Er is een hele grote drang om weer zwanger te zijn!

Ik had na de eerste het gevoel ook heel sterk, verstandelijk wilde ik eigenlijk wachten totdat de kleine een jaar was voordat we voor een tweede zouden gaan, maar mijn hart zei iets heel anders. Had een zware zwangerschap, een zware bevalling en een nare kraamtijd achter de rug. Na acht maand hebben we geen anticonceptie meer gebruikt, mijn cyclus was zo onregelmatig dat de kans op een ei-sprong heel klein was volgens de ha en ik had zoiets mocht het nu gebeuren dan is het van harte welkom en zo niet dan kunnen we wat eerder het traject in (scheelt weer paar maanden en ik wilde liever niet teveel leeftijdsverschil). Het was wonder boven wonder in een keer raak (ondanks mijn cyclus van ongeveer 8 weken). Dit keer was het een nog zwaardere zwangerschap die uitmondde in een ingeleide bevalling ivm HELLP en vijf dagen zkh voor de bevalling en 6 dgn na die tijd en drie weken na de bevalling lag ik er weer met hele hoge koorts. Weer een niet zo fijne start dus waar ik het nog steeds moeilijk mee heb.
Nu is de jongste 7 maanden, de leeftijd die de oudste had toen het bij mij weer echt begon te kriebelen. We willen ooit nog wel een derde, maar ik moet er op dit moment nog niet aan denken om weer zwanger te zijn. Misschien over een jaar of anderhalf...

 

wat vervelend dat je je soms zo ongelukkig kan voelen met jezelf, maar wel goed dat je bij jezelf nagaat wat het verlangen is: een baby of het zwanger zijn?
als ik je verhaal zo lees is er vanaf de bevalling een zware periode voor je aangebroken - misschien dat de zwangerschap nog het meest 'roze wolk' was en je daar naar terug verlangt?
het lijkt me ook gek dat je nu niet zwanger mag worden vanwege de ks.. alles wat 'verboden' is kan ook extra aantrekkelijk lijken.

hoewel ik mijn bevalling en kraamtijd niet als zwaar heb ervaren heb ik regelmatig ook al grote kriebels - maar meer voor een tweede kindje en niet zozeer het zwanger zijn. maar ik denk dat het ook meespeelt dat de eerste hier niet makkelijk is gekomen en ik liever niet te lang wacht.

 

Ik herken het ook. Ook de zwangerschap die niet goed ging (inleiding met 36 weken ivm pre-eclampsie), ik heb het einde van de zwangerschap, de bevalling en kraamtijd als een roes ervaren. Ik was er niet bewust bij. Weet er ook maar weinig meer van En daarom heb ik dat gevoel ook al vanaf het begin. Maar ik besef me helemaal dat dat bij mij is omdat ik het zo erg vind dat ik het niet wat bewuster heb meegemaakt. Alsof ik het over zou willen doen. We wachten er dus ook echt mee tot ik voor een 2e kindje zou willen gaan i.p.v. de eerste zwangerschap over zou willen doen. Maar ik herken het dus wel.

Heb touwens ook enorme moeite met het lezen van info over bevallingen en zwangerschap. Ook daarom kom ik minder op het forum. Ik heb gewoon een soort jaloezie, nog veel meer dan toen we in de mmm zaten. Raar he? Ik denk dat ik het te confronterend vind. Maar weet ook niet zo goed wat ik daar aan zou kunnen doen. Zal misschien na verloop van tijd wel afzwakken.

 

Hier ook herkenbaar. Een maand na de geboorte wilde ik al wel weer zwanger zijn. Ik heb zitten janken bij de nacontrole bij de verloskundige, omdat dit echt de afsluiting van mn zwangerschap was en ik voelde me vreselijk.
Gevoel om weer zwanger te worden werd steeds groter, maar daarbij ook zeker de wens voor een 2e kindje. Toen mn dochtertje bijna 8 maand was testte ik positief Heerlijk om weer zwanger te zijn en straks weer zo'n hummeltje erbij!

