Hee meid, dat zijn niet de hormonen hoor.. het is toch verschrikkelijk en dan is het normaal dat je je hartstikke rot voelt. Dat mag ook wel! Als je maar niet vergeet dat je het nu heel somber inziet en bang bent, en dat klaart wel weer op inderdaad. Je weet niet wat de toekomst brengt inderdaad... misschien juist wel iets heel moois! Ik denk dat je over een tijdje weer zwanger zal zijn hoor! (is gewoon mijn gevoel) heel veel sterkte!
he wendy, ben net thuis van ZH. Ook ik voel me depri meis, maar 1 ding weet ik zeker, op een dag is het aan ons terug om zwanger te zijn. nu hebben we 2 mooie nieuwe sterretjes aan de hemel en een engeltje dat over ons waakt. De curretage is niet pijnloos verlopen, heb keelpijn van de darm die in m'n keel heeft gezeten, buikpijn. alles herrinert me aan ons kleintje dat me ontnomen is . Je mag gerust op m'n schouder uithuilen, ken je pijn en je verdriet en je gemis. Kop op meid, hier komen we ook door.
Lieve Zico, ook jij heel veel sterkte meid. Ik herken de buikpijn. Steeds denk ik weer: dat komt doordat ik zwanger ben. Maar als ik dan goed voel... dan voelt het leeg. Zo leeg.... Dikke knuffel voor jou meis. Huil jij ook maar goed uit. Ergens lucht het op. Hier tenminste wel. Vanmiddag was ik even boodschapjes doen. Moeders met baby's/kinderen kan ik wel wurgen op het moment. En ik weet het... zij kunnen er niets aan doen. Maar het doet zo'n pijn. Waarom zij wel?!? Ik weet dat er geen woorden zijn die dit beter kunnen maken. Dat niemand mij kan helpen. Maar pfffff ik moet hieruit komen. Ik voel me zo ellendig dat ik alleen nog maar bezig ben met eten. Blegh! Ik moet ermee stoppen. Maar hoe kom ik van dat lege gevoel en het verdriet af... Het doet zo'n pijn. Liefs, WendyD