Hoi allemaal. Ik zit momenteel in een onwijze dip. Ik lees heel vaak de zwangerschapspagina en ik vind hier altijd veel nuttige info. En nu wil ik zo graag even mijn verhaal kwijt, even van me afschrijven, even lekker klagen .. Ik ben 8 jaar geleden een relatie begonnen met een man die 19 jaar ouder was en gesteriliseerd was. Wij zijn toen naar de uroloog geweest voor informatie over een hersteloperatie en een paar weken voor de datum dat hij geopereerd zou worden krabbelde hij terug. Het bleek dat hij helemaal geen kinderen wilde en uiteindelijk is onze relatie, na 4 jaar, hier ook op stuk gelopen! 3 jaar na deze relatie ben ik een hele lieve man tegengekomen met wie ik inmiddels ruim 1,5 jaar een relatie heb. Hij is van mijn leeftijd, ik 32, hij 33. En ongelooflijk, maar waar: Hij is ook gesteriliseerd! Hij heeft zich 6 jaar geleden laten steriliseren in zijn vorige relatie. Zijn vorige vriendin verdroeg de hormonen in de pil niet goed en ze wist zeker dat ze geen kinderen wilde. Op dat moment leek het voor hun de beste oplossing ondanks dat hij enigszins twijfelde. Hij dacht dat hun relatie voor eeuwig was en heeft zich erbij neergelegd. Niks aan de hand natuurlijk totdat zij ervandoor ging met een ander en hij een aantal jaren later mij tegen kwam. Hij wist van begin af aan over mijn kinderwens. En hij is eerlijk geweest over zijn sterilisatie en hij had inmiddels ook een kinderwens (dus: spijt van zijn sterilisatie). Door mijn vorige relatie wist ik al het één en ander over hersteloperaties en ik wist van te voren dat het allemaal misschien niet zou lukken. Maar ja, ik ben nou eenmaal verliefd op hem geworden . En na de zomer gaan we trouwen!!! Eind april was de operatie. Mijn vriend had er alle vertrouwen in, ik eerlijk gezegd iets minder. Maar ja, hij is jong en gezond, dus waarom zou het niet lukken. Hij wist zeker dat het allemaal goed zou komen, en als we gaan trouwen zou ik al zwanger zijn (zijn woorden hoor!!!) Maar je raadt het natuurlijk al. Gisteren hebben we te horen gekregen dat het zaad van mijn vriend niet goed is. 1 miljoen zaadcellen, en maar 15% beweeglijk i.v.m. antistoffen. Over 1 maand moet hij weer zijn potje inleveren maar mijn wereld is even ingestort!! Want met deze resultaten kan ik nooit op de natuurlijke manier zwanger worden, toch? Is het me dan helemaal niet gegund??!! Van alle miljarden mannen op de wereld kom ik er precies 2 tegen die gesteriliseerd zijn . Waarom? Ik ben bang, boos en verdrietig tegelijk. Ik ben bang voor wat komen gaat: ziekenhuis in, ziekenhuis uit, vruchtbaarheidsbehandelingen misschien? Ik weet het niet! Ik ben boos, boos op zijn ex, waarom heeft zij zich niet laten steriliseren als ze zo zeker weet dat ze nooit kinderen wil! Boos op hem, waarom laat je je steriliseren als je twijfelt???? Boos omdat dit in feite allemaal zijn schuld is. Ik weet dat dit niet eerlijk is om te zeggen, maar het is momenteel even zo moeilijk allemaal. Vandaar dat ik dit verhaal aan jullie vertel. Ik wil niet tekeer gaan tegen hem, hij vindt het net zo rot als ik. En natuurlijk ben ik onwijs verdrietig, want zullen we ooit samen een kindje krijgen?? Jeetje, ik zie dat ik een heel verhaal heb opgeschreven, ik moet zeggen, het lucht wel op. Maar het is me inmiddels wel duidelijk geworden dat je niet weg kunt lopen voor je problemen (in dit geval gesteriliseerde vriend), ze komen gewoon weer bij je terug....... Bedankt voor het luisteren (lezen). Dikke kus, XXAnna
Lieve Anna, Wat een tragisch verhaal ! Maar - als je allebei kinderen wilt- zijn er meer wegen die naar Rome leiden ! Laat eerst alles eens goed bezinken voordat je kwaad op iedereen wordt. Tuurlijk, je bent boos op zijn ex, maarreh je vriend is toch een volwassen kerel of niet ? Volgens mij best in staat zelf te beslissen. En dat is het probleem nou juist. Iedereen neemt beslissingen die op dat moment (met die persoon) de juiste waren. Ik wilde met mijn vorige vriend ook geen kinderen ! Ik wilde ze nooit, dacht ik. Totdat ik mijn huidige vriend tegenkwam en spontaan kinderen wilde. Instinctief wist ik misschien wel dat de vorige niet de juiste was. Misschien is dat in zijn gevoel ook wel zo ! Hij heeft besloten na de info die hij toen had: zij wil pertinent geen kinderen dus.....Er niet vanuitgaande dat hij jou zou tegenkomen. Hoe rot het ook is: gebeurd is gebeurd. En het achtervolgt je niet: het is echt toevallig ! Vanaf hier ga je gewoon verder, hoe moeilijk ook. Ga naar een maand weer naar het ziekenhuis en bekijk jullie kansen vanaf dat punt. Ik weet het, ik heb makkelijk praten, maar ik denk dat je niet anders kunt. Met die boosheid verspil je energie die je beter aan andere dingen kunt besteden...........
