Hallo allemaal, Ik stel mijn vraag maar hier, aangezien jullie in dezelfde situatie zitten als vrienden van mij. Ik heb het volgende probleem: Zelf ben ik zwanger van mijn derde en ik ben heel gemakkelijk zwanger geraakt. Nu hoor ik van vrienden van mij dat ze begonnen zijn met IVF omdat het bij hun niet wil lukken. Aan de ene kant ben ik dus erg enthousiast over mijn zwangerschap en alles wat er bij komt kijken, maar aan de andere kant vind ik het richting hen dus vervelend om zo enthousiast te zijn. Ook weet ik niet goed of ik nu aan ze moet vragen hoe het gaat met de behandeling of dat ik dat beter niet kan doen. Ik vind het zo ongeinteresseerd overkomen als ik er niet naar vraag (zeker ook omdat ze verteld hebben dat ze er mee begonnen zijn), maar aan de andere kant kan ik me voorstellen dat het erg irritant voor hen kan zijn om er iedere keer weer naar gevraagd te worden. Hebben jullie tips voor mij hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Misschien kun je het t beste aan hen zelf vragen hoe ze 'behandeld' willen worden, wat ze wel en niet prettig vinden.
Ik zou je één advies kunnen geven: wees open en geef aan dat je het lastig vind, dat zullen je vrienden zeker waarderen en begrijpen! Maak het bespreekbaar zodat, er geen ongemakkelijke situaties gaan ontstaan... Het zal voor je vrienden soms niet makkelijk zijn om jou zwanger te zien en straks op kraamvisite te komen maar, ik weet uit ervaring dat als je open bent het een stuk makkelijker kan zijn! Succes!
Maak het bespreekbaar, dat is idd de beste tip die ik je kan geven. Vraag gewoon aan ze of ze erover willen praten of dat ze het misschien zelf prettig vinden om erover te praten of dat ze het zelf aan willen geven als ze iets kwijt willen. Als je niks vraagt, komt idd vaak ongeinteresseerd over. Je kan gewoon beter zeggen wat je denkt en voelt. Als je het vervelend voor ze vindt zeg dat gewoon, zeg gewoon: Ik vind het zo vervelend voor jullie dat het op deze manier moet. Maar helemaal niks zeggen kan helemaal verkeerd vallen.... i know... Succes!
Ik heb inderdaad aangegeven dat ik het heel vervelend vind voor hun en dat ik het moeilijk vind hoe er mee om te gaan. En dat ik het ze heel erg gun dat het gaat lukken. Eigenlijk heb ik niet echt een reactie gekregen van hoe ik nu het beste kan reageren, maar ze vertellen wel uit zichzelf wanneer ze een poging hebben en hoe deze is afgelopen. Ik vraag er niet naar, ik heb gezegd dat ik dat niet zal doen en dat ze het zelf maar moeten vertellen als ze iets kwijt willen. De eerste poging is mislukt, ik heb gezegd dat het balen is en dat ik duim dat het de 2e keer wel lukt. Als ik jullie reacties zo lees, heb ik dus goed gereageerd... Bedankt voor jullie reacties en jullie ook heel veel succes in de MMM.
Persoonlijk vind ik het wel fijn als men er wel naar vraagt want je wil ook niet altijd zelf weer met je ziekenhuis verhalen aankomen. Vaak vraagt men, hoe gata het nu met de behandeling en dna is het inderdaad aan mij om er veel of weinig over te vertellen. Wat heel erg helpt is als men er ook een beetje wat van begrijpt maar dat kan je niet van iedereen verwachten. Een vriendin van mij heeft wel ene brochure gelezen en dat heb ik wel als heel fijn en heel betrokken ervaren! Zwangerschapsverhalen zijn helaas erg moeilijk, je denkt altijd weer aan jezelf, dat heeft niks met de zwangere te maken met je bent toch een soort van jaloers. Als het kindje er is, is het ook fijn om af en toe eens 's avonds als het kindje in bed lit af te spreken. Een beetje om en om zeg maar wat ik heb heus wel interesse in de kinderen maar soms is gewoon gezellig babbelen ook erg fijn.