Is het raar dat ik het moederschap af en toe zwaar vindt? Soms zit ik er echt ff doorheen. Ik vind het hardstikke leuk om moeder te zijn, maar ben vaak echt gesloopt na een dag. Het lijkt soms wel of het sommige zo makkelijk af gaat! De verantwoordelijkheid voor zo een kleintje pfff. Het eerste jaar was ook niet gemakkelijk voor ons, misschien dat dat ook mee speelt. En dan vragen sommige mensen ook nog , wanneer komt de tweede? Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken! Ik merk ook dat ik af en toe weleens jaloers ben op kinderloze vrienden, als ze praten over uitslapen , de deur uit gaan wAnneer je zin hebt, gewoon het onbezorgde leven. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben hardstikke gek op mijn zoontje en zou hem voor geen goud willen missen. Hebben meer mensen dit? Of ben ik de enige ?
Ik tik dit terwijl k onderweg ben naar zanzibar, maar moest echt even reageren. NEE HOOR, je bent echt niet de enige. Ik had dat ook heel erg, maar k merk wel dat ik nu eindelijk een draai heb gevonden enzo Elke moeder heeft het zwaar echt. Het lijkt bij andere altijd zo dat het hun gemakkelijk afgaat. Maar kom op de gras is groener bij de buren snap je? . Je moet je absoluut niet schuldig voelen. M'n moeder zei het wordt pas makkelijk als de kids naar school gaan.
Ja het moederschap is niet altijd even makkelijk maar het gevoel erdoor heen te zitten ken ik niet. Trek je niks aan van wat andere brutale mensen vragen, mijn zoontje was nog geen 3 maanden oud toen er gevraagd werd naar een 2e. Heb toen gevraagd (was 1 man die echt erg bot deed en zichzelf grappig vond) wanneer hij eens gaat tandenpoetsen... vond hij niet leuk! Iedereen is anders en elk kind ook en als jij het zwaar vind en soms jaloers bent op de kinderloze uitslapende vrienden is daar niks mis mee. Dat heb ik ook weleens. Maar de laatste keer dat mijn zoontje uit logeren ging lukte het uitslapen niet eens en was ik blij toen hij weer thuis was! Probeer vooral te genieten van je kindje en je dan te bedenken dat je kinderloze vrienden dat niet hebben. Wanneer je lekker aan het knuffelen bent met je kleine of hij je hart doet smelten door je een kus te geven of door alleen al te lachen!
Ja heel herkenbaar! Bij vriendinnen slapen, spelen, eten enz de kindjes veel beter! Gras is inderdaad veel groener bij de buren . Ik heb zeker huilbuien gehad als het slapen voor de honderdste keer weer niet ging of als ze weer hele dagen aan het mopperen is. Nog steeds wel eens. Ik vind het zwaar maar wil mn dochtertje noooit meer kwijt. Want wat ben ik gelukkig na een goeie dag lekker aan tafel met een ondeugend kijkende baby. Trouwens heb ik haar gister weggebracht voor een logeerpartij ben ik nog half 7 wakker....
Ik herken het ook hoor. Zeker het eerste jaar vond ik enorm zwaar. Ik denk dat ik af en toe zelfs groen zag van jaloeze tov mijn vrije vrienden die geen kinderen hebben en maar kunnen doen en laten waar ze zin in hebben Ik vond eerlijk gezegd die hele babytijd zwaar en gewoon niet zo leuk. Mijn zoontje is inmiddels ruim 2 en ik vind het nu echt duizend keer leuker, en ik heb sowieso meer mijn draai gevonden. Ik vind het nu niet meer zwaar maar juist super leuk
Herkenbaar. Het is ook veel wat van ons wordt verwacht. Een goeie moeder zijn, een goeie vrouw, een goeie collega, een (haha) goede baas voor de hond, een goeie vriendin... Soms is het gewoon jongleren en hopen dat je de ballen niet laat vallen!
Heel herkenbaar hoor. Ik houd zielsveel van mijn dochter, maar ik ben hartstikke blij als het 19.00 is Ben ook jaloers op kinderloze mensen die altijd uit kunnen slapen en nergens rekening mee hoeven te houden. Vind het heerlijk om een nachtje samen met mijn man weg te gaan. Maar de volgende dag gaan we plankgas weer naar huis omdat we ons vrouwtje dan willen halen, dat dan weer wel! Ik zou mijn dochter voor niks in de wereld willen ruilen! Maar het moederschap is bij tijd en wijlen echt wel pittig.
