Ja, hier ben ik het met je eens. Ik ging er nml vanuit dat de tuin omheind was. Is dat niet het geval, dan ik dat erg dom van die mama. Je laat idd nooit een peuter los buiten spelen waar hij/zij makkelijk weg kan lopen, dan neem je hem/haar mee naar binnen. (ik dacht juist dat de kleine uit de tuin ontsnapt was via een hek oid
Helemaal mee eens! Ik had laatst iets heel stoms gedaan. Mijn vriend stond samen met ons zoontje onder de douche.. Ik moest even wat schoonmaken onder de kraan en opeens hoor ik mijn zoontje heel hard huilen. Had ik de warme kraan open gedraaid waardoor hun koud water kregen onder de douche. Ik vergeet steeds dat dit dus gebeurd.. Ik hem heel snel weer dicht gedraaid natuurlijk! Ik voelde me zoooo slecht daarna.. het arme ventje
Nee er zat niks omheen, en hij deed het vaker, wat dacht je hoe ik geschrokken ben, die auto's weken uit voor dat kindje zo de stoep op en zo ik was zo boos op die moeder, voor hetzelfde geld rijdt zo'n auto of haar kind of andere voetgangers aan!
Ben het helemaal met je eens. Wij maken genoeg foutjes mee, maar 1x hebben we een schrik van ons leven ongelukje gehad, en die staat op het netvlies gegraveerd. Onze meid had toen ze 2 was rattenvergif gegeten . Het was zo, wij waren buiiten onze berging op aan het ruimen, kasten eruit, anders indelen enz... Maar we waren totaal vergeten dat we achter een grote kast 2 jaar geleden rattenvergif erneer hadden gelegd. Onze meid liep vrolijk rond buiten en hielp mee met de kleine dingen naar buiten dragen. Het ging super, niets aan de hand. Toen haalde mijn vriend en ik de grote kast naar buiten en onze meid bleef binnen (wij dachten vegen, want daar was ze mee bezig). Toen we weer naar binnen gingen zagen we meteen de beruchte blauwe korrels op de grond liggen en onze meid was aan het knabbelen, dus meteen vera opgepakt en haar mond leeggehaald, en ja hoor, blauwe kapotgebeten korrels . Wij waren totaal vergeten dat wij die korrels daar neer hadden gelegd achter de kast, en met het optillen er dus ook totaal niet op gelet. Nou, vera naar binnen, mondje spoelen en goed in de gaten houden op versufdheid. Ik 112 gebeld en ze kwamen meteen (kinderen met vergif, veel of weining (onze meid had maar weinig ingenomen), daar komen ze meteen voor). Het bleek allemaal niet zo erg te zijn, ze moest volgens hun zoveel vergif gegeten hebben om verschijnselen te krijgen en ze had maar 3 korrels of zo op, godzijdank. Maar dat was onze schik van onze leven. Zoiets staat getekend voor de rest van je leven.
Helemaal mee eens! Niemand is perfect. Ook ik niet. Als er iemand is die perfect is en nooit een foutje maakt of een verkeerde beslissing neemt op zo'n moment... zo dan zou ik wel eens willen weten hoe diegene dat doet. Hier ook wel eens een foutje gemaakt hoor. Alleen wil ik er niet over in details treden.
Helemaal mee eens! Foutjes maken is menselijk. Nu heb ik nog niet van die dingen meegemaakt als kind kwijt of iets. Maar toen ik de eerste keer zijn nageltjes wilde knippen ging ik zo secuur te werk... juist,ik knipte hem recht in zijn velletje! Bloeden dat het deed!! Het arme mannetje huilde heel hard,en ik huilde mee.. Jeetje wat voelde ik me schuldig zeg.. juist doordat ik zo krampachtig deed knipte ik verkeerd..
denk dat iedereen met iets oudere kinderen momenten heeft meegemaakt dat een fractie van een seconde het verschil maakte tussen een bijna ernstig ongeluk. Mijn dochter sprinte ook een keer vooruit tussen twee geparkeerde auto's in en net op dat moment kwam er een andere auto aanscheuren. door een schreeuw van ons verstijfde ze en bleef staan, maar als ze nog 2 stappen had gezet was ze onder een auto gekomen. 1 seconde kan het verschil maken. Ik ben vroeger ook weleens van de trap gevallen, mijn broer tegen de punt van de radiator, mijn dochter met haar knie op rand van balkonkozijn (blijvend litteken) sommige ouders zijn onoplettend, klopt. maar denk dat elk opgroeiend kind wel eens ouders een hartstilstand bezorgen.
