Dit bewijst maar weer dat ik op mijn gevoel kan vertrouwen... Even een inleiding: Dit is mijn derde zwangerschap, en bij de vorige zwangerschap kreeg ik vanaf 16 weken bekkeninstabilliteit, maar heb ik het kunnen rekken met werken tot 22 weken (op een andere werkplek). Echter begonnen de klachten bij deze zwangerschap al rond de 11 weken, maar toen was het nog houdbaar. Rond 14 weken werd de pijn steeds ondraagelijker en mijn huidige werkzaamheden in de zorg kon ik niet meer beoefenen. Ik liep bij de fysio en die heeft mij oefeningen gegeven die ik dagelijks moet doen. Slapen gaat amper, lig vaak uren per nacht wakker van de pijn. Ik kreeg aangepast werk, en mocht nog maar een aantal uur per week geleide op pijn administratief werk komen doen. Geprobeerd, voor 4 weken, maar dit werd steeds zwaarder. Ik zat thuis met harde buiken van de stress. Dus toen volledig de ziektewet ingegaan. Met het UWV is alles goed geregeld, blijf volledig tot aan mijn verlof in de ziektewet en mijn werk krijgt gewoon alles vergoed. Achtergrondinformatie: Ik ben werkzaam geweest als teamleider voor een jaar, en ben op een rot manier uit mijn functie gezet door de locatiemanager. Prive ging het erg slecht, mijn moeder moest met spoed geoppereerd worden aan haar hart, en zo waren er nog meer dingen die speelde. Mijn twee kinderen vroegen steeds waar ik was, en waarom ik weer moest gaan werken. Je hart breekt, maar ik wilde deze functie zo graag, en zie nu pas in dat dit ten koste ging van mijn kinderen. Mijn locatiemanager controleerde elke stap die ik nam, en ik moest me overal over verantwoorden. Ik kreeg gewoon de kans niet om het zelf te proberen, omdat hij het altijd beter wist. Toen kwam hij op een dag aanzetten met het verhaal dat hij mij wilde beschermen en een collega als hulp teamleider zou aanstellen voor de periode dat het prive allemaal even teveel werd. Ik zou teamleider blijven, en zei zou me alleen maar ondersteunen. Collega's waarschuwde me toen al dat hij me eruit wilde hebben als teamleider en die ander aan wilde stellen. Dat was een lievelingetje en die kon nooit wat fout doen bij hem. Het duurde niet lang of er werd even tussen neus en lippen door verteld dat hij ermee wilde stoppen met mij als teamleider en door ging met die ander. Ik was er kapot van. Een jaar lang heb ik alles op zij gezet, en mijn prive leven weggecijferd. En ik zag het gewoon aankomen, ze was niet als hulp, die andere collega werd ingezet om mij uit mijn functie te krijgen. Mijn gevoel klopte en die van mijn collega's ook. Huidige situatie: Vanaf toen is alles bergafwaarts gegaan in ons contact, en even leek het erop dat hij weer begrip kreeg voor mij toen ik aangaf dat ik bekkeninstabilliteit had door mijn zwangerschap, hij was heel meegaand en zei in mijn gezicht wat niet gaat dat gaat niet, en je moet aan jezelf en het kind denken. Dit bleek dus een grote voorstelling te zijn, want achter mijn rug om is hij heel anders. Niet proffesioneel! Nu zit ik sinds drie weken volledig in de ziektewet, omdat aangepast werk ook niet meer haalbaar was. Ik kreeg hiervan veel harde buiken, en nog meer pijn. Sinds mijn zwangerschap hoor ik van bijna geen 1 collega meer iets .Niet hoe gaat het met je, helemaal geen interesse. Behalve 1 collega en die heeft gister mijn gevoel bevestig, namelijk: Ik liep al langer met het gevoel dat er achter mijn rug om geroddeld wordt, en dat ze me niet geloven zowel mijn locatiemanager als mijn collega's. Mijn betrouwbare collega waar ik we contact mee heb die zei gisteren dus ook: De locatiemanager zegt onder andere als teamleider kon ze alles, en nu kan ze niets meer. En ook collega's zeggen dat ik niets mankeer en alles acteer. Het verschil als teamleider cijferde ik me volledig weg als moeder, ik was alleen maar met werk bezig, omdat ik het gevoel had mij continue te moeten bewijzen, omdat hij alsmaar bleef controleren. Na dat jaar heb ik het roer drastisch omgegooid en heb ik voor mijn kinderen gekozen, op mijn werk was ik proffesioneel, maar daarbuiten was ik moeder, en als ze dan diensten open hadden staan zei ik inderdaad niet altijd ja, maar ik heb ook nog een priveleven naast mijn werk, en dat mag schijnbaar niet. Tuurlijk zei ik niet altijd nee, want heb ook vaak zat diensten opgevangen, of collega's geholpen als ze wilde ruilen. Er wordt dus aardig geroddeld op de werkvloer over mij, en zelfs de locatiemanager doet mee. Prima, ik sta daar boven, maar het komt toch even hard aan als je hoort dat er flink wat plannetjes gesmeed worden om je er min of meer uit het team te werken. Nu heb ik 22 