hallo allemaal , ik zit hier al een tijdje mee en ik moet het even van mij afschrijven. mijn zoontje is ondertussen 7 maanden oud en buiten dat hij die grootouders met zijn doop op 3 maanden , heeft hij ze nog nooit gezien. Ik begrijp ook totaal niet waarom ze niets van alex moeten weten . ik heb zelf voor zover ik weet niets verkeerd gedaan tegenover hun. mijn mama is nu zijn enige grootmoeder samen met mijn stiefpapa ( zijn stief grootvader). ik heb het er gewoon moeilijk mee en voel me enorm gekwetst , mede ook dat mijn zoontje niet goed genoeg is maar de dochter van de vorige relatie dan weer wel. hoe moet ik hier mee omgaan ? sorry misschien een beetje verwarrend maar kmoest het even kwijt.
Wat zegt je man hier van? Heb je het er wel eens met hem over gehad? En hoe was de situatie voordat je zoontje geboren was? Hadden jullie toen wel veel contact? Of ook niet? Als je er moeite mee hebt, zou ik denk ik eerst met je man erover praten en daarna misschien gewoon een gesprek aangaan met hen. Het is niet makkelijk lijkt me en ik kan me voorstellen dat je je gekwetst voelt. Hier hebben wij weinig contact met mijn schoonouders, Lucas is nu 12 weken en ze hebben hem alleen met de geboorte gezien. Maar ik vind dat juist niet erg, en ben blij dat ze niet zoveel komen (maar dat heeft een andere reden). Succes in elk geval!
Herkenbaar.. mijn kinderen zien hun opa en oma van vaderskant ook amper. Krijgen nooit cadeautjes met feestdagen.. Ze weten ook niet dat het hun opa en oma zijn. Ja het is kwetsend en heb me er bij het begin erg druk om gemaakt (vooral wanneer ik dan hoorde dat opa en oma met de andere kleinkinderen naar de dierentuin waren geweest etc). Mijn moeder zien ze maar 1 keer in de 3 maanden ofzo, mijn vader leeft niet meer. Zou het vooral van je af proberen te zetten, het gezellig te maken voor je kindjes, hoe moeilijk ook soms.
Wij hebben precies t zelfde! Ook de ouders van mn man zijn kant kijken amper naar hem om! Haar oudste zoon en eerste kleinkind zijn alles voor haar! En haar jongste zoon (mn man) en 2e kleinzoon neemt ze maar op de koop toe! Ik probeer me er over heen te zetten en 'normaal' tegen haar te doen, maar het is lastig! Het is altijd baas boven baas en iedereen moet t volgens haar regeltjes doen! Dikke pech voor haar, want zo ben ik niet! Mn zoontje is snel overprikkeld en gevoelig voor teveel drukte, en dit krijg ik maar niet duidelijk bij haar! Nadat mn zoontje geboren was, heeft ze ons de eerste 2 dagen geholpen en vervolgens hebben we hun meer als 6 weken niet gezien, inmiddels heeft ze Levi weer 2 of 3 keer gezien, maar zij wil graag rond etenstijd langs komen, maar ik wil dat niet! Ten eerste.. Wij eten rond half 6 en ten 2e ik wil de laatste uurtjes rust voor mn zoontje! Zodat hij lekker ontspannen kan gaan slapen, maar dit wordt niet begrepen! Pech voor hun hoor! Zij zitten vervolgens niet met een overpikkelend/vermoeid kindje, dat alles bij elkaar huilt, omdat hij zn slaap niet kan vatten!
