Hallo meiden, Ook ik wil graag mijn bevallingsverhaal vertellen: 21 december 2010 Vandaag is het D-day, de uitgerekende datum is er dan eindelijk. Op wat harde buiken na, gebeurt er nog niets. Vandaag ga ik ook naar de vk, hopelijk voor de laatste controle. Ik ben psychisch helemaal aan mijn eindje, dit werkt natuurlijk ook door op je lichamelijke gesteldheid. Psychisch gesloopt aangezien mijn vader het contact met mij heeft verbroken en mijn allerliefste opa een week geleden is overleden. De vk hoort mijn verhaal aan en is ongelofelijk lief en bied een luisterend ook. Ik zit bij haar mijn ogen uit mijn kop te janken gezien alle ellende die ik heb gehad in de zwangerschap. Ze besluit te kijken of ik al ontsluiting heb. Wat blijkt? ik heb al drie cm! zonder er ook maar iets voor te hoeven doen! Dat is nog eens een meevaller! Ze zegt dat ik er helemaal klaar voor ben en vraagt of ik snel wil bevallen. Nou, dat laat ik me geen tweede keer zeggen en ze besluit me te strippen. Nou meiden, dat voel je wel even hoor! Gelijk merk ik dat het zijn werk doet. Ik krijg pijnlijke harde buiken die in de avond steeds wat regelmatiger beginnen te komen. We gaan vroeg naar bed, omdat we verwachten niet veel slaap meer te kunnen pakken. De volgende morgen worden we wakker van Noa en dan blijkt dat de harde buiken weer verdwenen zijn. Wat een domper! 23 december 2010 Ik trek het echt niet meer. Mijn moeder zegt tegen mij dat ik de verloskundige moet bellen, omdat het zo niet langer kan. Ik bel haar weer huilend op. Om 16.00 heeft ze nog een gaatje in haar spreekuur en ze zal kijken wat ze voor me kan betekenen. Om 16.00 daar aangekomen, blijkt bij het inwendige onderzoek dat ik toch al 5 cm heb. Ze stript nog een keer en beloofd mij dat als ik hier weer pijnlijke harde buiken van krijg, ze de vliezen gaat breken. Dan zou het volgens haar heel erg snel gaan. We maken de afspraak dat ze mij om 18.00 belt voor de stand van zaken. Om 18.00 staat ze bij mij op de stoep om te kijken hoe het gaat. Die harde buiken zijn er. Vanwege de enorme sneeuwval, wil ze het risico niet nemen om hier thuis de vliezen te breken. Ze schat namelijk in dat mijn bevalling wel eens heel erg snel kan gaan. Wellicht door de weersomstandigheden halen we het ziekenhuis niet eens. We "faken" dat de weeen al om de 5 minuten komen belt ze met het zh voor een verloskamer. We drinken hier thuis nog samen met onze vk een kop koffie en eten samen een boterham. Het wordt zelf nog gezellig hier. Er hangt een ontspannen sfeer en dan is het toch echt tijd om richting zh te gaan. We komen er om 20.00 uur aan. Ik trek iets gemakkelijks aan en kijk een beetje rond om de kamer een beetje eigen te laten worden. Ik heb een douche en bad toch mijn beschikking en een ultra modern toilet, met voorverwarmde wc bril (erg lekker om er weeen op te vangen) De vk vraagt of ik wil gaan liggen op het bed om de vliezen te breken. En dan is het wachten wanneer het gaat beginnen. Ik vind het spannend, denk dat er niks gaat gebeuren. Zit je daar een beetje tegenover elkaar te wachten en te kletsen over koetjes en kalfjes. Maar 10 minuten na het breken van de vliezen zit ik al vollop in de weeen. Ik besluit nog even te plassen en daar ervaar ik de weldaad van de voorverwarmde wc bril, wat een genot! Ik wil er niet meer vanaf komen... Al gauw weet ik niet meer waar ik het zoeken moet. Ik hang over het bed, ik loop, ga weer op de wc bril. Uiteindelijk kan ik alleen nog maar liggen en de weeen opvangen op mijn linkerzij. Ik raak in paniek, want het gaat zo snel allemaal! Zo zit je nog samen aan de boterhammen en de koffie en ineens beland je binnen no-time in een stortbevalling. Ik krijg het allemaal niet verwerkt. Ik smeek om Remifentanil, want de weeen zijn zo ongelofelijk sterk en komen zo snel achter elkaar dat ik ze niet krijg opgevangen. De vk is mijn redster in nood, maar zegt ook dat voordat ze het infuus hebben geprikt ik onze zoon al in mijn armen heb. Het gaat te snel zegt ze! Mijn vriend zegt tegen mij dat ik me alleen nog maar op haar moet richten en zij sleept mij door de bevalling heen. Zonder haar had ik het niet gekund. Een uur na het breken van de vliezen krijg ik ongelofelijke persweeen. Ik heb al 10 cm ontsluiting en mag gaan persen. In drie persweeen komt het hoofdje en hij begint me toch te brullen! Wat een rare ervaring. Hij zit nog half in mij, maar hij huilt al! Maar dan heb ik even geen wee meer en moet van de vk wachten op de volgende wee, dan wordt het lijfje geboren. Ik pak hem zelf aan, wat een geweldige ervaring. Lucas is geboren! Hij is 49 cm en weegt 3640 gram. Hij is prachtig! Ik heb twee kleine scheurtjes die gehecht moeten worden, daar heb ik niets van gevoeld. De vk vertelde mij dat ik misschien de familie kon gaan bellen onder het hechten ter afleiding. Al bellend ben ik dus gehecht!.. Hij is geboren in 1 uur en 18 minuten. Ik ben blij dat de vk deze snelle bevalling heeft voorspeld, anders was hij wellicht geboren in de auto onderweg naar het ziekenhuis in de sneeuw. Toen we 's nachts naar huis gingen sneeuwde het nog steeds, wat een magische nacht. Het eerste wat hij op zijn neusje kreeg toen we buiten kwamen was een dikke sneeuwvlok. Wat mooi! We reden naar huis door een prachtig winters landschap. Iedereen lag op een oor, wij genoten van onze zoon en reden stapvoets naar huis..... Liefs, Zonnestraal
Aller eerst van harte gefeliciteerd met jullie geweldige wonder! Ik heb je verhaal gelezen, wat een ervaring zo zeg en wat fijn dat je zo'n ontzettende lieve vk had, top zeg! Nu kun je lekker genieten van 2 wondertjes! Je hebt het verdiend!
super mooi verhaal zonnestraal! goed gedaan hoor!! (heel goed beschreven ook trouwens!) Ik wil ook wel zon wc-bril...waar is dit zh? liefs!
mooi verhaal, lijke me heel bijzonder dat je kindje al huilt terwijl ie er nog maar half is? Die moet een Super-apgarscore gehad hebben
Wat een geweldig verhaal!! Ik hou van sneeuw!!!! Krijg er tranen van in mijn ogen! Van harte gefeliciteerd met jullie prachtige zoon!! GENIET lekker met je gezinnetje!
wat een prachtig verhaal. heel mooi geschreven en net zoals shaddixxx zit ook ook met tranen in me ogen door het laatste stukje. gefeliciteerd met jullie wondertje!
Dank jullie wel dames! Het was ook een prachtige avond om te bevallen. Die sneeuw, een wondertje erbij, het gaf echt een heel speciaal gevoel. Met Lucas gaat het trouwens goed. Zojuist zelfs zijn eerste lach gekregen. Weer een kadootje erbij....