Vraagje… Onze lieve derde baby is een grote verrassing. Wél weet ik heel erg zeker wanneer ik zwanger ben geraakt, want door drukte die maand (die cyclus eigenlijk) hebben we maar 1x sex gehad, op 29 mei. 14 mei was de eerste dag van mijn laatste menstruatie. Dit hele plaatje zou betekenen dat ik -als ik de bevruchting aanhoud- 18 februari ben uitgerekend. Klopt overigens ook wel met het feit dat ik een zeer regelmatige cyclus heb van altijd 29 dagen, de ovulatie zal dus inderdaad rond pinksteren geweest zijn. Echter tijdens de termijnecho wist ze 100% zeker dat ik al 11+5 was in plaats van precies 11. Daardoor is mijn uitgerekende datum verplaatst naar valentijnsdag. Ik merk alleen toch wel dat ik er heel erg mee in mijn hoofd zit en mij er zorgen over maak. Bij mijn oudste ben ik namelijk ook 5 dagen terug gezet met de termijnecho en ben ik uiteindelijk met exact 42 weken ingeleid. Dat was voor mij en Mees een traumatische ervaring. Hij kwam overigens ter wereld met nog een laagje smeer en op de placenta was geen enkel verkalkt plekje te zien. Ik denk nog steeds: wat als ik toen mijn ovulatiedatum had aangehouden en niet de termijnecho? Dan had Mees 5 dagen langer de tijd gehad om geboren te worden… Nu zit ik dus eigenlijk in hetzelfde schuitje, met als grote verschil dat ik deze keer echt zeker weet dat het niet klopt. Want als de termijnecho zegt dat ik 11+5 ben, dan betekent dat dat mijn ovulatie 5-6 dagen vóór de bevruchting was. Onmogelijk. Zijn er meer die dit hebben meegemaakt en zo ja: ging de verloskundige mee in jouw ideeen? Ik wil nu namelijk de bevruchtingsdatum aanhouden als uitgerekende datum. En niet de termijnecho.
Ik denk dat ze sowieso de termijn van de termijnecho aanhouden, maar het is aan jou om wanneer je ingeleid zou kunnen worden nog de grens aan te geven, lijkt mij? Of is 42 weken het absolute maximum? Anders kan je in ieder geval voor jezelf bedenken dat je tot 42+5 zou willen doorlopen, de datum van de termijnecho aanhoudend in deze.
Als ik ga rekenen kom ik uit op een huidig termijn van 13+6 vandaag. Bevruchtingsdag op 29 mei en uitgerekende datum 19 februari. Stel dat de eisprong/bevruchting 5 dagen later was, op 3 juni. Dan ben je vandaag 13+1 en is je uitgerekende datum 24 februari. Wanneer was de termijnecho.
nee andersom, de eisprong was volgens de termijnecho 5 dagen eerder. Dat kan niet, want een ei overleeft echt geen 5 dagen. de termijnecho was maandag 31 juli al. Toen was ik volgens mijn berekening 11+0 of 11+1. (Ovulatie zondag of maandag). zij zette mij op 11+5. 4 a 5 dagen langer zwanger maakt dat mijn ovulatie 4 of 5 dagen éérder moet zijn geweest. volgens mijn eigen berekening ben ik nu 14 weken of morgen 14 weken. Volgens de termijnecho was ik dat dus afgelopen woensdag al.
Dan begrijp ik de tekst uit je eerste bericht nu ook beter. Misschien handig om het even aan te passen dat je termijnecho alweer ruim twee weken geleden is. Want ik dacht, waarschijnlijk net als @RoGiJuLi, dat je nog maar recent een termijnecho hebt gehad.
Ws heeft ze een meetfoutje gemaakt met de termijnecho, of had de uk net een klein groeispurtje gehad. Ik zou me niet veel druk maken om die 5 dagen. Stel dat ze je (weer) inleiden met voor hun 42 weken, dan zou je volgens eigen berekeningen 41+2 zijn Een gemiddelde zwschsp duudt 40 weken dus bevallen met 41+2 is absoluut niet te vroeg en kan dus ook geen reden zijn om veel huidsmeer en geen infarten te hebben. Dat was dus ook bij je vorige kindje niet de reden. Ik zou dit dan ook echt proberen opzij te leggen, want het heeft geen zin dit teveel te laten leiden in je zwangerschap
Ik zou me er niet te veel zorgen om maken. Bij zoontje was ik van 12 jan naar 7 jan gezet en ik voel de eisprong altijd, dus wist ook zeker dat het niet kon. Hij is overigens (na strippen.. iets wat alleen werkt als kindje er klaar voor is) op 9 jan geboren. Achteraf wel dysmatuur, maar dat lag achteraf aan de kwaliteit van mijn placenta en niet aan het feit dat hij er nog niet klaar voor was.
