Dit is mijn foto die mij nog altijd raakt, na 9 jaar knokken om zwanger te worden, een pittige zwangerschap met allebij verlies van ons baan, is dit ons wondertje na een zware bevalling in mijn (onze) armen.
Wat blijft het ook apart zeg dat je zoveel emoties vast kan leggen op een stil beeld... Zowel de vrolijke, mooie emoties als de heftige, verdrietige.... Bekijk bijlage 129974 Deze foto doet mij ook altijd veel... Ons Radja... Hier al ontzettend ziek, maar ze wilde niets liever dan 'onder de mensen zijn' Doodziek kwam ze bij ons wonen, niesziekte... Maar ze redde het, en was 14 jaar lang zooo ontzettend aanhankelijk.. Binnen een week van een lekker gek vrolijk katje een doodziek katje geworden, haar nieren stopte ermee.. Maar tot op het laatste moment bleef ze erbij, zolang iemand haar maar aaide, of ze op schoot mocht liggen was het goed.. Als ik deze foto zie, zie ik niet Radja die 14 jaar bij ons woonde, maar in haar blik zie ik wel dat lieve allemansvriendje..
wauw wat een mooie en ontroerende foto's allemaal! ben een paar uur geleden bij pagina 1 begonnen en nu uiteindelijk 50 pagina's doorgespit. hier ook mijn bijdrage, deze foto is een paar uur na de geboorte van mijn zoontje gemaakt. mijn 'fakedaddy' (mijn moeders partner) was de allerallertrotste opa op aarde hier. hij had zelf geen kinderen maar beschouwde mij en mijn zussen echt als zijn eigen dochters. 3 weken na deze foto is hij tijdens het badmintonnen in elkaar gezakt en overleden aan een hersenbloeding of hartstilstand, hij was slechts 55 jaar oud. toen zijn collega's op bezoek kwamen bij mijn moeder na zijn overlijden stonden ze met verbazing te kijken toen ze er achter kwamen dat wij niet zijn echte dochters waren en jamie dus biologisch ook niet zijn kleinzoon. dit heeft hij dus nooit op zijn werk verteld, hij had het altijd met trots over zijn dochters en kleinzoon hij was ook de allereerste die wist dat ik zwanger was, nog voor mijn moeder het wist... Bekijk bijlage 129978
en deze is 1 om trots op te zijn. mijn zoontje heeft een zware hartoperatie gehad en hij kwam op maandagavond op de IC, aan de beademing en ontzettend veel slangetjes en kabeltjes en op woensdag aan het begin van de middag liep ie (met zuurstoffles) op de gang van de Intensive care. hij herstelde zo ontzettend snel! de zusters waren helemaal ontroerd omdat ze normaal geen lopende kindjes op de IC meemaken. extra knap ook omdat mijn zoontje pas 2 weken daarvoor voor het eerst echt los kon lopen. hij heeft echt zo'n sterk willetje! Bekijk bijlage 129981
deze foto is afgelopen oudjaarsdag geschoten toen ik er net achter was gekomen dat ik zwanger was. de blik van mijn kind lijkt net of hij zegt jippie ik wordt grote broer... ImageShack® - Online Photo and Video Hosting
ImageShack® - Online Photo and Video Hosting en deze foto heeft voor mij heel veel emotionele waarde... dit is mijn opa en die is vorig jaar januari overleden, en aangezien hij op de gesloten afdeling zat (dementie) gingen wij niet veel lang met mijn zoontje. alleen met verjaardagen, en deze foto is ook op de (laatste) verjaardag van mijn opa genomen. het is ook de enige foto die ik heb van mijn opa met jesse. het jaar daarvoor toen ik op het laatste liep met de zwangerschap was ik op 7 september nog bij mijn opa geweest en toen zei ik tegen mij opa; het zou toch wat zijn hé als ik morgen beval, want dan wordt jou achterkleinkind op jou verjaardag geboren. mijn opa kon al haast niet meer praten en toen zei hij uit het niets ja... dat was voor mij de bestiging van mij gevoel (ik riep al 9 maanden lang dat hij zou geboren worden op 8 september) en dat is nog beurd ook.
ja nou ben ik weer op 8 september uitgerekend zo zie je, een zwangerschap is niet altijd goed te plannen hihihi.... maar ik zou het fijner vinden (ook voor jesse) als de 2e iets eerder zou komen.
Ik heb 'm niet op m'n pc staan maar de foto die mij raakt is toch wel die van mijn opa(vader van vader)die in een stoel zit met de kat op de armleuning)Altijd als opa kwam op zondag,dan zat in no time,Mini, de kat bij hem. Beide leven inmiddels niet meer En ook een foto van mijn moeders zusje,die helaas op 43 jarige leeftijd stierf aan die rotziekte,dat is een foto met haar kleinzoon op schoot...ze was toen al ziek,en een jaar later was ze er niet meer.
heb het verhaal van Brianna Lopez opgezocht.. Arm arm klein meisje Wat een pijn moet dat meisje gehad hebben.. Bah, word er naar van..
ik durf niet eens te kijken naar de foto ik weet door wat voor een hel mijn opa en oma zijn gegaan en ben blij dat hun schoenen hier niet bij zitten want ze hebben dit vreselijke gebeuren mogen overleven maar de littekens van angst, verdriet en pijn waren altijd af te lezen van hun gezichten, ben blij dat ze rustig heen zijn gegaan zonder helse pijnen
Wat een ontzettende mooie foto's. Duurde even voordat ik ze allemaal bekeken had. maar WAUW. Dit vind ik een hele bijzondere foto. Mijn schoonvader die zijn kleinzoon voor het eerst vasthoudt. Mijn mannetje ligt er zo vredig bij en Het zweet op opa's zijn voorhoofd, hij is zo trots op de kleine man. Het zijn nu dan ook dikke vrienden!