Deze foto raakt me. Omdat we hier nog net wat lekker weer hadden vorig jaar en we heerlijk relaxt in de tuin van mijn ouders zaten. Mijn zoontje was vrolijk en als ik naar de foto kijk kan ik emotioneel worden van trots en ontroering. Omdat ik hem zo mooi vind.
indd hier ook een heerlijk duimend meisje. ze is er heel jong mee begonnen, wou vanaf het begin geen tutje. ze wordt in april 6 en doet het nog, maar ik zit er zo niet mee eigenlijk. haar broertje wilt ook geen tutje en begint ook te duimen
Ik zat nog eens te bladeren op de comp en kwam een foto tegen waarvan ik mijn gevoel nog precies weet. Noor was 5 maanden en geveld door een ernstige luchtweginfectie en het rota virus. Ze was uitgedroogd en opgenomen. Ik realiseerde me op dat moment (toen pas ) zo goed dat je als ouder voor je kindje door het vuur gaat en liefst alle pijn en narigheid over wil nemen. Ik vind deze 2 foto's dat wel goed uitbeelden.
Dit is onze jongste dochter met mijn oma. Zij is de jongste telg van de familie van mijn kant. Hier was ze 5,5 maand (ze is nu bijna 11,5 maand) en dit was op mijn oma's verjaardag. Zij werd toen 98. Jammer genoeg zal mijn dochter of mijn oma elkaar nooit leren kennen. Mijn oma is al doof, blind, kent niemand meer en ligt de hele dag zo zoals op de foto. Bekijk bijlage 129546
Alies, ik schrik wel een beetje van je foto. Een mensje wat zo moet 'leven'. En toch vind het een prachtige foto. Gewoon omdat ze er samen op staan. Ik geloof wel dat er een soort van 'geestelijke band' is of hoe je het ook wil noemen. Net als dat ik denk dat mijn dochter mijn vader wel 'kent'. Kent je dochter je oma ook en andersom. Toch fijn om dit soort foto's te hebben. Als ik het mag zeggen, wens ik je oma 'fijnere' oorden toe. @Devilschase, wat een prachtige foto. Ik moet toch eens gaan sparen voor een spiegel reflexcamera . Ik zie zoveel mooie foto's voorbij komen. Die kan ik voor geen goud maken met mijn huis/tuin en keuken canon. Dus bij deze offtopic, waar maken jullie je foto's mee?
Je mag dit gerust zeggen. Ben het helemaal met je eens. Ik wens dit al zo'n 4 jaar. Vind het ook zielig zo, zo'n 'kasplantje'. Maar ze is zelf ook een taaie. Ik schrok er ook van toen ik haar zag. Had haar 3 jaar niet gezien. Het is ook een leuke herinnering later voor mijn dochter.
Gelukkig. Tja, je hebt er taaie rakkers tussen zitten he. Om het maar eerbiedig te zeggen. Maar wat je zegt, het is een leuke herinnering voor je dochter. Een gezicht bij de verhalen.
April 2006 zag kon ze nog wat zien en horen. Lijkt gelijk heel anders. Hier zag ze voor het eerst onze oudste dochter. Je ziet haar opleven. Hier was onze dochter precies 6 maand oud. Ow oepsie had verkeerde foto gepakt. Nu de goede. Bekijk bijlage 129556
Deze foto-collage is voor mij heel speciaal.. Die maakte de beste vriend van mijn broertje na zijn overlijden.. Het geeft alles weer wat het mijn broertje was.. Mis hem!
deze foto is op een andere manier belangrijk voor mij.... was de zee bij corsica.. in die vakantie werden we in een bootje op zee overvallen door een storm (verhuurbedrijf had ons nooit mogen laten gaan) mijn dochter was van de kou weggevallen.. gelukkig zagen we na een hele lange tijd land. En wonder boven wonder bij mensen die wisten wat ze deden.. Die hadden mijn dochter weer bij gekregen.. doodsangsten heb ik uitgestaan! 2 dagen later springt mijn man in de wwoeste zee omdat hij stoer wil laten zien dat hij wel durft (nee die leert het nooit) kon hij met geen mogelijkheid tegen de golven op... Dus deze foto herinnert mij er aan dat het ook zo anders had kunnen zijn (zee is hier overigens niet heel wild) @ wie het vroeg.. canon digitale reflex
pff.. heftig Nanette! Kan me voorstellen dat je de zee toen heel anders bent gaan bekijken.. Gelukkig liep alles goed af..