17 november was het dan eindelijk zover! na een shit zwangerschap van 37 weken, waarvan al 6 met een scheur in de vliezen, dus vele ziekenhuis bezoekjes later, waren we ontzettend blij dat ik eindelijk ingeleid zou worden! 's morgens om half 9 kwamen we aan in het ziekenhuis, eerst maar eens aan de ctg voor een uurtje.. meneertje deed het goed binnen in de buik, en om half 10 kwam de verloskundige even een inwendig onderzoek doen, wat bleek ik had al 3 centimeter ontsluiting! had helemaal nergens last van maar dat kon zeiden ze. de rest van de vliezen door geprikt en ik moest maar even wachten ze moest even een bevalling doen en dan kwam ze terug om de gel of infuus aan te sluiten. half uurtje later begon het toch wel wat te rommelen in mijn buik maar niks ergs of pijnlijks.. totdat het half 11 werd!! ik kreeg van de 1 op de andere minuut weeën die steeds heftiger en heftiger werden. mijn vriend maar even mijn moeder gebeld want die zou bij de bevalling zijn, ondertussen kwam de verloskundige weer terug en keek hoeveel ontsluiting ik had, dat was inmiddels al 6 centimeter. 12 uur kwam mijn moeder binnen, verloskundige keek nog een keer en het was 8 centimeter (2 centimeter in een half uur ) weeën werden heftiger en heftiger... ik kreeg opeens een ontzettende drang om naar het toilet te gaan (persweeën) maar ik mocht nog niet persen had natuurlijk nog geen volledige ontsluiting! om iets na 1 uur was het dan zover ik had volledige ontsluiting en mocht gaan persen en na 28 min persen werd om 8 min over half 2 onze zoon milan geboren!! 46 centimeter 2810 gram..! na een turbo bevalling van 3 uur en 8 min was deze mama toch wel helemaal kapot!! hahah respect voor alle mama's die er echt urennnn over doen!