Binnenkort ga ik trouwen en ik wil heel graag de naam van mijn Lief aannemen. Nu is het zo dat mijn oudste zoon mijn achternaam heeft (ik heb hem alleen gekregen, 2,5 jaar vóór ik mijn Lief leerde kennen) en hij liever heeft dat ik onze gezamenlijke achternaam blijf houden. Ik snap hem natuurlijk heel goed en wil hem heel graag tegemoet komen maar ik wil ook heel graag mijn eigen keuze hierin maken. Dilemma dus, ik weet niet goed welke keus nu de beste is. Wat zouden jullie doen?
Ik zou hierin met je kind meegaan.. Toen mijn man en ik getrouwd zijn, hebben mijn zoon en ik ook onze achternaam gehouden. Mijn man heeft trouwens óók onze achternaam aangenomen, ook nog een optie!
Ik hecht persoonlijk niet veel aan achternamen, dus in dit geval zou ik zeker de wens van mijn kind ingewilligd hebben. Als je zelf een ander idee hebt snap ik dat het misschien lastig is, maar ik vind het wel een mooi gebaar naar je oudste toe.
Je kan toch beide namen gebruiken? Of wil je zoon dat ook niet? Dus de achternaam van je man en je eigen achternaam. Of net andersom: eerst je eigen naam en dan de achternaam van je man.
Ik zou ook met je kind meegaan, anders is hij straks de enige in een gezin van 5 met een andere achternaam. Hij geeft zelf ook duidelijk aan dat niet leuk te vinden (wat ik me best goed voor kan stellen). Je kan eventueel ook je mans naam als tweede naam aannemen?
Je kunt toch twee achternamen hebben? Dan hou je die van jullie en die van je toekomstige man...Dat komt tegenwoordig nog echt vaak voor. Iedereen blij. Als je dit niet wil, maar liever een achternaam dan zou ik persoonlijk met je zoon mee gaan en je eigen naam houden.
Kan hij niet ook de naam van je toekomstige man aannemen? Weet niet wat hier allemaal bij komt kijken maar allemaal dezelfde naam zou wel mooi zijn natuurlijk. Snap hem wel, hij is dan de enige in het gezin die anders heet. Maar ik snap ook goed dat jij de naam van je man aan wilt nemen!
Ik zou dan aan je zoon voorstellen om als tussenoplossing je eigen naam eerst te gebruiken en dan die van je aanstaande man. Dus bijv: Marie de Boer- de Jong. In dit voorbeeld is de Boer jullie eigen achternaam.
Gaat het je zoon om de naam of het gevoel er dan niet meer bij te horen, want dan heet ik anders dan de rest? Als het het laatste is, is het een optie voor je zoon om de naam van je man aan te nemen? Ik weet helemaal niet de mogelijkheden hoor, maar zou hij dat überhaupt willen? Dan heeft iedereen dezelfde achternaam, tenminste ik ga er dan even vanuit dat de jongste 2 zijn achternaam hebben..
Ik vind het best dubbel. Ik wil uiteraard voor mijn kind mijn eigen achternaam houden maar heel eerlijk gezegd vind ik die nou niet echt mooi. Maar om hem alleen daarom te veranderen, dat is natuurlijk geen reden. Ik neig wel meer naar mijn naam houden, voor mijn zoon en zéker omdat hij anders de enige van ons vijven is die anders heet. Dat is zeker niet leuk voor hem maar het gaat hem er meer om dat hij aan deze naam gewend is en die gewoon mooier vind. Maar hij is 7, ik denk dat dit voor hem alle uitleg is die hij eraan kan geven, al denk ik zelf dat het veel meer is omdat hij niet de enige wil zijn. Ik denk dat het een dubbele achternaam wordt voor mij; eerst mijn eigen naam en dan die van mijn Lief. De oudste ook zijn achternaam geven is voor nu veel te veel gedoe, én veel te duur, nog los van het feit dat mijn ex daar toestemming voor moet geven, en dat terwijl er geen contact is. Dus die optie is er (voorlopig) niet.
Je kunt ervoor kiezen om de naam van je partner àchter je eigen naam te zetten. Dan kies je voor beide, je kind èn hem, terwijl je kind voor gaat (en zo hoort het ook). Dan krijgt je A e/v B (A echtgenote van B). Ikzelf heb dat ook, wilde mijn eigen naam houden. Ik schrijf het gewoon als A-B (ik ben dus A) maar op officiële papieren zie je dan A e/v B staan. Hij heeft dit trouwens ook gedaan, hij is B-A (B echtgenoot van A).
Ja ik vind inderdaad dat een kind voor hoort te gaan maar mijn Lief vindt daarnaast óók dat ik ook wel eens (want dat doe ik haast nooit) aan mijzelf mag denken en mijn eigen keuzes mag maken. Heeft ie zeker een punt maar dan misschien toch maar beter met wat minder zwaarwegende zaken Ik geloof dat we het zo gaan doen, lijkt mij in ieder geval een mooie middenweg
Ik zou mee gaan in je zoon. Mijn oudste heeft ook mijn achternaam en ik zou never nooit een andere naam aannemen. Pech voor mijn vriend, die zou het graag willen, maar snapt het wel.
Ik zou voor de dubbele achternaam gaan: iedereen tevreden. Voor mijn gevoel "hoort" het ook zo, ik kies zelf ook voor Mansnaam-Meisjesnaam. Ik begrijp je kind hierin maar tegelijkertijd zou ik zoiets 'groots' als de keuze van je eigen naam niet laten bepalen door je kind, wat dat betreft ben ik het met je aanstaande man eens.
Mijn dochter vond het ook niet leuk dat zij anders dan de rest zou blijven heten en dat snapte ik heel goed. Ik heb mijn mans achternaam aangenomen met behoud van mijn eigen achternaam. Ik gebruik zijn naam sporadisch, meer op papier en verder ga ik nog steeds als 'mevrouw meisjesnaam' door het leven. Allemaal blij.
Ik zou sowieso mijn kind daarin volgen. Je kind blijft immers altijd je kind, en deel van je gezin. Ik vind het bovendien heel gek om je naam te veranderen als je trouwt. Je blijft toch dezelfde persoon, de dochter van je vader? Maar ik heb hier al wel vaker gemerkt dat dat iets cultureels is, dat Nederland daarin nogal specifiek is.