Hi, het is de eerste keer dat ik hier iets schrijf... Ik doe het maar omdat ik hoop door een keer mijn verhaal te vertellen ik mij gewoon iets beter voel, ik eventueel in contact kan komen met lotgenoten die al hopelijk een positieve afloop hebben... hopelijk laat ik op deze manier ook anderen weten dat ze niet alleen zijn, want het doet deugd op forums te ontdekken dat je niet alleen bent. Mijn verhaal: in januari is mijn eerste zwangerschap geëindigd in een spontaan miskraam op 10 weken. Bij 8 weken hadden we toen een goede echo gehad met hartslag en dan begin je er toch in te geloven... Daardoor was de klap achteraf zeker harder. In april opnieuw zwanger maar bij de eerste echo op 8 weken (eind mei) bleek het om een wind-ei te gaan. Ik voelde me enorm bedrogen, ik voelde me echt zwanger, maar er bleek niet eens een vruchtje. Dus maar curretage ondergaan. Omdat ik nu wist dat het kon misgaan was de klap gelijk minder hard, maar de stress tijdens een volgende zwangerschap natuurlijk alleen maar groter. Op dit moment ben ik opnieuw zwanger (sinds juli, idd heel snel) maar ik voelde me niet zwanger (in tegenstelling tot mijn vorige zwangerschappen) dus ben ik maar bij de huisarts mijn HCG gaan laten testen. Die blijkt veel te laag voor een zwangerschap van 6 weken, dus ik heb een grote kans dat ook deze zwangerschap in een miskraam zal eindigen... Maandag mag ik terug om een tweede maal mijn HCG te laten bepalen (voor moest ik mij misrekent hebben, maar ik weet dat dat zo niet is) dus 3X na elkaar... Wat nu? Nogmaals proberen, maar kan ik het wel nogmaals aan... (tenslotte kan ik geen enkele reden meer bedenken waarom het de volgende keer wel zou lukken)Wachten... andere opties bekijken... Ik weet het allemaal niet meer.... Dit is mijn verhaal. Het doet gewoon al deugd om het eens te kunnen opschrijven, en ja ik besef dat er ergere dingen in de wereld gebeuren, maar toch....
Lieve Bricri, wat een verdrietig verhaal. Goed van je dat je het eens opschrijft. Als ik het goed begrijp is het nog niet geheel zeker dat je nu een derde miskraam hebt, maar zeg je dat alles er op wijst. Pfff, dat moet echt moeilijk voor je zijn... Ik heb zelf 2 miskramen achter de rug, ook in korte tijd. Ik ben binnen een half jaar 3 x zwanger geraakt. De eerste keer bleek het hartje in de 10de week niet meer te kloppen en kreeg ik een curettage in de 12de week. De tweede keer verloor ik het spontaan, niet lang na het positief testen (rond 5 weken). Ik was toen in staat de moed op te geven, omdat ik wel makkelijk zwanger bleek te raken, maar voor mijn gevoel niets kon 'vasthouden'. Ook ik voelde me verraden door mijn lijf, mijn vertrouwen ging er niet op vooruit. Na de 2de miskraam ben ik onmiddellijk weer zwanger geraakt en nu -positief nieuws!- ben ik over een week of 5 uitgerekend! Van diep in de put naar opperst geluk. Maar ik moet er eerlijk bij zeggen dat ik bij de 3de zwangerschap heel negatief en angstig was. Ik verloor in het begin bloed en dacht toen onmiddellijk dat het game over was. Je onbevangenheid raak je kwijt, dat is zeker. Soms voelen we dingen goed aan en moeten we vertrouwen op onze intuitie, maar soms is het vooral angst (die geen voorspellende waarde heeft). Ik wens je veel sterkte en veel geluk, en ik hoop dat je de moed niet opgeeft. Ik ken de diepe dalen, maar ik weet ook dat dat geheel kan veranderen. Amber
Hoi Bricri, Ik heb zelf ook 3x een miskraam gehad (wel vroege) en was ook ontzettend bang dat ik nooit meer een zwangerschap zou kunnen uitdragen. Toen ik alle hoop had laten varen werd ik voor de 4e maal zwanger en had ik ontzettend goed oud en nieuw gevierd (lees: aardig wat alcohol op). Dus dacht ook al dat het nu zeker niet meer zou blijven zitten. Maar kijk naar mijn banner, ik mag toch als het goed is over een paar weekjes mijn kereltje in mijn armen houden. En juist bij deze zwangerschap heb ik eigenlijk geen kwaaltjes gehad.(Mijn testen werden zelfs lichter na een week of 8 ) Dat had ik wel bij mijn 3 vroege miskramen. Dus ik ga hard voor je duimen dat het deze keer wel goed afloopt. Mocht dat niet zo zijn, probeer er dan toch in te vertrouwen dat eens ook jij mama zult worden. Ik wil je veel sterkte wensen! Liefs, Chantal.
