Hoi Zijn hier nog meer dames die vroeger erg zijn gepest? Waar thuis vroeger nauwelijks werd gepraat? Merken jullie ook dat je minder zelfvertrouwen hebt en erg onzeker bent? Niet je zegje durven doen enz? Ik ben vroeger gepest, mn ouders en school deden er niet veel aan inmiddels ben ik er over heen maar het heeft gevolgen gehad merk ik ik was altijd gauw verlegen, durfde niet voor me zelf op te komen enz heb ook een assertiviteitstraining gehad toen ik op school zat. Nu jaren later getrouwd en kinderen, merk ik dat ik steeds meer groei ook zeker dankzij mijn man! Ik kom ik op voor mezelf ik durf nee te zeggen! ( nou ja ik doe mn best ) ik laat niet meer over me heen lopen - wat erg vaak gebeurde - kortom ik verander en ben er blij mee! maar nu, mn ouders vinden dat ik erg veranderd ben ze kennen me niet meer enz dit krijg ik nu weer naar mn hoofd gegooid. heb uitgelegd dat ik nu mijn mening zeg en mijn gevoelens uit, dit kon vroeger nooit werd nooit over gepraat. zitten ook in een situatie soort conflict en merk dat zij erg partijdig zijn, ik zeg nu wat ik vind, en dat vinden ze erg moeilijk normaal zei ik ach joh, nou ik neem de schuld op me, ik doe wel water bij de wijn enz.. maar in deze situatie is het voor mij onmogelijk!! Ik zei eerst overal ja en amen op maar nu niet meer! ik zeg wat ik denk, wil en voel! Is er iemand die dit herkent? Wat hebben jullie er aan gedaan om voor je zelf op te komen en wat zei jullie omgeving hierover? Heeft iemand nog tips voor me? bedankt!
Ik ben gepest op de basisschool en heb toen voor mezelf gekozen en gezegd: dit niet meer. Ik ging naar een middelbare school waar niemand uit mijn dorp heen ging en begon daar aan een nieuwe start. Eerste jaar was hetzelfde, weer gepest. Maar in het tweede jaar veranderde ik langzaamaan. Toen ik op mijn 17 (klas overgeslagen) uit huis ging om te studeren, was ik van een verlegen/onzeker meisje veranderd in een heel zelfverzekerde vrouw. Ik heb juist door dat pesten nu iets van: dat niet meer, ik laat me niet meer op mijn kop zetten en bijt van me af. Ik ben nog steeds heel lief hoor, maar daarnaast ook heel eerlijk en direct (iets wat me op dit forum vaak kwalijk wordt genomen). Wat ontzettend rot hoe je ouders op je verandering reageren, ze zouden het juist als positief moeten zien. Heb je wel eens een echt goed gesprek met ze gehad hierover? Dat er vroeger niet gepraat werd, betekent niet dat je er nu niet over kunt praten. Knap dat je nu meer voor jezelf opkomt! Ga vooral zo door!
Ik herken het zeer zeker. Vroeger erg gepest (opgewacht, dagelijks echt pesten etc) en thuis ook bijna wekelijks een paar hele rake lichamelijke klappen mogen ontvangen van een vader die zijn handen niet thuis kon houden. Maar hey, 2 herseninfarcten he. Dan mag je je dochter en kleinzoon mishandelen. 1.5 jaar geleden heb ik er na 22 jaar mishandeling er een stokje voor gestoken en het contact met mijn ouders verbroken. Het is voor mij beter zo. Ik durf weer adem te halen. Maar nog ben ik erg onzeker en durf ik nauwelijks mijn mening te geven. Ik probeer thuis de grens aan te geven. Maar door zijn ADHD en mogelijk autisme walst hij er over heen. Ik ben niet mans genoeg om stop te zeggen. Maar die energie heb ik dan ook echt niet meer. Kan beter tegen een muur lullen. Heeft meer effect. De kinderen luisteren beter dan mijn man.
