Goede morgen. Ik ben nu 5 weken en 1 dag zwanger. ik heb op zicg geen klachten, moet iets meer boeren dan normaal. Ik heb geen gevoelige bosten, niet misselijk, niet vaker naar het toillet(heb wel blaasontsteking gehad, maar die is over) Geen obsipatie, eerder diaree. Heb geen temp stijging, ik heb het eerder koud. Ik maak me echt verschrikkelijk veel zorgen. een hele goede vriendin van mij heeft onlangs een miskraam gehad, waarschijnlijk dat dit meespeelt. Ook zijn we al 2 jaar bezig, we stomnden op het punt van IUI. Dat zou eigenlijk deze maand gaan beginnen, de hormoonspuiten heb ik hier al liggen.... Ik ben zo bang dat het niet goed gaat, daardoor kan ik bijna niet genieten van mijn roze wolk. Maar ze zeggen altijd dat het wel of niet hebben van zwangerschapsklachten of het plotseling opkomen of verdwijnen ervan zegt NIETS over het wel of niet goed gaan van de zwangerschap. Pas als je heftige buikkrampen hebt in combinatie met veel bloedverlies heb je kans dat het misgaat. Maar mijn vriendin had ook geen buikpijn of bloedverlies. Enig idee hoe ik de zorgen weg kan nemen, deze stress kan toch nooit goed zijn? Groetjes Gaby
Hoi Gaby, voor elke oeder in spe zijn de erste 3 maanden heel spannend. Het is best moeilijk op je lichaam proberen te vertrouwen, zeker als je al een tijdje bezig bent om zwanger te worden en je een naar verhaal uit je omgeving hebt. Je kunt een zwangerschap niet zelf sturen en dat is vaak lastig want wij regelen nu eenmaal graag dingen. Wat ik je wel kan zeggen is dat als je je nu nog niet op een roze wolk voelt zitten, dat absoluut niet raar is en dat veel vrouwen de eerste maanden toch een afwachtende houding hebben. En terecht, want het is altijd spannend of de zwangerschap vitaal blijkt. Het is niet zo vanzelfsprekend dat het allemaal goed gaat. Dus heel reeel dat je nog niet loopt te stralen. Je bent natuurlijk blij, maar terughoudend tot de echo bv. Gelukkig heb je 9 maanden om door het hele proces van moeder worden door te gaan. Ik kan je angsten dus niet wegnemen maar wel zeggen dat het niet vreemd is en dat afwachten op een beetje meer zekerheid helemaal niet erg is. Bespreek je angsten/gevoelens wel met je partner hoor, want zwanger zijn doe je samen! Groetjes Brigitte