Dat snap ik, maar ik ga me no way laten inleiden met als enige reden dat ik de 42 weken aantik. Echt niet meer. Dat gaat zó tegen mijn gevoel in en ik vind dat echt medisch ingrijpen op niks af. Bovendien is de kans op onder andere een vacuumverlossing, keizersnede en overlijden groter bij inleiden dan bij een natuurlijke geboorte. Dus nee… ik ga daar niet mee akkoord als ik weet dat de uitgerekende datum gewoon niet klopt. Maaaaaar eigenlijk geef ik hiermee al antwoord op mijn eigen vraag, dus evengoed bedankt! Ik ga niet eens de vraag stellen bij mijn vk, ik ga gewoon aangeven dat we de ovulatiedatum als uitgangspunt nemen. het kost mij juist minder stress als ik mijn eigen datum kan aanhouden, omdat ik weet hoeveel strijd en dus stress het kost als ik met 41 weken die discussie aan moet gaan met het ziekenhuis. Om nog maar te zwijgen over het gedoe dat het met 42 weken op gaat leveren als ik weiger ingeleid te worden. Ik wil ook mijn verloskundige niet in die benarde positie brengen. Ik was eigenlijk meer op zoek naar verhalen van moeders die ook erg van “vrije geboorte” zijn en die mij kunnen geruststellen dat er ook vk’s zijn die wél uit gaan wat biologisch gezien de enige juiste uitgerekende datum is en niet klakkeloos uit gaan van meetapparatuur.
ja precies! Het lijkt mij alleen qua stress voor mijzelf, maar ook wat betreft de band met mijn verloskundige beter als we direct mijn zelf uitgerekende datum aanhouden. Voor de vk is het natuurlijk ook een benarde positie als ik met 42 weken zeg; ik laat me niet inleiden, ik ga gewoon lekker thuis in bad bevallen net als bij kind 2.
Ik weet niet hoe het allemaal precies zit, maar na m’n termijnecho kreeg ik dus m’n uitgerekende datum te horen, maar kreeg ik ook te horen wanneer ik uiterlijk zou moeten bevallen. Dat is precies twee weken erna…
Je bent altijd baas over je eigen lichaam hè. Je moet niks. Het is enkel medisch advies. Sommigen kiezen ervoor om na 42 weken af te wachten.
Misschien kun je op zoek naar een fijne (caseload) verloskundige die prima is met afwachten na de 42 weken. Sowieso staat het je altijd vrij om over de 42 weken te gaan, zeker met dit verhaal in verschil qua dagen
Oké, ik probeer hier niet een te lang verhaal te maken, maar ik weet niet zeker of dat helemaal lukt haha. Door middel van temperaturen hield ik al jaren mijn cyclus bij en ik kende deze ook goed. In de cyclus dat ik zwanger raakte had ik op dag 15 mijn eisprong, wat voor mijn doen echt al vroeg was, omdat hij meestal pas zo rond dag 18/19 kwam. Bij de termijnecho werd ik 4 á 5 dagen vooruit gezet. Volgens de 'beste' meting 5 dagen, maar na mijn aandringen heeft de verloskundige de kleinste meting aangehouden en daarmee werd ik 4 dagen vooruit gezet. (Ik zag dat je op me had gereageerd op een Instagram post van Vrije Geboorte ) Ik heb de situatie uitgelegd aan de verloskundige. Dan had ik ook al op cyclusdag 10/11 een eisprong moeten hebben en naast dat ik never nooit niet zo vroeg een eisprong heb, was ook duidelijk in mijn temperatuurkaartje zichtbaar dat ik toen geen eisprong had gehad. De verloskundige begreep het wel, maar paste de datum er niet op aan. Ik gaf al wel aan dat de 42-weken grens me dan dwars zat en ik bang was voor discussies over inleiden. Maar toen zei ze zelf al wel iets in de trant van: 'Van wie moet dat? [inleiden])' Ze impliceerde zelf al wel dat die keuze tzt aan mij zou zijn. Gedurende mijn zwangerschap heb ik er veel mee in mijn hoofd gezeten. Ik ben toen op tijd bevalwensen gaan formuleren en heb die rond 30 weken daar besproken. Ik moet er wel bij zeggen dat ik me bij hen super vrij voelde, omdat ik zelf verloskunde heb gestudeerd en ook het jaar ervoor bij hen nog een hele fijne stage had gelopen. Dus onze verhouding was ook iets anders dan met de gemiddelde zwangere. Ik had meerdere wensen die buiten de richtlijnen vielen, en na overleg gingen ze met alle akkoord, behalve... juist: mijn wens om na 42 weken nog in de eerste lijn te bevallen, en dan ook nog thuis. Ik heb toen weer aangehaald dat ik het heel zuur vond om dat te horen, aangezien ik het niet eens was met de uitgerekende datum. Ondanks dat ze dat begrepen, bleven zij wel bij hun standpunt. We zijn toen samen op zoek gegaan naar een praktijk die de zorg vanaf 42 weken wilde overnemen en een thuisbevalling zou willen begeleiden. Die zoektocht begon wel pas rond een week of 36, omdat onze gesprekken over de bevalling tot die tijd nog gaande waren. Het zoeken kostte me op dat moment veel energie! Ik kreeg veel 'nee' te horen. Was