Bij mijn eerste ben ik ingeleid, dus heb er geen ervaring mee. Ik merk dat ik nu zó aan het wachten ben! Iedere ochtend half teleurgesteld dat er geen weeën of gebroken vliezen ontstaan zijn in de nacht. Nu vroeg ik me dus het volgende af: Wie van jullie voelde hun eerdere bevalling aankomen? En dan bedoel ik meer intuïtief, en niet dingen als slijmprop verliezen of zulke overduidelijke ‘kenmerken’
Ik had wel heel sterk het gevoel dat het er aan zat te komen. De dag voordat mijn vliegen braken ben ik bewust de hele dag rustig thuis gebleven. Had geen zin in mensen om me heen, wilde echt rust. In de avond gedoucht en voor de zekerheid alles nog een keer goed geschoren De volgende ochtend braken mn vliezen. Was toen 39.1 weken zwanger
Ik ging alle kastjes met chloor afnemen. Iets dat ik normaal nooit zo doen. Ging zelfs met een wattenstaafje met chloor de meest kleinste vlekjes wegpoetsen. Paar uur later kreeg ik voorweeen, verloor ik in de nacht de slijmprop en had ik 2 a 3 cm ontsluiting. Ik ben daarna wel ingeleid maar omdat ik weeën bleef houden weet ik ook zeker dat ik zonder dat ook snel bevallen zou zijn. De weeenopwekkers stonden ook op z'n laagst en zijn ook uitgezet. Dus ik vertoonde ineens voor mijn doen zeer afwijkend gedrag.
Nee, hier was het een totale verrassing. Achteraf gezien waren er wel signalen: de avond voorafgaande aan de bevalling werd ik uit het niets heel emotioneel en huilerig en had ik heel veel behoefte aan knuffelen met mijn man. Terwijl ik in zijn armen lag te snikken begon de baby heel wild te bewegen, wilder dan ze ooit had gedaan (en het was een wildebras in de buik). Achteraf denken we dat ze toen besloot dat haar huisje te klein was geworden. Maar goed, dat is dus allemaal achteraf. Ik geloofde niet eens dat ik aan het bevallen was terwíjl ik aan het bevallen was. Ik kon er gewoon niet bij dat het écht zover was. Succes met afwachten!
Zag het bij beiden niet aankomen. Ook al liep ik aardig over tijd. Voorweeën had ik al weken. Dus daar keek ik niet meer van op.
Ik zag het echt niet aankomen vooral bij de tweede. Ik moest ook best even schakelen dat de bevalling was begonnen, ik geloofde het eerst echt niet. Vind het ook wel grappig om de foto’s te zien die ik op de dag waarop de bevalling begon heb gemaakt, kan daarmee echt terugroepen hoe nietsvermoedend ik die dag was.
Nee ik ook niet, zelfs toen ik vocht begon te verliezen ging er geen belletje rinkelen in eerste instantie.
Ik sliep uit tot 11 uur op de uitgerekende datum. Sloeg er toen geen acht op, dacht wel, goh, gek dat ik ineens van 22-11 heb geslapen. Die avond begonnen de weeen om 23 uur, alsof mijn lichaam me even wat extra rust gunde. Maar denk dat uitslapen er niet meer van komt als je al een exemplaar hebt rondlopen
Nee, drie keer was ik het erg zat, drie keer heb ik me eroverheen gezet en gezegd: ach, al loop ik n0g twee weken, wat kan mij het schelen. Alledrie de keren braken die nacht of dag erna de vliezen, alsof mijn lijf pas als het rust zou hebben kon gaan bevallen.
Mijn man herkende mijn patroon van mezelf die dag enorm uitleven in mijn poetsdrang (dus hij kreeg het vorige week erg benauwd toen ik de trappen, alle radiatoren en deuren schoon bleek te hebben gemaakt) Ikzelf werd bij beide echt overvallen en ben dit keer op zoek naar aanwijzingen na elke nacht gerommel geloof ik niet dat mijn voorweeen nog iets zeggen.
Nee helemaal niet had helemaal gedacht wedden ik ga overtijd etc. En met 38.2 braken Mn vliezen snachts en kwamen al snel de weeën. Ik was echt helemaal van huh dat was nog niet de bedoeling ik heb veel te weinig van Mn verlof genoten
Eerste niet, tweede wel. Ik was 39+4 en wist gewoon dat ik zou gaan bevallen. Ik zat nog potdicht en had geen symptomen maar voelde het gewoon. Mijn zusje gebeld, zij mocht erbij zijn en moest 2 uur reizen. Later die dag begon het inderdaad, duurde 25 minuten en toen was zoon geboren. Dus het klopte wel zonder dat er ook maar 1 aanwijzing voor was. Dat was best gaaf. De vk nam mijn gevoel trouwens serieus, ondanks dat ze geen voortekenen kon ontdekken. Dat was ook heel fijn.
Ik merkte het ook nergens aan terwijl ik ook ruim over 40 weken liep. Achteraf had ik snachts en wat zeurderig menstruatiegevoel dat die ochtend weer weg was. Toen om 1 uur begonnen de weeeen ineens.
Ik zag het bij onze dochter aankomen, 38.4 op controle. Zat potdicht ging nog wel even duren. (Was smiddags om half 4) toen zei ik nog, misschien ben ik vanavond wel terug. Bij thuiskomst braken mijn vliezen op de bank en is mijn dochter sochtends vroeg geboren. Onze jongste ook, had het gevoel dat hij vroeger zou zijn, savonds braken mijn vliezen, hup naar het ziekenhuis en 6 uur later was hij er. Ook sochtends vroeg geboren met 37.3.
Geen enkel écht concreet voorgevoel (was bij beiden wel gestript, maar had geen hoop of verwachting dat t echt zou werken). Bij de eerste werd ik wakker met weeën en vijf uur later was ze er. Had de hoop al opgegeven en was er van overtuigd dat ik écht de eerste zou zijn die de rest van dr leven zwanger zou blijven. Dus nee, geen voorgevoel. Bij de tweede ging ik nietsvermoedend een middagtukje doen, vliezen braken en twee uur later was hij er. Achteraf gezien was ik bij de eerste de avond van te voren wel wat meer teruggetrokken dan normaal, verder was er weinig anders dan anders...
Achteraf gezien.... Ik had vanaf de ochtend al een drukkend gevoel naar beneden. Alsof zijn hoofdje al tussen mijn benen hing xD! Werd tijdens mijn middagdutje wakker van een krampje. Ging weer verder slapen. Anderhalf uur later begon het. Maar er zijn ook mensen die weken met dit soort "klachten/symptomen" lopen voordat de bevalling begint dus maakte er toen niks van.
Ik voelde me ineens zó moe ‘s avonds, had geen buikpijn ofzo, niks aan de hand. Lag op tijd in bed, denk rond 20 uur ofzo al. Heeeerlijk geslapen, tot 2 uur, toen werd ik wakker van mijn knappende vliezen en begonnen meteen de weeen. Ik was toen net 37wkn enhad het echt nog niet verwacht.
Ik zag het echt niet aankomen.. Bij de eerste bevallen met 37. 2 Bij de tweede hoop en denk je toch rond die tijd weer te bevallen.. Nou dat waren lange 3 weken. Tot dat ik bij de vk kwam, die heeft even gekeken en bleek ik nog pot dicht te zitten.. Toen heb ik mij erbij neergelegd.. Ik denk dit gaat nog 2 weken duren en daar kan ik verder niks aan veranderen.. 2 dagen daarna uit het niets weeën..