Angst verhuizing

Is het angst voor het onbekende? Of staat het huis of de buurt je toch niet aan?
Is het in de buurt of verhuis je naar het andere kant van het land?

 

Waarom hebben jullie het huis te koop gezet?

 

Als je je aan die gedachten vasthoudt dan kan je misschien vanuit dat oogpunt het huis loslaten.

 

Wanneer is de overdracht? En heb je al een ander huis op het oog?

Gewoon op huizenjacht, en als je al een huis hebt. Stort je op de inrichting. Dan heb je snel een ander gevoel.

Ik ben heel vaak verhuist, en altijd op de laatste dag heb ik het gevoel dat ik even afscheid moet nemen vh huis.

Tip:
Maak nu als het gezellig is, nog wat leuke foto's en niet pas als alle dozen zijn ingepakt.

 

Bij mij kwam dat ruim 3 jaar geleden ook even hard binnen.. Vooral omdat de woonmarkt in onze wijk redelijk vast zat, huizen om de hoek meer dan een jaar in de verkoop. En binnen 10 dagen was ons huis verkocht. We hadden toen nog 3 maanden om een nieuw huis te vinden. We wisten wel de wijk en type huis in een stad 100km verderop. Dus eigenlijk ben ik daar toen echt op gaan focussen. Een paar keer onder schooltijd die kant op gereden om een huis te bezichtigen. Even de energie van "HELP, wat nu".. naar "HOERA, ik mag een nieuw huis uitzoeken".. De kinderen ook hierbij betrokken op hun niveau.

uiteindelijk is ons huis in oktober verkocht, sleuteldatum begin januari.. En dan pas 12 december horen dat we ons favoriete huis konden komen (door tussenkomst bank voor verkopers).. We hadden al wel een plan B (huis verderop in de wijk voorlopig gekocht), plan C(vakantiehuisje of appartement), plan D (mijn ouders, nog eens 100km verderop)..

Dat helpt, die duidelijkerheid, minder onzekerheid.. En alvast ook wat spullen opruimen/weggooien. Dat scheelt je later ook met verhuizen

 

Heel herkenbaar, ook ik kreeg het spaans benauwd toen ons huis "opeens" verkocht was. Een dag later stond ik helemaal stijf van de stress want toen viel het kwartje dat de overdracht 3 maanden later was en we nog geen ander huis hadden.
Je wilt niet weten hoe chagrijnig ik ben geweest.
Toen we zicht hadden op een ander huis, kreeg ik veel meer rust. De onzekerheid was weg omdat we wisten waar we naar toe gaan.

Heel normaal dus, hoort bij het afscheid nemen van je huis.

 

Hier ook zo ongeveer hoor! We hadden toch veel meegemaakt in onze oude woning dat ik de woning het liefst ernaast bewaarde hahaha. Vooral toen de eerste kijkers kwamen had ik echt zoiets van: slik.

Maar eenmaal een andere woning dan gaat daar al je aandacht naar en als je verhuisd bent wil je niet anders meer en kijk je er toch anders op terug

 

Dit dus. Blij zijn als het verkocht is en dan in een klein gat vallen, want dan is het realiteit dat je over een paar maanden zonder huis zit. Hier liep juist in die paar maanden de stress heel hoog op. Maar uiteindelijk komt alles goed.
Kalm aan, accepteer dat het even zo voelt. En dan verder focussen op het zoeken van het andere huis.

 

Ooh heel erkenbaar. Wij hadden bijna 2jaar geleden ons huis verkocht omdat we ook groter en wat rustiger wilden gaan wonen. We hadden het oude huis echt helmaal opgeknapt. Was gewoon helemaal af. En toen was het heel snel verkocht. We hebben gelukkig een hele mooie ruime woning kunnen vinden en we zitten echt op onze plek met echt hele leuke buren maar met het laatste rondje in ons oude huis heb ik met tranen over m'n wangen gelopen... Maar al kijk ik terug.. Ik ben zo blij dat we de stap hebben genomen. Het komt allemaal wel goed! Succes met alles!

 

Oh zo herkenbaar! Blij dat we het huis verkocht hadden en toen ineens. Ow is dit wat ik wil. Ik ga de leuke buurt en buren wel missen. Waarom wil ik hier weg? Al die vragen kwamen voorbij. Maar we zijn echt uit ons huis gegroeid en als ik dan weer in ons overvolle schuurtje met mijn fiets sta te klungelen dan denk ik ja daarom wil ik groter. Nu druk aan het opruimen en aan het nadenken wat we in ons nieuwe huis willen qua inrichting. Ik werd wel rustiger toen alles met ons nieuwe huis rond was. Ik heb gewoon moeite met het beginnen aan iets nieuws en het loslaten van het veilige en bekende...

 

Ook hier herkenning! Ons huis stond al een tijd te koop en we waren nog langer zelf op zoek. Toen was 'ineens' ons huis verkocht en.... nog ik anders. Terwijl we voor mijn gevoel alle huizen in onze prijscategorie al gezien (en afgewezen) hadden.
Gelukkig hadden we in de 1,5 -2 jaar sinds het begin van de zoektocht tussendoor ook weer extra afgelost op onze hypotheek. En na een gesprek met de hypotheekadviseur bleek dat we toch een deel aflossingsvrij konden maken in de nieuwe hypotheek. Daardoor konden we nèt iets duurder gaan kijken. En daar hebben we echt ons droomhuis gevonden. Ik ben nu zo blij waar we wonen! Heerlijk.
Maar die spanning in de tussenliggende periode is inderdaad niet fijn.

We hadden trouwens 1 keer al een bod uitgebracht op een woning die mijn man heel erg zag zitten en die ik 'mwah' vond. Daar heb ik -achteraf gezien- ook veel stress van gehad. Ik ging erin mee omdat het qua afmetingen aan onze wensen voldeed. We zochten al zo lang. En ik wilde niet wéér spelbreker zijn. We hadden al 2 woningen laten gaan die mijn man wel wilde maar ik niet. Dus nu deed ik maar mee. Maar ik was zo blij dat het bod afgewezen werd! Als ik nu nog aan dat huis denk... brrr, zo lelijk van buiten en binnen behoorlijk donker, geen ramen aan de straatkant. Ik denk dat ik daar echt ongelukkig zou zijn geworden. Terwijl ik nu echt elke dag geniet als ik thuis kom.

Dus ondanks de spanning die je nu voelt: ga echt voor een huis dat goed voelt! Eenmaal gekocht, ruil je hem niet zomaar meer in. Ik was als de dood dat we tussentijds zouden moeten huren, dubbele verhuizing, opslag van spullen... maar hoe rot dat ook is, ik denk dat je dat beter kunt hebben da definitief in een huis wonen waar je ook niet blij van wordt. Het is zo belangrijk je echt thuis te voelen in je huis.