Ik moet eerlijk bekennen dat ik best op zie tegen het geven van borstvoeding. Ik wil borstvoeding geven - maar dan ook echt alleen omdat het goed is voor ons kindje. Ik zie er met name tegen op dat het kindje helemaal van mij afhankelijk is. De eerste weken zul je toch aan huis gekluisterd zijn, maar hoe doe je dat als je als je je weer goed voelt en bijvoorbeeld even weg gaat zonder kind? Moet je dan kolven (lijkt me geen pretje) of kun je dan ook een keer poedermelk geven? Ik baal er echt van dat ik er zo tegen op zie. Pim
Pim, ik zal als ervaringsdeskundige even reageren. Heb namelijk in mijn leven tot nu toe al bijna 4 jaar borstvoeding gegeven. En geloof me het valt allemaal best mee. Je bent niet aan huis gekluisterd, je neemt je borsten toch mee als je weg gaat? En je kunt zodanig voeden dat niemand iets ziet, er is zelfs speciale kleding voor te koop. Mijn jongens zijn bijna nooit ziek en krijgen dan alleen een verkoudheidje of griepje die ze snel te boven zijn. En de voordelen wegen enorm op tegen de nadelen, ziektes die ze niet of minder snel krijgen, je figuur die vaak sneller weer terug is (niet altijd het geval), geen gedoe met flesjes maken (mn s'nachts erg makkelijk)uitkoken enz enz, is een stuk goedkoper noem maar op. En als je een keertje zonder kind weg wilt dan kan dat ook gewoon een flesje kolven (is de eerste maanden aan te raden geen kv te geven vanwege allergieën) kolven heb je zo onder de knie. Het is allemaal echt niet moeilijk, je hoeft er niets bijzonders voor te kunnen of te laten, je mag gewoon eten wat je in de zwangerschap ook at, en dan zelfs ook filet americain en brie enz. Probeer het gewoon zoals je al zegt, dan kom je er vanzelf achter Je hoeft niet te balen dat je er tegenop ziet,je weet gewoon niet wat je te wachten staat en daar kom je vanzelf achter. Het is denk ik te vergelijken met opzien tegen de bevalling is ook niet erg!
Dat je op ziet tegen de borstvoeding vind ik niet zo gek hoor. Je weet niet wat je moet verwachten, kunt je allerlei rampscenario's in je hoofd halen en ga zo maar door. Heel logisch. Aan huis gekluisterd ben je echt niet. Je kunt de kleine gewoon meenemen hoor. In het openbaar voeden is vaak iets waar je even doorheen moet. Ik weet nog dat ik er ook zo vreselijk tegenop kon zien. Tot ik op een gegeven moment met een huilend kind in de stad stond. Ergens gaan zitten en toch maar aangelegd, want wat moest ik dan. Toen kwam er een stel voorbij lopen. Zegt die vrouw: Ach moet je kijken, die kleine slaapt lekker. Ze zagen gewoon niks! Dat was voor mij zo'n opluchting. Want wat had ik tegen dat moment opgezien. Met een beetje oefenen (of met wat improvisatie) kun je heel discreet voeden. Neem een hydrofiele luier mee en leg die over je schouder als je toch bang bent dat men wat ziet. Het afhankelijk zijn vond ik ook echt reuze meevallen. Ja voor voedingen moest ie bij mij zijn, maar eerlijk gezegd? Heerlijk, echt even iets van ons. Een goed excuus om hem gewoon lekker bij mij te houden. (nou geef ik die ukkies sowieso nit graag uit handen aan Jan en alleman.) Kolven kan lastig zijn. Het is iets wat je moet leren en wat heel gevoelig kan zijn voor bijvoorbeeld stress. Maar dit is ook echt weer vrouwafhankelijk. Ik ben nooit een ster geweest in kolven, maar voor mij was het ook niet nodig. Werkte niet en ik had ook niet zo vreselijk veel behoefte om de eerste tijd zonder mijn kleine mannetje de deur uit te gaan. Toen Aiden ouders werd, werden de voedingen vanzelf minder en kon ik met een gerust hart de deur uit zonder me zorgen te maken over voedingen e.d. En om eerlijk te zijn: Nee het is niet altijd leuk, het is niet altijd gezellig en intiem. Soms is het gewoon voeden, soms is het vreselijk irritant dat steeds daarvoor vrantwoordelijk bent. Maar dat zijn vaak maar zulke korte momenten. Wat voor mij steeds alles goed maakte, was ht tevreden lachje als Aiden in slaap viel. Of dat ik ineens een kusje op mijn borst kreeg van hem. Maar het is echt niet altijd een roze wolk en zo lang je dat in gedachten houdt en ook weet dat het helemaal niet erg is, denk ik dat je al een heel eind bent.
