Sinds enkele weken maak ik steeds meer fouten op mijn werk. Ik ben al een keer op het matje geroepen door mijn baas hierover en ik moest toen een verbeterplan opstellen. Het is een tijdje goed gegaan, maar het sluipt er toch langzaam weer in. Ik moet een reden opgeven waarom ik zo ben. Ik weet dat heel goed van mezelf, nl grote vermoeidheid en daardoor slecht kunnen concentreren, maar ik kan mijn baas nog niet vertellen dat ik zwanger ben en dat dat de reden is. Ik wil het nl eerst mijn ouders, schoonouders, enz vertellen en hij volgt daarna ergens pas. Nu heb ik donderdag weer een evaluatiegesprek. Ik heb al een vermoeden wat hij gaat zeggen, nl dat ie weinig verbetering ziet. Wat zal ik doen? Vertellen dat ik de laatste tijd extreem moe ben en dat de concentratie hierdoor moeilijk is zonder de oorzaak zelf te vertellen? En dan als ik iedereen kan vertellen dat ik zwanger ben nog een keer langsgaan bij hem dat dat dus de oorzaak was? Ik vermoed dat dit voor mijn beoordelingsgesprek zal zijn, dus misschien dat één en ander nog te beinvloeden is.
Als ik jou was zou ik maar gewoon vertellen dat je zwanger bent. Ik heb het met 8 weken vertelt aan mijn leidinggevende. Was eigenlijk ook niet de bedoeling, maar door omstandigheden was het uiteindelijk toch beter. Als je het niet vertelt loopt je straks nog het risico dat ze er geen begrip voor kunnen opbrengen en je een officiële berisping ofzo krijgt. Daar zit je neem ik aan ook niet op te wachten.
Ik denk ook dat je het beter gewoon aan kunt geven en meteen vragen om het nog stil te houden. Als je nu al zulke 'bijwerkingen' hebt van de zwangerschap, hoe zal dat dan over een week zijn? Of over twee weken? Daarnaast kan er dan meteen rekening mee gehouden worden (er is immers bekend wat er aan de hand is). Achteraf zeggen 'dat kwam allemaal omdat ik zwanger ben' wordt denk ik ook niet bepaald gewaardeerd (zou ikzelf niet waarderen iig).
Ik zou het maar gewoon zeggen. Ik heb het ook eerder verteld dan ik eigenlijk wilde, omdat ik ook van mezelf merkte dat ik niet goed kon functioneren. Maar ik kan me voorstellen dat je het vervelend vindt. Misschien nog gauw ff een familie avondje waarbij je je familie kunt inlichten? Bij mij wisten ze het op mijn werk ook eerder dan mijn familie.
Ik vind het nog steeds erg lastig, vooral omdat mijn werk het dan eerder weet dan mijn familie. Bovendien ben ik nog niet naar de vk geweest (maandag pas). Ik ga denk ik eerst even met mijn dagelijkse begeleidster praten en dan kijken wat zij zegt. Zij zit nl ook bij het gesprek a.s. donderdag. Ik hoop wel dat mijn baas nu wel begrip heeft en ook voor dat ik de afgelopen 4 a 6 weken dus wat minder alert ben geweest. Vinden jullie dat een baas rekening moet houden met de omstandigheden?
'k Zou 't gewoon op je werk vertellen hoor. Ik moest het hier ook al met 6 weken vertellen omdat ik zo moe was en het even niet meer trok.
ik zou het meteen vertellen... ik maakte ook echt bloopers op mijn werk... gevoelsmatig wil je het niet eerst aan je baas vertellen maar ik denk in dit geval dat het toch wel verstandig is... ik moest het ook meteen vertellen omdat ik een vrij eenvoudige pijnklacht had waar ik dus geen medicatie voor mocht nemen en ik kon me niet laten behandelen... mijn baas snapte echt niet waarom ik niet gewoon die medicijnen kon nemen...dus toen heb ik het maar verteld... gr Jose
Ik had precies hetzelfde. 1. Fouten maken 2. Overgeven/spugen Toen heb ik hem maar opgebeld en de waarheid verteld in een gesprek. Hij vond het geweldig!
Mijn leidinggevende wist het ook eerder dan mijn familie. Maar het moest wel. Ik kon me niet concentreren en was misselijk. Hij heeft het gewoon voor zich gehouden tot ik zelf vertelde aan de afdeling toen ik 13 weken zwanger was. Ik zou het vertellen.
