Ik weet het even niet meer... Ik heb een zoon van bijna 4 en een dochter van net 2. Hele leuke, lieve gezonde kindjes, maar mijn dochter slaapt al vanaf haar geboorte slecht (overigens was mijn zoon de eerste 10 maanden ook elke nacht wakker). Het eerste jaar was ze elk uur wakker en nog steeds slaapt ze erg onrustig, vaak valt ze ook pas na negenen in slaap. Ik werk 3 dagen in de week (di tm/ do). Ik heb de afgelopen 2 jaar dus bijzonder weinig geslapen en draai nu zo langzamerhand een beetje door! Het erge is, dat ik het afreageer op met name mijn zoontje: hij kan erg jaloers en drammerig zijn en luistert slecht. Steeds vaker val ik tegen hem uit en heb ik mezelf nauwelijks nog onder controle. Dan schreeuw ik tegen hem en moet ik me inhouden om hem niet te slaan. Ik vind dit echt vreselijk en voel me enorm schuldig en schaam me ervoor. Door de vermoeidheid lukt het me niet een vast dagritme aan te houden en kan ik het ook niet opbrengen om consequent te zijn. Met alle gevolgen van dien. Mijn man heeft een eigen zaak en is dus veel aan het werk. Verder is hij niet echt het zorgzame type en enorm chaotisch en rommelig. Dat helpt ook niet echt. Ik zit dus in een vicieuze cirkel, die nu een neerwaartse spiraal lijkt te worden. Wie herkent dit en/of heeft tips??
Ik herken die vermoeidheid wel ja. Mijn zoontje sliep door toen hij 2 was, die week werd mijn dochtertje geboren en die slaapt nu nog niet door, dus ik kamp al 4 jaar met gebroken nachten. Ik ga regelmatig om 19.30 uur naar bed en dan zoekt mijn man het maar even uit met de kinderen. Ik slaap in het weekend meestal uit tot een uur of 9, mijn man gaat dan met de kinderen naar beneden, is zoiets niet mogelijk bij jullie?
Als ik een aantal nachten kort heb kunnen slapen kan ik al vreselijk weinig hebben. Laat staan hoe jij je moet voelen zeg Is wat Suus zegt misschien een goed idee? En is het anders misschien mogelijk om je kinderen een paar dagen uit logeren te brengen zodat je even bij kunt tanken?
Misschien kun je je werkdagen omgooien? Ik werk di wo en vrij, en vind twee dagen aaneensluitend vaak al teveel
naast het slapen, komt het ook op mij over alsof je een depressie hebt. deze klachten had ik 2 jaar terug ook en ik bleek een zware niet herkende pnd te hebben. misschien is het een idee om hier ook eens met je huisarts over te gaan praten?
Ook mijn eerste ingeving, naar je huisarts...je voelt dat je de controle verliest en dan is het misschien fijn dat er iemand is die even die controle overneemt. Jou helpt met het indelen van de dag en tips geeft hoe je met je zoontje om kan gaan. Vroeg naar bed en elk uurtje slaap pakken dat je kunt. Misschien kinderen een keertje uit logeren (als dat kan) zodat je even bij kunt tanken. Misschien zie je het dan wat zonniger in... Liefs Loesie
Jeetje,érg vermoeiend hoor! Als ik een keertje weinig slaap heb,ben ik niet te genieten,laat staan wat jij hebt. Ik ben het eens met de anderen,keertje kindjes uit logeren? En echt even bijtanken. Keer op zaterdagochtend langer blijven liggen,terwijl je man zich met de kindjes bezighoudt?
Pfoe, ik vind juist de thuisdagen vermoeiend! Ik herken het verhaal heel erg. Mijn jongens slapen door, maar ze worden tussen 5 en 6 uur 's ochtends wakker. Doordat we overdags een vrij hectisch leven leiden en de kinderen tegen 8 uur liggen te slapen, vinden zowel mijn man als ik het lastig om op tijd naar bed te gaan. Thank god dat de jongens doorslapen (dat deed de oudste de eerste 14 maanden niet), maar de nachten zijn veel te kort. We gaan om 10 uur richting bed, slapen om half 11. Maar ik heb eigenlijk echt minimaal 8 uur slaap nodig... En ik voel het best wel. Mijn man is ook een complete zombie. En nu heeft mijn jongste nog geen tanden, dus ik vrees het ergste straks als die doorkomen... Dan zal het met doorslapen ook wel gedaan zijn. Ik baal er van dat we allebei chronisch moe zijn. En daardoor ook gewoon minder energievol en enthousiast. Alle energie die we over hebben, gaat in de kinderen zitten. Voor elkaar houden we weinig over.
wat hier hielp wat co-sleeping dus lekker kleintje in bed nemen en ook kwam me moeder als ik overdag mega moe was om te helpen of ik ging naar haar toe. Ik was er omdat ik BV gaf dus ik voedde rustte voede en ruste weer. En nu ze ouder is gaat ze heeeeel soms ook logeren maar ik merk dat ik dan echt geen oog dicht doe.