Oververmoeid en met dikke wallen onder mijn ogen richt ik me tot jullie. Mijn dochter van 2,5 is nooit een makkelijke slaper geweest. Als baby al wilde ze er liever bij zijn en maakte ze een groot drama als ze naar bed moest. Gelukkig zijn er ook periodes geweest dat ze braaf ging slapen als dat van haar verwacht werd, maar nu is het al een tijd weer helemaal loos. Mevrouw wil niet slapen en zet de hele tent op de kop. Haar slaapkamer wordt overhoop gehaald en alles wat ze kan vinden, wordt van de trap af gegooid. Dat alles onder luid hysterisch gekrijs en getier. Het is echt vreselijk om aan te zien en aan te horen En ze wéét dat we dit gedrag niet kunnen negeren. Heeft trouwens ook geen zin, want ze gaat door tot haar kast leeg is en haar beddengoed ook beneden ligt.... Een lade van de commode heeft ze ook al stuk gemaakt. Als ze dan eenmaal slaapt, kan het zomaar gebeuren dat het hele feest midden in de nacht weer van voren af aan begint. Zucht.... Dochter is sowieso een driftkop, een gifkonijn. Maaaaar.... zo boos als ze kan worden, zo lief kan ze gelukkig ook zijn. Het is een vlotte sociale en ondernemende meid, die niets wil missen. Ze is intelligent, heeft een heeeele sterke eigen wil en gaat keihard in haar ontwikkeling. Ze wil constant geprikkeld en uitgedaagd worden. Ook overdag kan ze slecht alleen spelen. Vóór haar tweede verjaardag had ze meerdere malen per dag driftbuien die per keer vaak meer dan een uur duurden. Ze was hier nauwelijks uit te krijgen. Ik heb toen het cb geraadpleegd en daar wisten ze het ook niet. Ik deed alles "volgens de boekjes" en ze hóópten dat mijn dochter rustiger zou worden als ze naar de psz ging (lees: als ze meer uitgedaagd zou worden op een manier die ik haar thuis gewoon niet kan bieden) Gelukkig werkte dat idd voor haar. Zoals gezegd, een hele sterke eigen wil. Ze accepteert geen nee, al heeft zij natuurlijk niets te zeggen, dus hoppa weer een driftbui. Hoe geweldig leuk en grappig mijn peutertje ook is, zo ontzettend moeilijk vind ik deze periode. Ik weet niet meer waar ik het zoeken moet en het gebrek aan nachtrust en "de avond voor onszelf hebben" breekt ons allebei flink op. Daardoor loopt het overdag ook moeilijker natuurlijk, kunnen we minder hebben. Ik hoop dat ik een duidelijk beeld heb kunnen schetsen en hoop dat er iemand is die nog goede tips voor ons heeft. In ieder geval alvast bedankt voor het lezen!
Ik vind het echt van de zotte dat een peuter haar hele kamer inboedel van de trap afdondert. Zou ze hier echt niet moeten proberen... Heb je gekeken naar haar slaappatroon, slaapt ze te weinig ( en is ze te moe s avonds), of is ze juist niet moe als jullie willen dat ze naar bed gaat? Gaat ze wel slapen als ze in overleg een uur langer op mag blijven? Heb je met haar over gepraat? Ik zou absoluut niet zitten negeren dat ze de hele kast en haar beddengoed eruit gooit, maar simpelweg niet accepteren. Ze is nog maar 2, hoezo accepteert ze geen 'nee'? Is ze ergens anders boos om? Is ze simpelweg nog niet moe?
Ik zou ook eerder naar het slaappatroon kijken. Hoe laat gaat ze nu naar bed dan, en hoe laat staat ze weer op? En op welk manier doen jullie het bed ritueel? Tandjes poetsen, pyama aan, boekje voor lezen etc... Hier zou er ook consequenties op na volgen als ze niet wil luisteren want indd haar kamertje overhoop halen oei , ze is nog maar 2...