Tja, hier komen de opa van papa's kant en zijn vrouw (vertik het om haar oma te noemen) dan wel iets vaker, 1 keer in de 2-3 maand, maar ons nichtje is belangrijker heb ik het idee. Toen ze hier met kerst waren (hele schoonfamilie, zwagers, schoonzusje, nichtje en schoonouders), heeft opa welgeteld 10 minuten gespeeld met onze dochter, terwijl hij ons nichtje nog op de arm had. Dat kind heeft ie de hele middag/avond mee lopen zeulen enzo. Zo heeft onze dochter van die opa en z'n vrouw dus ook welgeteld 1 rompertje gekregen voor d'r eerste verjaardag. En ben ik dus heel benieuwd wat ons nichtje gaat krijgen als ze 1 wordt. Tja, ik ben er gewoon klaar mee, heb geen zin en puf om me nog langer druk te maken, ik trek m'n bek open als ze iets doen wat me niet aanstaat (dochter leren over de rugleuning van de bank te klimmen enzo!), en verder beperk ik het contact tot een minimum. Vrijwillig naar hun toegaan zal niet meer gebeuren, daarvoor is er teveel gebeurd.
de papa zegt dat ik het me niet moet aantrekken en dat het hun verlies is ; maar toch... voor dat alex er was kwamen ze ook amper , maar wel meer. het is alsof ze mij de schuld geven dat mijn partner niet meer naar zijn ander kind omkijkt. hij heeft deze beslissing genomen na de bevalling van mijn zoon, reden weet ik niet helemaal. alleen dat hij zich meer wou concenteren op alex en ( heeft er mss niks mee te maken) dat hij haar nooit wou dus accidentje. ik zeg hier niks negatiefs over tegen mijn man want hij houd zich supper bezeg met mijn zoon en hij is een supper papa . maar ik keur zen gedrag natuurlijk ook niet goed. maar ja dat is eigenlijk de tijd van voor mij en alex. maar de grootouders moeten dit toch niet wreken op mijn zoontje!!! sorry alsk mss mensen heb gekwetst in de andere positie niet de bedoeling!! maar kvind gwn dat alex niet benadeeld mag worden
dit is vast en zeker de reden, heeft waarschijnlijk niets met jouw te maken en heel eerlijk vind ik het een rare streek van je man of je nou wel of niet bewust kiest voor een kind het is en blijft je dochter. Ik zou als oma ook kwaad zijn. en als jij het er niet mee eens bent, kan je dat toch gewoon zeggen. zou niet weten waarom je daar niets negatiefs over mag zeggen omdat hjij wel met z"n zoon bezig is. hij heeft ook een dochter. punt .
ja ok maar moet je toch niet mijn zoon dan voor gaan straffe he ? en kheb er int begin veel over gezegd maar kgeeft op. nu zegge jullie mss van wa ze gy vr een ? blijf doorgaan. maar kheb zoveel al meegemaakt dat ik gwn gelukkig wil zijn met mijn gezinnetje. misschien niet echt eerlijk van mij maar kwil niet heel mn leve vechten
tja aan jouw zoon zitten jullie vast. ik zie het niet als jullie zoon straffen, want heel eerlijk hij is 7 mnd. en tuurlijk is het fijn dat een kind een band opbouwt met opa en oma maar hij heeft er echt nog geen last van dat hij ze niet wekelijks ziet.
Je bent boos (gefrustreerd) op je s ouders omdat ze niet naar je kindje omkijken, indd niet leuk voorje zoontje. Maar je partner kijkt geneens om naar zijn (eigen) andere kindje... Raar vind ik dat. En ongelukje? Ik vind toch dat je de plicht als ouder heb om ervoor te zorgen en niet nu er nog een kindje is gekomen niet meer naar je andere kind omkijken! Wat betreft je souders, je kan je mond houden en denken het is hun verlies, je kan ook recht op de man af vragen wat er precies gaande is en of je gevoelens kloppen.. Soms is er wel eens sprake van een misverstand en niemand die dan de eerste stap neemt om dit te bespreken
ja en dus is het aan jouw vriend/man om een gesprek aan te gaan, dat het jouw dwars zit zou genoeg reden voor hem moeten zijn om er in ieder geval over te praten. dit is nl. niet iets wat jij kan oplossen, hij is degene die de rede is van de scheve verhoudingen en opa en oma zullen echt geen contact gaan opnemen ineens als ze dat nu ook niet doen.
