Dag, Mijn dochtertje van net 2 heeft sinds een weekje of 2 last van enorme gigadriftbuien, vaak om niets of iets kleins. Ze slaat echt helemaal door en gilt en krijst alles bij elkaar. Ze verliest echt de controle over zichzelf. Nu lees je overal dat je driftbuien/woedeaanvallen etc maar moet negeren. Dit doe ik dus en heb ik ook altijd gedaan (na 10 minuten was het dan wel weer oke) maar nu gaat ze eindeloos door. Heb het bijv. vandaag 45 minuten "aangekeken" maar madammetje hield vol. Ik blijf verder rustig, word niet boos, en schreeuw al helemaal niet (ik tel gewoon tot 1000). Maar uiteindelijk kalmeert ze pas als ik haar oppak en als een baby wieg. Vraag me dan ook af of het niet beter is om haar al meteen vast te houden als ze in zo'n bui dreigt te geraken?? Wat denken jullie? Sara is een heel gevoelig meisje, altijd snel overprikkeld maar juist wel heel onderzoekend en nieuwsgierig. Eel lastige combi op die leeftijd. groetjes, Anne
Ik heb dat in mijn nabije omgeving ook meegemaakt. Daar werd door het CB geadviseerd om ze stevig vast te pakken totdat ze gekalmeerd zijn. Dit heeft bij hun toen wel goed geholpen.
als haar vast houden en wiegen rustig maakt zou ik daar mee doorgaan hier helpt dat totaal niet ik moet haar der eigen gang laten gaan als ik haar vast hou maak ik het alleen maar erger
Het CB heeft mij toen geadviseerd om onze dochter stevig vast te houden tijdens een driftbui. Heb dit een aantal keer geprobeerd maar ze werd alleen maar wilder en woester. Ik denk dat het heel erg verschilt per kind.Je kunt het altijd proberen. Pas wel goed op dat je je gezicht weg draaid want die kleintjes kunnen je (perongeluk)lelijk bezeren als ze los komen.
Ik heb inderdaad vaker gehoord dat stevig vastpakken helpt. mijn driftkikkertje wordt alleen maar woester als ik haar oppakt, haar zet ik inmiddels op de gang en dan mag ze er pas afkomen als ze gestopt is met gillen. Meestal komt ze na een paar minuten door een kier van de deur kijken, zegt dan sorry en geeft me een knuffel. Het langste dat ze op de gang heeft gezeten is een half uur.
Pfff ja moeilijk is dat altijd he? Ik probeer ook vanalles, maar ben er nog niet achter gekomen wat nu het beste helpt. Voor mij zelf werkt vaak het beste in de gang zetten, omdat ik dan zelf het kalmst kan blijven..... Tegen hem uitvaren heeft al helemaal geen enkele zin. Dus ik lees met je mee voor tips en ideeen
vastpakken kan dan wel maar dan moet jehaar verder eigenlijk geen aandacht geven. Dus alleen lichamelijke begrenzing zeg maar, maar verder geen positieve of negatieve aandacht door aankijken of kroelen of zingen etc. Dan kan het nl zo zijn dat ze juist dit gaat opzoeken als ze je aandacht wil. Pas weer aandacht als de bui voorbij is dus.
esmee heeft heel soms een boze bui en die stellen niet veel voor. wat ze wel is heeft is dat ze over dr toeren uit bed komt ,en vaak dan niet goed wakker is of wat het ook mag zijn. om haar dan te kalmeren was ik haar gezicht met koud water. misschien helpt dit ook bij driftbuien.
Hier werkt vastpakken ook. Als we hem laten brullen snikt hij na een uur nog.. Als we hem pakken, dan ga ik zitten, zet hem met de rug tegen mijn buik op schoot. 1 arm om zijn 2 armen heen, de andere arm voor zijn benen. En verder helemaal geen extra aandacht. Maar gewoon rustig zitten totdat het over is. Duurt vaak maar een paar minuutjes. Maar dat is beter dan een uur lang snikken, je kop tegen de vloer/muur gooien, en met dingen smijten..
Ik zou dan ook stevi vast pakken. Heeft met diepe druk te maken, even tot het hier en nu komen en veiligheid Probeer er maar een op te googlen Wij gebruiken het op mijn werk als clienten onrustig zijn of heel veel spanning hebben, werkt erg goed Sensorische intergratie, diepe druk Hier een klein stukje erover Door het gebruik van ‘diepe druk’ breng je het kind in contact met zijn lichaam en laat je hem ervaringen opdoen die hij kan verteren en waar hij adequaat op kan reageren. Dat doe je heel systematisch, met een opbouw van onder andere een verwachte prikkel naar een onverwachte. In het dagelijks leven zijn er natuurlijk veel onverwachte prikkels. Omdat je ervaring hebt opgebouwd met die prikkels, bijvoorbeeld bepaalde geluiden, en ze snel herkent, kun je selecteren en hoef je niet op al die prikkels alert te reageren. Door de herkenning boezemen ze ook geen angst in. Wanneer je daarentegen wordt overspoeld door geluiden, neem je ze niet meer bewust waar, kun je niet selecteren en niet integreren. In de therapie probeer je eigenlijk de basale stappen in de prikkelopname opnieuw te maken. Door zintuigervaringen op te bouwen en te verwerken leren de kinderen prikkels herkennen, selecteren en integreren. Voor elk zintuig bestaat zo’n systematische opbouw.
Bij het ene kindje werkt het wel en bij het andere niet, kwestie van proberen denk ik..hier helpt het als ik haar op de gang laat uit tieren, als ze rustig is dan mag ze er weer vandaan komen, is nooit langer dan 10 min. geweest. zo kan ze zelf leren om zelf rustig te worden..