Een behoorlijk tijdje geleden heb ik een topic geopend over mijn schoonvader. Hij was (wel door eigen schuld) in de problemen geraakt en zou zijn huis kwijt raken. Hij is 60 en heeft hart problemen. Ik heb er toen nog voor kunnen zorgen dat hij z'n huis niet kwijt was geraakt...mits hij binnen die maand een gedeelte van zijn huurschuld zou betalen. (buiten alle andere schulden die hij al had) Dit heeft hij dus niet gedaan Hij durfde zijn rekeningen niet meer te openen....dus ben ik met hem om de tafel gaan zitten en heb AL zijn post geopend en gesorteerd. Hij loopt nu bij een schuldsanerings bedrijf maar die mogen hem nog niet helpen. Aangezien de rechter hem heeft afgewezen (om een belastingschuld aangezien meneer zijn aangiftes niet meer deed) Hij heeft een eigen rijschool gehad. Afijn....om het niet al te lang te maken. Hij heeft dus ondertussen geen huis meer. Nu al bijna 6 maanden! En yep...hij zit dus nu bij ons in huis. Ik kon een man van bijna 60 toch niet op straat laten slapen?! Hij heeft ook een dochter. En na een 2 tal maanden eisde ik dat hij om de week bij ons zou zijn en om de week bij haar. (zij had er geen zin in want zij had haar vader in het verleden al is 2 maanden in huis gehad) Maar bij mij thuis is het geen doen meer. Hij slaapt in de woonkamer want er is gewoon geen plek! Maar nu....hij is dus soms 2 a 3 weken achter elkaar hier en gaat dan voor een klein weekje naar zijn dochter. Hij heeft het duidelijk naar zijn zin hier en niet daar. Hij voert ook helemaal niets uit! Begrijp me niet verkeerd hoor...hij helpt goed mee in het huishouden...past op de kleintjes...maar ik kan er niet meer tegen Hij is er 24/7! Als ik wakker word en naar beneden ga met de kinderen ligt hij beneden op een matras. Ik kan soms wel janken. Hij zoekt niet naar een woning (hij krijgt gewoon een uitkering) Helemaal niets. Als ik nou zag dat hij zich voor 200% zou inzetten om een woning te zoeken dan had ik er iets minder problemen mee dat hij hier in huis zou zitten. Maar ik ben het echt ZAT! Ik ben me privacie kwijt (hij kijkt liever geen tv/films....dus staart hij ons maar aan) En ik word er echt gek van. Heb 'm al gevraagd maar naar de muur of de vloer te gaan staren. Op zich heb ik een goeie band met mijn schoonvader. Maar ben bang dat die band niet blijft. En dat ik 'm 1 deze dagen gewoon met z'n spullen op straat zet en hem vertel dat hij maar een comfortabel bankje mag gaan uizoeken want hier komt hij er niet meer in! Maar dat is ook geen oplossing. Het ergste van alles is mijn moeder had hem uitgenodigt voor 1e kerstdag. Nou vind ik dat niemand alleen hoort te zijn tijdens kerst...maar had liever gehad dat ze dat met mij had overlegt. Aangezien ik die man al 24/7 op me lip heb zitten. Nou was mijn moeder deze maand jarig. Ik denk nog "pfff...lekker even naar me ouders en even een dagje geen schoonvader" Zegt hij ineens van "denk dat ik ook maar even langs kom" Ik ontplofte zowat! Het is toch verdorie MIJN moeder. Vond het zo egoistisch dat hij niet even voor een seconde kon bedenken dat hij niet overal bij hoeft te zijn! Als hij op zich zelf had gewoont had ik 'm ook niet uitgenodigt op mijn moeders verjaardag. En hij ziet dat niet! Ben uit stress weer gaan roken. Ook tussen me oudste en hem gaat het slecht. Ja....als iemand zo lang in iemand anders huis zit dan gaan bepaalde dingen eigen worden. Maar dat is niet de bedoeling. Zo was ik een keertje even weg en me man was gewoon thuis. Me oudste was lekker buiten spelen en kwam aan d deur om te vragen of ze met haar vriendinnetjes mogt make-uppen. Dat doet ze wel vaker (kinder make-up) Hij is naar de deur gelopen en heeft "nee" gezegt. Toen ik weer thuis kwam vertelde hij vol trots wat hij had gedaan. Ik vroeg 'm waarom hij nee had gezegt aangezien haar vader gewoon thuis was. Tja...hij wist toch wel dat me man nee zou zeggen?! Ik werd er behoorlijk kwaad om maar liet dat niet merken. Ik vertelede hem heel kalmpjes dat ik wist dat hij het goed bedoelde. Maar aangezien me man thuis was had hij Kelsey gewoon naar