Waarom is het ons nu niet gegund? Waarom moet het nu zo moelijk gaan? IUI 2 is mislukt... nu weet ik ook best wel dat we nog zeker 4 iui's kunnen doen en daarna nog voor ivf mogen gaan... maar goed we zijn ookalweer bijna 23 volle maanden bezig. 23 maanden van hoop en verdriet. Wat als een droom begon is ondertussen in een nachtmerrie veranderd. Zus die zwanger is geraakt binnen de tijd dat we bezig zijn, een kind heeft gekregen, weer zwanger is geraakt en weer een kind heeft gekregen... schoonzus die een kind heeft gekregen binnen die tijd en nu alweer zwanger is, vriendinnen die een kind hebben gekregen binnen die tijd en nu alweer zwanger zijn... Waarom hun nu wel, zelfs voor de 2e keer al, en wij niet? Dat is een vraag die niemand kan beantwoorden... maar het voelt zo verschrikkelijk oneerlijk. Waarom moeten wij zo lang wachten? Ik merk dat ik me steeds meer ga ergeren aan mensen die zeggen: Ow we zijn eindelijk zwanger na 5 maanden proberen... Tuurlijk voelen die maanden ook als een eeuwigheid, maar wat moet ik dan zeggen? 23 maanden voelen als oneindigheid... Sorry voor mijn gezeur maar ik moest t gewoon even ergens kwijt, even van me af schrijven... dat lucht op.
He meis, Ik zie je wel is voorbij komen hier op het forum en elke keer hoop ik een berichtje bij je te zien dat het raak is. Maar helaas Vind het echt zo zwaar balen coor jullie!!!! 23 maandenn is echt al een lange tijd. Waarom moeten sommige mensen zolang wachten terwijl anderen binnen enkele maanden zwanger zijn. Het blijft oneerlijk in de wereld. Konden we hier maar invloed op hebben! En je zeurt zeker niet!!! Ik hoop dat het een beetje oplucht voor je. Kan je het wel een beetje delen met mensen in je omgeving? Meis, ik hoop echt dat het voor jullie ook snel raak zal zijn!!! Dikke knuffel van mij!
Ik vind het heel erg voor jouw en je man.. Vervelend dat dit jouw weer moest treffen.. Hoop dat onze lieve heer je in de volgende ronde bij zal staan.. Natuurlijk is het moeilijk maar kijk niet te veel naar anderen.. jullie moment komt er wel aan.. Wens je veel sterkte en geluk..
Je zeurt niet hoor... Vind het erg rot voor jullie dat er weer een IUI mislukt is... Weet niet goed hoe ik het moet beschrijven. Voor iedereen duurt het lang als een kinderwens groot is.. dan zijn 5 maanden ook lang.. maar ik snap jou frustratie heel goed hoewel wij niet zo lang bezig zijn... is onze teleurstelling elke keer groot, maar die van jullie nog groter. Het is moeilijk je in te leven in een situatie zoals die van jullie. Ik snap dat je het er erg moeilijk mee hebt.. en zeker als het in je omgeving zo spontaan gaat! Vind het echt rot voor je En nee, het is allemaal niet eerlijk! Lijkt me ook moeilijk blij te zijn voor andere die zwanger zijn.. dat heb ík zelfs soms na mijn miskraam. Je hebt gewoon even een dipje, dat kan en dat is heel normaal. Ik wil jullie veel sterkte en succes toe wensen! en bedenk maar zo; na regen komt zonneschijn, áltijd...
@Lovelyrose: Thnx meis, zie dat jullie ook al ff bezig zijn... Het kan idd soms zo oneerlijk voelen. Ik kan er met 1 vriendin goed over praten gelukkig, maar mn ouders en schoonouders eigenlijk niet, die vinden dat ik het uit mn hoofd moet zetten en dan zal je zien dat ik zo zwanger ben... tips waar je dus helemaal niets mee kan :S... @Xblade: Thnx voor je lieve berichtje, je schrijft alleen dat onze tijd wel komt, dat kan je me niet beloven, niemand kan dat aan iemand beloven.
