Onze dochter van 9 maanden(gecorrigeerd 7 maanden) slaapt al weken slecht, vooral 's nachts. Dit terwijl ze de maanden hiervoor heerlijk sliep en we haar eigenlijk overal neer konden leggen en zij heel makkelijk in slaap viel. We hebben gisteren contact gehad met de poli Kindergeneeskunde van het ziekenhuis hierover, omdat we het zelf ook niet meer weten; de trukendoos is leeg. We zijn inmiddels gesloopt van de gebroken nachten. Na ons verhaal te hebben aangehoord, gaf de verpleegkundige aan dat het klinkt alsof onze dochter haar gevoel voor veiligheid kwijt is. Ze maakte een grote sprong begin december, we hebben haar bedje verplaatst naar een andere kamer omdat ze haar tweelingbroer wakker maakte, we zijn drie weken met vakantie geweest in Indonesië en daar is ze ook nog eens gaan kruipen en zitten. Alles bij elkaar teveel voor onze dochter, die moeite heeft met veel prikkels en alles wil volgen wat er om haar heen gebeurd. Ze is gevoelig en blijkbaar zijn er teveel veranderingen geweest in een korte periode. Met vaste bedrituelen(die we altijd al deden), ritme & structuur en veel geborgenheid bij papa en mama hopen we haar weer de basisveiligheid te bieden die ze nodig heeft om goed te slapen en te ontspannen. Vooral ook om 's nachts haar eigen kamertje weer veilig en vertrouwt te laten voelen. Met een projector en een nachtlampje hopen we het iets makkelijker voor haar te maken, zodat ze niet telkens gillend, krijsend en schreeuwend in paniek wakker wordt. Nu vraag ik me af of iemand dit herkent? Iemand enig idee hoe lang dit zou kunnen duren? Nog andere tips waar ik iets mee zou kunnen om haar te helpen?
Ik herken het wel hoor. Hier word ze soms nog steeds helemaal overstuur wakker (vannacht nog).het enige wat bij ons echt helpt is dr uit bed nemen en even knuffelen in de woonkamer of onze slaapkamer en haar daarna terug leggen..naar mijn idee moet ze gewoon even zien en voelen dat alles normaal is en wij er gewoon zijn. ik hou me altijd voor dat het een fase is
Oh heb je al geprobeerd om bv een hydrofielluier een dag op je huid te dragen en daarna onder dr hoofdje te leggen als ze gaat slapen?
Hier hetzelfde, vanaf dat ons kleintje 7 maanden is zijn de nachten een drama, eerst wil de hij helemaal niet in zn eigen bed, nu hebben we dat eindelijk voor elkaar en wordt hij steeds krijsend wakker snachts en ben af en toe wel een uur bezig om hem weer in slaap te krijgen.
Ach wat sneu. Mijn dochtertje was ook snel overprikkeld. Vooral als we een leuke dag hadden gehad, of op vakanbtie- na de 3e dag begon het meestal. Hier hielp het om alle speelgoed en interessante dingen uit de slaapkamer te halen. Dan kon ze rustig worden, knuffelen en in slaap vallen. Ook geen nachtlampje hier, gewoon helemaal donker.
Met 9 maanden hebben veel kindjes heftige verlatingsangst. Mijn dochter had dit op deze leeftijd ook. Slapen was een drama! Draag je je dochter overdag wel eens? In een doek of drager? Dit zou heel fijn voor d'r kunnen zijn.
De verlatingsangst begint inderdaad. Veel baby's worden onrustig rond de 8 maanden en slapen een periode slechter. Voorspelbaarheid, niet huilend achterlaten en een ritueel helpen hierbij. Ook bij je in bed of in een bedje naast je kan helpen om de nacht goed door te komen. Wellicht kun je overdag een draagdoek of drager gebruiken? Dan kan ze lekker bij je zijn en dat geeft ook vertrouwen en huidcontact. Deze fase gaat ook weer voorbij, het snelst wanneer je een baby zo veel mogelijk veiligheid en geborgenheid biedt. Er komen nog wel meer van deze fases aan, het ene kind is er gevoeliger voor dan een ander.
Ik denk dat de verpleegkundige verlatingsangst bedoelde. Dat hoort heel erg bij de leeftijd van je kinderen en duurt tot ongeveer 1,5 jaar (in fases van pieken en dalen) Het belangrijkste is dan idd om terug te gaan nAar de basis, geborgenheid bieden, niet laten huilen en het leven voor haar weer voorspelbaar maken.
