dotje,mini en tijgertje de 3 lieve katten die ik er voor terug kreeg... gewoon zo vredig als ze daar liggen is echt gewoon lief en mooi om te zien
Ingrid: Coooooooooooooool Speciaal zeg. En wat een heerlijk ventje. @Loesie, ach wat sneu zo'n klein menneke zo ziek @mamavanbo, dat moet heel bijzonder zijn idd. En dat is het natuurlijk ook. Je wil er toch niet aan denken wat er had kunnen gebeuren. @Dolfijn, dat zijn moeilijke weken die er aan komen. Zo'n jong leven, ineens weg. Mooi zo'n collage over hoe hij je broer zag/hoe hij was.
ik nam medicatie voor mijn darmziekte maar wist niet dat je daar niet zwanger mee mocht worden, of toch liever niet. mijn huisarts zei om het te laten wegnemen, was toen net 4 weken. ben hier niet op in gegaan omdat ik gewoon voelde dat het goed zat. heb dan zelf verder gezocht en een gespecialiseerde gyn gevonden en die heeft me gezegd dat het wel kon mits goede begeleiding. gelukkig maar
Het is al vaker gezegd maar wat een prachtig topic... zoveel liefde, zoveel verdriet, geluk en schoonheid zit er in de foto's en de bijbehorende verhalen... heb al wat traantjes weggepinkt!
Deze is me ook heel dierbaar omdat dit de mooiste foto is die ik had van mijn merrie die overleden is met veulen in haar buik, we waren allebei aan het einde van onze zwangerschap (drachtperiode). Bella zou gaan bevallen en opeens lag ze dood in de wei. Het veulen heeft het ook nooit overleefd. Ik was zo met haar bezig, omdat ik verlof had en veel tijd had ging ik iedere dag naar haar toe om onze zwangerschapskwalen door te spreken en om lekker te poetsen en te tutten. Het leek ook echt alsof we elkaar begrepen. Ze was kerngezond en opeens lag ze daar, uiteindelijk was het een herseninfarct. Dit doet me nog steeds heel veel pijn, maar ik ben wel blij dat ik deze foto nog heb van haar. Sindsdien voel ik me niet meer prettig op een ander paard en heb ik mijn hobby niet meer opgepakt. Ik wil dit toch weer een keer gaan doen.
Wat erg dat je oma er zo bij heeft moeten liggen. helaas ken ik het beeld maar al te goed, omdat ik ook 2 mensen op mijn afdeling heb gehad die er zo bij lagen en dat ook echt al jaren... Heel triest dat de overheid dit zo laat en dat we bij dit soort 'gevallen' (sorry dat ik het zo noem maar weet even geen andere benaming) geen euthenasie kunnen doen.
ik nam medicatie voor mijn darmziekte maar wist niet dat je daar niet zwanger mee mocht worden, of toch liever niet. mijn huisarts zei om het te laten wegnemen, was toen net 4 weken. ben hier niet op in gegaan omdat ik gewoon voelde dat het goed zat. heb dan zelf verder gezocht en een gespecialiseerde gyn gevonden en die heeft me gezegd dat het wel kon mits goede begeleiding. gelukkig maar
En hier nog eentje... Tygo was hier net een paar minuten oud. Ik was zoooo blij dat de bevalling achter de rug was én dat ik het helemaal zelf had gedaan (na een geplande ks bij Louise). Ik zie er niet uit op deze foto, maar mijn gezicht spreekt boekdelen... Eindelijk mijn heerlijke kleine ventje in mijn armen en een supertrotste papa aan mij zijde.
En deze foto van Louise vind ik zo ontzettend mooi... haar lieve, mooie snoetje, die zachtaardige oogjes die zo vol liefde de wereld inkijken.... Ik zou bijna mijn hele album hier wel neer kunnen zetten
Al heb ik een laptop vol met foto's die hier zouden kunnen, heb ik er toch nog 1 kunnen kiezen... Deze foto heb ik gemaakt toen we op Madeira op huwelijksreis waren. Wij maken op elke reis altijd minstens 1 foto van onze voeten en deze foto heeft onze voeten PLUS alle kleuren die het gevoel van deze reis weergeven PLUS de zonnigheid die daar was en die ik voelde... Super-gelukkige tijden *zucht*
Mijn oudste dochter. Percies zoals ze is. Vrolijk! Overal voor in. Onbevangen. Met nog een hele toekomst voor haar. Ze haalt het geluk uit de kleine dingen en was was ze blij dat ze een heuse bloem in dr haar mocht.Daar kan geen nintendo tegen op. De aandacht voor het maken van de foto (gewoon thuis genomen), de foto laat zien hoe mijn meisje is. Mijn alles..........
Heb lang getwijfeld of ik een foto zou plaatsen en welke. Maar deze foto doet mij het meeste. Hij is met mn mobiel gemaakt, dus vandaar de slechte kwaliteit. Mijn zoontje is hier net 2 dagen oud, ik weet dit moment nog heel goed, het was 6 uur s ochtends op zondag en we hadden een vermoeiende nacht achter de rug (bv wilde niet lukken en veel kraamtranen) en dit was een moment waarop we elkaar allebei aanstaarden en rustig van elkaar genoten. Het was zo stil en ik voelde me op dat moment zo ontzettend gelukkig dat ik zo'n mannetje op de wereld had gezet, ik kon het niet geloven
Prachtige foto's weer zeg!! MvS; als je last hebt van hoogtevrees moet je niet naar deze foto kijken! Gaaf hoor. Mama van Marit; wat een heerlijk koppie, inderdaad zo onbevangen/onschuldig en met enthousiasme de wereld ontdekken! Aaliyah; wow wat een prachtige indringende blik! Dan kan echt alles je gestolen worden want alleen hij bestaat nog op dat moment
De foto op zich lijkt niet zo bijzonder, maar voor mij wel. Koen heeft anderhalve week in het ziekenhuis gelegen met Guillian-Barre. De verlamming was gekomen tot zijn hoofd en de vooruitzicht zou zijn dat hij aan de beademing zou komen. Het herstellen van Guillian-Barre kan tot meer dan een jaar duren, maar niet voor onze grote zoon. Hij hoefde niet aan de beademing en zijn herstel ging zo snel dat hij na anderhalve week naar huis mocht. De zondag daarna gingen we naar Ballorig. Hij kon toen nog niet lopen en deed alles kruipend, maar deze foto laat zijn doorzettingsvermogen zien en dat was/is heel groot, want iedereen stond ervan versteld dat hij binnen een maand alweer kon lopen! Bekijk bijlage 129680