Ik ben elke avond weer blij als de hele kraam op bed ligt! Dus heel herkenbaar! Ik zou de kindjes voor al het goud en geld op de wereld niet willen missen, maar soms............... Iedereen vindt altijd dat als je kindjes hebt dat dat gelukzaligmakend moet zijn, nou dat is niet zo het is zwaar en kost mega veel energie. Maar toch als ik dan aan de bijzondere, lieve en mooie momenten denk dan kan ik de hele wereld weer aan!!!!
Hier bij beide meiden ook een heel zwaar eerste jaar, (huilbaby, slaapproblemen door allerlei gezondheidsklachten). En ja, ook ik kon en kan dan wel eens verlangen naar niets hoeven en helemaal m'n eigen tijd indelen. Als dat te sterk wordt, dat gevoel, regelen we dus altijd even oppas en zorgen we even voor een break voor onszelf. Soms samen, soms even alleen. Simpelweg even een uurtje boodschappen kunnen doen in je eentje kan dan al enorm relaxend werken
Zeer herkenbaar! Er zijn dagen dat mijn emmertje snel overloopt omdat ik mega vermoeid ben of omdat hij al dagen drammerig en huilerig is. Zelf wordt ik dan ook humeurig en een dikke mopperkont die snel uit haar sloffen schiet. Vooral tegen manlief dan Arme man, hij is altijd zo geduldig en tolerant! Het is inderdaad zwaar. Sommige momenten kijk ik echt uit naar de dag dat hij naar de opvang zal gaan, zodat ik terug tijd voor mezelf heb. Andere dagen voelt hij als een tweede huid en zou ik hem geen moment willen afstaan.
Heel herkenbaar. Sommige dagen ben ik bekaf van het de hele dag bezig zijn, want zo is het nu eenmaal. Sochtends 6.00 opstaan dat is niet mijn sterkste punt, maar als ik de slaapkamer deur open doe, endat kleine lachebekje zie smelt ik helemaal en ben ik direct vrolijk en blij. Ik verlang zeker wel eens naar het onbezorgde leventje, lekker weg om te shoppen, uit eten etc. Maar ik denk ook weleens, als ik geen kindje had kunnen krijgen om welke reden dan ook, was ik erg verdrietig geweest. Daarom ben ik erg dankbaar.
Heel herkenbaar hoor! Hier een huilbaby met kma gehad, loeizwaar! Sinds ze 1 is gaat het allemaal makkelijker, maar nog steeds af en toe 'lastige' fases. Ik ben soms ook echt blij als ze 's avonds in bed ligt en ik eindelijk even gewoon kan zitten. Maar de dagen waarop het nu gewoon echt ontzettend leuk is, nemen de overhand. Het eerste jaar was echt ontzettend onvoorspelbaar, nu niet meer, dat scheelt zoveel! Maar ik ga bv binnenkort een nachtje uit logeren voor het eerst in 1,5 jaar zonder m'n dochter... en daan verheug ik me echt wel op hoor, heel even weer echt alleen Maar ik weet ook dat ik haar dan enorm zal missen! En wij zijn vrij serieus over een tweede aan het denken, terwijl ik eerst altijd riep dat we echt zouden wachten tot onze dochter 4 of 5 was
Herkenbaar en dat houd niet op als ze groter worden. Vind het het leukste beroep van de wereld maar ook met regel maat het zwaarste beroep van de wereld je kunt nu eenmaal nooit echt pauze nemen als je kinderen hebt. En als je pauze neemt dan denk je nog aan je kinderen. Een kindje krijgen is niet voor even maar voor heel je leven. Wel word het met praktische dingen makkelijker maar dan krijg je weer de stres als ze ergens alleen heen gaan fietsen en alleen terug komen fietsen. En dan ben je op gelucht als de buitendeur gaat en ze weer veilig thuis zijn.
Ja hoor, ik begrijp je heel goed. Ik ben stewardess en echt...ik ben zooo blij met mijn werk. Al is het soms maar een kort avondje op een hotelkamer, daarmee ben ik al zo happy! En een wat langer stopje is helemaal een luxe. Even wat tijd voor mezelf, geen mamamamamamamamamama...Het is zo bijzonder dat jij hun middelpunt bent, hun veiligheid. Maar de verantwoordelijkheid, het feit dat ze van je afhankelijk zijn en continue aandacht nodig hebben, is vaak best wel zwaar. Voor alle duidelijkheid, ik hou zielsveel van mijn kids, maar heb het zo nodig om af en toe even wat tijd voor mezelf te hebben. En ben altijd zo blij als ik dan weer thuis ben! Heerlijk die armpjes om me heen... Ik denk dat een goede oppas echt een must is. Even wat tijd met je partner. Of gewoon een keertje een middagje lekker voor jezelf. Om te shoppen, een boekje te lezen of gewoon...helemaal niets! Ik heb iets langer vrij momenteel, vlucht gedaan die veel vrije tijd gaf en daarnaast nog een verdwaalde week vakantie (waar ik niets aan heb want school is al begonnen maar goed). Zegt mijn vriendinnetje, die zelf geen kinderen heeft: goh wat heeerlijk, je hebt gewoon vakantie thuis! Hahahahahahaha dacht ik, wacht maar af tot je zelf kinderen hebt. Vakantie als je oudste gewoon naar school moet, euhhh nee.