binnen moeten sturen en het aan hem moeten laten vragen. Hij neemt zo maar beslissingen. Nou, dat kon hij niet waarderen en begrijpen. Had hem al is eerder gezegt....wees jij nou maar opa want een vader en moeder heeft ze al! Hij heeft er dus ook wel is gestraft! Ze was binnen aan het spelen met een vriendinnetje en ze had een klein beetje in haar broek geplast. Opa heeft vriendinnetje naar huis gestuurt en Kelsey mogt niet meer spelen. Ik had zowat een woede aanval! Ik vertelde hem dat hij wel tegen haar had kunnen zeggen dat ze nu niet naar buiten mogt omdat ze op mij even moest wachten zodat ik het verder zou afhandelen. Maar nee.....meneer vind het zijn recht om haar aan te pakken. Wat moet ik doen om er voor te zorgen dat ik hem niet wat aan doe? Mijn man word er ook gek van...maar is niet mans genoeg om het tegen z'n vader te zeggen! HIJ MOET MIJN HUIS UIT! pfff....mijn exuses voor dit lange verhaal...maar moest dit nu echt even kwijt
Tja, ik zou eerlijk gezegd niet weten HOE je het moet doen, Maar die man ging mijn huis meteen uit! Ik moet er werkelijk niet aan denken. 60 jaar lijkt me oud genoeg om zelf verantwoordelijk te zijn. Zoniet, zijn probleem.
Ik kan me jou zo goed voorstellen.. heb dit gehad met mijn schoonbroer.. Lag in een scheiding en kon nergens anders heen. Na 2 weken werd ik stapel gek.. Heb hem dit eerlijk verteld (ook hij lag gewoon op de bank, had niet eens een matras en geen extra kamer) Tja hij sliep dan soms in de auto.. mijn man vond het verschrikkelijk maar ik kon het echt niet aan.. Probeer met anderen een regeling te treffen.. dat er meerdere plekken zijn waar hij heen kan. Zet bij de woningstichting er druk achter dat het op deze manier geen doen is. Denk aan jezelf en je gezin, tuurlijk komt er druk op de ketel maar het moet niet barsten.. voor die tijd moet je een oplossing verzinnen.. desnoods zet je je opa onder druk.. op die manier gaat hij misschien zelf inzien in wat voor situatie hij zit.. Nu is het allemaal lekker makkelijk voor hem.. De nood is nu niet aan de man.. (voor hem dan) en dan kun je makkelijk een tijdje rustig aan doen, terwijl dat voor jou niet geld.. Praat erover met hem! Laat hem een oplossing zoeken!
Misschien ben ik een beetje hart, maar het is toch zijn eigen schuld dat hij in de problemen is gekomen. Ik krijg niet echt e indruk dat hij zijn best doet om zijn leven op orde te krijgen.Het klinkt meer alsof hij het wel prima vind. Ik denk echt dat je iets moet ondernemen, anders woont hij er over 10 jaar nog.
hoi hoi tja moeilijk ik begrijp aan de ene kant dat je een hart van goud heb maar krijg een beetje het gevoel dat je schoonvader het wel erg makkelijk vind als ik jou was zou ik met hem om tafel gaan zitten en duidelijke eisen stellen geef hem ook een ultimatum zelf kun je ook al het een en ander doen ga naar instanties die je eventueel kunnen helpen of beter gezegd je schoonvader kunnen helpen aan een nieuwe woning en zijn schulden het is niet makkelijk om een woning te krijgen als je bomvol schulden zit geen enkele woningcorporatie gaat zo iemand een huis aanbieden dus zal hij eerst wat moeten doen aan zijn schulden zoek ff via google hulpverlenings instanties en bel gewoon een nummer wat je tegenkomt leg hun jou situatie uit en zij zullen je verder óf helpen óf een telefoonnummer geven van een instantie die dat kan over je kinderen zou ik gewoon heel duidelijk zijn dat zij jou en je mans kinderen daar moet hij zich niet mee bemoeien klaar punt uit verder zou ik het echt niet weten ik begrijp je helemaal succes en groetjes nathalie
jeetje wat een verhaal, kan me voorstellen dat dit je hoog zit. zijn er ook geen soort van opvang tehuizen waar die man terecht kan, en wat vind je man ervan? misschien zou je eens met die dochter om de tafel kunnen gaan en bespreken hoe nu verder, zij wijst m immers keihard de deur en zou toch ook een bepaalde verantwoordelijkheid op zich kunnen nemen? kan me voorstellen dat het zo niet langer kan, ik wens je heel veel sterkte en hoop echt dat er gauw een oplossing komt..