Hebben jullie even? met 5 kinderen kan ik zo een boek vol schrijven... De oudste: verschonen, er valt iets op de grond, dus ik buk en voor ik het weet ligt ie op mijn rug... kon hem nog net vastpakken... meneer ging op de bank staan, dat mocht niet, maar toch ff uitproberen. Ik zeg ga eens zitten. Hij doet dat springend, maar hij stuitert van de bank, met zn kop op de salontafel... dik gat erin en het is nog steeds een litteken. oudste dochter: die maakte altijd zo'n drama als ik wegging, dus ik wil heel snel de deur achter me dichtdoen voordat zij aan mijn benen ging hangen (papa was gewoon thuis) tsja... vinger ertussen... Ik dacht dat papa het traphekje dicht had gedaan, en hij dacht dat ik het had gedaan... niet dus... ik zie haar nog zo de trap afvallen... nachtmerries heb ik ervan gehad. en het verhaal van de medicijnen staat in het topic over de pil de 3e: We hadden van die glazen ikealampen en die stonden op de kast. Op een een of andere manier was het snoertje van achter de kast vandaan gekomen en hing die dus naast de kast. Ze wil hem aandoen, maar dat mocht niet (was nog licht) en met dat ze haar arm weer terugtrekt blijft ze met haar arm in het snoer hangen en valt de lamp van de kast... precies op haar hoofd, de lamp spat volledig uit elkaar in allemaal vlijmscherpe stukken, allemaal glas in haar kleding, in haar haar en in haar huid... LYKTA Tafellamp - groen - IKEA deze lampen zijn het... ik zie ze hier ook regelmatig in interieurs voorbijkomen... De 4e: ik loop met haar de trap af, voet glijdt weg, ze schraapt met haar hoofdje langs de grofgestuucte muur... we zijn klaar met verschonen en ik zeg kom maar, daarbij zet ze zich af tegen de muur, valt de hele commode om... (ok het is een hele oude, smalle) met de 5e nog niks gebeurd... Maar ik heb bijv bij alle kids wel eens een velletje tussen de rits gehad, hun hoofd ergens tegenaan gestoten (gisteren nog met het in de auto zetten) Mijn ouders hebben met mij gehad, dat ze dachten dat ze mij hadden vastgemaakt in de buggy, dus zij lekker wandelen, tot ze bij een spoorwegovergang waren. wieltjes blijven achter de rails hangen en daar lig ik, poink! Of mijn vader ging met mij fietsen, had niet door dat het glad was en valt met mij (ik was 4 en zat nog voorop...) naar het schijnt wilde ik toen niet meer voorop...
helemaal mee eens. Hier zitten ongelukjes ook in een klein hoekje hoor en gebeuren dus ook weleens. Maar dingen zoals schoonmaakmiddel en medicijnen heb ik altijd hoog opgeborgen en probeer ik nooit te laten slingeren, maar dat is gewoon een van mijn angsten dat een kind zoiets zou opdrinken of inslikken. Maar daar in tegen ben ik weer wat makkelijker met het traphekje wel of niet sluiten. Dus niemand is perfect hoor, in mijn ogen.
ja idd een ongelukje zit in een klein hoekje, het kan zo gebeurt zijn. hier tot op heden weinig gebeurt maar dat zal vast nog wel komen.
