ik moet dit even van me afschrijven omdat ik er zo erg mee zit. Ik lig in scheiding en heb nu een dochtertje van 7 maanden. er is toen een door bjz een omgangs regeling gekomen in het begin waarbij niet is gekeken naar het kind maar dat beide ouders haar ongeveer even vaak hadden dat wil zeggen zowat om de dag word zij heen en weer gepingeld. Omdat we er verder niet uitkwamen heb ik een advocaat genomen. Mijn voorstel was elke woensdag en om de 2 weken het weekend. Zijn voorstel bleef bij om de dag of zelfs nog vaker. mijn advocaat en ik hebben het er over gehad omdat deze omgangsregeling al heel lang duurt de rechter misschien niet akkoord zou gaan met zoveel mindering voor vader dus tot hoever ik dan bereid was te gaan. Heb gezegd toen een lang weekend dus vanaf do avonnd 1 x in de 2 weken. Gister is de rechtzaak geweest voor voorlopige voorzieningen en is er dus gezged 1 x in de 2 weken vanaf donderdag avond. Ik bedacht me later dat ik er helemaal niet bij stil stond er niks aan heb gedaan om het te verbeteren ik voel me nu zo gefaald doordat ik niet genoeg ben opgekomen voor mn meisje. Het was spannend en eng en was allang blij dat me advocaat best wel belangrijke dingen benoemde en me van te voren dingen had gezegd vragen die de rechter me kon stellen. Ik wist ze allemaal goed te beantwoorden en recht van uit me hart. Alleen dit puntje hoe heeft dit nu kunnen gebeuren dat dit pas achteraf tot me doordrong. schriftelijk in het verzoek stond het dus anders dan dat we als tactiek hadden bedacht en wat dus uiteidelijk tijdens de zitting is voor gedragen. Ik heb haar nu gewoon meer dagen weg gegeven zelf terwijl dat niet nodig was. Ja misschien was de rechter niet akkoord gegaan met alleen het weekend maar had ik het nog kunnen uitbreiden naar bijv tot maandag morgen of vrijdag avond maar niet al vanaf donderdag. ik voel me zo schuldig en hopeloos ellendig er kan niks meer aan gedaan worden en ik kan het mezelf maar moeilijk vergeven. zo dit moest ik even kwijt
Ik vind je reactie best wel heftig. Hetgeen nu is afgesproken komt veel meer tegemoet aan wat jij wil dan wat de vader wil. Daar mag je al heel blij mee zijn. En wat is er verkeerd aan het feit dat je kind elke 2 weken een lang weekend naar haar vader gaat? Dat is toch voor een kind alleen maar fijn. Dat het ook een goede band met de andere ouder kan opbouwen. Ik vind je heel erg vanuit jezelf denken en dat je juist weinig kijkt wat fijn is voor je dochter.
Als je ex een hufter was en niks om zijn dochter gaf zou ik je begrijpen. Als het gewoon niet werkte tussen jullie en hij verder een goede vader is zie ik er niets kwaads in. Kijk er maar naar hoeveel dagen jij haar wel niet hebt en hoeveel hij haar heeft. In mijn ogen heb je dan alsnog gewonnen.
Ik vind dat jullie zo voor jullie kind een pracht van een regeling hebben. Ik heb hier een man thuis die zijn kinderen uit een eerder huwelijk 1x per 2 weken anderhalve dag heeft! Weet je wel hoe moeilijk dat is voor een vader?
ze is gewoon nog zo klein ik dacht dat er normaal gehanteerd was om een weekend te doen. Daarbij heeft vader asperger en woont nu weer in bij zijn ouders. Heeft de huur opgezged van de woning die ik en me dochtertje hadden toegewezen alleen maar uit acties omdat hij ook recht wilde houden op de woning. Door de slechte communicatie via een schriftje wat ze eet en slaapt en meer ook niet en door de handelingen van vader leek het mij beter dat ze in dit geval meer bij mij is om nog meer stress en irritaties te verkomen. Daarbij doen opa en oma ook nu dus zorg dragen voor mijn kind en lusiteren niet meer naar mijn opvoed ideeen. Ze doen gewoon lekker waar ze zelf zin in hebben want hun kind is toch ook zo groot geworden. Dit gaat om dingen kwa eten of in de kinderstoel of fiets terwijl ze nog niet kan zitten.