Ook ik heb er 3 gehad. Bij ons zat er iedere keer een jaar tussen. Dus bij ons leefd eook de onzekerheid of we uberhaupt wel weer zwanger zouden worden, elke keer weer. Totaal zijn we 6 jaar bezig geweest voor onderstaand resultaat... Het gekke is na de 3e MK in sept vorig jaar, dacht ik echt dat ik nooit de eerste 3 mnd weer zou overleven van de spanning in een evt volgende zwangerschap. Ik heb zelfs gedacht ik wil uberhaupt niet meer zwanger raken en dacht erover om aan d epil te gaan, ik was er zo stuk van! En toen het dan eindelijk zover was, 9 maanden na de laatste MK, vlogen de kritieke maanden eik best wel snel voorbij. Ik had echt gedacht dat ik dood zou gaanv an spanning al die 12 weken. Maar ik was juist hartstikke rustig! Misschien wist ik dat het nu goed zat ergens diep van binnnen, ik weet het ook niet. Maar ik wat ik maar zeggen wil, je bent vaak sterker dan je zelf denkt. Neem goed de tijd voor je verdriet, huil, praat doe wat je nodig hebt. Dat helpt je het een plaastje te geven. En wie weet bevindt je je binnenkort ook in mijn situatie! Dikke knuf en sterkte
jee meis. wat erg heel veel sterkte toegewenst. Ik heb er net 1 gehad en dat is al verschrikkelijk. Ik ga hard voor je duimen dat het deze keer goed gaat.
Hoi Bricri, Januari 2006 bleek bij de echo met 12 weken dat het kindje maar 7 weken was geworden. In mei 2006 was ons kindje met 10 weken gestopt met groeien, na een mooie echo waarbij we het hartje zagen kloppen. In augustus 2006 was de zwangerschap zelfs tot 11 weken gegroeid. Tja en dan.... ik was zo boos. En er is dan zoveel twijfel. Alles onderzocht en geen oorzaak gevonden. Misschien is dat nog wel het moeilijkste, als je geen oorzaak weet. Je weet niet wat je kan doen om het wel goed te laten gaan. Kinderen krijgen lijkt zo vanzelfsprekend. Ik ben mee gaan doen aan de Alife studie van het AMC naar herhaalde miskramen en deze zwangerschap slikt ik voor het onderzoek asprine en spuit ik een antistollingsmiddel. Of dat de reden is dat het nu wel goed gaat weet ik niet, maar voorlopig ben ik alweer bijna 30 weken zwanger. Zwanger zijn na miskramen is nooit meer zonder zorgen en blijft spannend. Maar het kan wel. Volgens mijn arts had ik met mijn leeftijd en na 3 miskramen nog altijd een kans van bijna 80% dat de volgende zwangerschap gewoon goed gaat. De kans op een goede zwangerschap is dus stukken groter dan de kans op een miskraam. Als het nu weer fout gaat, wat niet hoeft, misschien was je innesteling wel later, geef alles de tijd. Waarschijnlijk wordt je verlangen naar een babytje straks weer groter dan de angste voor een nieuwe miskraam. Ik hoop dat je maandag een verrassende uitslag van de bloedtest krijgt en dat je nu wel zwanger blijft. In elk geval sterkte! Groeten, Marsja
bedankt voor de reacties... het is fijn te lezen dat bij jullie na dezelfde tegenslag toch gelukt is. Morgen is het uiteraard een spannende dag, alhoewel ik wellicht maar dinsdag de uitslag zal kennen. Ik heb ook al een afspraak gemaakt bij de gyne op 13 augustus. Ik heb er al veel over nagedacht en met mijn man over gepraat. Als het deze keer misgaat, dan laten we het gewoon enkele maanden rusten en proberen dan weer. Ik ben ook benieuwd wat de gyne gaat voorstellen over mogelijke onderzoeken en of ik dat allemaal wel wil... tenslotte komt er meestal niet zoveel resultaat uit... enfin, ik hou jullie in ieder geval op hoogt van de resultaten van maandag. groeten, Bricri
Hi, ook even goed nieuws melden. Gisteren bleek mijn HCG-waarden vervijfvoudigd op 5 dagen. Dat was volgens de huisarts heel goed, maar wel voor een zwangerschap van 4 weken ipv 6 weken. Ik ben vrij zeker dat ik nu 6 weken zwanger zou moeten zijn, maar ja, ik heb toch wat hoop nu (zolang HCG stijgt is het goed volgens de huisarts). Volgende maandag mag ik voor een eerste echo bij de gyn. Dus een nieuwe spannende week tegemoet. groeten, bricri
ik weet van gisteren dat het hartje van ons kleintje ook niet meer klopt, we zijn er kapot van. Het is in m'n leven de 2 de miskraam. Voel me zwanger en toch ben ik het niet meer. Maandag krijg ik een scan en dan hopelijk snel een curretage, dit gevoel is zo dubbel voor me. Ook ik ben bang voor een volgende keer.
Hi Zico, ik heb begrepen dat je een moeilijke dag hebt vandaag... Veel sterkte toegewenst. Eenmaal de curretage achter de rug, voelde ik me toch beter, omdat je er vanaf dan toch terug weer kunt voor gaan. Ik ben trouwens onmiddellijk zwanger geworden na de curretage, en tot nu toe (6 weken en 5 dagen) lijkt, ondanks de eerste minder gunstige berichten, alles normaal te verlopen. Nogmaals veel sterkte en hopelijk binnenkort terug goed nieuws van jou... Bricri
de curretage is nog maar enkele uurtjes achter de rug. we hebben nu een mooi sterretje dat aan de hemel zal staan vanavond en een engeltje dat over ons zal waken. Ik voel me verdrietig op dit moment. Maar we komen hier wel weer bovenop. Moet 1 maand de pil innemen en een middel om m'n baarmoeder te doen krimpen. Ooit komt de tijd nog eens aan ons om zwanger te zijn.