Natuurlijk is het pittig, het moederschap, en een hele verandering. Natuurlijk is het niet leuk en gewoon heel zwaar om meer dan een jaar slaapgebrek te hebben en gebroken nachten. Natuurlijk is het ellendig om daarnaast een "zware baan" te hebben (maar 3 dagen!) en een pittige opdracht met lange reistijd. Natuurlijk is het jammer en frustrerend dat ze na ingrijpen door ons en eindelijk doorslapen nu toch weer 2 van de 3 nachten spookt. Verder heeft ze ook net een sprongetje gehad en is best pittig ziek geweest. Maar daarnaast vliegt het me de laatste tijd zo aan: is dit het nu? Ik kan problemen, huilbuien, gemiste slaapjes als DL wakker wordt bij het wegleggen al een tijdje slecht aan Voel me niet de beste moeder op die momenten, ik WIL dan gewoon dat ze slaapt - bijvoorbeeld omdat ik zelf ook zooo moe ben en wil slapen, of omdat ze daarna weer eens lekker vrolijk en uitgeslapen is. Soms heb ik het gevoel dat ik minder "van haar hou" dan ik zou moeten . Ik durf het bijna niet op te schrijven hier . Vroeg me af, is dit "gewoon" de vermoeidheid van een jaar lang moederschap en (nacht-)voedingen? Kan het ook nog hormonaal zijn en met de bv samenhangen? Herkent iemand dit?
Helaas heel herkenbaar. Ons dochtertje ruim 1 1/2 is meer wel ziek dan niet (is 14 weken te vroeg geboren en we kampen nog steeds met de gevolgen daarvan), slaapt eigenlijk overdag nooit. En dan nog een baby van 4 maanden, die 's nachts 3 x wil drinken en ook overdag bijna niet slaapt. Samen met het huishouden, 2 katten, 2,5 dag werken en een man die 100 km verderop werkt kun je mij af en toe (regelmatig) op dweilen. Ik merk dat ik met name door slaapgebrek weinig kan hebben, snel geirriteerd ben en kan mij slecht concentreren. Het zou heel fijn zijn om mij weer eens de oude ik te voelen. Ik denk dat elke moeder hier wel een beetje mee te kampen heeft. Regelmatig denk ik ik moet nu genieten want ze zijn maar zo kort klein, maar das af en toe knap lastig.
Wat je beschrijft heeft te maken met (over)vermoeidheid. En helaas zeer herkenbaar. Mijn jongste dochter ging doorslapen toen ze 16 maanden was. Ik heb lang het gevoel gehad dat 'de rek' eruit was. Prikkelbaar, somber, moe en gespannen. Nu ik meer en beter slaap voel ik me beter, heb ik meer energie en kan ik meer aan. Dus je gevoelens zijn niet vreemd, maar volgens mij een natuurlijk gevolg van een jaar lang gebroken nachten. Je hoeft je niet te schamen hoor! Het vraagt gewoon ontzettend veel om met structureel slaaptekort toch 'normaal' te functioneren. Werken, huishouden, sociaal leven.. Kan je dochter ergens een nachtje logeren? Of dat je nachtdiensten met je man afwisselt? En dat je zelf uit logeren gaat? Ook leuke dingen voor jezelf doen is belangrijk. Een avondje weg met een vriendin bijvoorbeeld. Levert niet veel slaap op, maar wel veel energie.
Ik weet dat het zwaar is, die korte en gebroken nachten. Maar ik was altijd alleen maar moe, verder geen sombere gevoelens en ik hield niet minder van mijn zoontje als hij van 3 tot 5 op wou zitten 's nachts. Ik denk dat je teveel hooi op je vork hebt, je hebt ook een zware baan zeg je. Ik kon 's middags nog eens gaan liggen. Ga je wel vroeg naar bed? En gebruik je trouwens Syntocinon?
