flippo balen voor je dat je door gaat naar de volgende ronde. Ik heb ook een aantal dagen vooraf bruin verlies jammer is dat he!! Op naar 2011. Prettige kerstdagen allemaal
Ik hoop dat we volgend jaar een topic mogen openen met 2011 is ONS jaar geworden! Dan wil ik ook wel mee beppen in t topic! Meiden allemaal een dikke knuffel, en ik meen t: volgend jaar een topic vullen met buikjes!
zo herkenbaar, mei 2009 begonnen en tot op heden nog altijd niet zwanger, ondertss 2 schoonzussen die zwanger zijn (geweest), vriendinnen
brabbel het lijkt mij gezellig het is een kwestie van hopen. Belgischemama ik ken het gevoel heel goed. Blijf dromen
@belgische: We blijven hopen en dromen... ik zit in t zelfde schuitje als jij... zus zwanger voor de 2e keer sinds wij ook bezig zijn, schoonzusje zwanger en heel veel vriendinnen die of zwanger zijn of net bevallen... @Brabbel: daar teken ik voor Zou mooi zijn natuurlijk als dat zou kunnen @LautjeP: Tja hopen blijven we zeker wel doen maar moeilijk is het af en toe wel! @All: vandaag te horen gekregen dat schoonzusje zwanger is.. Ben echt super blij voor hun hoor, maar toch steekt het wel een beetje... wij willen ook zo graag Iedereen in mn omgeving lijkt wel zwanger te zijn, zoals vandaag, de dienstdoende arts kwam ff buurten op de afdeling en kwam direct ff vertellen dat ie papa wordt... ook natuurlijk super leuk, maar tja.... need i say more? Iedereen een fijne jaarwisseling en tot in 2011
Hier ben ik nu in totaal 1 jaar en 3 maanden bezig, je kent mijn verhaal al maar goed, in t kort: 2009 gestopt met pil, maar werd niet onig.na 3 maanden zeuren bij HA eindelijk verwijzing gyn april 2010 bij gyn PCOS geconstateerd, 3 maanden clomid sloegen niet aan. juni 2010 sementest, uitslag: geen zaadcellen juni 2010 mijn behandeling wordt stopgezet juni 2010 chromosoononderzoek, niks uitgekomen juni 2010 op de w8lijst donor. eind augustus 2010 sementest sept 2010 uitslagen: Onvruchtbaar..... okt 2010 onderzoek naar kanker hubbie ( down under) nov 2010 uitslagen, niks gevonden ( pfieuw) nov 2010 gebeld worden dat we eerder aan de beurt zijn nu dec 2010 even rust, lekker van elkaar genieten. januari 2011 krijgen we prikinstructie en donorselectie, in febr vermoedelijk eerste IUI-D... 2010 is een rotjaar geweest, ben er helemaal klaar mee! op naar 2011, hoop voor alle meiden in de mmm dat jullie niet lang meer hoeven te wachten1 dikke knuffel
Lieve lieve meiden, wat herken ik dit toch! Flippo; wij hebben echt n heel vergelijkbaar verhaal. 2007: kinderwens, maar vriend nog niet klaar ervoor. Wel zwangere vrienden waar het een ongelukje bij was en die ook nog ns de naam kozen die ik toen zo mooi vond. 2008: vriend wil misschien toch wel, maar ik krijg n nieuwe baan en we kopen n huis. Niet het juiste moment dus! Maar 2009 zou m gaan worden! 2009: juni spiraal eruit, we gaan ervoor!! Collega bevalt , schoonzus zwanger. Vrienden uit 2007 krijgen nog n kind, maar zijn al lang geen vrienden meer. (niet vanwege t kind hoor!) 2010: dit wordt ons jaar hoor! Maar we belanden in de mmm... Onderzoeken duren lang voor mijn gevoel, juni kijkoperatie daarna 3 maanden Clomid zonder succes, vanaf oktober Menopur spuiten rn Pregnyl. Schoonzus bevalt, dezelfde collega ook weer (!), andere schoonzus zwanger (vertelt t de dag voor de kijkoperatie, maar daar wist ze niets vanaf), 3 vriendinnen (ook van vroeger) bevallen en maar liefst 3 vriendinnen vertellen t in 1 week... Maar onze tijd komt wel, dat weet iedereen zeker! Dus... Ik weet niet of 2011 ons jaar wordt, ookal roept, hoopt en wenst