 

herken het wel.. ik vond het zwanger zijn heerlijk!! heb een super zwangerschap gehad met wel wat stress eromheen.. waren nog thuiswonend en bezig met huis kopen.. woonden hier 4 dagen toen ik beviel van onze knappe jongen! dus kraamweek was niet super want voelde me nog niet thuis in ons eigen huis.. hoop daar bij een 2e meer van te kunnen genieten..

ik zou heel graag weer zwanger willen zijn en verlang er ook echt naar maar als ik het realistisch bekijk kunnen we beter nog even wachten.. milan is nu al zo ondernemend en ik wil straks met hem wel een beetje de ''wereld'' ontdekken en niet hoogzwanger niet veel kunnen doen.. we riepen eerst bij 5 jr aan 2e beginnen.. toen bij 4 jr en inmiddels roepen we al bij 2jr proberen.. haha maar goed momenteel nog steeds geen menstruatie gehad door de bv

 

Hier ook wel herkenbaar. Toen de oudste een maand of 4 was begon het flink te kriebelen, zowel voor een zwangerschap als voor een baby . Toen ze 10,5 maand was heb ik mijn mirena laten verwijderen en was het de bedoeling nog een jaar condooms te gebruiken, maar een week of 2 later al besloten er voor te gaan (duurde 18 maanden voor ik zwanger was van onze dochter, dus dat speelde ook mee).
Toen dochter 14 maanden was, was ik weer zwanger. Zit 22,5 maand tussen de kids.

Zoontje is nu 4,5 maand, en ik heb al een aantal weken dat ik wel een wens heb voor een derde kindje. Nu nog niet, maar over een jaar of 2-3 dat we er misschien voor willen gaan. Hier is het echt geen wens voor een zwangerschap, dat mag van mij grotendeels overgeslagen worden . Moet er op dit moment echt nog niet aan denken om alweer zwanger te zijn, ondanks dat ik hele makkelijke zwangerschappen heb gehad.

 

Je bent niet de enige die vrijwel direct weer verlangde naar een tweede
Bij de eerste een vlotte zwangerschap, bevalling en makkelijk meisje van bijna 8 maanden...
We hebben vanaf het begin geen anti conceptie gebruikt, ook omdat ik pas na 3,5 maand weer voor het eerst ongesteld werd
Mijn man vind net als ik een klein leeftijdsverschil erg fijn, gister teste ik positief!! Er zit straks 16 maanden tussen
Ik kan niet wachten op dat getrappel, dat kleine inneminie hummeltje, dus ik snap het helemaal dat je dat gevoel kunt hebben!!

 

Hier ook.........wij hebben al een mega lange weg achter de rug...onze droom is na jaaaaren 2 maal uitgekomen' hier ook her verlangen naar nog een kindje. Bij ons allebei. Niet de zwangerschap want datwas verre van leuk, maar echt een kindje erbij, heerlijk. ... dat zou de kers op de taart zijn. Ik ben 34 en man is 35 dus we kunnen nog ... als het bij onze 2 knulln blijft is t ook goed, maar in ons hart iser plaats voor nog een kindje erbij. We zullen zien wat de toekomst brengt

 

Lees hier even mee en ben inderdaad ook benieuwd of jullie volgende zwangerschap inderdaad was wat jullie verwachten/hoopten.

Ik ben vandaag twee weken geleden bevallen van een dochter. Na een spontane start, goede weeen en flinke weeenstorm helaas toch een keizersnede gekregen omdat onze dochter nit door mijn bekken paste.
De ruggenprik viel bij mij verkeerd waardoor hij naar boven sloeg en ze bij tijdens de keizersnede hebben moeten beademen. Ik ben toen zo bezig geweest met het lucht krijgen dat ik echt het idee heb de hele geboorte gemist te hebben.
Naast dat het een hele grote teleurstelling was dat ik een keizersnede moest (we zijn drie jaar bezig geweest met de mmm om zwanger te raken) wilde ik heel graag weten wat het was om natuurlijk te bevallen. Wilde dat ook meegemaakt hebben.
De avond na de bevalling miste ik mijn buikje en het getrappel al gruwelijk.

Ik heb heel erg het gevoel dat ik mijn bevalling over wil doen. Dat ik er bewuster mee om wil gaan. Het is allemaal zo snel gegaan voor mijn gevoel.
Waarschijnlijk moeten wij nog wel weer even wachten voordat we weer in de mmm mogen stappen voor een tweede. En dan is de vraag of een tweede wondertje ons gegund is.

Bij elke stap in de ontwikkeling van onze dochter heb ik nu in mijn achterhoofd misschien is dit de eerste en laatste keer dat ik dit meemaak. Ze is nu alweer twee weken oud.. vind het zo snel gaan.

Ook de "angst" dat ik misschien nooit zal weten hoe het is om op de natuurlijke manier te bevallen valt mij zwaar..