@baby90: Ik weet ook dat 5 maanden als een eeuwigheid kan voelen, dat heb ik ook ervaren, maar 5 maanden is nog ruim binnen het gemiddelde zeg maar, wij zijn al ruim over het gemiddelde, al 11 maanden over het gemiddelde. Een miskraam dat gun ik niemand, ik hoop echt dat jullie snel weer een mooie posi test in handen mag hebben. Maar dat je zegt dat er na regen ALTIJD zonneschijn komt... daar geloof ik niet in, waarom zijn er dan stellen die ongewenst kinderloos zijn?
Ga niet zeggen dat ik je begrijp maar ga wel zeggen dat ik veel respect heb voor je doorzettingsvermogen...knap!
@mw21: Niets knap aan te vinden hoor Als je een wens hebt ga je wel door tot er een arts zegt dat t niet meer kan. Je verlegt je grenzen nu eenmaal. Maar wij gaan door tot t einde... dat wel, alleen gaat dat echt met ups en downs. En vooral als er een behandeling mislukt is, heb je ff een flink dieptepuntje zeg maar... zoals vandaag
Fijn dat je er wel met iemand over kan praten! En frustrerend zeg dat de ouders zo reageren.... Mensen komen altijd met goedbedoelde adviezen maar ze kunnen het gewoon niet begrijpen tenzij ze in dezelfde schoenen als jij staan. Ik ga voor je duimen dat jullie 3de IUI wel eindelijk raak mag zijn en blijft zitten!!! Wij zijn inderdaad ook al even bezig, sta nu op het punt ook 1 van mn beste vriendinnen in vertrouwen te gaan nemen want het is zo zwaar om er alleen voor te staan. 11 maanden is ook al wel een tijdje maar het is nog niet eens de helft van de maanden dat jij al bezig bent, pff! Meis, hou hoop en moed en probeer toch positief te blijven denken, ook al zal dat heel moeilijk zijn. Sterkte!
Kan me voorstellen dat je je ontzettend rot voelt hoor.. Gelukkig weet ik niet hoe het voelt, wij zijn pas net bezig. Lijkt me extra moeilijk als iedereen om je heen wel zwanger raakt, laat staan voor een 2e keer.. En erg vervelend dat je ouders en schoonouders je frustratie niet begrijpen.. Hopelijk helpt het om van je af te schrijven, er zijn in ieder geval een heleboel mensen hier die met je meeleven hoor! En het is jullie van harte gegund, en hopelijk gaat jullie wens ook snel in vervulling, ik duim er in ieder geval voor!
@lovelyrose: Ik probeer idd wel positief te blijven, maar zoals ik hier boven ook al schreef, na zon mislukte behandeling zak je gewoon ff in een diep dal... ik kom er wel weer uit... vanzelf, raap mezelf bij elkaar en we gaan weer door. Ik voel me nu gewoon alleen ff klote, en dat moet ik soms gewoon even van me afschrijven.
Misschien is het inderdaad niet knap maar gewoon doen! pff hoop echt voor je dat t over een tijdje beter gaat!
Ik snap wat het is om iedere maand weer die teleurstelling toe voelen Ook wij zijn al bijna 2 jaar bezig om een broertje of zusje voor onze zoon te krijgen. Een keer was het raak en waren we in de zevende hemel. Maar helaas was dat maar voor korte duur met een missed abortion bij 8 weken tot gevolg. Ik ben toen vdoor een heel diep dal gegaan terwijl iedereen maar bleef roepen "het is toch gelukt dus je weet dat je zwanger kunt raken". Ja bedankt, maar dat wist ik al, maar toch is het zo gewenste 2de kindje nog altijd geen feit We zitten nu in de laatste ronde van zelf klussen m.b.v. de lutrepuls pomp en als het deze ronde niet raak is gaan we in juli IUI proberen. Ik probeer hier heel positief tegenover te staan maar die ene week per maand is dat gewoon echt even niet mogelijk. Natuurlijk voel ik me ontzettend gelukkig met ons zoontje maar de wens voor een 2de is zo vreselijk groot dat we inderdaad doorgaan tot er echt geen mogelijkheden meer zijn. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Huil lekker uit en voel je rot, de volgende week krabbel je langzaam weer op.