Jeetje wat een oordelen meteen! Het gaat wel nog maar om een baby he? Ik dacht ook altijd dat met zulke jonge kinderen wat voorzichtiger met omgang omgegaan werd en dit rustig opgebouwd moet worden. Bovendien kennen we de situatie niet dus om nou maar meteen te zeggen dat TS haar eigen belang boven dat van haar kind zet?!
Je geef haar toch niet weg, je geeft haar en haar vader een kans om een band op te bouwen. Ik snap dat het moeilijk is dat je minder/ geen invloed hebt over hoe het daar gaat, maar dat is voor iedere ouder moeilijk.
ik vind ook wel dat ze recht heeft op haar vader maar door zijn acties het niet vertellen hoe ze slaapt of eet andere dingen met haar doet terwijl we dat altijd hadden afgesproken om met bepaalde dingen te wachten gaat hij nu aan voorbij en laat zijn ouders bepalend hierin zijn. bij het consultatie bureau is aangedrongen op een schriftje uiteindelijk heeft hij hier in toegestemd en daar mee moet ik het doen. ze slaapt bij mij soms 4 uur per dag en daar maar 40 min per dag. daarin tegen verteld vader trots dat ze sochtends wel tot 9uur uitslaapt vinbd je het gek als ze zo weinig slaapt daar overdag
Is de vader goed voor jullie dochter? Zorgt hij goed voor haar? Is je dochter blij om hem te zien? Zo ja, dan zie ik het probleem niet. Jij als moeder hebt niet meer recht op jullie kind dat hij als vader. Ik snap dat het heel moeilijk is om haar los te moeten laten en uit handen te moeten geven, maar voor jullie dochter is het alleen maar prettig om op te groeien met haar beide ouders. En je kunt nu eenmaal niet alles bepalen wat er moet gebeuren. Bij papa gelden misschien andere regels dan bij jou. Niks mis mee. Verder lees ik dat hij een schriftje in moet vullen, maar doe jij dit dan ook?
TS omschrijft dat de omgang zo'n beetje om de dag wisselen was tussen de ouders. Dus het kind is gewend haar vader en haar moeder veel te zien. Vader wilde dit handhaven en moeder wilde naar een kort weekend 1x per 2 weken. Dan is het toch veel meer in haar richting uitgekomen. En de omgang was veel meer. Dus het argument van rustig opbouwen geldt hier niet voor.
Tja met gescheiden ouders heb je in beide huizen andere regels.... Ik hanteer hier ook andere regels dan de vader van mijn zoontjes. In de grote lijnen hebben we dezelfde opvoeding maar sommige punten zijn anders. Ik vind dit geen reden om de regeling tegen te gaan. Wel ben ik met je eens dat veiligheid boven alles gaat, dus wellicht in gesprek gaan met je ex en zijn ouders en je zorgen uitspreken. Door samen in gesprek te gaan kun je misschien bepaalde zorgen weg nemen. Zelf vind ik de regeling die is afgesproken wel goed
Hoe moeilijk ook het is haar vader en hij heeft het recht om haar en al haar (slaap) gewoontes te leren kennen. Jij doet wat jij denkt wat goed is en hij idem dito.. jullie komen hier uiteindelijk vast uit. Wees blij dat hij zijn dochter wil zien en voor haar vecht.
Wat TS verteld, daar reageer ik op. En op dat wat ze verteld vind ik dat ze haar eigen belang boven die van haar dochter zet. Baby of niet, papa heeft evenveel recht als mama. En mama heeft meer dagen gekregen, en nog is ze niet tevreden.
