Mooi topic toch dit. Deze foto straalt voor mij puur geluk uit. Eindelijk, na een heel traject van MMM en 9 maanden zwangerschap, was hij er ineens.
woooww ik had heeel veel willen doen in huis maar toen opende ik dit topic wat een mooie ontroerende foto's ik heb er 1 van mijn oudste zoon en onze hond die we vorig jaar in hebben laten slapen . Hij was bijna 9 geworden maar heeft het zelfde virus gehad als mijn jongste zoon die 2 dagen eerder thuis was gekomen na n opname omdat hij zo bizar erg was uitgedroogd. De hond was de beste vriend van mijn zoon vanaf dat hij geboren was hadden ze n speciale band nix of niemand kwam daar tussen . Het was heel moeilijk uit te leggen aan hem wat er ging gebeuren dus hebben we hem samen gewassen in de badkamer , lekkere koude frikandellen gegeven en vol gestouwd met snoepjes toen de DA kwam moest hij dan echt afscheid nemen van zn vriend en naar zijn kamertje daar is hij netjes blijven zitten tot ik hem kwam halen.
@ Nikkie: Wat een ontroerend verhaal! Ik moest echt even heeeeel hard slikken! Om te uppen: toch weer ff mijn kind spammen Meneertje zat een banaan te eten en gunde papa ook wel een hapje.
Hier ook traantjes en een knoopje in mn maag...bedankt Nikkie Hoe is het nu dan met je zoontje....heeft hij het nog over zijn makker??
ja heel vaak . eerste 2 dagen heeft hij het er niet over gehad en toen kwam het er allemaal uit . Hij was boos want wij hadden hem vermoord en hij haatte ons , was echt n drama die dagen. Ik heb toen samen met hem mooie foto's van hun samen uitgezocht en af laten drukken en die in een lijstje gedaan die staat nu IN zijn bed zijn urn staat hier in de woonkamer met snoepjes erbij van hem . en hij heeft het nog heeel vaak over m . We hebben 5 weken later een andere hond in huis gekregen , ook een herplaatser die met spoed weg moest en dat is weer t beste maatje van de jongste dus ik voorzie over 10 jaar weer dezelfde probleempjes ohja moet er ook even bij zeggen dat hij tijdelijk bij ons zou zijn omdat hij al zovaak herplaatst was dat het eigenlijk niet meer kon , hij mocht dus bij ons proberen of het zou gaan en eerste beste foute gedrag zou hij ingeslapen worden , nja hij is 6 jaar bij ons geweest
Deze foto raakt mij omdat ik hier zie dat mijn meisje eindelijk na 3 jaar weer een man volledig vertrouwt, dit deed ze voorheen alleen bij mij. Toen ik dit zag pinkte ik een traantje weg, toen ik haar uit het asiel haalde was ze pas 6 maanden oud, ik had toen een relatie met een man die achteraf een kl**tzak bleek te zijn, hij mishandelde haar in de tijden dat ik werken was, ik heb het helaas te laat gezien, ik ben uiteindelijk weg gegaan bij hem omdat ie agressief werd tegen over zijn oudste dochter en tegenover mij, ik heb de hond Tinka mee genomen en ze heeft toch een aantal jaartjes angst gehad voor mannen, totdat ze mijn huidige vriend leerde kennen. En dit is dan het resultaat Bekijk bijlage 138518
Heftig, maar mooi verhaal Nikki en wat een mooie foto! Denk wel dat je je zoontje over 10 jaar iets beter kan uitleggen hoe zulke dingen werken, maar vast een dikke knuff!
dank je ja dan zal t wel makkelijker zijn hij is nu 2 en dan 12 dus ik hoop dat onze lieverd zolang mee gaat en ook 12 wordt maar ze moet wel uit zich zelf gaan want ik laat nooit never meer een hond inslapen , dit vond ik het ergste wat ik ooit gedaan heb @sasjuh das ook mooi en super ontroerend Ik herken het wel die hond die van de foto was mishandeld geweest opgesloten opgehangen , uitgehongerd en weet ik wat nog meer door zijn vorige "baasjes" en hij had echt n probleem met vrouwen dus het hing er echt om of wij 2 met lkaar om konden gaan , toen we binnen kwamen bij het opvang adres waar hij tijdelijk woonde kwam hij als n dolle stier op me af en is niet meer bij me weg gegaan daarom wist ik wel dat het goed zat , en zijn fokker ook ze moeten gewoon inzien dat niet iedereen het zelfde is
wat een leed kunnen mensen toch dieren aan doen zeg... ik snap dat niet... gelukkig heeft hij bij jullie dus echt een super thuis gehad!!!!
Mijn zoontje net 2 seconden oud. Ik was/ben ZO blij. Maar das wel te zien. Ook kon je goed zien hoe erg ik was opgezwollen van het vocht (hellp). Was een dag na de bevalling gelijk al 12 kg kwijt.
Ik heb net het verhaal van Brianna Lopez opgezocht en dat had ik beter niet kunnen doen, ik vind dit wel zo verschrikkelijk, walgelijk, afschuwelijk, ik heb er geen woorden voor. Wat moet dat arme lieve kindje een pijn geleden hebben zeg, en wat ben ik blij voor haar dat ze van deze figuren verlost is, ze heeft nu eindelijk rust gevonden en geen pijn en verdriet meer. Ik hoop dat deze personen hun hele leven lang moeten lijden, ik zal niet opschrijven wat ik ze toewens. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat mensen tot zoiets barbaars in staat zijn? Daar kan je toch met je pet niet bij? Ik ben na het lezen naar boven gegaan, naar mijn dochter, ik ben naast haar gaan liggen en heb liggen huilen om Brianna. Dit verhaal, zal me eeuwig bijblijven...
Hier een foto van Mitchell. Na jaren van MMM en overleden zoontje Tygo* kwam hij toch spontaan En op deze foto leek hij heel veel op Tygo*, dat was heel moeilijk maar ook wel heel mooi. Zo dubbel dat hij de eerste dagen echt veel op hem leek, maar nu niet meer hoor