Jeetje meid, als ik dit zo lees begin ik zelf gewoon te koken hierzo! En ik weet hoe het is als je man niet mans genoeg is, ik heb er hier ook zo 1 hoor! Maar ik zou er toch wat van zeggen want het is zijn vader tenslotte, ik ik vind het niet netjes dat hij dat jou laat oplossen! Het is nog steeds JOUW huis he, vergeet dat alsjeblieft niet! En als jij eronder lijdt moet je echt gaan praten. Is het een idee om een ultimatum te stellen? Dan bedoel ik in de trend van: Moet je eens even luisteren, je bent hier nu zo en zo lang, allemaal leuk en wel maar ik heb je nog geen enkele moeite zien nemen om naar nieuwe woonruimte te zoeken, het is hier al krap genoeg en ik heb mijn eigen gezin en mijn eigen leven. Begrijp me niet verkeerd maar je bent oud genoeg om op eigen benen te staan, ik wil graag mijn privacy terug en ben bereid je te helpen met zoeken. Je bent welkom om nog even te blijven en je zal altijd welkom zijn, maar ik vind dus wel dat je weer opzoek moet gaan naar een eigen stek... Ik denk dat ik zoiets zou zeggen.....is dat niet wat? Dan ben je toch eerlijk en naar mijn idee niet kwetsend! Anders ga je er straks zelf aan onderdoor en dat is toch niet de bedoeling he? Meid, heel veel sterkte en succes hiermee!
Ik lees hier allemaal adviezen aan jou, Linda, maar hoe zit het met je man? Ik lees nergens in je verhaal terug wat je man hier aan doet, terwijl dat wel zijn verantwoordelijkheid is. Het is ZIJN vader, dus hij zal het slechte nieuws moeten brengen en zijn vader eruit moeten zetten. Of hij zou hem een termijn moeten geven om een kamer te vinden, 1 maand of zo...
hoi, ik zou om de tafel gaan zitten en zeggen dit gaat niet meer zo. kijk op internet voor gewoon een kamer voor hem en huur een kamer die staan er genoeg ik had al snel gekeken. zeg dat je hem wel wil helpen en laat hem 2 of 3 keer in de week bij jullie eten zodat hij wel iets binnen krijgt. Verder laat hem lekker uitzoeken hij is 60 jaar het zijn zijn problemen jullie hebben ook jullie gezin en dat gaat zo kapot. succes ermee
hoi, ik zou om de tafel gaan zitten en zeggen dit gaat niet meer zo. kijk op internet voor gewoon een kamer voor hem en huur een kamer die staan er genoeg ik had al snel gekeken. zeg dat je hem wel wil helpen en laat hem 2 of 3 keer in de week bij jullie eten zodat hij wel iets binnen krijgt. Verder laat hem lekker uitzoeken hij is 60 jaar het zijn zijn problemen jullie hebben ook jullie gezin en dat gaat zo kapot. succes ermee
Pffff, ik word er stapelgek van, als ik alleen al je stukje lees. Ik mis ook jou man in het hele verhaal. Ik bedoel, dat je voor iemand klaar staat prima, maar volgens mij vindt hij het wel prima zo, en dat is echt niet de bedoeling. Bel je schoonzus en maak samen met haar en je man en je schoonvader een afspraak, om knopen door te hakken Hij zal toch zijn eigen boontjes moeten doppen, want dit is een aanslag op jou en je gezin, en veel langer kan dit dus echt niet. En die bemoeienis van hem zit je natuurlijk al helemaal niet op te wachten, heel begrijpelijk allemaal. Succes meid.
