fout gemaakt in rechtzaak

oei wat moeilijk is dit. Snap je gevoel heel erg. Ik zou me denk ik ook flink verzetten tegen elke bezoekregeling als t mijn kind betrof. Ze zijn nog zo klein...en ze kunnen zelf niets aangeven. Als moeder wil je ze gewoon bij je hebben...
Maar ja dat wil de vader ook. Die kan er net zo goed kapot aan gaan zijn kind niet te zien.
Ik zou me niet op mijn gemak voelen als mn kind daar is en opa n oma zijn er veel verantwoordelijk voor als je ze niet helemaal vertrouwt.
Veel opa's en.oma's zijn zo makkelijk... het is wel n baby. Daar kun je niet zomaar alles mee doen en rondsjouwen. Voor t zelfde geld hebben ze n vijver zonder omheining, dan laat niemand zn kind met een fijn gevoel gaan toch?
En dat je weet dat ze haar heel eigenwijs toch in een fietsstoeltje zouden doen...
Ik heb geen advies voor je alleen heel veel sterkte want dit wil je gewoon niet

 

Gelukkig geen ervaring maar er is er hier een moeder met nog jonge kinderen die ze wel zonder problemen vrolijk naar de vader stuurt???
Ik kan t me haast niet voorstellen dat je je baby zomaar de helft vd week kunt missen als moeder.

 

Dit herken ik helemaal niet.. ik zie vooral opa's en oma's die juist heel voorzichtig zijn en heel zorgvuldig met hun klein kind.

 

Maar vervelend genoeg gaat het hier niet om mama maar om het kind.. En papa's zijn geen donoren hè? Dat zijn wel papa's...

 

Dat niet alleen, die opa en oma hebben hun kind(eren , haar ex toch ook opgevoed en groot gekregen

 

nou hoe vaak zijn er hier op zp geen verhalen te lezen over de gemakzucht en het wantrouwen in opa en oma?
Merk het bij mijn moeder ook. "jij bent ook groot geworden met een grote open vijver in de tuin." En: "Autostoeltjes? Ze kunnen best even mee op schoot in de auto, het is maar 3km. Vroeger hadden we geen autostoeltjes en we zijn er allemaal nog!"

 

Precies
Ik vind het heerlijk om een dag voor mezelf te hebben , maar als ze in de vakantie bij haar vader is, dan mis ik haar na twee dagen al en kan ik niet wachten tot de vakantie voorbij is en ze weer thuis is.

 

dat is zeker zo maar vanuit mijn gevoel kan ik me voorstellen dat jij als moeder je kind bij je wilt hebben. Altijd. En nog zo klein kunnen ze mama ook nog niet missen is mijn gevoel... Zo n moeilijke kwestie dit... je doet altijd iemand verdriet.

 

O maar dat is wel heel gemakkelijk gezegd; echt niet alle opa's en oma's zijn hetzelfde!
Geen haar op mijn hoofd die eraan zal denken mijn ouders zo'n grote rol in het leven van mijn kinderen zal laten spelen, zoals bij ts nu het geval is.
En ik ben toch ook een grote meid geworden.

 

Dat hoor ik ook vaak, tegelijkertijd durfde mijn schoonmoeder niet de trap op te lopen met een van de kleinkinderen op haar arm. Iets wat ze met haar eigen kinderen wel deed. Regelmatig met 2 tegelijk.
Daarnaast hoor ik van grootouders die om beurten naar de wc gaan, zodat kleinkinderen geen seconde alleen zijn. Enz.
Ik denk dat de meeste grootouders heel voorzichtig zijn, maar ze doen vaak wel dingen anders. Maar niet per se slechter.

 

Daar zal vast een reden voor zijn.

het blijft een moeilijke kwestie .

 

Ik kan me dat ook heel goed voorstellen.. en dit is ook het probleem bij dit soort zaken (ook als kinderen ouder zijn).. Mama voelt dit zo sterk dat zij dit verward met het beste voor haar kind. Het beste voor mama is niet per definitie het beste voor het kind.

 

Omdat het nou eenmaal interessanter is dan vertellen

Oh mijn (schoon)ouders zijn zo fijn met de kinderen en het gaat allemaal zo goed... nee, DAT hoef je niet online te zetten toch? Nou bij deze.. en die van mijn 4 goede vriendinnen waarvan allemaal (schoon)ouders met veel succes en vooral plezier al jaren oppassen.

De meeste ouders zijn niet volslagen idioten. (enne de voorbeelden die jij geeft.. tja, ik ben niet onder de indruk)

 

Het is jammer dat hij niet eerder gediagnosticeerd is. De dingen die jij opnoemt zijn kenmerken van Autisme.
Ik wil het niet goed praten maar hij kan er niks aan doen dat hij zo is . De meeste mensen met ASS hebben moeite met sociale activiteiten omdat het voor overprikkeling zorgt en ze problemen ondervinden in de interactie/communicatie met andere mensen.

Waar ben je precies bang voor ? Dat hij niks met haar zal doen?


Heeft hij ondertussen hulp of enige vorm van begeleiding voor zijn ASS ?

 

Ik snap je helemaal. Heb ook een man met autisme en ik durf ze ook echt geen weekend bij hun papa te laten. Zeker niet toen ze zo klein waren en volledig afhankelijk van je zijn. Hij is stapel op zijn meiden en de meiden op hem, maar als hij met zijn hobby bezig is, dan vergeet hij ze gewoon. Hopelijk houden oma en opa alles goed in de gaten en schrijf alles goed op in het schriftje. Echt met tijden enz.

 

Wat ik mij dan af vraag, jullie dochter is 7 maanden tel daar nog 9 maanden zwangerschap bij op. Zijn gedrag komt toch niet zomaar uit de lucht vallen?

Waarom hebben jullie eerst wel de keuze gemaakt voor een kindje? Waarom dacht je dat hij toen wel een goede vader voor zijn kind kon zijn en nu niet?

Ik vind het altijd vreselijk om te lezen hoe sommige moeder "hun" kind weg willen houden bij de andere ouder. Ik vind het heel belangrijk dat kinderen hun beide ouders zo veel mogelijk zien en de kans krijgen een band op te bouwen, ook als ze zo jong zijn.
Ik zou jezelf wat meer open opstellen, aangeven dat als hij hulp nodig heeft je er voor hem bent ipv kijken wat hij allemaal misschien niet kan.

Wat ouders/schoonouders betreft, iedereen heeft een eigen manier van opvoeden en doen. Dat moet je loslaten, jullie zijn niet meer samen en in hun huis gelden hun regels.

 

Omdat uit onderzoek blijkt dat baby's een sterkere hechting tonen naar de moeder toe dan de vader, zelfs als de vader een grotere rol speelt in de verzorging. Baby's hebben nou eenmaal andere behoeftes dan oudere kinderen. Er is niet 1 oplossing die werkt in iedere situatie en iedere levensfase van een kind.

 

als je kinderen rond laat lopen bij een open vijver en zonder autostoeltje achterin zet ben je wel een volslagen idioot