Ik ben vroeger gepest op school. Heb daar nu helemaal geen last meer van. Heb bij verlaten van school die periode achter mij gelaten. Soms zie ik wel eens oud klasgenoten. Ik groet ze gewoon... mijn opa zei altijd je grootste vijand blijven groeten en dat doe ik ook, met opgeheven hoofd. Wat ik dan wel weer heb is dat toen ik een jaar terug een ''pester'' tegen kwam (bloedmooi was ze vroeger). met nadruk op was... ze was nu erg onverzorgd en heel dik.. ik lach dan wel even van binnen.. zeker als ze me dan even van top tot teen bekijkt... zou haast een rondje voor der willen draaien... ik laat dit overigens niet merken... ben altijd vriendelijk en zelfs bereid tot een praatje.
Super dat je durft te veranderen en dat je bewust bent van je veranderingen bij jezelf. Blijf voor jezelf opkomen. In je verhaal herken ik veel van mijzelf, behalve dat ik mij wel gesteund voel door mijn familie. Maar ook zij moesten wennen aan hoe ik veranderde. Dus dat is een beetje mijn tip. Blijf uitleggen dat je veranderd. (vooral (schoon)ouders wennen hier soms moeilijk aan, het is een verandering die minder in een verwachtingspatroon liggen.) Vertel wat jij van hun nodig hebt. (ook al doen ze er eerst niets mee, je hebt het dan wel uit gesproken) Blijf je eigen grenzen respecteren. Je hebt ze nodig om te blijven groeien. Wel kun je kijken naar hoe je de boodschap over brengt. (kan ik ook nog heel veel op oefenen) Dus bijvb. Nee, zeggen, op een rustige manier of uitleggen waarom je antwoord nu anders is dan vroeger. Dit afhankelijk ook van de situatie he. Je hoeft geen verantwoording meer af te leggen. Succes
Erg herkenbaar van de onzekerheid na het pesten. Nu na al die jaren vaak nog steeds onzeker, maar weet het beter te verbergen. Ook is het vele malen minder geworden sinds ik samen ben met mijn vriend. Hij heeft me geleerd dat ik er mag zijn om wie ik ben, no matter what. Ook mijn zoon helpt me hier erg mee, ook heeft hij het niet in de gaten. Hij laat me zien dat het nodig is om duidelijk de grenzen aan te geven, maar dat hij desondanks dat nog altijd onvoorwaardelijk van me houd. Dus ik leer veel makkelijker mijn eigen grenzen aangeven en nee durven verkopen aan anderen. Wel erg jammer dat je ouders het niet zo makkelijk accepteren dat je veranderd en wel voor jezelf op durft te komen. Mijn moeder heeft ooit ook eens gezegd dat ze nooit heeft geweten dat ik zoveel last heb gehad van pesten omdat ze dat niet merkte aan mij. nou ik ben er toch beroerd van geweest vroeger. Het was dat ik fan ben geworden van een muziekgroep , die heeft me echt door die tijd heen gesleept. Wat ik zonder hun had gemoeten weet ikzelf niet eens meer, maar wil daar eigenlijk niet meer over nadenken. Ik probeer het nog steeds aan achter me te laten en het lukt me steeds beter Tips zijn lastig, te meer omdat ik zelf ook nog regelmatig tegenaan loop Het belangrijkste is dat je jezelf moet accepteren zoals je bent en van jezelf durft te houden omdat je het ook waard bent! Als je wilt kletsen samen, mag je gerust een pb sturen
Hier ook heel erg gepest op de basisschool en de middelbare school. Dit in combinatie met mijn faalangst maakt dat ik nu nog erg onzeker ben en weinig zelfvertrouwen heb. Het pesten was zo erg dat ik na de middelbare school maar gelijk ben gaan werken. Dit terwijl ik goed kon leren en zeker verder had kunnen komen met mijn opleiding. Maar de gedachten dat het misschien weer 4 jaar pesten zou worden hield me tegen om verder te leren. Dus het pesten heeft zeker veel invloed op mijn leven gehad.
