veel gewiegd, in slaap gevoed en in slaap gewandeld. Op een gegeven moment ben ik passief gaan troosten. Samen in het grote bed. Zl een slaapzak aan en ik een dikke trui en het dekbed teruggeslagen tot onder mijn heupen. We deden een slaapritueeltje en dan ging de lamp uit en begon het circus (lees: huilen huilen huilen). Dan liet ik hem huilend in mijn armen liggen en mijn hartslag horen. Daardoor kon hij niet meer omdraaien en kon hij zich sneller aan de slaap overgeven. Na een tijdje lukte dat door alleen een arm om hem heen te slaan, weer iets later lukte dat met alleen een arm tegen hem aan. Op een gegeven moment liet ik hem op zijn eigen kamer op een bankje in mijn armen in slaap vallen. In het donker en pas wegleggen in diepe slaap. Hij sliep steeds sneller in en ik probeerde hem ook steeds iets eerder weg te leggen. Op een gegeven moment wou ik hem weer in slaap knuffelen en toen zei hij: "Die" en wees naar z'n bedje. Dat ging steeds vaker goed. En soms ook nog niet. Maar dat verdween. Nu gaat hij er al een tijdje grapjes makend in, roept me soms nog voor een knuffel, zit dan 2 tellen met hem in mijn armen op het bankje en hij wil al weer in bed. Dit werkte voor ons. Hele kleine stapjes vooruit en vanzelf en vanuit vertrouwen en nabijheid steeds iets minder mama of papa nodig hebben.
erg fijn dat meer dames dit herkennen. Over ergens anders laten slapen: ze moet echt in haar bed liggen. Als ze op de bank/box ligt of kinderwagen is ze te actief en wil alles zien/horen. Helaas ben ik alleenstaand sinds een poosje, maar af en toe past mijn moedee een uurtje op. desalniettemin breekt het me op.. en ik heb zo lang op haar gewacht..dus vind het heel erg het te benoemen
@samarinde. jouw verhaal herken ik. De kleine stapjes. Hier was het van de arm naar bij me in bed tegen me aan, losliggend en nu eigen bed en soms alleen slapen. Het huilen wat ze doet is echt driftig, vanuit haar tenen. ze ligt dan ook helemaal stijf. Hoe doen andere moeders dat, denk ik op zo n moment. Er zijn meer ouders die laten huilen... Het lukt me niet. Soms als ik haar in bed leg, hangt ze gewoon aan mijn arm als een aapje..dan breekt mijn hart. Ze wil graag bij me zijn, op de arm slapen maar die stap wil ik niet terug doen.
Hero allergy care is niet koemelk vrij. Dit is een stap verder dan pepti en gelijk aan nutramigen lgg. Echte koemelkvrije voeding is neocate of nutramigen aa. Zou daar nog 'winst' uit te halen zijn? En wel of niet spugen geeft niet aan of je kunt afbouwen of dat het afbouwen goed gaat. Soms hoeven ze niet meer te gaan spugen, maar hebben ze nog wel last van her maagzuur. Tuurlijk, als jij geen verschil merkt geloof ik je direct. Jij ervaart het, ik lees het. Had je al een osteopaat geprobeerd? Over laten huilen; ik doe dat niet, ik kan het niet. Rond deze leeftijd, rond 9 maanden, hebben ze ook een periode last van verlatingsangst. Hou dit wel in je achterhoofd. Ik kan mij voorstellen hoe zwaar het is en zeker als alleenstaande mama. Probeer een methode te vinden die voor jou, maar ook jullie saampjes, goed voelt en wees consequent. (Voor het consequente gedeelte, als het goed voelt en bij je past gaat het ook 'makkelijker')
Schaam je niet voor je gevoelens, meid. Dit is heel normaal. Moeder zijn is heel fijn en je houdt heel veel van je kindje, maar soms is het ook enorm zwaar en frustrerend. En juist omdat je met name alleen voor je kindje zorgt, is het wel belangrijk om je emoties kwijt te kunnen. Kan je dat goed naar je moeder toe? Misschien wil je moeder wel vaker helpen, maar wacht ze tot jij dat vraagt. 1 avondje per week bijvoorbeeld. Denk aan jezelf, durf te vragen. Mijn zoon sliep ook nergens behalve in bed. Ja, in de auto uiteindelijk en met dragen, maar dan wel het slaapkapje zo goed mogelijk dicht zodat hij niet er langs kon spieken. En dan maar hopen dat ik niemand tegen kwam. "Hallo", was al genoeg om weer wakker te schrikken als hij net sliep. En dat driftige huilen.. ik kan er nog niet tegen. Zelfs als ik nu vreemde babys hoor huilen, dan kan ik niet meer nadenken. Alles gaat op tilt. Ik heb wel eens oordopjes ingedaan tijdens het troosten. Beetje gek misschien, maar het hielp me wel. En wat Haverlhach al zegt.. er zijn verlatingsangst fases. Dan kan je weer een stap terug moeten doen. Maar dat gaat ook weer over. Vaak net als je denkt dat je het poepzat bent en op het punt staat om de deur achter je dicht te trekken en een krijsend kind achterlaten.
@haverlhach Ik zal eens met de kinderarts overleggen over andere voeding. En tsja, misschien heeft ze nog wel last, maar niet dat ik merk. De dingen die ze deed, hikken, verslikken, zuur ruiken, vieze bekken trekken, de voeding omhoog horen komen...dat is er niet meer. Maar ik zou natuurlijk de dosis kunnen ophogen, kijken of dat verschil maakt. Misschien mis ik signalen. Laten huilen kan ik gewoon niet. Ja, als ik haar niet aan hoef te horen maar,no way dat ik het een ander laat doen..ook dat kan ik niet haha. Consequent zijn, maar hoe dan? Ik neem haar,nu vaak gewoon weer mee naar beneden. Maar misschien moet ik eens boven blijven?