Het zal wel aan mij liggen maar waarom geen co-ouderschap? Hij wilt jullie dochter toch graag verzorgen ook hij is papa! Wat opa en oma doen daar moet je nu bij ex voor zijn. En helaas zullen jullie vanaf nu niet overal eens mee zijn maar zolang jullie dochter niet mishandeld en/of verwaarloosd wordt moet je het zoveel mogelijk accepteren. Je kunt altijd iets aangeven. Ik vind het egoistisch wanneer vrouwen perse aan zichzelf denken terwijl vader kind ook wilt opvoeden. Wanneer vader dit niet wilt is natuurlijk ander verhaal. Hier hebben wij een plan opgesteld (waar wij absoluut niet van uit gaan maar je weet nooit wat gebeurd) dat wij beide co-ouderschap gaan doen. Om de week van maandag tot zondag. Voor kinderen ook veel beter en eerlijker.
Een vader heeft toch net zoveel recht op zijn kinderen als een moeder. En een kind heeft net zoveel recht op vader als op moeder. Daarbij vind ik 1x in de 2 weken een lang weekend heel erg schappelijk ten opzichte van moeder. Als moeder daar problemen mee heeft, (terwijl het een baby van 7 maanden betreft), dan is dit vanuit eigen belang. Tenzij er natuurlijk heftigere situatie zoals, verwaarlozing, mishandeling etc. bij komen kijken, maar dit is niet het geval. Als je als ouders zijnde het besluit neemt om te gaan scheiden, dan moet je beide de consequenties hiervan onder ogen zien, het is voor geen van beiden leuk om je kind "los te moeten laten", maar het hoort er wel bij.
Je kind is nu toch juist meer bij jou en niet bij haar vader ? 10 dagen mama 4 dagen papa. En tja overal gelden andere regels hoor. Tuurlijk moeten ze wel rekening houden met. Maar als zij steeds met een jankende baby zitten die slaap te kort hebben komen ze er van zelf wel op terug
Ik begrijp je gevoel heel erg, dat is je moeder gevoel. Het is heel moeilijk om in een emotionele stemming vanuit het kind te kijken. Je kijkt vanuit je moeder gevoel en jij hebt het idee dat alleen je het echt goed kan doen. En dan is normaal en heel erg logisch. Dat heeft elke moeder volgens mij ongeacht of je gescheiden bent of niet. Maar de kunst nu is juist om te proberen je eigen gevoel even uit te schakelen en vanuit je dochter te kijken. Je hebt niet gefaald , in tegendeel! Je hebt het super goed gegaan. Om de dag was niet in het belang van je dochter en jij hebt er voor gezorgd dat dit niet meer zo is. Papa blijft wel papa ondanks alles, geef hem de kans om ook een papa te zijn en wees ergens ook blij dat hij een papa wilt zijn. Er zijn ook genoeg mannen die hun kind nooit meer willen zien. Voor jou misschien een fijn idee maar niet voor je dochtertje. Zij heeft op deze manier ook echt de kans om haar vader te leren kennen en ze hebben de kans op een relatie te creëren. Wat ik je kan adviseren is; geef het een kans! Sta er positief in. En wees niet te streng voor jezelf. Dit is helaas het nadeel van een scheiding en het zal moeilijk worden maar uiteindelijk zullen jij en je dochter de juiste draai vinden. Echt. En met betrekking tot twee opvoedingen, ook dat is zo enorm moeilijk. En daar ga je nog heel wat keertjes door moeten slikken. Hij (en zijn ouders) zullen dingen heel anders doen dan dat jij doet maar uiteindelijk zal je zien dat je dochtertje het veel minder moeilijk zal hebben met deze verschillen dan jij. Blijf uiteraard wel goed naar je dochtertje kijken en wanneer je echt het idee hebt dat het niet goed gaat stap je naar de rechtbank! Ga een dagboekje bijhouden waarin je opvallende dingen noteert zo blijft het voor jou ook overzichtelijk en kan je wanneer je minder emotioneel bent nog eens terug lezen of het echt zo erg was. Nogmaals sterkte en echt je hebt het super gedaan! Je meisje zal trots en blij zijn wanneer ze oud genoeg is om te begrijpen welke beslissing jij hebt gemaakt!