Thx dames. Ik ga niet altijd zo vroeg naar bed als zou kunnen. Ik wil ook wel eens even ontspannen nog, maar soms is de dag ook gewoon nog niet af (vooral werkdagen), en is het gewoon al na 22u voordat ik uberhaupt naar bed kan. We delen de nacht-lasten wel, manlief en ik. Nou ja, pas sinds we hebben ingegrepen in de nachtvoedingen en hij vooral de pineut was voor het troosten 's nachts. Dat is nu een aantal weken geleden. En ik moet zeggen dat ik het een enorme steun vond het eindelijk samen te doen, het was gewoon "op", ik trok het niet meer alleen. Maar de laatste nachten waren zo erg dat ik ook op zolder en met oordoppen van haar gehuil wakker werd (Ik ben ook erg gevoelig geworden voor haar geluiden.) En manlief is nu ook erg vermoeid door het inspringen 's nachts - hij heeft ook een zware baan en dan wel 5 dagen per week. En het was altijd zo fijn dat hij nog energiek was en mij met andere dingen kon ontlasten. Ze is net uit logeren geweest, en mag morgen weer, bij oma. Dat is heel fijn, want ze spookt sinds ze ziek was wel heel erg, en is gerust 3-4 u wakker 's nachts. Idd denk ik ook dat ik teveel hooi op mijn vork heb. Ik "mag" van het project af en iets eenvoudigers gaan doen, maar het is nog niet zo ver, het moet eerst nog geregeld worden. Dat is echt nog even "uitzitten" dus. Ik gebruik syntocinon idd. Maar niet vaak, ik kolf op werkdagen nog maar 1x, dat is dus 3x per week. En dus gisteren extra toen ze bij oma was. Maar dat gebruik ik wel al tijden, en ik voelde me niet eerder zo Idd moet ik nodig iets voor mijzelf gaan doen weer, dat had ik ook bedacht. De week is alleen zo ontzettend vol, en de avondspits vaak zo heftig, dat we er allebei enorm van balen als we de hele avondspits alleen met haar moeten doen. Als ik dus lekker een avond iets voor mijzelf ga doen heeft papa het dubbel zwaar. Wel zijn we het avondeten beter aan het regelen al, we maken een weekplanning of ieg een dag of 4 vooruit, incl wie wanneer kookt. En doen de boodschappen in het weekend. Dat geeft mij ieg rust in mijn hoofd, en als het eten vroeger klaar is, scheelt dat ook weer in de avondspits (met een moe en hongerig kindje). Als dat beter loopt is het wellicht wat makkelijker om eens op een vaste avond weg te zijn.
Babel: ik kon niet tegen Syntocinon, kreeg er allemaal heftige mij vreemde emoties door, die weg gingen toen ik ermee stopte.
Klinkt als een hoop stress en dat voelt je dochter ook ongetwijfeld aan, dat helpt natuurlijk niet echt mee. Ik snap het wel hoor, ik had de eerste paar maanden dat ik weer ging werken door het hele land klusjes en ik wist dus nooit hoelaat ik precies thuis was. Ik heb aangegeven dat ik dat nu gewoon niet wilde met mijn dochter die zo klein was, ik zit nu alweer een half jaar op dezelfde plek en ik heb dus 4 dagen in de week hetzelfde ritme en dat geeft me een heleboel rust. Verder hebben wij elke dag dezelfde taken. Hij brengt Simone weg, ik haal haar op, hij kookt, om de beurt brengen we haar naar bed. Het kolven ben ik met een maand of 11 mee opgehouden. Die flesjes vulden we dan met kv, ik kreeg ze toch niet meer helemaal vol en ik was het hele kolven gewoon zat. Dat heeft ook wel geholpen qua rust in mijn hoofd denk ik. Oh en in het weekend slaap ik nog steeds vaak met Simone mee overdag, en we hebben tegenwoordig 'vroege diensten', ik miste het even lekker blijven liggen heel erg dus nu gaan we om de beurt met Simone ontbijten en spelen als ze wakker is, zodat de ander rustig aan kan doen.