@ samarinde. Het lijkt alsof ik over mijn dochter lees. heel af en toe slaapt ze in de auto maar.alleen als er geen prikkels zijn die zij mee kan krijgen. Op de arm valt ze ook in slaap, na heel lang wiegen. Zou ik haar dan op de bank neerleggen dan is ze gelijk wakker. Gister was mijn avond zo: 1845 baby in bad, 1930 baby fles, daarna boeren en tijdje omhoog houden en rond 20:00 uur naar bed. Ze was doodmoe want haar laatste slaapje was van 1500 tot 1530. om 2045 wakker, krijsen. Ik wil speen geven maar ze schuld met haar.hoofd. Nou, mee naar beneden..2120, na schone kont weer naar boven. naast haar blijven liggen, sliep snel weer maar toen ik naar beneden ging om 2200uur weer wakker. Even laten gaan, nou toen ben ik ook maar gaan slapen..nog klein flesje mee voor haar. 0700 meldde ze zich (normaal 0800). En dan zit er soms een avond tussen dat ze wel slaapt. Nog een dingetje: als ik haar laat huilen, huilt ze zelfs nog ls ik haar pak. even naklagen ofzo..
Mijn jongste ging met 12 maanden van de nexium af. Helemaal gestopt en dit leek prima te gaan. Niet huilen, geen klachten. Tot hij bijna een week na het stoppen begon te spugen, alsof hij ziek was. En een week lang bleef hij spugen en ging na 1 week over tot voedsel weigeren. Dat een paar dagen afgewacht en toch naar de ha. Die leek het verstandig de nexium weer als van ouds te gaan gebruiken. Het spugen verdween, net als voedselweigeren. Uiteindelijk tot 16 maanden nexium gegeven. Dus wat ik wil zeggen is dat soms de klachten anders kunnen zijn, maar toch dezelfde oorzaak. Met consequent zijn bedoelde ik meer kies iets waar je achter staat en hou dat voorlopig vol. Veel mensen zijn, uit hun wanhoop, geneigd om heel veel te proberen in een korte periode. Dus eerst een paar dagen laten huilen zonder te kijken. Dan een paar dagen toch uit bed halen (evt mee naar beneden). Daarna de 5 of 10 minuten regel. Etc etc. Terwijl ik denk dat je beter een methode kan kiezen en je daaraan houden. Omdat dit ook duidelijker is voor je kindje. Zoals Samarinde het omschrijft klinkt heel prettig voor beide partijen. De veiligheid van mamma, maar toch weten dat het slaaptijd is. Dit zijn methodes die lang duren voor het uiteindelijke resultaat, maar wel vol zekerheid, vertrouwen en liefde. Zo zijn er veel gelijksoortige. Bijv eerst oppakken en troosten naast bed, dan troosten in bed en zo steeds verder uitbreiden naar zelfstandig in slaap vallen in aanwezigheid van mamma. Tot uiteindelijk zelfstandig in slaap vallen in eigen bed, zonder mama. En voel je niet schuldig. Je wilt het beste voor je kindje, anders vraag geen advies.
Ik denk dat ik ook moet kijkrn naar hoever we gekomen zijn. Eerst sliep ze.alleen maar op de arm. weet alleen niet zo goed wat de volgende stap gaat zijn. Ik denk boven blijven met haar. Want als ze huilt wordt ze pas stil als ze merkt dat we naar beneden.gaan.
Heel herkenbaar, onze uk had verborgen reflux maar ondanks de medicatie veel onrust en sliep pas goed in mijn armen. Hij heeft medicatie gehad tot 6 maanden. Tot 9 maanden hebben we veel met hem gelopen maar de nachten waren zo kort dat het niet langer kon. Geen voorstander van huilen maar had geen keus meer. We legde hem op bed hij huilde , ik rommelde in de gang, meestal bezig met de was, na 5/7/10 kijken. De eerste dagen waren verschrikkelijk. Daarna was het wat mopperen maar ging snel slapen. Wij haalde hem wel uit bedje ondanks de standaard regel is niet uit bed. Dit werkt niet voor ons hoog gevoelig kindje (21 maanden) nu is het even uit bed en troosten en slaapt hij lekker verder. Er is veel meer rust voor hem en voor ons. Slapen op mij deed hij tot 13 maanden en op de een op andere dag wou hij in bed en slaapt zonder mopperen.
@owly Hoe lang heeft je zoontje gehuild eerste dagen? en jullie haalden hem dus wel telkens even eruit?
Het lijkt mijn eigen verhaal wel.. We hebben afgelopen zaterdag een chicco projector gekocht met 20 minuten muziek en verschillende kleuren op het plafond en ze slaapt als een roosje.. Dan wel niet uren achtereen, maar ze slaapt Snachts slaapt ze overigens wel goed, van 23u-7u en daarna meestal van 7u-10u
Is er iemand die een paar avonden bij je kan komen voor hulp en morele steun? Je moeder of een vriendin of zo. Mijn dochter werd vaak rustig in bed als ze ons gewoon hoorde praten in huis, maar ik woon in een flat, dat Is met dit soort dingen wel handig. Overigens kan zij overdag alleen slapen in haar slaaptentje, gewoon in bed krijgt ze toch nog teveel prikkels. Je moet je niet schuldig voelen hoor, het Is ook zwaar, zeker als je er alleen voor staat!