He bah wat balen dat de 2e iui mislukt is. Ik begrijp je frustratie en verdriet, iedereen wordt in no-time zwanger en jullie moeten er zoveel moeite voor doen. Je gunt het een ander best, maar je gunt het jezelf nog meer, toch? Dat gevoel heb ik in ieder geval. En 23 maanden is lang, dus het is helemaal niet gek dat je boos en verdrietig bent. Ik heb ook zo'n kennis die roept: weet je wel hoe lang het is om 5 maanden bezig te zijn? Ja dat weet ik, doe het maal 3 en dan weet je hoe ik me voel. Waarom zit er bij jullie zoveel tijd tussen iui1 en iui2?
@Leentjuh: Er zit zo veel verschil tussen omdat ik na de IUI onverwachts geopereerd moest worden aan een cyste die de bloed toe en afvoer naar mn rechter eierstok af sloot en omdat we daarna naar een ander ziekenhuis zijn overgestapt ivm dat we het vertrouwen kwijt waren in ons oude ziekenhuis. In het nieuwe ziekenhuis hebben ze alle testen opnieuw gedaan en daar hebben we 1 zaaduitslag gehad die erg goed was, in het oude ziekenhuis hadden we een VCM van 1, 0 en 9 en in het nieuwe ziekenhuis van 66, dus moesten we weer zelf proberen voor een aantal maanden. Zo ben je dus al snel een jaar verder zeg maar... Uiteindelijk ging mijn cyclus raar doen (LF van 7 dagen) en mochten we weer met IUI starten en toen hadden we weer een VCM van 1... nu dus de 3e IUI en maar eens zien of de VCM nu wat hoger gaat zijn anders gaan we in gesprek over andere opties.
Hoe hebben ze die cyste ontdekt? Wel vervelend dat er dan weer zoveel tijd overheen gaat, je krijgt toch hoop als ze zeggen dat je het voor een aantal maanden zelf moet proberen.
@Leentjuh: Voor IUI doen ze echo's, folikel metingen... Toen IUI-1 mislukt was daar was ik weer begonnen met hormonen voor IUI-2, en op dag 10 moest ik komen voor een folikel meting, op die echo vonden ze een cyste op mijn echo die op dat moment 3cm was, hij is onder invloed van de hormonen door gegroeid naar 7,5cm en toen is hij om zijn as gedraaid en heeft de boel afgesloten. IUI 2 is daar dus nooit door gegaan..
Ook wij zijn al 2,5 jaar verder en nog steeds met lege handen. Wel 3 miskramen.. Ik blijf hoop houden. Het is herkenbaar dat iedereen om je heen zwanger wordt of zelfs al van de 2e. Wat zou het een hoop zorgen minder zijn als voor ons allemaal de wens is in vervulling gaat!
Meiden blijf hoop houden. Jullie tijd komt ook echt...geloof daar in. Wij zijn 3 jaar bezig geweest om ons zoontje te krijgen. Uiteindelijk met de 2eIUI poging gelukt. In die 3 jaar zijn we ook 2 keer zwanger geraakt, maar helaas 2 keer geëindigd in een mk. Vooral die wachtenweken zijn killing. Helemaal als je dan ontdekt dat je menstruatie is begonnen. Weer een klap in je gezicht en een brok verdriet. Wij zijn inmiddels 5 maanden bezig voor een 2e. Ik stel me er op in dat dit weer een lange weg kan gaan worden. Als we in september nog niet zwanger mogen zijn mogen we starten met IUI. Sterkte en onthou: elke dag ben je een dag dichterbij je droom