iedereen dat voor ons. Ik weet niet hoe n positieve test eruit ziet, ik heb alleen 2 vage valse tests gehad. De wens is er al zo lang, en de hoop ook. Maar de moed? Die verlies ik stukje bij beetje... Ik ben niet gemaakt om kinderloos te zijn. Waarom moeten ik dan toekijken hoe anderen moeiteloos zwanger raken? Waarom zit ik in de mmm? Waarom zijn wij er zo ontzettend klaar voor, maar er ook zo klaar mee? "Je moet de moed niet verliezen, jouw tijd komt wel, ergens wacht er n beebje op jullie." ja, dat heb ik mezelf ook lang voorgehouden en soms zeg ik het nog wel ns. Maar wanneer dan? En we raken zwanger meiden, en t komt goed. Daar moeten we voor blijven gaan. Maar sóms... Wie weet! Ik hoop en wens dat 2011 wél n goed jaar wordt, één met minder tranen van verdriet en meer van geluk. En dat wens ik voor jullie allemaal! Xx
ik ken ook zo goed dat gevoel. wij dachten ook van 2008 wordt ons jaar. zijn gestopt in eind 2007 dus dachten nou duurt maximaal een half jaar en dan zijn we zwanger. hele vruchtbare familie. nou behalve ik dan. eind 2008 mmm ingegaan. clomid en alles. 2009: Toen zouden we voor iui gaan maar was ineens spontaan zwanger. helaas een miskraam geworden. En we hadden zoiets van nu zijn we snel zwanger. maar niets was minder waar. wij hadden ook gezegt 2010 wordt ons jaar. nu durven we het niet meer te zeggen. we zien wel wat het jaar ons brengt. Een jaar zonder tranen en prikken maar dat is af te wachten. ik hoop voor jullie allemaal dat jullie niet lang meer hoeven te wachten liefs en knuffel
Lieve mieden, Voor ons liep 2010 nog ongesteld ten einde helaas maar waar. Op naar 2011. Ik hoop voor ons allemala een klein kindje en/ of een zwangerschap
@flippo, wat een mooi gedicht! Ik heb hem meteen op mijn hyves gezet!!!! Ik wil alle meiden heel veel geluk voor 2011 toewensen en dat al onze dromen maar uit mogen komen!
@lautjep: Wat balen meis :S... had t zo gehoopt... nu staan we met zn allen in 2011... laten we proberen te genieten van alle andere mooie dingen in t leven... Kijken wat er allemaal op ons pad komt dit jaar...
Zo ik zit weer ergens aan het einde van mn cyclus.. geen idee wanneer precies mn NOD ivm mijn onregelmatige LF... Ik vermoed dat ik ergens tussen vrijdag en zondag vorige week mn eitje moet hebben gehad.. dus ongeveer nog een weekje wachten als ik uit ga van een LF van 14 dagen... wel afgelopen vrijdag progesteron laten prikken, woensdag krijg ik daar dan pas de uitslag van... ff afwachten maar dus! wie weet ben ik dan al wel ongi.. heb wel op het moment verschrikkelijke last van mn borsten, slapen gaat erg latstig daardoor, ze steken gewoon helemaal! Dan komt er natuurlijk ook bij dat ik een weekje terug aan mn linker borst ben geholpen (2 bultjes verwijderd polikilinisch, was niets ernstigs)
Cyclus 17 is een klein weekje terug begonnen... En we blijven lachen... Nog eventjes en dan kunnen we terug naar t ziekenhuis (eind mei contact op nemen)
Zo cyclus 17 duurt ondertussen nu al weer 34 dagen.... op CD30 pas mn eitje gehad pfff.... Maand 21 is ondertussen ook al een bijna een weekje van start gegaan De een na de ander zwanger en ik nog steeds niet... Wat doe ik fout of heb ik fout gedaan dat ik het niet verdien zwanger te raken? Waarom moet ik zo veel moeite doen, zo lang wachten enz enz terwijl nagenoeg iedereen in mijn omgeving in een poep en een scheet zwanger wordt? Ik wordt er een beetje moe van... Nu weet ikd at er meiden nog veeeel langer bezig zijn dan mij en dat ik misschien niet moet zeuren.... maar die 21 maanden voelen echt als een eeuwigheid!