helemaal mee eens, hier ook al de nodige dingen gebeurd maar je leert ervan.. bijvoorbeeld, liep naar de schuur om even brood te pakken in mijn ochtendjas nog, dacht nog doe het niet dadelijk doet ze de haak erop, en ja hoor loop terug naar de deur mezelf buitengesloten aarghh sta je daar in je makkelijke kloffie ochtend jas.. ik in paniek .. gelukkig was het zomer en zat de buurvrouw buiten, dus vroeg of ik mocht bellen, vriend kon niet weg op het werk (bovendien zou dat zeker 45 min tot uur duren als ie al weg kon) dus hij zegt net zo hard aan die deur trekken tot het slot kapot gaat... lukte niet, ik dacht nog als ze maar niet van de bank valt (tot zover had ze nog de grootste lol namelijk) en ja hoor pof ze valt van de bank nou dan voel je je ook klote hoor als je je meid niet kunt troosten een andere buurman hoorde me aan die deur trekken, en vroeg heb je ladder nodig, natuurlijk zat de poort ook op slot, dus bij de andere buren gezet en hij erover geklommen en toen was hij zo lief om bij ons door het slaapkamer raam naar binnen te klimmen en open te maken (had ik zelf echt doodeng gevonden dus was heel blij dat hij er was) vanaf toen, elke keer als ik naar de schuur liep, en haar neit even mee kon pakken, voor deur van de haak, en sleutels in zak zodat ik altijd nog voorom kon komen ... daarna is het overigens nooit meer gebeurd maar dat zijn dingen je denkt dat overkomt me niet.. nou wel dus! ik heb schijnbaar mijn moeder vroeger toen ik peuter was ook op balkon opgesloten (had het kunnen weten dus haha) stond ook te lachen als een gek maar ja even over het balkon bij een ander klimmen op 13 hoog is nog wel wat heftiger dan van plaats nara 1e verdieping ... wat betreft vallen, dat is hier amper te voorkomen, die kan nog over dr eigen voeten struikelen en tegen iets aan vallen, in begin schrok ik daar zo hard van maar ze heeft al de nodige bulten en schaafwonden gehad en na 5 min is het over gaat ze verder, dus daar maak ik me niet meer zo druk om als in begin toen ze nog zo klein was het hoort erbij, en van je fouten leer je.. niemand is perfect... overal gebeuren ongelukjes het zijn kinderen, en soms sta je ergens gewoon niet bij stil .. kan de beste overkomen...
Ik ben wel is vergeten de maxi cosi vast te zetten in de auto. Niks gebeurd, maar dat had heel anders kunnen zijn natuurlijk. Mijn man is twee keer met ons zoontje van de trap gevallen, ook niks aan over gehouden maar ook dat had heel verkeerd af kunnen lopen. Zo zijn er nog wel meer dingen. Ik ga ervan uit dat ouders dit soort dingen niet expres doen. Natuurlijk moet je wel goed opletten maar het is niet nodig om overal maar meteen een oordeel over te hebben
Hier ook genoeg van die ongelukjes gehad. NAgels knippen en precies ernaast knippen, vel eraf en bloeden als een rund. Mijn jongste is nogal een weglopertje en ik ben niet zo snel. We gaan naar buiten, (nog geen totale omheining) ik doe de deur op slot en ja hoor, kleine staat al aan de andere kant van de weg. Godzijdank kwam er geen auto aan. Nu hou ik haar altijd vast tot de deur op slot zit. Ook wel eens even snel naar buiten en de oudste (toen 1,5 jaar) deed doodleuk de haak op de deur (je weet wel zo'n anti-inbraak klem) Gelukkig was ze zo slim dat ze hem wel weer open kon doen. Mijn moeder heeft meer van dit soort (ergere) dingen. Als ze bij ons is, is het al 2 keer gebeurd dat ze naar de wc gaat en mijn kleine meid haar vingers tussen de deur krijgt. De eerste keer hele deur dicht met mijn meisjes duim ertussen. Duimpje was helemaal plat. 2e Keer viel het mee.... En toen ik zelf klein was heeft mijn moeder me gewoon eens achterop de fiets gezet (ik was net 3 of net nog geen 3). En ja hoor..... voet tussen de spaken. Mijn linkervoet is nog altijd een stukje korter dan mijn rechtervoet..... Tja, ongelukjes zitten in een klein hoekje, maar ik vind wel dat sommigen in mijn ogen heel erg makkelijk zijn, TE makkelijk. Een kind van 3 hoort niet zomaar door een druk dorp te lopen zonder begeleiding. Dat gebeurde in onze vorige woonplaats... Dat vind ik gewoon schandalig, kun je niet maken!
Nog niet zo lang geleden liep ik smorgens met mijn zoontje op de arm de portiek trap af. We hadden een beetje haast, ben er toen ook voor eens en altijd achter gekomen dat haastige spoed inderdaad zelden goed is! Ik struikelde of gleed uit en we vielen voor over naar beneden. Ik kwam op mijn knieën terecht, maar mijn zoontje met zijn achterhoofd op de betonnen vloer. Ik was compleet in paniek, want na even huilen viel hij weg! Dokter gebeld, die heeft ons doorverwezen naar de eerste hulp. Vervolgens heeft hij drie dagen in het ziekenhuis gelegen met een hersenschudding. Ik heb me nog nooit zo schuldig gevoeld! Wat is het verschrikkelijk om je kleine mannetje daar constant spugend in zo'n ziekenhuis bedje te zien liggen. En nog steeds denk ik: had ik me maar wat beter vast gehouden! Maar inderdaad een ongeluk zit in een klein hoekje, en ik heb er van geleerd! Loop sindsdien altijd extra voorzichtig de trap af!
moet er stiekem wel een klein beetje om lachen . Maar het is zeker zielig voor het mannetje, hij zal helemaal lekker ontspannen geweest zijn, krijgt hij ineens zo'n koude straal . Misschien een briefje bij de kraan neerleggen ofzo?
