Ik heb niet alles gelezen maar wil toch even op dit stukje reageren. Julia heeft bv gehad en ze heeft vanaf dag 1 doorgeslapen, dus ik vind het echt onzin wat je kraamverzorgster zegt Fijn voor je dat je er nu een goed gevoel over hebt. Ik begrijp dat het begon te knagen. Ik ben zelf op dag 3 overgestapt naar borstvoeding, omdat ik datzelfde gevoel als jij had. Ik heb er nooit spijt van gehad en ik heb er echt ontzettend van genoten! Enne, gefeliciteerd natuurlijk
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van je meisje! Fijn dat je je verhaal hebt gedaan hier over wat je uiteindelijk gedaan hebt qua voeding... Moet zeggen dat het wel erg vriendelijk gaat op het forum tussen de bv en fv voeding-moeders! Das echt fijn en waarom zou het anders moeten gaan... Denk dat je verhaal in elk geval herkenbaar zal zijn voor de mensen die het wel proberen maar bij wie het niet lukt of die het in eerste instantie al niet willen. Maar nogmaals gefeliciteerd!
Misschien als tegenwicht wel goed om te melden dat onderzoek naar de voor- en nadelen van bepaalde voeding -en dus ook borstvoeding- een van de meest moeilijke onderzoeken is die zijn uit te voeren. Men stelt onder andere dat borstvoeding ervoor zorgt dat kinderen minder overgewicht hebben, alleen dat is nooit hard te maken omdat het ook zo zou kunnen zijn dat gezinnen die bv geven sowieso bewuster omgaan met hun voeding. Daarnaast speelt ook een rol dat als er onderzoek gedaan wordt naar voeding, de mensen die aan dat onderzoek meedoen, sowieso bewuster met hun eten omgaan en dan is het nogal lastig om daar betrouwbare conclusies uit te trekken. Bepaalde voordelen in de ontwikkeling zijn dus moeilijk alleen aan bv toe te schrijven. Ik denk dat een gewoon gezond voedingspatroon voor kinderen doorslaggevender is voor hun gewicht dan of ze wel of geen bv hebben gekregen. Melissa, in ieder gefeliciteerd met de geboorte van je dochter.. geniet ervan!
Lia, ik ben het gedeeltelijk wel met je eens. Bepaalde onderzoeken zijn nu eenmaal moeilijk te vergelijken als je een heel scala aan variabelen hebt, als bijv. omgevingsfactoren, familieananamnese e.d. Ik doelde hier eigenlijk meer op de hersenontwikkeling en mondmotoriek, voordelen die aantoonbaar zijn bij borstvoedingskinderen, waarbij rekening gehouden is met o.a. bovengenoemde variabelen.Dan nog hebben we het over %-en, individuele gevallen zijn natuurlijk altijd anders. Ik had het er even bij moeten melden waar ik op doelde maarja, ik wil niet verzanden in een oeverloze discussie waarbij er een ruzieachtige sfeer ontstaat.
Met onze eerste twee kids wilde ik graag borstvoeding gaan geven, niet dat het toen al zo'n MUST is als nu, maar ik wilde het gewoon graag. Zoon werd geboren, maar wat keek ik op m'n neus dat het zo'n ontzettende pijn deed! Echt niet normaal gewoon! Elke drie uur dacht ik ojee, nou moetie straks weer drinken, en ik lag bij voorbaat al met gekrulde tenen in bed. Na twee dagen kwam het bloed al door m'n tepels en zoonlief was bijna uitgedroogd en ik ben de fles gaan geven. Met nummer twee idem dito: zo'n ontzettende pijn! Jeetje zeg, de bevalling was gewoon een makkie in vergelijking tot het borstvoeden. Dezelfde dag nog gestopt. Met nummer drie wilde ik het absoluut niet meer zo. Ik dacht: ik ben inmiddels 20 jaar ouder en wijzer en geduldiger. IK GA HET NU DOEN! Ik leende een prachtig pro-bv boek van een goede vriendin. Had 2 voedingsbeha's