 

Ohja, ik herken de wens voor een nieuwe zwangerschap... Ben 5 maanden geleden bevallen en ik heb vaak het gevoel gehad dat het opeens allemaal zo snel ging. Ik begon het zwanger zijn pas nét leuk te vinden voor mijn gevoel (kreeg er in het 3e trimester pas wat vertrouwen in) en toen werd in opeens ingeleid ivm pre-eclampsie. Toen ging ook nog vanalles mis met de gezondheid van de baby en mijn eigen gezondheid na de bevalling en werd het allemaal heel heftig. En toen waren we opeens alweer maanden verder... . Ik wil ook erg graag nu weer zwanger worden, maar ik besef me ook dat het echt nog wel (deels) hormonaal is, en dat ik eigenlijk vooral de zwangerschap van mijn eerste deels 'over zou willen doen'. Ik wil die laatste maanden van die zwangerschap graag weer meemaken en het dan bewuster beleven, maar dat is niet hetzelfde als klaar zijn voor een 2e. Sowieso hebben de vk en gyn mij vriendelijk verzocht minimaal een jaar te wachten ivm de complicaties na de geboorte, dus ik zal nog wat geduld moeten betrachten . En dat is waarschijnlijk maar het beste ook...

 

Lastig voor je als je niet weet of je al toe bent aan een kindje maar wel zo verlangd naar zwanger zijn... ik hoop dat je je snel beter voelt....

Zelf heb ik het een beetje andersom. Ik vond zwanger zijn zwaar,vooral omdat ik me zoveel zorgen maakte, waardoor ik weer amper kon slapen... toen mijn mannetje er was, was ik dolblij.. en ik heb mijn kraamtijd heel positief ervaren, moeder zijn vind ik heel mooi. ... ik heb eerlijk gezegd geen moment terug verlangd naar de zwangerschap en ook mijn dikke buik heb ik geen seconde gemist..... ik hoop dat ik een volgende keer meer kan genieten van mijn zwangerschap, want de wens voor een tweede kindje is er zeker wel!

 

precies hoe ik me voel behalve dat ik dan echt zwanger wil zijn om 2e kindje.

verder exact gewoon raar om te lezen

wij gaan in augustus voor een 2e kindje tot die tijd moet ik me hormonen onder druk zien te houden

 

Ik begrijp niet dat je twaalf maanden niet zwanger mag worden. Ik ben zelf ook bevallen acht werken geleden dmv een keizersnee. Maar ik m mocht gewoon wanneer ik er weer klaar voor was weer zwanger worden. Dit heeft mn gyn zelf gezegd. En zolang ga ik ook niet wachten.

 

Niet hebben hoor die jaloezie! Iedereen heeft dat weer op iets anders. Bij mij waren de bevalling en zwangerschap prima, doch mijn jaloezien zijn: dat ik geen borstvoeding heb gegeven (had ik m'n dochtertje veel krampjes kunnen besparen vanwege kma en het gevoel kunnen ervaren van borstvoeding geven mis ik nu want dit blijft m'n enige zwangerschap en kindje), ik zou ook nog een keer zwanger willen worden (gaat 'm niet worden, m'n partner wil dit echt niet daarbij is 't best lastig gegaan en ben ik niet meer de jongste), ik had eerder aan kinderen willen beginnen.

Nou ja, het was even een voorbeeld van waar vrouwen niet allemaal mee kunnen zitten. Of wat je maar het best kan accepteren zoals het is. Gewoon lekker genieten van wat er wel is; een prachtwonder!

 

Heel herkenbaar! Hier met 37+4 inleiding met uiteindelijk keizersnede
Amper kunnen rusten (relatiebreuk verhuizing etc) dus heb echt in een roes geleefd
Wil nu zoo graag een 2e. Maarja ben alleenstaand dus voorlopig niet

 

Oh dames, wat fijn die herkenning...
Ik wil ook eigenlijk nu al een tweede!

Zwangerschap was niet ideaal (vanaf week 17 harde buiken, begin 20 weken vroegtijdige weeën en al snel zat ik thuis, maar met rust ging het goed)... maar al zou het eenzelfde zwangerschap zijn, heb ik het ervoor over... Het is zo mooi, een kindje.

Zelf weet ik niet goed of dit gevoel te 'vertrouwen' is, of dat dit ook veroorzaakt wordt door alle hormonen in m'n lijf.
Ik had nooit gedacht zo snel weer kriebels te hebben! Had de kriebels immers al jaaaaaren dus had gedacht dat de 'honger' wel even gestild zou zijn.