Het moederschap vind ik echt fenomaal, fantastisch, geweldig! Maar ook pittig, onzeker en heftig. Hier vind ik het bij vlagen heel zwaar... De zorg, het consequent zijn in rust, regelmaat en reinheid, maar ook iets van flexibel blijven, het voor 90% toch zelf moet doen ( papa werkt en is gewoon net niet zo bedreven in het ouderschap als mama ), de fases, de tranen, de ontwikkeling die gepaard gaat met frustratie... Ja, ik vind het ook zwaar. Je komt gewoon niet meer zo vaak echt aan jezelf toe. Ik vind het niet erg om mezelf na mijn dochter te plaatsen, maar het volledig in dienst zijn van je kind breekt op. Maar gelukkig vind ik het veel leuker dan dat ik het zwaar vind. Ik geniet ook heel erg. En mijn 'vriend', de dubbele espresso 's ochtends, helpt een handje
Ja ik herken het en ik denk velen met jou. Ben zwanger van de 2de. Mijn dochter is al 7. Een super lieve, zelfstandige meid. Nu zijn we begonnen, bewust aan een 2de. Soms vind ik ook super spannend. Met name, de gebroken nachten, niet zomaar ergens naar toe kunnen, rekening houden met slaapjes etc etc. Maar, ik probeer regelmatig iets voor mezelf te doen. Lekker met een vriendin eten, naar het theater gaan of gewoon naar de schoonheidsspecialiste. Me time is belangrijk. Dan kan ik de wereld beter aan.
Ik vind het ook herkenbaar hoor en zoals je hier uit alle reacties kunt opmaken ben je zeker niet de enige! Ik vond het eerste driekwart jaar erg zwaar en helaas was mijn dochter net 1 toen mijn man ziek werd (ziekte van pfeiffer), waar hij nu nog steeds last van heeft. Ondertussen heeft hij mij aangestoken en zitten we er samen regelmatig doorheen!
Herkenbaar! Hebbem moeilijke start gehad en vond de babytijd ook zwaar. Nu wordthij volgende maand 2 en ik vind deze tijd zooo leuk! Maar uhh, nunog op hoor na een dag thuis zijn werken is minder vermoeiend ( juf groep 1/2)
Ik herken het helemaal niet. Ik geniet zo intens dat ik er energie van krijg. Heb lichamelijke problemen waardoor ik wel mijn rust moet nemen maar ondanks dat vind ik het niet zwaar. Wel hebben we een best gemakkelijk kindje. Het eerste jaar was wel wat pittiger (vooral de tijd van bv en kolven de eerste 5 maanden) maar nog steeds goed te doen. Een 2e zou ik heel graag willen maar kan ik helaas lichamelijk niet.
Ik herken het eigenlijk ook niet, de eerste 2 weken waren zwaar ivm zeer moeilijke start maar het waren ook 2 geweldige mooie weken want het mooiste liefste schattigste mannetje ter universum was geboren. Eenmaal thuis ging alles vanzelf, hij is extreem gemakkelijk, heel erg rustig en (bijna) alles gaat vanzelf. Ik heb wel een extreem relax karakter, stresvrij karakter eigenlijk. Natuurlijk heb ik ook vragen en gaat niet alles helemaal vanzelf maar daar heb ik dit forum voor Ik had mezelf nooit met een kind verwacht, ik wou heel graag een baby maar ik zag mezelf niet met een baby, ik kon het me niet inbeelden.ik dacht dat dit soort geluk was niet voor mij bestemd Nu weet ik dat ik geboren ben om hem op deze planeet te zetten, wij, hij, de volgende generaties zijn bestemd voor iets groots, wat weet ik niet maar ik heb nu echt het gevoel dat er meer is,....moeilijk uit te leggen. Ik ben geboren voor hem en hopelijk voor nog een kindje in de toekomst. Eerst kon ik me geen leven voorstellen met een kind, nu kan ik me geen leven meer voorstellen zonder een kind. Zoals dylan kan ik er wel 10 hebben Ik praat misschien gemakkelijk, misschien heb ik het geluk dat hij tot nu toe zo gemakkelijk is maar ik voel me ook zo. Tot nu toe heb ik nog geen enkele dag gehad dat ik met mn handen in mn haar zat.