Wat een mooie foto's en mooie verhalen.... Hier een foto die mij nog steeds veel doet, vooral als ik eraan terug denk wat een zielig hoopje het toen was. Lisa was zo ziek, ze voelde zich zo ellendig. Hier had ze de sonde net een paar uur en toen dachten we na een weekje wel weer thuis te zijn met een drinkend kindje, helaas heeft ze nog 6 maanden een sonde gehad, maar gelukkig was ze met sonde veel vrolijker dan zonder (ivm reflux).
Wil er vandaag graag nog eentje plaatsen van mijn broertje.. ..Vandaag 6 jr geleden koos hij er voor niet meer bij ons te zijn.. De rust die hij hier uitstraald heeft hij altijd gezocht, daarom is deze foto voor mij extra bijzonder!
Mijn foto is het moment waarop hij in het ziekenhuis op een operatie ligt te wachten. hij had al 4 dagen niet mogen eten en was enorm afgevallen. Ondanks alle ellende ligt hij dan toch te lachen zo emotioneel.
Oh, meiden, heftige foto's weer erbij... @ dolfijn: jij veel sterkte vandaag. Zal toch elk jaar pittig zijn, zo'n dag.
Dank je MvS.. blijft idd altijd beetje rare dag, net me mams even gebeld en gelukkig kunnen we elkaar er in steunen!
Wat leuk dat hebben wij ook, ik moest even de foto zoeken en kom hem zo 123 n iet vinden dus heb foto van een foto gemaakt (hij zit in onze dochter haar boek) Wij hebben 4 generaties, mijn moeder, haar moeder, ik en onze dochter dus en ook nog allemaal in dezelfde maand geboren (april) Ik vind deze ook erg speciaal mijn oma is 2 maand later gestorven ze zei dat ze mijn meisje nog even wilde zien maar ze moe was om door te gaan, toen is het bergafwaarts gegaan..
Een foto met mijn oma.. Dit is de eerste en laatste keer dat ze Andy bewust heeft meegemaakt, en ook de laatste keer dat ze op de bank zat. Ze had kanker, en is zo'n 3 weken later overleden... echt een gemis!
Hij liet een lange afscheidsbrief achter.. en ik ben veel met de verwerking bezig geweest.. De vragen krijg ik niet beantwoord, maar ik heb mij er bij neer kunnen leggen (voor zover dat gaat!) Missen doe ik hem natuurlijk wel, speciaal nu tijdens zwangerschap.. maar gelukkig sta ik niet alleen! Thanxx voor je lieve woorden! xx
Deze foto is voor mij ook erg bijzonder. Dit is mijn oma ( 91 ) die voor het eerst haar achterkleinzoon ziet. Toen we haar zouden vertellen dat ik zwanger was, kreeg ze ineens te horen dat haar dochter kanker had en terminaal was ( beide was eerder niet bekend ). We gingen dus met lood in de schoenen vertellen dat ik zwanger was. Vervolgens hadden we afgesproken om met Jasper langs te komen, toen overleed mijn tante. Beide keren is het dus zo duidelijk hoe dicht leven en dood bij elkaar ligt. Ondanks alles kan ze nog heerlijk genieten van die kleine Bekijk bijlage 132152