@MvS: maar wordt ze 's nachts ook nog wakker? Verder trekt de regelmaat die je beschrijft me heel erg. Dat is ook weer een eye-opener, thx. Maar het is super lastig met allebei eigenlijk te veel weer en reistijden, we zijn nooit allebei op tijd thuis eigenlijk Qua avondeten zijn we ernaar op weg. Qua creche hadden we een goede afspraak die is gaan schuiven doordat manlief nu op verschillende (verre) en onregelmatige plekken werkt. In het weekend staan we juist graag samen op, maar ik bleef vaak ook wel liggen ja, dat is er een beetje af nu we de nachten delen, ook maar weer eens doen. En ik slaap eigenlijk altijd met haar mee op mijn vrije dagen, maar haar slapen rommelt enorm, en het gaat de laatste tijd ook vaak "mis", dan wordt ze wakker bij het wegleggen en wil dan pertinent niet neer slapen.
Simone is een goede slaper, die moesten we al wakker maken voor nachtvoedingen toen ze 5 weken was. Dat probleem heb ik dus niet. Alleen als ze ziek is slaapt ze slecht. Als je in je eentje met je dochter moet eten is het misschien een idee om alvast vantevoren te koken en het op te warmen als je thuis komt. Simone is ook vaak hartstikke moe als ze thuiskomt van de gastouder dus ik ben blij dat we dan vrijwel meteen kunnen beginnen met eten. Na het eten gaat ze dan ook meteen naar bed. En leg je haar altijd slapend in bed? Ik zou haar toch eens proberen te leren zelf in slaap te vallen. Wij hebben geen vaste tijden voor Simone's slaapjes, soms zijn het er 2, vaak maar 1. We kijken gewoon naar haar, als we merken dat ze moe wordt maken we een flesje (de grootte is afhankelijk van de tijd, als ze net gegeten heeft krijgt ze 90/3, als ze net zou gaan eten is het 150/5, het gaat om het rustmomentje voor het slapengaan, vroeger was het de borst) en na het flesje gaat ze naar bed. Dit is voor haar heel duidelijk, en het werkt vrijwel altijd heel goed. 's Avonds geven we geen flesje meer maar dan hebben we een ander ritueel. Tandenpoetsen, gezicht en billen wassen, pyjama aan, boekje lezen en naar bed. En dan komt ze de kamer niet meer uit voor het tijd is om op te staan. Als ze 's nachts komt proberen we eerst gewoon te troosten. Als ze echt niet meer wil slapen is een klein flesje altijd wel de oplossing (of de borst toen ik nog bv gaf). Ik weet niet of je hier iets aan hebt maar bij ons is het sleutelwoord 'duidelijkheid' Simone weet altijd precies wat er van haar verwacht wordt, door de volgorde van de handelingen of gewoon door het haar te vertellen. Op die manier loopt het bij ons redelijk soepel allemaal. (Met dank aan Derek Ogilvie en Jo Frost, ik ben een fan van hun programma's hihi)
Herkenbaar. Ik was kostwinner toen de jongste zo oud was, man was ook nog eens deel van tijd in buitenland op zoek naar werk. En hield dat alleen vol door op aantal punten op de rem te gaan staan. Dat hield in: met het 20 uur journaal naar bed met baby en peuter, allebei naast me. Avondeten was opwarmen van dingen die ik inhet weekeinde maakte, met als vers iets van sla, minstens eens per week bij mijnouders eten en ook eens per week afhaaleten. Zoals Zogelukkig al schrijft, sommige vrouwen krijgen na het vrijkomen van oxytocine last van een heel erg down gevoel, en helaas daar is weinig aan te doen. Sterkte, en vertrouw erop: het gaat beter worden, het blijft niet zo.