april een gesprek, omdat ik gekozen heb om te stoppen met mijn opleiding tot hbo v. Door mijn bekkeninstabilliteit kan ik het tweede jaar bijna niet volgen, en zou ik volgend jaar jaar 2 en 3 in 1 moeten doen, en dat met drie kinderen. Dit is niet haalbaar en ik ben realistisch dus heb gekozen voor mijn gezin en stop met mijn opleiding. Het gesprek gaat over het stoppen met mijn opleiding als nagesprek, maar er zit sowieso iemand van p&o bij, en ik verwacht nog wel meer rottigheid over me heen te krijgen in dat gesprek. Mijn collega heeft zoiets ook al door laten schemeren gisteren. Mijn man gaat proberen vrij te vragen, zodat hij mee kan naar dat gesprek en anders neem ik iemand anders mee vanuit mijn prive leven, want ik weet gewoon dat ik dichtklap door mijn zwangerschap als hun met zijn tweeen tegenover mij zitten en ik van alles over me heen krijg. Ook heb ik punten op papier gezet die ik zeker besproken wil hebben. Gewoon om niets te vergeten. Ik heb een contract voor onbepaalde tijd, maar ze vinden altijd wel iets als ze je weg willen hebben. Dinsdag ga ik contact opnemen met de vakbond om te kijken of hun nog iets voor mij kunnen beteken, en of ervaring hebben met een soortgelijk voorval. Ik had verwacht dat het me meer pijn zou doen, maar het valt mee omdat ik al langer met het gevoel rondliep dat er wat speelde. Mijn gevoel is nu alleen bevestigd, en dat is een soort van opluchting, zit het niet tussen mijn oren. Het is een enorm verhaal geworden, maar dit is 2 jaar in 1 bericht, alvast bedankt voor de tijd die jullie genomen hebben om het te lezen, en mochten jullie nog tips hebben, of ervaring hebben met een soort gelijke situatie laat het mij gerust weten. Eventueel kan het ook via pb. Groeten,
Geen ervaring maar wil je wel even sterkte wensen. Wat een vervelende situatie en wat ongelofelijk onprofessioneel van je collega's en baas. Probeer maar aan jezelf te denken. Ik zit ook al een poos thuis ivm rugklachten. Je bent liever aan het werk.. Succes met het gesprek en goed dat je iemand meeneemt
Bah! Wat een narigheid allemaal. Ik begrijp heel goed dat je graag iemand uit je omgeving bij dat gesprek wilt hebben, misschien ook maar goed. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen
Wat een ontzettende vervelende situatie zeg. Ik begrijp wel dat je iemand mee wilt nemen naar het gesprek, maar zou je niet iemand anders mee kunnen nemen? Ik zou daar bij de bond naar vragen.
Hoi, Inderdaad wil ik ook in overleg met de bond gaan kijken wat hij aanraden. Misschien is er bij hun een persoon in de mogelijkheid om bij het gesprek aanwezig te zijn. Zal het dinsdag horen. Groeten,
Wat een rotsituatie, ik heb bij mijn eerste zwangerschap hetzelfde gehad als jij. Ik heb uiteindelijk een andere baan gezocht en ik zit nu beter op mijn plek. Ik wens je veel sterkte toe, en laat je de kaas niet van het brood eten! Liefs! X
Nare situatie. Ik denk alleen niet dat het je ten goede komt om je man (privé persoon) mee te nemen naar het gesprek....
Jeetje! Heftig! Dit kan je er gewoon niet bij hebben nu... Wil je veel sterkte wensen! Ik zit al vanaf week 24 thuis, omdat ze me willen ontslaan ivm reorganisatie wordt gezegd.. Heb me goed laten informeren via m'n rechtsbijstand. Ze kunnen je niet zomaar ontslaan, je hebt een ontslagverbod. Dus teken niks als ze je iets voorstellen, want dan krijg je geen recht op uitkering.. Bij mij uiteindelijk via een rechtzaak. En nu behoud ik recht op uitkering, maar moet zo wel na m'n verlof een andere baan vinden..
Je hebt een nagesprek over het beëindigen van je opleiding. Is er vooraf aangegeven wat de onderwerpen van dit gesprek zijn? Dat lijkt mij op zich logisch. Mogelijk moeten er nog zaken afgetikt worden als wat zijnde consequenties voor het vroegtijdig beëindigen van de opleiding (heb je een studie overeenkomst moeten tekenen? Zo ja wat zijn de gevolgen) en de gevolgen van het stoppen in de functie van teamleider. Daarnaast ben je ziek gemeld dus moet je werkgever contact met je onderhouden. Uit je openingspost maak ik niet op dat ze (p&o/ locatiemanager) kenbaar hebben gemaakt dat ze je willen ontslaan. Zoals al eerder aangegeven is dat nu überhaupt niet mogelijk omdat je ziek thuis zit, een verstandige p&o afdeling zal dit nu niet doen. Discussie over wel of niet ziek is een non discussie met je werkgever aangezien dit juridisch gezien voorbehouden is aan bedrijfsartsen en in jouw geval het uwv. De vraag voor jezelf op de lange termijn is of je zelf gelukkig wordt bij deze baas. In ieder geval veel succes en sterkte toegewenst tijdens dit gesprek!