Met met me dochter nog niet veel mee gemaakt( EVEN HEEL HARD AFKLOPPEN) Wel een keer met nagelknippen knipte idd niet goed. Auw en gillen dat ze deed en ik ik gilde gezellig mee van schrik. En bloede als een rund.. Zoonlief. Hem ben ik eens kwijt geraakt in de IKEA en in de Leenbakker. Bij de Ikea kon ik er niks aan doen,. Een vriendin zou opletten en een andere moeder en ik zouden wat te eten halen. Is mijn zoon mijn gaan zoeken. En naam de verkeerde afslag. Toen ik hem ging zoeken toen ik terug kwam bij het tafeltje. Ja hij is jou gaan zoeken.:x En ik, Ik raakte gewoon in paniek van waar is ARUNNNN gillen. En kon geen stap meer verzetten gewoon en dan andere mensen je dan gek aan kijken wat doet die lijp... Gelukkig was hij naar benden gelopen ( hij was toen 3 jaar) en iemand zag hem en heeft hem mee terug naar boven genomen pfff wat een opluchting was dat zeg... In de leenbakker samen met me moeder. Zij dacht dat hij bij mij was en ik dacht dat hij bij haar was.... Wij samen zoeken had hij zich verstopt.:x Ik was boos en opgelucht te gelijk. Hij kon net fietsen ik met de brommer er naast en had een ander kindje in het zitje. Hij kei hard op de stoep fietsen hij was vier. Ik zeg nog doe rustig, je kan nog niet goed remmen en toch steeds harder gaan en waar ik al bang voor was gebeurde. Hij knalt keihard op de stoep. Een bult van hier tot en met Tokio en een moeder met een hartstilstandddddddd........ Waarom wilde ik nog een tweede
Ik was superblij met mezelf dat Sil al bijna 2 was zonder dat hij erg gevallen of beschadigd was (wat door mij te voorkomen was geweest, bedoel ik dan, want tanden door lippen ed hebben we ons portie al ruimschoots van gehad, natuurlijk). Tot die ene dag... Sil had een leuk spelletje bedacht voor het uitkleden: ik trok hem iets uit, een sok of broek, en dan gooide hij dat naar me toe. Hartstikke leuk en het uitkleden werd er ook een stuk gezelliger van Op een goed moment staat zowel papa als ikzelf klaar om een kledingstuk te vangen, dus Sil, zittend op de commode, gooit zijn shirt. Het valt op de grond, vlak onder de commode, dus Sil bukt voorover om te kijken waar het ligt.............. BOEM! Voorover de commode af Pfffffffooooeeeh, wat moest ik (mee)huilen, zeg Verschrikkelijk vond ik het! Hij viel zeg maar op zijn gezicht, maar zijn lijf viel de andere kant op, dus zijn lichaam maakte een heel onnatuurlijke hoek. Gelukkig huilde hij meteen flink en had hij er niks van, behalve een kleine schaafplek op zijn voorhoofd van het tapijt. Maar ik zie het nog steeds regelmatig voor me. Schrik van mijn leven...
Wat fijn een topic waar je niet afgebrand wordt omdat er een keer een ongelukje is gebeurd . Hier is mij meisje toen ze 4 maanden was ongeveer zelf gaan zitten en voorover van de commode gevallen, ik stond er gewoon bij maar had het niet in de gaten... Gelukkig was er niets aan de hand en ze heeft laatst haar vingers tussen de deur gekregen... gelukkig ook niks aan de hand
helemaal mee eens. een foutje of ongelukje is zo gebeurd en dat wilt echt niet zeggen dat je een slechte moeder bent.
Fijn, er zijn er meer die niet perfect zijn! Ergens vanaf vallen terwijl je er naar staat te kijken is een bekende: de oudste is van ons bed en van de bank gevallen. Je leert er wel van: de jongste is tot nu toe nog nergens vanaf gevallen. En hoofdjes tegen deurposten, muren, en auto's... gelukkig nooit bulten of blauwe plekken van gehad hier. Ik ken iemand wiens dochtertje een gebroken sleutelbeen had toen ze van de bank viel. De arts heeft de ouders flink ondervraagd over hoe dat kon gebeuren. Ik begrijp dat ze dat soort dingen goed in de gaten houden, maar die ouders voelden zich daardoor nog rotter!