Dag dames, Voor diegene die de situatie van V tijdens een behandeling bij de tandarts hebben gevolgd (waar valt je mond van open topic, vorige week woensdag), een korte update en een aantal vragen vanuit mijn kant. Ik heb een klacht ingediend bij de tandartspraktijk zelf, het KNMT en bij het tuchtcollege van de gezondheidszorg. Vandaag kreeg ik een reactie van de tandarts zelf, wat me alleen maar meer kwaad maakt. Wat kan ik hier nog verder mee? Het zal altijd zijn woord tegen het mijne blijven, maar in deze brief praat hij alles goed vanuit zijn beeldvorming. De excuses vat ik ook totaal niet op als gemeend. Alvast bedankt voor het meedenken.
Persoonlijk zou ik het er niet bij laten want het te schandalig voor woorden hij hemelt zichzelf helemaal op en geeft je zoon overal de schuld van. En dan zo doorhameren over het kadootje van 10 cent jeetje zeg niet normaal. Zou echt doorgaan met de klacht die je hebt verstuurd. Dat hij die dingen anders niet kan doen is begrijpelijk maar dan stuur je hem door naar een gespecialiseerde tandarts of desnoods onder narcose. Mijn tandarst doet laatsgenoemde wel vaker als kinderen te bang zijn of niet lang hun monden open kunnen houden. En dat terwijl zij zelf een tandarts gespecialiseerd is voor angstige patienten.
Oef, een volwassen tandarts die zo praat over een kind van 4?! Echt schandalig! Hier is mijn oudste bij een speciale kindertandarts geweest, dat was sowieso echt een aanrader - zo geduldig en echt kindgericht, mijn dochter durfde na 4 behandelingen daar weer naar onze gewone praktijk en die zijn ook super goed. Boren doen ze bv altijd is stapjes van 5 tellen, dan even pauze en dan weer 5 tellen. Ze houden het zo heel overzichtelijk. En kinderen krijgen áltijd een speelgoedje, ook als ze enorm bang waren, huilden, gilden etc. Dan sluit je het in ieder geval nog positief af en is het de volgende keer misschien daardoor minder spannend.
Ik denk dat deze tandarts een stukje pedagogisch inzicht en zelfinzicht mist. Dat gezegd hebbende, vind ik dit niet tuchtklacht waardig. Daar wordt getoetst of een behandelaar vakinhoudelijk en juridisch verwijtbaar gehandeld heeft. Een lompe eikel aanspreken valt niet binnen het werkgebied van het tuchtrecht. Ik denk dat je daar een niet-ontvankelijkheid kan verwachten. En ik wil je/alle dames hier toch vragen om niet voor elke onenigheid naar de tuchtrechter te stappen. De impact van een tuchtklacht op een behandelaar is enorm, zowel qua mentale druk als de tijd die erin gaat zitten, zelfs als die niet ontvankelijk wordt verklaard of ongegrond verklaard wordt. Daar gaan artsen echt aan onderdoor. Dus zoek voor elke klacht het juiste kanaal, en denk na over wat je kan aanrichten.
Goed dat je dit aangeeft, dan kan ik inderdaad kijken waar/hoe ik de klacht verder kan aanpakken. Valt een tik op de kin geven aan een kind niet onder vakinhoudelijk/juridisch verwijtbaar? Of loopt het dan spaak vanwege zijn woord tegen het mijne als moeder? Oprechte vraag trouwens, want dat is de hoofdreden van mijn klacht.
Ik zou je klacht bij de tuchtcollege doorzetten. Deze man toont geen enkele blijk van enig inzicht in zichzelf en hoe zijn handelen effect heeft op een vier jarige. En deze brief kan je daarvoor ook mooi gebruiken. Hij moet ervoor zorgen dat jouw zoon zich veilig voelt om de behandeling te ondergaan jouw zoon hoort zich niet aan de tandarts aan te passen. Hij voelt zich duidelijk aangevallen en lijkt ook totaal niet instaat te kunnen reflecteren op jouw klacht.
Heeft de tandarts het over een 14 jarige of over een 4 jarige? Deze tandarts heeft duidelijk onvoldoende pedagogisch inzicht om een kleuter te behandelen. Inpakken en wegwezen, zou ik zeggen. Dat van die muntjes is werkelijk te kinderachtig voor woorden. Een kind dat in paniek raakt verdient geen muntje? Mijn zoon heeft om zich heen geslagen bij een corona test destijds en kreeg gewoon een dapperheids diploma. (Natuurlijk mag je zorgverleners niet slaan, het betrof in pure paniek rondmaaien met de armen). En wat betreft je klacht, mijn eerste vraag zou zijn hoeveel energie je er in wil steken? Ik zou heel hard wegrennen en dit zo snel mogelijk achter je laten.
