De titel verraad het al een beetje, maar ik ben benieuwd wat voor jullie een reden is om eventueel te wachten met een (volgende) zwangerschap, ook al zou je nu al graag willen beginnen?!
Ruimte, om een slaapkamer te realiseren moet er een dakkapel worden geplaatst, en sparen en de ww gaan niet bepaald samen... Daarbij willen we er minimaal 2 jaar tussen, dat lijkt ons idiaal, meer heb je niet voor het zeggen, minder lijkt ons niet idiaal, dus als het lukt om binnen nu en een jaar d dakkapel te plaatsen, gaan we over een jaar knutselen, maar ben bang dt ik langer geduld moet hebben Edit mis daarom bij de poll meerdere antwoorden mogelijk, er is nog geen ruimte en om ruimte te creëren is geld nodig
Om de financieën... Plaats is er altijd wel ook al moeten er dan 2 op 1 kamer. Niet ideaal misschien maar dat zou voor mij geen rede zijn om het uit te stellen. Geld wel, als het nu al moeilijk of zelfs niet gaat maakt een kindje het er echt niet goedkoper op.
Medisch. De vorige zwangerschap is niet helemaal vlekkeloos afgelopen en daar heb ik tot voor kort nog klachten van gehad.
Ik zou zeggen medisch, zowel van vader, moeder of eerder kindje. Tenzij ik niet totaal aan de grond zou zitten zou ik mn kinderwens niet laten, idem voor woonsituatie (we zitten nu ook in een flatje met 3 kinderen en duurt nog wel even voordat we kunnen verhuizen vrees ik).
Ik heb "anders" gestemd. We hebben nu 2 kinderen, een meisje van 3 en een jongetje van bijna 2. Ik ben uiteraard hartstikke gek op mijn kids en zou graag een 3e hebben, maar ik ken mezelf en ik weet nu al dat ik gillend gek word met 3 kinderen de hele dag thuis . Dus daarom wachten wij nog tot beide kinderen naar school zijn.
Alleenstaand zijn. Voor sommige vrouwen geen reden om een zwangerschap uit te stellen maar ik wil een eventueel volgend kindje graag samen met ee man en niet wéér alleen
Ik heb anders gestemd, ik heb een boel verschillende (gecombineerde) redenen gehad. Nr 1 is uitgesteld omdat ik niet zwanger wilde trouwen. Nr 2 is uitgesteld vanwege mijn gezondheid (een tijdje ernstig ziek geweest) en mijn werksituatie (was op zoek naar andere baan) Nr 3 is uitgesteld vanwege gezinssituatie (wilde wachten tot 2 andere kinderen op school zaten, zelfstandiger waren, doorsliepen etc. omdat ik het anders niet aan kon), werksituatie (wilde bepaald project eerst afmaken) Hierbij speelde ook mee dat zwanger zijn voor mij heel zwaar was (erg veel last van kwaaltjes en vroegtijdig in ziektewet) en ik dus eigenlijk 'bewust' er voor moest kiezen om 9 maanden 'uitgeschakeld' te zijn. Daar heb ik ook wel wat tegen aan gehikt, dat komt nooit uit ... Mijn laatste zwangerschap ook vanaf 6 wkn in ziektewet gezeten en 9 maanden erg ziek, zwak en misselijk geweest.
Wij hebben bij ons eerste kindje gewacht omdat ik nog studeerde (het begon al 1,5 jaar voor mijn afstuderen te kriebelen). Uiteindelijk toch een half jaar voor mijn afstuderen begonnen met 'proberen', binnen 3 maanden zwanger en ik was 17 weken zwanger toen ik mijn diploma in ontvangst mocht nemen:-D Ook absoluut geen spijt van de beslissing om te wachten totdat ik helemaal klaar was met studeren. De drang was alleen maar groter om zo goed en snel mogelijk alles af te ronden. Dit is natuurlijk voor iedereen anders. Ik had bijvoorbeeld weinig last van misselijkheid en slapen deed ik gewoon tussendoorIk had later wel last van bekkeninstabiliteit. Ik had daarnaast trouwens ook al een baan van 24 uur per week. Als ik er nu aan terugdenk dan was dat best wel een intensieve tijd, maar gelukkig maar kort, dus dat scheelt. Toen ik echt de fysieke (zwaardere) klachten kreeg was ik al klaar met mijn studie... We zijn nu overigens al 10 maanden bezig met proberen zwanger te worden van een 2e kindje, dus mochten we na de 2e ook nog een 3e willen, dan zullen we daar waarschijnlijk niet al te lang mee wachten (in ieder geval 9 maanden, omdat de 2e waarschijnlijk een geplande keizersnede wordt i.v.m. complicaties bij de 1e bevalling met uiteindelijk een spoedkeizersnede).
Ik heb niet gestemd, want ik kan niet meerdere dingen aanklikken. Voor mij zouden alledrie redenen kunnen zijn om te wachten, maar dat hangt er van af hoe beperkend het desbetreffende probleem is. Wij hebben met mijn dochter gewacht vanwege onze woonsituatie. Niet omdat we te weinig ruimte hadden, maar omdat het een ongezond huis was. We woonden anti-kraak en het was echt een bouwval, maar we konden nergens anders terecht en hebben lang moeten zoeken voor we een huis kochten. Het huis was tochtig, enkel glas, waarvan sommige glazen gebarsten in het raam, er was schimmel, we hadden muizen, we hadden lekkage... Niet echt een plek om een kindje in te brengen. Een medische reden zou een reden kunnen zijn om te wachten, afhankelijk van hoe ernstig en wat de prognose is. Als de prognose is dat het nog zeker vijf jaar kan gaan duren voor er aanzienlijke verbetering is of het over is, zou ik denk ik niet gaan wachten, tenzij het echt onverantwoord is. Maar als een paar maanden wachten betekent dat ikzelf de zwangerschap veel gezonder of prettiger kan doorlopen / ik mijn baby dan een gezonder begin in de baarmoeder kan bieden, dan zou ik wel wachten. Een beetje krap bij kas / zuinig moeten leven zou voor mij geen reden zijn om te wachten, zolang er geen sprake is van een maandelijks tekort. Ernstige schulden zouden wel een reden zijn om te wachten. Ik moet wel zeggen: dat zeg ik nu. Ik weet niet of ik, als ik bijv. in een schuldsaneringstraject zat, inderdaad drie jaar zou gaan wachten totdat de omstandigheden beter waren. Overigens zijn er denk ik wel meer redenen. Dat je met een psycholoog bezig bent in een bepaald traject, dat ook energie kost om het goed te doorlopen bijvoorbeeld. Of dat je partner tijdelijk ziek is en weinig kan bijspringen als dat nodig zou zijn. Of het afronden van een studie (of dat je in ieder geval dusdanig ver gevorderd bent dat je de studie tijdens je zwangerschap nog kunt afronden). Bij al die dingen geld wel: het hangt af van de termijn dat ik zou moeten wachten. Ik zou geen jaren gaan wachten. Maar ik ben dan ook 31 jaar oud, dus heb ook geen jaren. Als ik 10 jaar jonger was, zou ook dat wellicht anders zijn. Sterker nog: bij mijn dochter hebben we het dus 2 jaar uitgesteld.