Bij de eerste had ikook een fluxus, net iets meer dan 1 liter verloren en placenta op de ok verwijderd. Bij nr 2 dus een medisch indicatie. Ik ben helemaal voor veilig bevallen, maar ik voel me achteraf wel echt onnodig bang gemaakt door de verloskundige. Ze bleef maar hameren op dat de kans op fluxus heel groot zou zijn (terwijl dat onder de 1% ligt...) en ik kreeg dus dat preventieve infuus wat ik echt HEEL vervelend vond. Ik wilde dat liever niet, maar de verloskundige beloofde me dat het alleen het infuus aangeprikt in mn hand zou zijn en niet aangesloten op een infuuspaal. Bij binnenkomst was het uiteraard wel een infuuspaal, voelde me zo voorgelogen. Dat ding was heel vervelend tijdens het weeen opvangen in bad, toen ik een kledingstuk aan of uit wilde doen, van houding wisselen etc. Toen de weeën even stagneerden bleef ze benadrukken dat het wel op moest schieten want als het te lang zou duren was de kans groot dat ik weer een fluxus zou krijgen (??). Ik heb haar uiteindelijk weggestuurd tot ik persdrang kreeg, en dat was nu met minimaal bloedverlies gepiept. Bij een volgende wil ik absoluut niet met infuus bevallen (en bij een andere vk )
Ik had 850 ml verlies gehad en er staat echt fluxus in de ziekenhuispapieren. Maar ik weet niet hoe ze dat precies meten. Ze kunnen kraamverband wegen, dat weet ik. Volgens mijn man lag er ook nog behoorlijk wat op de grond (schijnt behoorlijk gepoetst te zijn naast het bed en ik weet er niks meer van). Weet niet of ze dat dan niet meerekenen of een schatting doen?
Bij mijn 3e ruim 1400 ml bloed verloren. 400 tijdens de bevalling en 1L na de bevalling. Mijn baarmoeder trok niet samen. Eerst heeft de verloskundige keihard op mijn buik staan drukken, kwam de gynaecoloog een echo maken en kreeg ik rectaal een pilletje ingebracht. Vervolgens werd ik aan een infuus met oxytocine gelegd om mijn baarmoeder te laten samentrekken. Bij de 4e moest ik daarom bevallen met waaknaald zodat ze mocht het mis gaan meteen iets konden toedienen. Ook ben ik tijdens het persen gecuretteerd (een lege blaas is nodig om je baarmoeder beter te laten krimpen) en ik kreeg nu extra snel de oxytocine spuit in m'n been toen dochter er was. Deze keer netjes rond de 700 a 800 ml verloren.
Mijn eerste bevalling was ook heel medisch. Door achteraf onnodige interventies (kunstmatig vliezen breken), verloor ik de natuurlijke flow en belandde ik van ruggenprik in langdurig persen- knip/vacuüm en fluxus. Ik heb een bloedtransfusie gekregen omdat ik alleen liggend niet flauw viel. Geen idee meer hoeveel cc ik verloor, maar ik weet wel dat dit niet goed genoteerd is waardoor ik bij mijn tweede bevalling (andere vkpraktijk) niet meteen medisch werd. Aan het einde van de zwangerschap ontdekte ik dat dat normaal gesproken absoluut protocol zou zijn, maar in overleg met mijn vk hebben we het zo gelaten. Ze legde de keuze bij mij, omdat we er pas zo laat achter kwamen. Ik ging hoe dan ook poliklinisch bevallen. Dat vond ik wel meewegen. In de zwangerschap van de jongste probeerde ik dit verhaal te verwerken omdat ik gewoon een schone lei wilde. (Oa dmv hypnobirthing) Weer vertrouwen in mijn lijf en eigen kracht en open deuren voor wèl een bevalling zonder narigheid. En juist daarom wilde ik geen vroegtijdige oxitocine om de placenta te laten loskomen na de geboorte. Deze spuit wordt vaak snel en als voorzorg gezet. Het kan dus zomaar zijn dat je lijf het prima zelf kan. Sterker nog er zijn veel natuurlijke manieren om het samentrekken van je baarmoeder te bevorderen zonder die spuit. Uiteindelijk werd het mijn droombevalling. Ik kan het niet anders zeggen. 5 minuten na de geboorte kwam de placenta los. Babytje sabbelde aan mijn borst en daardoor trok de baarmoeder goed samen. De navelstreng kon in alle rust uitkloppen en ik en ons kindje kregen geen kunstmatige hormonen. Ik wil maar zeggen dat het jammer zou zijn om te veel vooraf keuzes te maken gebaseerd op angst. Elke bevalling is anders! Maar jou lijf is prachtig. Je kunt er gewoon vanuit gaan dat je alle kracht in je hebt. Focus daarop en vergeet de rest. Mocht er hulp nodig zijn, dan is die er gewoon.