het niet omdat ze zich er niet prettig bij voelden, dan lag het wel aan hun drukke vakantierooster, aan de aanwezigheid van waarneming waardoor ze niet konden garanderen dat er iemand dienst zou hebben die het wél prima vond, of vonden ze dat ik te ver weg woonde. Uiteindelijk was er één praktijk die aangaf dat ik nogmaals contact op mocht nemen als ik daadwerkelijk de 41 weken zou passeren. Dan zouden ze nog eens bekijken hoe druk ze het op dat moment zouden hebben, en als het wat rustiger zou zijn, wilden ze dan evt de zorg wel overnemen. Er is hier trouwens wel een caseload praktijk, maar die nemen maar enkele zwangeren per maand aan én vragen een eigen bijdrage. Ik was op dat moment niet wanhopig genoeg om hun al te benaderen. Ik ben toen uiteindelijk spontaan bevallen met 39+1 weken volgens de officiele uitgerekende datum, en bij 38+4 volgens mijn datum. Mijn stress was dus om niks. Maar gezien jouw geschiedenis snap ik jouw zorgen, en de kans is groot dat je weer rond dezelfde termijn zult bevallen. Dan maken een paar dagen verschil wel uit. 1) Ga op tijd het gesprek aan met je verloskundige over je zorgen én je wens om niet ingeleid te worden/af te wachten na 42 weken; 2) Respecteer het standpunt van je verloskundige als zij jou niet die zorg willen leveren na 42 weken; 3) Je verloskundige is verplicht jou te helpen een vervangende zorgverlener te vinden die wel achter jouw wensen staat. Ga op tijd op zoek! 4) Lukt het écht niet om iemand te vinden die jou zorg wil bieden na 42 weken, dan is je huidige verloskundige verplicht om mee te gaan in jouw wensen. Maar zoals je zelf noemt, kan dit wel voor wat wrijving zorgen en de vraag is tevens of je wil dat iemand die zich niet helemaal zelfverzekerd voelt in de situatie, jouw bevalling begeleidt (evt doula erbij dan? Of 2 verloskundigen ipv 1?) Mocht het zover komen als dit punt, ga dan écht goed in gesprek met elkaar en probeer een situatie te creëren waar beide partijen achter kunnen staan indien mogelijk. Hopelijk vind je een goede oplossing voor jezelf waarbij je straks rond de 42 weken geen tijdsdruk gaat ervaren. Succes, en mocht je nog iets willen vragen of bespreken, dan mag je me ook altijd een pb'tje sturen. Zo, toch nog een erg lang verhaal geworden.
Ik zou echt proberen om de termijnecho op een andere uitgerekende datum te laten krijgen. Ik had namelijk hetzelfde bij onze derde. Het kon écht niet dat ik al verder was dan ik zelf had uitgerekend. Maar ik maakte er geen punt van en liet haar uitgerekende datum dus staan. Maar altijd het voorgevoel gehad dat de derde wel eens nog langer nodig zou hebben dan 42 weken. Dus maar vast overal in de regio gezocht naar een verloskundige die me ook na 42 weken wilde ‘laten lopen’, maar niemand wilde het risico nemen. Ook het zkh (2 stuks geprobeerd) wilde dat niet doen. Uiteindelijk dus toch met precies 42 weken ingeleid want anders had ik geen verloskundige. Zo zeiden ze het letterlijk tegen me. Maar baby en ik leken er niet klaar voor. Helemaal onder het huidsmeer, perfect werkende placenta. Ze is drie dagen voor mijn moeders sterfdatum geboren en ik heb altijd gedacht dat ze op die sterfdatum was geboren als ik na de 42w kon blijven lopen. Nog frappanter; als enige van onze kinderen en mij heeft ze dezelfde haarkleur, oogkleur en krullen als mijn moeder. Ik heb me altijd voorgenomen, mocht er nog een vierde komen, dat ik dan er op aan zou dringen dat de termijnecho overeen zou komen met de datum die ik zelf had uitgerekend om een inleiding te voorkomen. Veel succes!
@zeilbootje Wat erg dat er tegen jou gezegd is dat je dan geen verloskundige zou hebben! Dat is letterlijk tegen de wet! Ik word er echt heel boos en verdrietig van als ik dat zo lees.
Als dit zo ongelofelijk veel stress geeft omdat je er nog zoveel trauma van hebt bij de eerste zou ik vooral daar hulp voor zoeken geloof ik. 5 dagen minder bij een termijn van 42 weken zou geen probleem moeten zijn namelijk. 41+2 is nog steeds een voldragen kindje. Hier klopte de termijn echo ook nooit. Ik ging bij de een 4 dagen en de ander een week naar voren terwijl dat feitelijk niet kon. Ik heb gewoon de termijnecho aangehouden en met 39.4 en 39.3 kwamen er twee voldragen babies uit. Diegene die eigenlijk het verst foutief naar voren gezet werd was meer af dan de ander. Dus ik zou vooral ook de ene zwangerschap niet met de andere vergelijken.
Voor de eerste heb ik inderdaad een bevallingstraumacoach gehad. En los van het trauma, ik sta gewoon zelf ook zo in het leven: alles zo natuurlijk mogelijk!