Hoi meiden, Ik heb maandag punctie gehad. Er zijn 20 follikels aangeprikt, waarvan 16 goede eicellen. Nu heb ik, zoals gebruikelijk, een paar dagen buikpijn. Wat me opvalt is dat Dusseldorf heel bezorgd doet. Ze blijven me echt op het hart drukken dat ik goed moet drinken, en moet bellen als ik het niet vertrouw. Vorige keer had ik er 15 aangeprikt en deden ze minder bezorgd als nu, dus dat vind ik gek. Ik heb deze hele week vrij genomen, dus neem ook echt rust en drink veel water. Ik merk ook dat ik naar mijn idee iets meer buikpijn heb dan anders. Ik slik nu nog steeds paracetamol (terwijl ik daar altijd zo snel mogelijk mee probeer te stoppen) en heb een bolle buik. Mijn gewicht viel me vanmorgen niet tegen. Net moest ik niezen, en had daarna een kwartier lang flink pijn. Ook heb ik gisteren 4 uur lang rapporten geschreven (zittend, op een stoel) en ben 's ochtends even naar mijn ouders gereden (10 km) en had gisteravond ook meer pijn. Zelf denk ik dat ik op het randje van overstimulatie zit, maar dat het nog net goed gaat. Ik hoop dan ook dat de terugplaatsing zaterdag doorgaat. Ik wil graag jullie advies over volgende week. Ik sta voor de klas (een drukke groep 7 van 34 kinderen) en werk maandag t/m donderdag. Toevallig is het zo dat volgende week de oudergesprekken zijn. Dat betekent werken van 8.00 tot 16.00 uur, snel naar huis om te eten en om te kleden, en dan nog 4 uur lang 12 gesprekken voeren. Dit voor zowel maandag, als dinsdag, als donderdag. Ik vind het niet het fijnste vooruitzicht om zulke lange dagen te maken na de terugplaatsing zaterdag, maar ik ben deze week ook al 'ziek' geweest dus vind dat ik het niet kan maken om nog een week ziek te zijn. Aan de andere kant appte mijn duoparter mij net om te vertellen dat de klas nu méga druk is, doordat ze een invaller hebben gehad deze week. Dus dat gaat veel energie kosten. Mijn duopartner vindt dat ik mijn rust moet pakken volgende week, en desnoods alleen de gesprekken 's avonds moet voeren. Mijn man is bang voor de gevaren en snapt niet dat ik überhaupt denk aan werken. Ik wil er eigenlijk gewoon weer zijn volgende week -niet piepen! Wat vinden jullie? Ik heb geen ervaring met overstimulatie en wil het ook niet onderschatten...
Meid, ik zou zeggen luister naar je lijf. Moeilijk in dit geval. Anders dan; als je toch iets teveel doet en het gaat mis, hoeft niet aan het te weinig rust nemen te liggen maar dan ga je jezelf toch schuldig voelen. Had ik maar... etc. Voorkom dat en neem lekker die rust!
Na mijn eerste punctie had ik dezelfde symptomen. Ik was ook eigenwijs en ben na 5 dagen weer gaan werken (toevallig ook voor de klas), maar na een controle bij de gyn bleek ik wel degelijk lichte OHSS te hebben en heb daarna nog zeker 3 weken héél rustig aan moeten doen. Niet forceren dus, echt! Want dan ga je er echt nog lang last van hebben...
Ik heb bij mijn eerste icsi behandeling ernstige overstimulatie gehad en ben opgenomen in het zh. In 1 week 16kilo aangekomen en was zoooooo ziek. Ik zou als ik jou was luisteren naar je lijf en het zekere voor het onzekere nemen want dit wens ik je niet toe.
Ik heb 3 weken in het zh gelegen met ernstige OHSS. Lichamelijk was ik er zeer slecht aan toe. Constant misselijk (en dat was nog het minst grote probleem) Om maar te zwijgen over hoe rot ik me voelde. Was echt hel. Doe mij maar 10 bevallingen achter elkaar. Rustig aan dus!
Ontzettend bedankt meiden. Ik heb me er gisteren de hele dag tegen verzet, maar nu toch het besluit genomen om volgende week niet te werken als er een terugplaatsing komt morgen. Het is ook nog eens onze vierde icsi poging waarvoor we zo'n 5000 op tafel leggen. Ik wil mezelf later nooit hoeven verwijten dat het aan mij lag. Nu maar hopen dat de terugplaatsing morgen doorgaat en dat het een plakkertje wordt!