ook efkes voor de duidelijkheid kwil hier met niemand ruzie maken he. ik keur de actie van de papa niet goed, heb er tot alex 6 maanden was om gezeurd en gezaagd maar hij wilt niet wijken. we hadden continue ruzie. nu ik gestopt ben met daarachter te zagen is alles terug rusteg in de relatie. heb ook gehoord hoe het met de dochter is en deze heeft er opt moment geen last van volgens haar mama ( ze is 5) dit gaat natuurlijk met het ouderworden veranderen maar de mama weet ook dat haar dochter bij mij altijd welkom was en is!! kzal is met de grootouders bellen is horen wat ze te zeggen hebben
Nee, ik ben het er volledig mee eens dat de opa en oma dit niet op een volgend kleinkind en jou mogen wreken.. Ik vind het alleen ongelofelijk wat je man doet. Wat kan zijn dochtertje er aan doen dat ze 'ongewenst' is. Dit is voor dit meisje echt verschrikkelijk en zal zeker een stempel op haar leven drukken. Sorry, maar jouw man heeft het waarschijnlijk dan niet van een vreemde. Jouw man doet eigenlijk precies hetzelfde als zijn ouders bij jouw zoontje doen..... Echt ik hoop dat jullie eruit komen, misschien is het begin een goed gesprek met je man.
Goed dat je je schoonouders gewoon even gaat bellen of een gesprek aan gaat! wat ik me wel afvraag, komt de dochter van je man wel eens bij jullie? want daar zal jullie zoontje Alex later ook vragen over stellen toch? Dat is wel zijn halfzusje! Ik snap dat jij niet steeds ruzie wil daarover, maar ik vind het wel een beetje vreemd dat hij zijn dochter zo links kan laten liggen, zoals @ylvi ook al zegt: eigenlijk doet hij nu hetzelfde als zijn ouders....
de dochter kwam tot de geboorte , ze wist dat ze een broertje kreeg. was ook zeer blij. dat was july , voor ze naar de mama terug ging heb ik gevraagd of ze in augustus terug kwam en dan zei ze wel naar jou en broertje maar niet naar papa . echt niet gelogen he mensen!!! waarom ze dit zei weet ik niet. de dag dat ik juist bevallen was heb ik naar haar gebeld en was ze blij dat broertje er was , de mama vroeg me dan ook wanneer ze terug mocht komen ik zei dat moet je met mn partner overleggen. dus dan moet er iets verkeerd gegaan zijn. de dochter vraagt nog naar mij en haar broer maar niet naar haar papa, opt laatste zorgde ik ook meer voor haar als ze kwam en haar papa niet. ik laat alex nu nog niet zien aan zijn zusje omdat ik dan denk dat ze het dan te moeilijk gaat krijgen. wat ik ook al gedacht heb is gewoon weg gaan bij hem want heb schrik dat hij dat met mij ook gaat doen. maar wil alexje ook ne papa geven . dusjah weet soms het nimeer
???????????? Ik dacht eerder te lezen dat je juist zo gelukkig was...houd je niet meer van je man dan? Als jij het niet eens bent met zijn manier van doen richting zijn dochter, moet je dat toch kunnen bespreken?? En bij hem blijven omwille van je kind, zou ik persoonlijk nooit doen, want 9 van de 10 keer gaat het dan toch fout....
Ben het met @Heppiedepeppie eens.... Je zou dit met je man moeten kunnen bespreken. Probeer het gesprek eerst eens met hem aan te gaan. Als hij dan nog van niets wil weten is hij echt alleen maar met zichzelf bezig. Het moet hem toch ook iets doen dat jij hier mee zit? Het is toch jullie leven samen waar je het dan over hebt. Het is niet alleen zijn verlies zoals hij dat noemde, maar toch ook jouw verdriet?
De grootouders van mijn dochter (kant van haar papa) hebben ook weinig interesse... 5 maand is ze nu en zijn nog maar 3x langsgeweest. (2x in kraamweek) en vorige week ..wij praten er vaak over ..vind het vooral sneu voor mijn vriend want die zit er erg mee.. Mij kan het niet zoveel boeien want ons meisje weet niet beter.. mijn ouders hebben benen te kort om haar te zien dus met hen kan ze wel een band opbouwen.. Hun verlies denk ik wel eens al doet het af en toe wel een beetje pijn eerlijk gezegd.