Ik ben mijn hele basisschooltijd gepest. School en mijn ouders deden er hele weinig aan. Mijn moeder heeft later wel haar excuses aangeboden maar goed het waren zware jaren. Met 17 jaar leerde ik mijn ex kennen, ben op mijn 18e gaan samenwonen om het huis te ontvluchten. Hij heeft me in die tijd wel geholpen wat omhoog te krabbelen maar uiteindelijk is dit vorig jaar misgelopen. Mijn ex-partner heeft ADHD met de nodige gevolgen en ellende van dien. Ik merk dat ik jaren niet de kracht had voor mijzelf te kiezen, bang om alleen te blijven en het niet alleen te kunnen. Uiteindelijk heb ik de stap toch gezet. Jaren op school, thuis en later met mijn expartner onder druk geleefd. Als ik nog van mijn leven wilde genieten dan moest ik nu stappen gaan nemen. Met mijn ex partner heb ik nu nog steeds heel veel problemen mbt de kinderen. Maar ik ben zo blij dat ik deze stap genomen heb.... Het was niet makkelijk en nog is het soms moeilijk maar ik weet nu dat ik er mag zijn, dat ik het kan en dat ik er alleen maar sterker uit ga komen. Vorig jaar ben ik opnieuw geboren, ik laat het verleden voor wat het is en kijk met veel vertrouwen naar de toekomst!
Ja hetzelfde hier ook. En ik herken ook het gebrek aan steun van ouders zoals TS het beschrijft. We kunnen helaas nog altijd niet met elkaar communiceren over persoonlijke dingen. Ik heb het ook opgegeven, dat scheelt een hoop energie. Tegenwoordig gaat het met mij wel veel beter, maar dit alles vormt toch een groot litteken in mijn leven, dat af en toe pijn blijft doen.
hier ook gepest vanaf mn 6e tot mn 15e....(denk aan achtervolgd worden, in de sloot gegooid, tassen hoog in de boom hangen, trap in mn rug van achter e.d.) En ja, ik heb er ook 'last' van... verlegen, niet heel erg voor mezelf op kunnen/durven komen.. ALTIJD bedenken wat anderen van je denken als je dit/dat/zus/zo doet... Zelfs bij mn man heb ik het, en daar baal ik van.. Altijd onzeker dus Ik denk niet dat het ooit overgaat.. maatja goed, wat doe je eraan. Ik ben 25 dus er is vast nog hoop voor me
Dat het je kwalijk word genomen... Ik ken je verder niet hoor, ook niet van hier... Maar bedenk je dat er een kleine lijn tussen eerlijk en direct en kwetsend zit.. Waardoor diegene die gekwetst word zich net zo kan voelen als jij vroeger toen je gepest werd
bedankt voor jullie reacties het luchtte al op om het hier neer te zetten en fijn dat jullie me een hart onder de riem steken! lief! ik schrik ervan hoeveel mensen toch wel zijn gepest vroeger en er nu dus last van hebben zo zie je maar dat het echt niet kan! zit er bij mn kids ook wel boven op hoor. niet leuk dat je dit zegt kan echt iemand pijn doen ze snappen het dan wel mijn moeder is ook geen prater ze geeft toe dat hier thuis ook altijd weinig ruimte voor was en nu wil ze iedereen te vriend houden dus ze schiet er altijd zelf bij in. helemaal door mn zusje die maakt zo vies gebruik van haar.. ze ziet het zelf niet.. helaas.. de tips van uitleggen waarom ik zo reageer zonder idd verantwoording af te leggen ga ik proberen ja ik verval ook snel in de rol van verantwoorden @ biny jemig zeg dat is echt heftig! 25 dan is er zeker nog hoop voor je! kom op hoor jij bent niks minder als een ander!! @ martine wat jammer zeg dat je ook geen steun ervaart van je ouders en wat erg dat je hierom verdriet hebt. ik hou ze nu ook bewust op afstand ook duidelijk gezegd dat ik dit nodig heb maar ze respectreren dit niet ook om de kinderen die moeten ze zo vaak zien op hun manier.. @ twinkel goed om te horen! @ Wendy ooit overgedacht om een training te gaan doen? ik denk hier soms wel over ik kan gedachten ook moeilijk van me afzetten.. @ Supi wat lief van je, ik moet af en toe mn ei kwijt idd fijn dat ik je mag pben! @ Boekje lezen bedankt voor je tips! ik probeer idd dicht bij me zelf te blijven alleen ik trek me alles zo aan dat moet ik proberen los te laten @ Imensa top van je! @ Koningsgezin wat heftig zeg! pff sterkte! @ Pepijn wat vervelend dat het je op t forum kwalijk word genomen. ze lezen het misschien anders dan je bedoeld?