Omdat die gevoelens over gingen, toen ik met de Syntocinon stopte! Ik ben die Syntocinon gaan gebruiken omdat ik moest gaan kolven omdat zoon de borst weigerde. Ik krijg geen tsr als ik moet kolven en kolf dus geen druppel en daarom die neusspray. Die bleef ik nog ongeveer een maand gebruiken omdat ik er een snelle en harde tsr van kreeg en ik wou zoon graag aan de borst houden. Tot ik op gegeven moment die nare gevoelens koppelde aan de neusspray. Heb het er met mijn apotheker over gehad en die zei: onmiddelijk stoppen als het niet nodig is en dat heb ik gedaan. Voelde me meteen beter! Hier kan je er wat meer over lezen: Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding - Aandoeningen - Oxytocine de schaduwzijde
@Dirksmama, goh, jij klonk altijd of jij het maar fluitend gedaan hebt, in die tijd, maar je herkent het dus ook wel. @MvS, idd, de rituele en vaste dingen. Soms is het wel strijdig met "kijken naar de behoefte", vind ik. Dan zijn we halverwege het ritueel omdat ze moe was, wordt ze weer heel wakker en wil spelen ?! Tja. Maar over het algemeen hebben we ook duidelijk vaste volgordes. En het slapend wegleggen ben ik ook weer aan het veranderen idd, als ze gewoon wakker in slaap kan vallen is dat veel beter, en gaan slaapjes niet meer zo mis omdat ze wakker schrikt. Maar het rare is, het aan de borst in slaap vallen sluipt er altijd weer in! Omdat het ook zo fijn is natuurlijk @ZG, ik denk niet dat de syntocinon die reactie ook op mij heeft. Heb het tenslotte tijden gebruikt zonder dat ik zo depri was. Heftige vermoeidheid is het met name denk ik. Na een jaar nachtvoeden hadden we succesvol ingegrepen en was ons meisje ineens gaan doorslapen. Alleen de laatste weken was ze ziek, sprongetje, etc waardoor we ineens in een patroon zaten van totale willekeur: nacht doorslapen, nacht enorm spoken. En omdat ze zogenaamd toch doorsliep lagen we elke nacht samen wakker door het gespook ipv dat een van ons lekker ongestoord op zolder sliep. Dat en die onduidelijkheid is volgens mij echt de pest voor je systeem Ik was moeier dan ooit leek wel. Gisternacht hebben we veel en lang geslapen omdat ze bij oma sliep. Vannacht een kadootje: ze sliep zomaar weer door, zelfs tot kwart voor acht! En ging vrolijk naar de creche. Ik voel me een stukje lichter, merk ik
hier ook nog steeds geklooi met slapen om maar zo te zeggen. ik ben met 15 maanden gestopt met de BV omdat het voor beiden genoeg voelde. ik voelde me zoooo moe, de kleine sliep nog steeds slecht (en nu ook), ik stond er het afgelopen jaar vaak alleen voor omdat mijn man muzikant is en heel onregelmatig werkt/repeteert en ik deed tot de zomer een zware studie/stage en wat werk...dat in combi met BV en gebroken nachten was gewoon teveel. met name het slaapgebrek is pittig. daar staat of valt alles mee denk ik...ik was down, gestresst en niet gezellig en zat mezelf in de weg. natuurlijk heb ik genoten van ons kleintje maar ik was ook 'op'...idd het gevoel van "is dit het?" nu na bijna twee maanden zonder BV voel ik me beter, lichter. heb meer energie en kan meer aan. heb ook al drie keer een cyclus gehad en we zitten zelfs eraan te denken om voor een tweede te gaan (niet zo gespannen van 'moeten' maar we laten het vrij)! dat had ik twee maanden geleden niet gedacht! ik voel me best een ander mens en ben blij dat ik gestopt ben op een mooi moment in harmonie met ons dreumesje. wel heb ik nog steeds meer haaruitval dan ik volgens mij hoor te hebben. het zit best goed en is een wonder dat ik nog haar heb na zo lang!!! en heb heel erge hergroei! maar wel met veel vitamine... misschien een tip: omega 3 slikken, helpt depressieve gevoelens weg te nemen!misschien heeft dat ook wel geholpen bij me...