Klinkt als mijn oude tandarts. Horror... wij zijn gewoon opgestapt. Geen energie meer aan verspild. Zijn assistente zei; jullie ook al? Wat een botte hork. Kind is 4
Daar ben ik het zelf niet mee eens. Want door zijn handelen kan de behandeling niet goed worden uitgevoerd en kan een klein kind van 4 hier zelfs even overdreven maar een trauma aan over houden. Dit is onderdeel van zijn medisch handelen dus zeker kan dit naar een tuchtcollege. Het tuchtcollege gaat niet alleen over of er een juiste diagnose is gesteld. Maar gaat over het algeheel medisch handelen. En uit deze brief blijkt dat deze tandarts totaal nul inzicht heeft in dat aspect van zijn vak.
Omgang met patiënten hoort ook bij zijn vak, een kindje van 4 een tik geven gaat daarbij echt wel een grens over.
Hoe je omgaat met iemand is niet medisch handelen lijkt mij. Het is absoluut een botte hork, maar hij zal zeggen dat door het gedrag van het kind de behandeling niet goed uitgevoerd kan worden. Denk gevalletje woord tegen woord. Ik zou in ieder geval goed overwegen of het je allemaal waard is om verder te vechten en het hoog op te zoeken, of mijn energie steken in mijn zoontje en het zoeken van een andere tandarts. Ben het wel eens met MadeInUSA dat men niet altijd zomaar naar het tuchtcollege moet rennen (soms vanuit emotie nog), maar eerst goed moet bekijken welke weg de beste is om een klacht in te dienen.
Valt wel onder medisch handelen. Juist in het huidige opleidingsklimaat van de opleiding geneeskunde. Valt onder professioneel handelen en als je dit onderdeel onvoldoende haalt kan dit zelfs een reden zijn om de opleiding niet te mogen vervolgen. Juist omdat het beroep niet alleen een praktisch uitvoerbaar beroep is. Het is geen loodgieter om het zo te zeggen waarbij het voldoende is om alleen het vak te verstaan.
Ik zou heel snel een andere tandarts zoeken. Wat een botte lul. Het gaat om een kind van 4, niet een van 15.
Niet zomaar naar het tuchtcollege rennen nee. Maar dit kind heeft gewoon een tik van hem gekregen. Niemand, maar echt niemand slaat mijn kind. Dus voor mij zou de keuze liggen tussen het tuchtcollege of een aangifte bij de politie.
Wat een hork!Als een kind van 4 in paniek raakt/gaat huilen of wat dan ook dan is het juist aan de tandarts om even pauze te nemen om het kind weer rustig te krijgen, gewoon even niets doen of laten zien waar de instrumenten voor zijn stap voor stap.Het is niet de schuld van het kind , het gedrag van het kind is een reactie op de houding van de tandarts dus hoe ongeduldiger de tandarts is hoe meer paniek bij het kind want die voelt dat echt wel aan. Juist omdat de tandarts schrijft dat hij al vele jaren ook kinderen behandelt geeft aan dat hij in dit geval niet juist gehandeld heeft, als hij ruime ervaring heeft dan weet hij ook wel dat hij anders had moeten handelen.De beloning niet willen geven is gewoon kinderachtig.
Ik vond je verhaal toen al vreselijk. Maar echt wat een enge tandarts.. Dat er kinderen zijn die z'n behandelingen wel fijn vinden kan ik bijna niet geloven met zo'n mail.
Ik zou zelf geen tuchtcollege doen, maar echt mn tijd steken in een goede lieve tandarts, daar is je kind meer bij gebaat. Ik zou bij hem niet meer komen, allicht technisch super kundig maar je kweekt een probleem in de termijn. Nee dit is niet hoe een tandarts met een 4 jarige om moet gaan en gelukkig hebben wij er eentje (en diens voorganger) die dat soort dingen niet doet. Je kan elk lul excuus gebruiken om een kind met een speeltje te laten vertrekken en een positieve mindset ondanks dat t niet helemaal lekker ging, die plank heeft hij compleet misgeslagen en daarom in mijn ogen niet geschikt voor een klein kind (en die tand gaat nog wel een keer komen, hebben wij met G ook die is al 2x opnieuw gevuld omdar de vulling los kwam op die kaaskies). Hij gaat compleet voorbij aan de leeftijd en t type ingreep, dit was geen tandjes tellen laten we wel wezen. Die hork ga je niet tot inzicht laten komen, laat staan pedagogisch vaardiger. Lekker op zoek naar een ander, waar iets meer inlevingsvermogen bij kinderen in zit. De moeilijkste ingrepen (van t normale repetoir, bedoel geen halve reconstructies) kunnen gedaan worden met een lachend gezichtje naderhand, skillset bepaald alles en die heb je zowel technisch als pedagogisch nodig. Dit had niet zo hoeven gaan. Hork bah Aanvulling van G "hij mag wel bij mijn tandarts, die is echt super lief!!!"