Wat mooi Hilly1980 dat het ook op die manier kan. Je ziet duidelijk het belang van het kind vooropgesteld.
Ik heb te maken met twee vaders.. Twee zoons. Vader Van de oudste is een compleet onverantwoordelijke zak hout.. Er is een omgangsregeling geweest maar t lukte niet. Kindje was 13 maanden indertijd.. En uiteindelijk raakte hij uit beeld na een hoop heisa en niet nagekomen afspraken.Korte versie... De vader van de jongste woont in the UK.. Is afgelopen jaar twee keer langs geweest. Laatste keer in Maart.. Zelfs zn verjaardag gemist maar hij heeft telkens een excuus om niet te komen. Hier is het dus helaas andersom. Had het wel fijn gevonden als de vader van de jongste in nl woonde.. Dan had hij zijn papa kunnen zien.
helaas hier bij mijn man max twee weken afwezig na bevalling incl de wettelijke verplichte dagen. Dat zijn dingen die ik jammer vind hier in NL want natuurlijk heeft ook de vader recht om zijn kind te leren kennen en te verzorgen. Vader is ook erg belangrijk in het leven van een kind alleen vanuit mijn gevoel kan ik een baby niet zolang missen en vind ik ook dat dat niet goed is. Maar na een jaar of vanaf twee jaar werk ik mee hoor aan een co-ouderschap. Ze horen allebei de ouders evenveel te zien alleen liever als baby het meest bij de moeder. Verdrietig dat jouw band met je vader anders is verlopen, zeker bij meisjes is papa erg belangrijk!
en ja dan ben ik kort door de bocht Maar daar is het leven ook nog steeds op gebaseerd, op ouderwetse regels. Vrouwen lang verlof. Bij mannen hoor je vaker dat ouderschapsverlof opnemen niet echt gewaardeerd wordt. Ook vrouwen tijdens werktijd kolfrecht en wordt ouderschapsverlof bij moeders normaal geacht, eerder zelfs dat ze veel minder gaan werken; dan niet stoppen. Ik word al raar aangekeken dat ik meer werk dan mijn man en straks fulltime en hij thuis. Al een wonder dat vaders nu meer wettelijke vrije dagen hebben na bevalling al is het jammer genoeg onbetaald. En mijn man kan heel goed voor onze dochter zorgen en daarom is hij straks het grootste deel thuis met de kinderen en ga ik werken. Hij moet net zo goed de kans krijgen om zijn kinderen te verzorgen n te zien opgroeien. In geval van scheiding zou ik de kids gwn overdag naar hem brengen als ik moet werken en hij vrij is. Maar 's avonds en 's nachts heb ik ze zo jong het liefst lekker bij me.
sneu voor je zoons Natuurlijk wil je ze een goede band met vader gunnen. Wat rot dat het dan zo gaat.
Leuke vicieuze cirkel duw je vaders in. Ze herkennen niet elk huiltje en kennen hun kind dus minder goed. Daarom mogen ze minder tijd besteden met hun kinderen. En doordat ze minder tijd besteden met hun kinderen herkennen ze de huiltjes niet goed. Je doet het als vader dus altijd fout. Jij gaat er nu trouwens vanuit dat de vader weg wil. Stel nou dat het andersom is. Heeft de vader dan nog steeds pech? Jij gaat weg en je man moet dan maar slikken dat JIJ het beter vindt voor de kinderen dat ze niet teveel bij jou vandaan zijn. Mooi is dat. Bij ons thuis is mijn man de primaire zorger. Hij herkent de huiltjes, krijgt onze jongste zonder huilen in bed en gaat naar het cb. Volgens jou filosofie zou ik mijn kinderen dus maximaal overdag mogen zien zouden wij uit elkaar gaan. Never nooit niet, dat dat een optie is voor mij.