S nachts ook een vast ritueel? Alles voorspelbaar maken deden wij. S nachts wakker is hier, schone luier, slokje water, in de schommelstoel zitten(totdat ze rustig is, dus geen vaste tijd) muziekje aan, in bed terug leggen, kus en weggaan. Huilt ze na 5 minuten nog doen we weer hetzelfde maar dan zonder luier. Totdat ze rustig blijft en weer gaat slapen herhalen we dit. Meestal is het niet vaker nodig dan 2 of soms 3 keer. Ze weet oh ja ik moet weer slapen, lukt dit niet komt mama terug, en daarna weer proberen.
Oh ja, ik ben niet gezellig s nachts en ook weinig licht etc. Probeer geduldig te zijn. Maar wil ook zelf gewoon slapen en dat voelt ze denk ik wel aan, want ze probeert het hier niet uit. Is alleen wakker als er ook wat is.
Mijn dochter was rond de 8 maanden ook heel extreem hangerig en huilerig. Slapen was helemaal een ramp. Dat sprongetje leek een eeuwigheid te duren (4 weken). Ik gok da je kleintje gewoon in een sprongetje zit
Hier hetzelfde nachten waren een ramp heeft 1,5 maand geduurd het is een fase in mijn optiek helpt alleen genegenheid. Rond de 8 maanden ontstaat verlatingsangst omdat ze bewust worden van het "alleen" zijn maar nog niet begrijpen dat als je weg bent, je niet echt weg bent veel sterkte
Hier helaas ook snachts een drama het begon ongeveer 3/4 weken geleden. Hij wilde niet meer in zijn eigen bed slapen, bij ons slaapt hij direct. Na 2 weken naar de huisarts gegaan ivm veel hoesten (wij dachten dat hij zichzelf wakker hoestte ) en bleek oor ontsteking te hebben. logisch dat hij dan bij ons wilde slapen. Maar, oorontsteking is inmiddels over maar meneer slaapt nog steeds niet in zijn eigen bed snachts zodra hij wakker word snachts (verschilt in tijdstip) is hij super blij met weer te zien, wilt er uit. als ik hem weer neerleg met zijn speen is het gillen, tot ik hem oppak. Dan ga ik met hem in ons bed liggen en slaapt hij direct. Snachts komt hij vaak tegen me aan liggen/op me liggen. Dus lijkt mij dat hij geborgenheid / veiligheid zoekt van ons. Erg lastig, hoe doorbreek je dit? Ik wil ook gewoon mijn rust hebben. Overdag gaat het redelijk. ene keer slaapt hij gelijk in bed en nu ligt hij te gillen in bed terwijl hij wel moe is. Hij ontwikkeld zich momenteel wel snel Ons zoontje is ook prematuur, met 33.5 geboren. altijd al snel overprikkeld geweest helaas
Bedankt voor alle tips dames! En ook voor jullie verhalen, die mij het gevoel geven niet als enige dit probleem te hebben en dat ik niet gek geworden ben. We proberen haar houvast te geven door vaste bedrituelen, vaste voedingstijden en als ze naar ons toe komt kruipen haar te knuffelen. Ze wil dit altijd maar heel even, daarna gaat ze weer op avontuur. Ik heb twee draagdoeken en een Manduca. Ze zit hier alleen heel soms in als we naar buiten gaan, want thuis wil ze niet zo lang blijven zitten helaas. Alleen als er voldoende afleiding is, kan ze er langere tijd in zitten. We hebben de afgelopen nachten haar (reserve)knuffel meegenomen in ons bed, die ligt nu bij haar. Ik hoop dat ze daardoor ons ook een beetje bij zich heeft. Wat ik alleen niet begrijp in de context van verlatingsangst en haar gevoel voor veiligheid, is dat ze blijft huilen/schreeuwen ondanks dat we haar uit bed halen en knuffelen 's avonds en 's nachts. We doen dit op haar eigen kamer, maar ze wordt dan pas stil als we haar een flesje geven. Als we haar meenemen naar beneden wordt ze redelijk snel rustig bij mijn man op de arm/op schoot op de bank. Bij ons in bed kan ze het ook op een gillen zetten. In deze gevallen helpt alleen een flesje om haar weer echt in slaap te krijgen; in haar eigen bed of bij ons in bed. Zonder flesje terugleggen werkt ook niet, maar ik ben ook wel wat huiverig dat ze te veel voeding binnen krijgt op deze manier. Maar goed, we modderen door en hopen van harte dat het tijdelijk is. En we hopen ook dat onze zoon niet aansluitend besluit ditzelfde gedrag te vertonen als zijn tweelingzus