ik herken depressieve gevoelens icm vermoeidheid heel erg. Als ik moe ben zie ik het ook allemaal niet meer zitten en vraag ik me af waarom ik dit ookalweer allemaal wou. Vaak heb ik het er dan met mijn man over en die stuurt me dan een paar avonden vroeg naar bed. Voor mij is dat echt de oplossing, om 21u erin. Gelukkig wisselt ons zoontje het af; vlagen met nachten spoken en dan weer een week doorslapen. Ik kan dus wel bijkomen tussendoor. Maar steeds als ik denk "en nu slaapt hij door" dan komt er weer een week met gebroken nachten helaas.. Wat knap dat je nog kolft op je werk! Draagt dat niet bij aan de stress ? Ik was ontzettend blij toen ik na een jaar kolven mijn kolf op kon bergen. Ik heb de voedingen afgebouwd tot eentje voor het slapen gaan en eentje morgens vroeg, en als mijn zoontje tijdens een spooknacht ontroostbaar is geeft mijn man m soms een fles koemelk, dan kan ik gewoon doorslapen
Ik zat er rond die tijd ook erg doorheen. Ben met 13 maanden gestopt met kolven onder werktijd. Ze at bij de oppas prima en deed het ook goed zonder een fles melk. Thuis vroeg ze er nog een paar keer om s middags maar daarna ook niet meer. Dat scheelde voor mij ook al. Hier met 14 maanden geprobeerd de nachtvoedingen eruit te krijgen wat redelijk lukte. Daarna voelde ik me ook steeds beter. Dochter werd ook steeds makkelijker en zo met 1,5 had ik t gevoel dat ik er weer helemaal was en lekker volop van haar kon genieten zonder vermoeidheid. Nu ik zwanger ben, vind ik het wel weer een stuk zwaarder en merk dat ik weinig zin in dingen heb en me gewoon niet lekker voel. Maar als goed is dat over een maand of wat ook over. O ja, ik ben minder gaan werken (deel ouderschapsverlof) toen ze 15 maanden was en dat heeft mij hier heel goed geholpen om wat meer rust in m'n hoofd te krijgen. Op deze manier werd ik er ook niet meer moe van dat ze 1x s avonds laat of begin nacht wakker wordt.
Thx dames. Ze heeft alweer 3 nachten heerlijk doorgeslapen Stoppen met de bv wil ik nog niet. Ik denk steeds: eerst maar zien of ik me beter voel als ze gaat doorslapen en als ik van mijn project af ben (duurt nog 1 of 2 maanden?)... Ik wilde de overdagflesjes op de opvang idd afbouwen, maar toen gingen we ineens de nachtvoedingen stoppen, dus dat vond ik teveel (afbouwen) tegelijk. Ze krijgt nog maar 2x 70cc op de oppasdagen. Deze gaan er ook binnenkort wel langzamerhand af denk ik. Goed om te horen dat het bij jullie ook langzaam beter ging! En plannen voor een tweede hebben wij niet, dus dat scheelt in de vermoeidheid
Ik herken mezelf wel een beetje in je verhaal, met vlagen vooral. Ik ben voor en in mijn zwangerschap depressief geweest, dus de alarmbellen gaan bij mij vrij snel rinkelen. Nachtelijke toestanden helpen daar niet aan mee... Ik weet er alles van. Inmiddels hebben we het wel zo voor elkaar gekregen dat dl niet meer perse een voeding nodig heeft als ze wakker wordt. Papa is nu meestal ook goed genoeg. Wij hebben een éénpersoonsmatras op haar kamertje liggen, als ze wakker wordt en niet meer alleen wilt slapen gaat man daar met haar liggen. Dan slaapt ze binnen no-time (man ook). En ik kan gewoon in ons eigen bed verder slapen. Vooralsnog werkt dat prima. Soms lukt het niet en dan brengt hij haar naar me toe en voed ik haar alsnog. Maar met één keer per nacht voeden kan ik inmiddels goed leven, aangezien ik 4 keer gewend was. Er zijn ook nachten dat ze doorslaapt, soms wel 11 uur achter elkaar. En dan opeens is er weer een nacht dat ze om de 3 uur wakker wordt. Het rommelde hier ook erg met haar in slaap krijgen. Inmiddels heb ik iets gevonden wat goed werkt. Ik voed haar, leg haar met speentje in bed en ga op het matras wat op de grond ligt, naast haar liggen en houd het haar handje vast. Ze slaapt vrij snel. Aan de borst valt ze niet echt meer in slaap. In onze armen wel, maar dan werd ze dus wakker als we haar weglegden.
Slim! En klinkt lief ook, handje vasthouden Moet je ook nog even posten in je topic waarin je vroeg om tips!
Oja... ik had een topic geopend.. weet je dat ik dat helemaal vergeten was.. Hij zakte snel een blz verder en daarna dus vergeten. Zal hem vandaag ff opzoeken. Ik heb echt het idee dat wakker in haar bedje leggen helpt met doorslapen. Vannacht heeft ze ook weer goed geslapen.