gekocht, borstcompressen, had geeneens een flesje in huis. Ik was ervan overtuigd dat het deze keer zou gaan lukken! Helaas kreeg ik een keizersnede, en daarbij kwam nog dat Jesse de eerste 5 dagen regelmatig vergat adem te halen en lag daardoor op de neonatologie aan minstens 25 draden. Weg was het idee van ontspannen bv geven. Toen ging ik kolven, want ik wou het volhouden tot hij van de draden afkon. Maar hoewel ik inderdaad ouder en wijzer en geduldiger was geworden, waren mijn borsten nog net zo gevoelig als toen en het deed gemeen zeer. Maar ik wou doorzetten. Dus kolfde ik 7-8 keer per dag, ook 's nachts. Vaak zat ik met tranen aan dat rotding, hij moest op de hoogste stand, wilde er ook maar iets uitkomen. Maar alle druppels die ik eruit geperst heb met veel pijn en moeite heeft Jesse binnengekregen en dat was mijn doel. De negende dag kwam Jesse thuis. Toen zou het feest beginnen. Niet dus. Hij kon niet eens drinken uit m'n tepel... met tepelhoedje wel, maar dan kreeg hij er niets uit. Toen heb ik het nog 2 dagen volgehouden, eerst 15 minuten per borst drinken, dan 10 minuten per borst kolven, en dan moest hij dat nog opdrinken, duurde ook bijna een half uur, ik was er al met al anderhalf uur mee bezig, dan nog een schone luier en even knuffelen, en dan had ik nog een uurtje tot de volgende voeding! Omdat Jesse zo klein was moest hij ook 's nachts om de 3 uur een voeding... ik sliep niet meer en was helemaal kapot. En dan kreeg ik nog maar zo'n 15 tot 20 cc uit beide borsten..... De huisarts kwam langs op de elfde dag, en zag ons modderen en zei: waar ben jij mee bezig? Dat lukt gewoon niet, stoppen moet je! Wat heeft je zoon straks aan een moeder die bv geeft maar helemaal afgetakeld is? Ik was zo blij dat 'een autoriteit' zei dat ik mócht stoppen. Want ik zag iedereen om me heen zo pro-borstvoeding dat ik het niet durfde opgeven. Maar door wat de huisarts zei, ben ik meteen gestopt. Nog kan ik er bijna van janken dat het ook deze derde keer wéér niet gelukt is, hoewel ik weet dat ik er alles aan geprobeerd heb. Dus ik hoef me niet schuldig te voelen, maar toch doe ik het. Vooral als ik dan vrouwen hoor die zeggen: je had het nog langer moeten volhouden hoor. Wat wel een grote troost is: onze eerste twee zoons zijn inmiddels volwassen: ze hebben geen overgewicht, zijn supergezond, eigenlijk nooit ziek, ook zelden verkouden. En in die 20 jaar is de kv ook nog een stuk verbetert. Dus ik heb alle hoop dat Jesse ook gezond zal opgroeien met de fles.
Ik vind het jammer dat je dit zo noemt, maar weet je... nu spreek ik voor mezelf. Ik ben er zo enthousiast over bv, omdat ook een stukje "trots" meespeelt. Trots dat dit me gelukt is, en het liefst zou ik willen dat alle mama's bv geven omdat het zo'n goed gevoel geeft. En dat heeft niets te maken met "boezemvriendinnen". Maar keuze voor kv respecteer ik ook! Gefeliciteerd en geniet maar lekker van je meisje!
Ik herken best veel dingen uit je verhaal. Heb niet alle reacties hier gelezen, maar vind dat er soms erg neerbuigend wordt gedaan over flesvoeding. Al vanaf het begin dat ik zwanger was zei ik, ik wil borstvoeding geven. Nu ik bijna 30 weken zwanger ben, weet ik heel erg zeker dat ik dit niet wil! Ik heb er erg veel over gelezen en overal informatie over ingewonnen. En ik ben er achter dat borstvoeding geven gewoon niet bij mij past. Dus hoe spijtig sommige mensen het ook vinden, ik ga voor flesvoeding.