Mijn baas wist het ook al met 7 weken.. Het is juist fijn als hij het eerder weet.. NU wring je jezelf in een lastige situatie, die helemaal niet nodig is, daarnaast lieg je ook nog tegen hem en vertel je hem dan over een paar weken dat je loog? En die baan heb je nodig of niet? Hij houdt echt zijn mond wel hoor.. En als hij het weet kan hij rekening met je houden, in plaats van procedures opstarten, omdat jij in feite zonder aanwijsbare reden je werk niet goed doet.. Ik heb het met 12 weken aan mijn collega's verteld en mijn familie wist het met 8 weken..
Mijn werkgever wist het al met 4 weken. Nadat ik positief testen, heb ik het meteen verteld, wel gevraagd om het stil te houden, en dat is ook gebeurd. Ik zit/zat regelmatig in het buitenland voor mijn werk. Dan vind ik het wel fijn dat mijn werkgever met het plannen ervan ook rekening kan houden, en niet pas op het moment dat het daar is. Gewoon open kaart spelen. Dan weet je werkgever ook wat er aan de hand is en hoef jij je niet in allerlei bochten te wringen.
Ik vind het heel fijn om te horen dat ik niet de enige ben die fouten maak. Ik ga het zeer waarschijnlijk gewoon vertellen nadat ik eerst mijn dagelijkse begeleidster heb ingelicht. En kijk, mocht mijn baas beginnen dat hij een verbetering ziet en dus tevreden is, dan kan ik het nog een paar weken voor me houden.
Nou, ik heb het verteld, maar of ik opgelucht ben... Ik heb het eerst mijn dagelijkse begeleidster verteld. Die had begrip en feliciteerde me. Ze vond het echt heel leuk voor me. Ze had een voorgesprek met mijn baas en eigenlijk was het wel relevante informatie, vond ze. In overleg met mij heeft ze het dus ook aan mijn baas verteld. Later hadden wij een gesprek met ons 3-en en hoewel hij het dus al wist, feliciteerde hij me nog eens niet! Hij begon direct over de evaluatie en natuurlijk al snel over wat weer niet goed was. Toen even snel: o ook nog gefeliciteerd en ging toen weer over op de orde van de dag. Nou, ik voel weinig begrip van zijn kant. Ben erg teleurgesteld. Ik zei dus dat ik ontzettend moe ben en moeite heb met me te kunnen concentreren. Dat dat al een tijdje was. Het kwam erop neer dat ik hem eigenlijk eerder had moeten vertellen dat ik zo moe was, zonder een specifieke reden te noemen. Dat ik vond dat ik dat op dat moment nog niets wilde vertellen, kon hij niet echt begrijpen. Ik had genoeg vakantiedagen en had gerust elke dag 1 a 2 uur kunnen opnemen als ik daar behoefte aan had. Maar daar gaat het dus helemaal niet om en dat kreeg ik hem niet echt duidelijk gemaakt. Ik zei dat ik zelf al een tijdje wist waardoor ik zo moe ben, maar dat ik het gewoon nog voor me wilde houden en dat ik dus helemaal niets hierover wilde zeggen. Komt erop neer dat ik in overleg, ook met de verloskundige, gerust eerder naar huis toe kan als ik dan maar alert ben als ik aanwezig ben. Nou ja, alsof ik dat kan beloven. Het is echt niet zo dat die 2 uurtjes per dag het verschil uitmaakt. Concentratie is een groot probleem en als ik dan fouten maak, dan heb ik mijn uiterste best gedaan om dat te hebben voorkomen, maar dat het dus niet altijd lukt. Dit kan ik denk ik hem niet aan zijn verstand brengen. Hij denkt dus dat ik met wat meer rust weer alles kan. En dat vind ik dus heel erg. Over 2 weken weer evaluatie en als hij weer zo reageert, dan zoek ik het hogerop op. Dit kan echt niet, weinig begrip voor de situatie hebben. Wat denken jullie? Meer vrij en in ruil daarvoor geen fouten, zou dat mogelijk kunnen zijn?