Dank jullie wel voor jullie reactie's meiden. Tja....mijn man. Ik heb al een keer een gesprek gehad met mijn man dat hij zijn vader wel is mogt toespreken over hoe het nu verder moet. Ik krijg dan te horen "ja maar het is mijn vader" Tja...maar wij zijn je gezin en WIJ lijden er het meeste onder! Er is idd een opvang. In Amsterdam. Daar heeft hij ook zijn hele leven gewoond. Hij moet in A'dam blijven wonen als hij bij zijn schuldsanering wilt blijven. Dat is namelijk gemeente verbonden. Hij heeft nu een post adres bij het pasanten hotel (dat is een opvang) Er is natuurlijk wel meer opvang in amsterdam maar dat is alleen voor bepaalde tijden. Dus van 17:00 t/m 9:00 de volgende ochtend. In de resterende tijd daar tussen zou hij dus moeten zwerven in amsterdam. Het pasanten hotel is de eenige opvang in a'dam waar hij 24 uur opvang kan krijgen. Maar hij is gewoon te lui om er achter aan te gaan. Heb ook al een paar keer kamers gezocht voor 'm. Maar die willen dan meteen in 1 keer 700 euro hebben. Dat kan hij niet betalen. (dat is dan 1x huur en borg ineen) Tot nu toe nog niemand gevonden die hem de borg in 2 x laat betalen. Kan je na gaan...daar ben ik dus mee bezig en hij niet Maar ik heb geen energie meer. Hij is hier nog tot en met oud en nieuw en dan ga ik hem (want ik kan tot sint juttemis wachten op me man) vertellen dat de maand januari de laatste maadn is waarin hij bij ons og welkom is. Daarna is het gewoon over! Als hij dan nog niets doet ga ik me niet schuldig voelen als ik 'm op straat moet zetten. Ik heb genoeg gedaan! Zelfs zijn tranen doen me niets meer. Dat is iets wat hij telkens weer gebruikt als we het er over proberen te hebben. Hij wil een leven lijden net als de tijd waarin hij het super goed had. Maar die tijd is niet meer....en dat zal hij zich toch maar snel moeten realiseren. pfff......
Hallo Jeetje wat een verhaal. Ik weet uit ervaring dat er wel degelijk opvanghuizen bestaan voor daklozen zoals je schoonvader. Weet niet hoe het werkt maar mijn ex zwager is ook uit zijn woning gezet en heeft zijn spullen laten opslagen en hij kon de zelfde dag nog in een een of ander thuis terecht waar hij volgens mij een kamertje huurt voor een luttel bedrag. Anders is er altijd nog het leger des heils of een andere instatie die je schoonvader zeker op kan vangen. suc6 met alles
wat vreselijk... en het lijkt alsof je man je helemaal niet steunt. je zou haast zeggen hij eruit of JIJ EN HIJ eruit... is er misschien een maatschappelijk werkster aangesloten bij die schuldhulpverlening bij wie je om raad kunt vragen? zo gaat het toch niet langer
Oh jeej wat een hel zeg! Tuurlijk wil je die man helpen maar niet ten koste van je eigen gezin. Ik zou persoonlijk ook heel boos worden als opa boos zou worden als een kind in dr broek plast. Net of ze dat expres doen..... Ik hoop voor je dat je man een ingeving krijgt en jullie samen tot een mooie oplossing kunnen komen dat je schoonvader zijn eigen leven weer op gaat pakken.
Je schoonvader vindt het volgens mij wel prima allemaal zo. Hij doet in ieder geval niets om een andere weg in te slaan met zijn leven. Als hij het niet voor jullie overheeft, zou ik voor hem ook niets overhebben. En je man kan wel zeggen dat het zijn vader is, het is ook vast heel moeilijk voor hem, maar het ziet er niet naar uit dat er iets in deze situatie gaat wijzigen, zo kun je wel bezig blijven. Ik had hem ook het huis uitgezet en bijv. 1 x in de week uitgenodigd om te komen eten ofzo.
pfff, wat een verhaal. Ik vind het heel goed dat je nu iets gaat doen. Je wordt zelf gek zo, en je kinderen ook. Ik heb ook het idee dat je dit ultimatum echt moet zetten om de bal aan het rollen te krijgen. Uit je verhaal kan ik ook afleiden dat hij het prima naar zijn zin heeft bij jullie en dus ook geen drang voelt iets aan de situatie te doen. Veel succes!
dat is dan ook het probleem. Als ik nou zag dat hij zich zelf echt voor 200% gaf en er ook alles aan probeerde te doen dan was het verhaaltje wel anders. Maar dat is dus niet het geval. En van mijn man begrijp ik wel dat het zijn vader is. Maar IK ben het die hem in eerste instantie wou helpen en niet hij. Dus hoeft bhij nu ook niet aan te komen met "het is m'n vader" Als ik toch is van te voren had geweten waar ik aan begon dan had ik dit dus nooit gedaan *zucht*
vind het al knap dat je het zo lang heb volgehouden... maja ik weet ook niet wat ik zou doen...het is ook zielig om hem op straat te laten staan! Ik heb het idee dat hij het wel fijn vind zo, huisje schoon, eten klaar..etc. en je schoonzusje bevalt het zo ook prima...