Ik zie ook niet zo op tegen voeden in het openbaar, maar wel tegen het feit dat ik perse moet gaan kolven op het moment als je eens ergens naar toe wilt zonder je kindje. Ik heb het gevoel dat het een enorme druk op me legt. Ik zou het fijn vinden om eens een keer niet te 'hoeven' en het aan een ander te kunnen overlaten zonder dat ik dan tevoren weer moet gaan kolven. Ach ik zie het wel, maar op het moment benauwd de gedachte me enorm en erger ik me eigenlijk ook wel aan de druk die er op je wordt gelegd om borstvoeding te willen geven. Pim
Pim, Ik blijf het steeds weer zeggen, maar je moet straks doen waar jij jezelf het beste bij voelt. Of dat nu borstvoeding is of flesvoeding. Het is ook belangrijk voor jezelf en de baby dat jullie samen van de voedingen kunnen genieten. Doe straks niets met tegenzin want daar is de tijd te kort voor. Dus wat iedereen ook zegt luister naar jezelf en maak je eigen keus. Kwebbel
Ja, daar ben ik het helemaal mee eens! Maak je eigen keuze. Heb ik ook gedaan, ondanks dat er mensen in mijn omgeving niet mee eens waren. Ik heb er nooit spijt van gehad.
Kolven vind ik zelf niet echt prettig, maar vooral nu, tijdens de eerste weken, lukt het me al een aardige voorraad aan te leggen, voor "straks". ( de melk kun je een half jaar in de vriezer bewaren) Vooral de ochtend, net na het wakker worden, heb ik zo veel melk, Bentje krijgt dan niet eens een hele borst leeg, ik kolf die borst verder leeg en kolf de andere kant helemaal, heb ik bij elkaar een hele voeding. Ook heb ik tijdens de stuwing mijn borsten 1 x helemaal leeggekolft (niet vaker doen, anders blijft de productie te hoog) Dat is harstikke rijke melk, boordevol voedingsstoffen en afweerstoffen, omdat je dan zoveel hebt, kolf je met gemak twee voedingen af. Zoals al eerder gezegd is: het is niet alleen maar een roze wolk, ik heb ook wel jankend zitten voeden, en zucht ook weleens: komt ie nu alwéér om een voeding, ik heb nog meer te doen Maar de voordelen wgen voor mij en mijn kind niet op tegen de nadelen. Wat is het heerlijk om je kindje te zien genieten en te zien groeien van jóuw melk
Na 6 maanden neemt de noodzaak behoorlijk af. Een kind begint dan met vast voedsel. Dus dan kan er ook fruit of zo gegeven worden. Daarnaast is het echt niet vreselijk als je eens een keertje poedermelk geeft hoor. Beter is het natuurlijk om MM te geven. Maar als het kolven niet wil bijvoorbeeld, moet je toch wat. En wie weet, misschine heb je wel helemaal niet die sterke behoefte om straks zonder je kind de deur uit te gaan. Ik weet nog dat ik altijd riep; Ahhh, nee hoor, tijd voor mezelf vind ik belangrijk (of iets dergelijks) Maar toen puntje bij paaltje kwam, viel dat de eerste tijd toch best tegen en was ik liever bij de kleine. Niet dat dat perse bij jou gebeurd, maar het is ook nog een optie. Denk dat je je er niet al te ongerust over moet maken en maar moet kijken hoe alles loopt als de kleine er straks is. Soms groei je er helemaal in mee (toen ik begon met bv had ik nooit verwacht met 2 jaar nog te voeden) en soms niet.
ik keek ernorm uit naar borstvoeding geven, had er zoveel over gelezen dat ik het zeker wilde proberen. maar net als pim was ik bang dat ik de kleine nooit ergens zou kunnen laten. wel laatst ben ik samen met men man alleen erop uit geweest zonder de kleine we hadden hem bij zijn oma gelaten. ik had hem daar gevoed zodat hij 4uurtjes stil zou zijn. dus wij fijn onder ons tweetjes shoppen (dachten we) een uurtje later wilde ik naar huis ik kon niet zonder onze jongen ik voelde le enorm schuldig, dus ik denk niet dat je snel zonder je kleintje kan ofwel ligt het aan mij het blijft natuurlijk je eigen keuze maar borstvoeding is echt iets prachtigs ik wil het toch zo lang mogelijk blijven geven. eerst wilde ik ook kolven af en toe zodat iemand anders hem ook zijn flesje kon geven maar ik kan het gewoon niet afgeven ik wil onze jongen zelf voeden aan de borst, het is een moment dat alleen van ons is en ben niet van plan dat snel af te geven groetjes talia
Even off-topic: Heel herkenbaar hoor! Een vriendin van me zei laatst ook nog dat ze na de geboorte van de eerste op een gegeven moment door een vriendin werd opgebeld met de mededeling "vanavond is voor jullie en wij passen op". Ze is toen uit eten gegaan met haar man. Niet dat het een leuke avond was - ze voelde zich idd schuldig - maar ze gaf wel aan dat ze er van heeft geleerd om ook je kleine kindje aan een ander te kunnen toevertrouwen. En dat gaf en geeft haar wel een 'vrij gevoel'. Dus misschien nog een keer proberen? Pim