Je hoeft echt geen verlof op te nemen hoor!!!! Als je een zwangerschapsverklaring van de HA of de VK vraagt dan krijgt je werkgever dit gewoon normaal vergoedt vanuit het UWV ....uhm... dat is dan in NL hè, aan je taalgebruik meen ik te merken dat je Belgische bent en weet niet hoe dat precies in België is geregeld. Het lijkt me ook dat je baas nu er een gegronde reden voor je fouten ligt, dat hij die fouten ook in een ander licht moet gaan bekijken.
is iets vaker tussendoor pauzeren niet misschien een optie?! Kan je even een luchtje scheppen, of iets anders maar net waar je behoefte aan hebt, waardoor de spanningsboog er even af is. Kan je na ongeveer 10 minuutjes weer met frisse moed verder... Ik heb het twee dagen na de positieve test al verteld aan mijn naaste collega/stagebegeleidster. Was erg moe en misselijk en wilde liever wat werkzaamheden niet meer uitvoeren (zorgboerderij)... Kreeg gelukkig veel begrip!
Van die pauze wilde ik ook al voorstellen... Als zwangere heb je recht op 1/8 deel van je werkdag extra pauze, doorbetaald! (vooral dat laatste even in de gaten houden) Je kunt ook met je baas overleggen of je die tijd mag gebruiken om later te beginnen of wat eerder weg te gaan.
Bedankt. Die pauze lijkt mij inderdaad wel iets. Maar ik zit natuurlijk nog steeds met mijn baas. Volgens mij accepteert hij echt geen fouten meer als ik aangeef eerder naar huis te willen. Van die vrije dagen vond ik ook heel erg vreemd. Ik vind het gewoon een vorm van 'ziek' zijn. Ook omdat hij zo koel en met weinig begrip reageerde, heb ik eigenlijk spijt dat ik het hem al verteld heb. Het gaat hem volgens mij niet echt om het feit dat ik zwanger ben, maar omdat ik moe ben. Ik had het donderdag echt helemaal gehad en ben thuis ook in huilen uitgebarsten. Samen met mijn man heb ik besloten die 2 weken af te wachten en dan evt met zijn baas te gaan praten of met PZ en in ieder geval volgend jaar een andere baan te zoeken. Ik heb wel vaker op onbegrip gestuit bij hem en nu is ie voor mij echt te ver gegaan.
Mag ik vragen wat voor werk je doet en of de fouten die je maakt levensbedreigend zijn? Als je in de zorg werkt en je geeft de verkeerde medicijnen/ insuline ofdergelijke dan kan ik me je baas heel goed voorstellen. Misschien moet je anders in overleg inderdaad een paar uurtjes per dag werken tot je de vermoeidheid voorbij bent. Ik kan me je baas wel een beetje voorstellen hoor, hij kan zich geen fouten perimenteren ook niet van werknemers die daar een goede reden voor hebben. kijk wel even goed wat je rechten zijn betref ziekmelden, extra pauze e.d. succes
Oef, gelukkig werk ik niet in de zorg. Ik heb een kantoorbaan en stel documenten op. De fouten zijn niet zodanig dat het bedrijf er echt nadelen van heeft, maar de fouten zijn meer in de aard van dingetjes vergeten, verkeerde woordkeuze, enz. Al mijn werk wordt sowieso nagekeken (4 eyes principles) voordat het de deur uit gaat. Ik baal ook van die fouten, vooral omdat ik ze zelf niet zie, vermoedelijk vanwege de concentratieproblemen door vermoeidheid.
Hoewel ik nog steeds erg moe ben, gaat het met het aantal fouten/slordigheden wel beter. Ik neem voor elk project gewoon meer tijd. Dit ook in overeenstemming met mijn leidinggevenden. Alleen gisteren heb ik een gesprek gehad wat te doen tegen de vermoeidheid. PZ kwam met de algemene regels van recht op meer pauzes. Helaas mag ik die niet aan het begin of het eind van de dag opnemen om zo mijn dagen korter te maken. Ze willen namelijk een gelijk beleid voor iedereen. Klinkt wel logisch. Ik ga beginnen meer pauzes te nemen en ik hoop dat het helpt. Anders moet ik een verklaring van een arts hebben, zodat ze ziekteverlof voor me kunnen aanvragen. Zomaar ziek melden om eerder naar huis te kunnen zijn ze dus geen voorstander van. Enfin, ik wacht een weekje af en hoop dat het beter gaat.