Vandaag... 8 DPO..... de duiveltjes zijn weer aangekomen, onaangekondigd zonder enig krampje of wat dan ook... Maar ik zag vanmorgen toch echt na t toiletbezoek helder rood bloed! Sinds dien geen helder bloed meer maar alleen nog een beetje bruine smurrie (srry hiervoor maar its a fact). Naja of t echt de duiveltjes zijn geen idee... maar dit is bij mij eigenlijk altijd het begin van het einde... alleen nu een dag of 5 te vroeg :S
Shopping around and having fun, Little shoes and hats for the sun... Wrapped in pink or baby blue, But none for me... All for you. Tiny shoes, she'll be in style, When I see them I give you a smile. But it tears my heart in two... Still none for me... all for you. I rub your bellies when you come around, Pretending all day that I'm not feeling down. I'll never let you see the truth... It hurts to know it's all for you. I pray everyday up to Him, "Please know I'm happy for them, But there is no other lesson to learn. When, dear God, will it be my turn?"
De duiveltjes waren echt door gebroken op zaterdag 5 maart, zit nu dus ondertussen op CD 10 alweer Eindelijk hebben wij ook weer een afspraak op de poli in het ziekenhuis... oktober 2010 zijn we voor het laatst op de poli geweest en zouden weg moeten blijven t/m mei ivm dat alle uitslagen goed waren. Maar nu omdat mijn LF onderzocht wordt ivm vroeg bruinverlies en relatief korte LF mogen we eerder terug komen... 7 april is de datum, de datum dat we alle uitslagen krijgen... de datum dat we eindelijk ons behandelplan gaan krijgen... Eindelijk, na bijna 10 maanden stilstand (IUI-1 mei/juni 2010) Op woensdag 9 maart heb ik nog een telefonische afspraak gehadom mijn mijn progesteron uitslagen van deze cyclus te bespreken (op 3DPO, 6DPO en 10DPO geprikt).. Nou eindelijk geloven ze me... Donderdag 24 feb 1 dag voor ovulatie progesteron: 8,7 Maandag 28 feb 3DPO progesteron: 49 Donderdag 3 maart 6DPO progesteron: 28 Zaterdag 5 maart CD1, bloeden begonnen Maandag 7 maart CD 3 progesteron: 7,5 Mijn progesteron houd dus geen stand, vandaar dat ik een erg korte LF heb ( 7 dagen welgeteld) en vandaar dat ik vaak al heel vroeg bruin verlies heb... Ook vond ze een eisprong op CD30 toch ook wel erg laat. Eindelijk geloven ze ons... 7 april krijgen we ons behandelplan...
Nog een paar dagen en maand 22 is aangebroken... Nog iets meer dan 2 weken en we kunnen naar t ziekenhuis... Ik ben zo benieuwd wat er afgesproken gaat worden! Ik heb altijd het idee dat als ik hier in het vruchtbaarheids topic wat plaats dat ik niet moet zeuren... dat ik helemaal nog niet zo lang bezig ben, vooral vergeleken met alle meiden die hier kletsen... Maar die 21 maanden die nu zo goed als voorbij zijn zonder ooit maar enig resultaat te hebben gehad... nog nooit een posi test te hebben gehad, zakt d emoed me toch af en toe wel in de schoenen... Misschien ben ik een jalours kreng.... maar het doet me ook zon pijn dat mijn zus nu ondertussen al bijna is uitgerekend van haar 2e kindje en dat wij nog steeds met lege armen staan. Misschien moet ik me niet zo aanstellen en gewoon positief blijven... maar het is af en toe zo verschrikkelijk moeilijk... Soms ben ik gewoon echt bang dat het nooit gaat lukken voor ons en die gedachte doet mij pijn. Ach we halen een keer diep adem en gaan door, ik moet me niet aanstellen, gewoon hoofd omhoog, genieten van de zon en alle andere dingen in het leven... maar wat tel ik af naar 7 april... de dag van ons behandelplan...