Bedankt voor de reacties. Er is bij voorhand niet aangeven dat ze me willen ontslaan. Maar mijn baas maakt nogal rot opmerkingen zodat ik zelf opstap. In alles merk ik dat hij me weg wilt hebben. Uiteraard wil ik hier niet meer werken vertrouwen is teveel beschadigd zowel in de baas als in het team! Heel de organisatie ligt overhoop. En de zorg is in de loop der jaren zo achteruit gegaan dat ik zelf met de gedachten speel om helemaal uit de zorg te stappen en op zoek te gaan naar een regelmatigere baan waar ik minder stress van krijg. Je hebt zo weinig tijd voor de bewoners en ben alsmaar aan het haasten. Deze situatie is hiervoor natuurlijk niet bevorderlijk omdat ze me weg willen hebben en ik zelf ook het vertrouwen kwijt ben in alles op het werk ben ik bang dat ik vroeg of laat zelf de keus maak om te stoppen alleen heb ik dan geen uitkering en krijg ik financiële problemen. Een andere baan zit weet voor mij op korte termijn niet in met mijn bekkeninstabiliteit. Ik zit dus echt vast aan deze stress situatie! Vandaag wil ik contact opnemen met de bond om het eea te overleggen. Ook over de mogelijkheden. Ik zou zelf nooit ontslag nemen omdat ik dan geen recht meer heb op een uitkering maar deze hele situatie is niet bevorderend tijdens de zwangerschap. Vorig jaar heb ik ook twee weken thuis gezeten omdat ik tegen een burn out aanzat een nergens zin meer in had. Deze klachten waren ontstaan door het werk en ik moest verplicht rust houden van de dokter. Mijn baas verplichte mij toen ook vakantiedagen op te nemen. Er is al zoveel gebeurd op het werk dat ik nergens meer van sta te kijken. Als afsluitend gesprek voor mij teamleidster functie zijn ze ook met zijn 2en op mijn gevoel aan het in praten geweest en heb ik uiteindelijk ook getekend met achteraf spijt! Ze houden iets moois voor maar je snijd jezelf in de vingers. Hier ben ik nu dus ook weer bang voor. Aan de telefoon heeft mijn baas ook al opmerkingen gemaakt waarmee hij echt op je gevoel in praat. Van misschien wil je bij de flex werken kan jezelf uren indelen enzovoort. Of misschien is het goed om te stoppen zodat je er voor je kinderen kan zijn. Ze zijn namelijk zo groot. Echt ingespeeld op mijn gevoel en hier ben ben ik tijdens de zwangerschap heel gevoelig voor. Daarom wil ik iemand meenemen. Maak niet uit wie. Ik heb mezelf voorgenomen om niets te tekenen 22 april en het eerst thuis te laten zakken. Toch zijn er ook punten die ik zelf bespreekbaar wil maken tijdens het gesprek. Namelijk ik wil mijn gevoel uiten over dat ik denk dat er achter mijn rug om gepraat wordt kijken of hij eerlijk antwoord geeft. Mijn baas laat niets van zich horen over hoe het gaat ook niet toen ik zei dat ik 20 weken echo had gehad en hoe deze was gegaan. En ook helemaal geen reactie toen ik een terug koppeling gaf van wat het UWV had gezegt.
Met wederzijds goedvinden kan een contract beëindigd worden en dan behoud je ww recht. Hiermee moet je nooit mee instemmen tijdens je verlof. Dit kan het UWV tegen je gebruiken bij een ww aanvraag. Hooguit voor de periode erna. Als ze over beëindiging dienstverband beginnen, aangeven dat je hun voorstel zwart op wit wil ontvangen, zodat je dit kan overleggen met je adviseur.
wat een ongelooflijke rotsituatie! bah, wat naar! veel sterkte! volgens mij sta je er wel op een goede manier in; niet meteen iets tekenen, iemand meenemen omdat je gevoeliger bent nu... houd het zoveel mogelijk bij feiten, rechten en plichten. Wanneer je baas aan komt zetten met woorden als misschien, waarschijnlijk, mening, gevoel... gewoon netjes afkappen en aangeven dat je het graag bij de feiten houdt. daar kan een tweede persoon je ook mee helpen. Eventueel kan je meteen aangeven als hij andere zaken met je wil bespreken dan het stoppen van je opleiding, dat je daar of op een ander moment over wilt praten omdat dit gesprek niet met die bedoeling is geagendeerd, of dat je dat puur informatief wilt aanhoren, maar niets wil beslissen. laatste tip: zet de memorecorder van je telefoon aan, er ontgaat je vaak van alles tijdens zo'n gesprek. als je het opneemt, kan je het later nog eens terugluisteren om te weten wat hij nou precies heeft gezegd. heel veel succes!!