ik vindt het in en in triest dat je tot 2x toe iemand ontmoet waar je gek op bent, maar waarvan de wederhelft zich inmiddels heeft laten helpen... over dat gegeven kan ik je geen advies of ervaringen vertellen wel kan ik je zeggen dat ik, als het zover mocht komen dat hij zich dan ook laat helpen omdat ons gezin dan echt compleet is (dachten we eerder al maar toch niet) en dat ik je alleen kan antwoorden op het feit dat jij zegt waarom heeft zij zich niet laten helpen en hij wel, dat ik jarenlang de pil heb geslikt en dat het voor mij nu zo is dat ik er nog steeds van overtuigd ben (net als zij destijds) dat het voor altijd is, maar het jammere is dat je het nooit weet natuurlijk..... het kan ook ons overkomen, en dan ben ook ik die wederkant die heeft gezegd laat jij je maar helpen (toch ook wel logisch) want en dat is nou eenmaal zo, bij een man is het nou eenmaal makkelijker gedaan en ongedaan te maken dan bij een vrouw... de kansen bij hersteloperatie's zijn over het algemeen best wel groot bij mannen..... dus ja meid dat het er nu even niet zo rooskleurig uitzien kan ik goed begrijpen, maar ook zijn zaad heeeft even tijd nodig, mischien dat er bij het volgend onderzoek wat betere diagnose's worden gegeven, zo niet zijn er toch nog genoeg andere dingen waar je zelf de hand in hebt om dat weer te verbeteren en in het uiterste geval blijft er niks anders over dan de mm, maar vooralsnog ben je nog jong genoeg om het eerst even nog op eigen houtje te proberen... wil je (jullie) in ieder geval heel veel geluk en liefde samen toewensen... groetjes
Wat een nare situatie zeg...ik kan me voorstellen dat je het even niet meer ziet. Maar niet te snel de hoop opgeven he meis....er zijn vreemdere dingen gebeurd als je dat zo af en toe op deze site leest...
ik wil je heel veel sterkte wensen meid, en ik hoop voor je dat er toch een manier is waarop jullie zwanger kunnen worden waar jullie je allebei prettig bij voelen
Beste Anna, Wat een vervelende situatie zeg, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit, tegenwoordig zijn ze zo ver met onderzoeken en behandelingen, geef de moed niet op hoor ! X Ing
Hoi Anna, wat ontzettend vervelend voor jou en je aanstaande.. Maar always look on the bright side of life.. en zijn zoveel goeie dingen in dit leven en vast meid, aan het eind van de rit kan je zeggen"ik heb ook dit weer gered" Wat er dan ook op je pad komt... Er is altijd licht aan het eind van de tunnel.. Hoop voor jullie dat het gaat lukken en dat je een klein hummeltje in je armen zal kunnen houden, waar jij zielsveel van houd.. geef de moed niet op!! zal een kaarsje voor je aansteken!!! Lliefs Fait
Jee dit is inderdaad pech hebben!!! Ik hoop voor jullie dat dit helemaal goed gaat komen!!! Sterkte maar ook succes gewenst...
Jee, wat een verhaal. Ik wil je heel veel sterkte wensen en hoop gewoon voor je dat het volgende `potje`er beter uitziet!!
Jeetje, wat kan je toch wat mee maken........ Wens je ook heel veel sterkte en wat ik er wel van begrijp is dat het altijd een moment opname is wbt zaadonderzoek. Het kan er de volgende keer echt anders uit zien (althans dit werd mij verteld). Veel sterkte
Bedankt voor jullie bemoedigende woorden. Ik weet dat ik niemand hiervoor de schuld kan geven en ik kan niets anders doen dan afwachten. Ik hou onwijs veel van mijn vriend en uiteindeljik gaat het vast goedkomen.... Heb al veel informatie en steun uit dit forum gehaald! Eén ding wil ik jullie nog wel meegeven... Een sterilisatie van de man is niet zo gemakkelijk te herstellen als iedereen denkt. Mochten jullie ooit voor de keuze komen te staan, denk er heeeeel erg goed over na. Als man kan je, over het algemeen, tot op vrij late leeftijd nog een kind verwekken. Als vrouw niet. Stel je eens voor dat jou iets overkomt en je man alleen achter blijft. En hij komt na een tijdje een nieuwe (jongere) vriendin tegen, zullen zij waarschijnlijk nooit samen nog een kindje kunnen krijgen als hij gesteriliseert is. Ik dacht vroeger ook altijd: Voor een man is het een kleine ingreep en hij mag er ook wel wat voor doen na mijn jarenlange pilgebruik. Maar omdat ik dit nu heb meegemaakt ben ik er totaal anders over gaan denken en zou ik mezelf later steriliseren. Voor een vrouw houdt het na een bepaalde leeftijd toch op..... Gewoon iets om over na te denken... Iedereen nogmaals bedankt voor alle lieve woorden.. Dikke Kus, XXAnna