Jeetje Kisbaba, wat een verhaal! Ik vind het heel jammer om te lezen dat je zo graag wilde en dat het niet lukte. Misschien een schrale troost: Ikzelf heb heel gevoelige tepels. Voor mijn zwangerschap maar zeer zeker ook tijdens. Als mijn man er al naar kéék kon ik hem wel slaan . Al voor ik overtijd was kon ik het daar ook al aan merken. Toen ik Quinty toch even ( om te kijken hoe het voelde) aan mijn borst lag deed het zuigen ook erg pijn. Ik had dat die dag eenmaal gedaan en ik voelde mijn tepels de ochtend erna nog branden. Ik snap wel dat je opgelucht was dat er en 'autoriteit' je kon vertellen dat je het beste kon stoppen. Ik lees dat ook weleens uit verhalen van lactatiekundigen. Toch jammer dat je soms een groen licht moet krijgen omdat je je anders nog het gevoel krijgt dat je niet alles hebt geprobeerd. Jammer ook dat als je graag wil en het niet lukt dat je dan wel leest hoe goed het bij anderen gaat en dat je soms het gevoel krijgt dat je veroordeeld wordt omdat je bent gestopt. ( terwijl je zelf het beste weet hoe de situatie lag) Appelsientje, jou begrijp ik ook. Tuurlijk ben je hartstikke trots als iets wat je graag wilt ook daadwerkelijk lukt. Dat geldt niet alleen voor bv, maar ook voor andere zaken in je leven. Alleen is entousiast maken vaak iets anders dan erg motiveren of er niet voor openstaan als iemand het anders ervaart. Snappie? Daarom is de ene bv-moeder ook zeker de andere niet. Consider, bij mij precies hetzelfde verhaal, alleen was bij mij het in het begin al duidelijk dat ik geen bv wilde geven. Het is mijn man die wel graag wilde dat ons kind bv kreeg en omdat het ook zijn kindje is ben ik serieus mijn best gaan doen om er voor open te gaan staan. Heb dus ook alles gelezen. Zat dus vaak met koppijn en irritatie toch te proberen de boel in me op te nemen. Hoe meer ik las en hoe meer ik het gevoel had een kant op te worden geduwd, hoe meer bij mij de hakken in het zand gingen staan. Alsof ik geen baas meer was over mijn eigen borsten nu er een kindje in aantocht was. Met name de kei-harde stellingen die tussen de regels erg veroordelend werken tegenover flesvoeding , fabrikanten en fles gevende moeders vond ik tergend. Zeker als het hier om info-sites gaat. Ook vond ik dat bv meer als een 'way of life' op mij over begon te komen. ( dat is discutabel hoor, maar zo voelde ik het). In elk geval strookt het niet met de manier van opvoeden zoals ik dat professioneel ( als leidster op kdv) als persoonlijk prefereer. Mijn jongste ( 10) had tussen mijn infomateriaal ook een kleurplaat zien zitten van bv-natuurlijk. Daarop stonden vier plaatjes. Een paard waarbij een veulen aan het drinken was, een liggend varken waarbij biggetjes aan het zogen waren en nog een dier. Het vierde plaatje wat ernaast stond was een moeder met een kindje aan de borst. Ze vond dat maar heel raar. Ik vond het nou ook niet bepaald een hoogdravend geheel maar het zal slaan op het natuurlijke aspect van bv. Ik heb haar wel verteld dat bv natuurlijk is maar dat mama gewoon voor fv heeft gekozen ( zonder verdere uitleg). Het is ook weer het zoveelste promotiemateriaal wat mij niet bepaald motiveerd. Ook merk ik dat mijn andere kids een beetje jaloers zijn als ik zoveel tijd aan de baby besteed. Ik knuffel veel en vind het heerlijk om haar tegen mij aan te houden. Ook in de douche. De jongste staat er een beetje met argusogen bij. Ik heb verteld dat ik dat bij haar ook heb gedaan maar dat ging er toch niet helemaal in. Heb toen mijn man aan het eind van de middag de fles laten geven en ben met de jongste lekker een appeltaart wezen bakken en heb haar geholpen met huiswerk. Toen was het weer goed en kon ik weer tijd besteden aan Quinty. In weze kun je zeggen dat dit soort dingen makkelijker gaat met fv dan met bv omdat je van te voren over dat laatste moeilijk kan zeggen hoe het loopt, lijkt mij.( tenminste, nu op een babyleeftijd van twee weken). Het loopt hier in elk geval erg gladjes en valt er een hoop te genieten. Ik weet niet of dat was gelukt als ik met tegenzin voor bv had gekozen. gr, Melissa73