Ow, ik laat haar ook echt niet haar hele inboedel van de trap gooien hoor! Maar weet dat dit gaat gebeuren als ik haar niet stop. (Heb het nl al eens wél geprobeerd om te zien wat negeren van het gedrag zou uithalen. Niks dus, alleen een hoop rotzooi) 's Middags valt ze om van de slaap. Ik laat haar max een half uurtje slapen, zodat ze 's avonds moe is. Dat hielp een dag of 3, daarna was het weer raak. Ongelofelijk, mevrouw krijgt het voor elkaar om tot half 3 's nachts wakker te blijven Ik weet niet waar ze boos om kan zijn. Niet dagen, maanden na elkaar. Als baby vertoonde ze dit gedrag ook al, maar dat was makkelijker te "negeren" omdat ze haar ledikant natuurlijk niet uit kon. Helaas klom ze daar begin van het jaar met slaapzak en al uit, en vanwege het gevaar hebben we dus heeeeel snel een groot bed voor haar gekocht. In overleg wat langer opblijven werkt niet om haar daarna te laten slapen. "Ons deel" van de afspraak is ze dan lief, zodra het op haar deel aankomt, komt het draakje tevoorschijn. Als ik er met haar over probeer te praten, geeft ze geen antwoord. Wat zou jij concreet doen Adi?
Honeybeeb, ze gaat rond 8 uur naar bed en is ergens tussen 6 en 8 weer wakker. Tandjes poetsen, pyjama aan, verhaaltje, licht uit, liedje en slapen. Dat is een vast ritueel, dus daar kan het niet aan liggen. Als het gespook al eerder begint, dreig ik haar verhaaltje over te slaan. Meestal kalmeert dat haar op dat moment, maar dan begint het donderjagen als ik haar slaapkamer verlaat. Wat voor consequenties zou jij stellen Honeybeeb?
Eerder raadde het cb af om haar 's nachts in de hoek te zetten, omdat ze dan juist de aandacht krijgt die ze wil. Maar aangezien ik dus niet het hele inventaris onderaan de trap wil zien, gaat ze de overloop op met poortjes en deuren dicht zodra ze ontploft. Dat vind ze vreselijk (ik trouwens ook, is vreselijk om te zien en te horen) en de hele buurt zal dat weten. Uiteindelijk is ze dan heeeeel zielig en doet ze lief, maar zodra ik haar weer in bed leg, verandert ze weer in een draak.
Hier ook van die gifkikkers (van baby af aan) en komt hier met fases af en toe weer op. Hier nu bijv weer enorm nu ze naar de psz gaat en veel indrukken te verwerken krijgt. Kan je niet helpen: zelfs het opvoedspreekpunt vindt dat we goed bezig zijn en het pittige in het karakter zit (hebben ze iets niet in hun hoofd dan krijg je ze ook echt echt niet zover). Was zelf ook zo als peuter dus voor mijn moeder komt het niet als een verrassing, maar wat pittig en heftig af en toe! Sterkte!
Kan ze al aangeven waarom ze wakker wordt, bang voor het donker? Misschien een nachtlampje? Een knuffeltje als gezelschap? Of er zelf bij blijven totdat ze slaapt, kan best een fase zijn die weer even is aangewakkerd maar ook zo weer voorbij is. En wat als je haar telkens op bed legt? Hoor je haar op de gang, terug in bed leggen en zeggen slaaptijd. En dit herhalen totdat ze vermoeid is en vanzelf blijft liggen. En dit elke avond als ze dit gedrag blijft vertonen, totdat ze beseft dat het menens is en zij begrijpt dat ze moet blijven liggen. Vergt wel energie van de ouder zijnde.. Nou ja consequenties klinkt ook weer zo hard voor een 2 jarige, maar in i.i.g op een rustige manier laten blijken dat mama hier de regeltjes uitmaakt, bedtijd is bedtijd. En dan in de ochtend mag ze mama helpen opruimen met de rommel die ze heeft gemaakt.
Je weet het mooi te omschrijven Abri. Cb zei bij controle bij 3 of 4 maanden al dat ik mijn handen nog vol zou krijgen aan mijn dametje. En zo is het. Ook haar papa en ik waren gifkonijnen als kind zijnde, dus dochter heeft het niet van een vreemde. Hier gaf de psz juist rust in huis! Juf geeft wel aan dat N alles opzuigt, net een spons is. Zelfs op het rustmoment, met bekertje ranja en een appeltje, zit ze nog alles om zich heen te bekijken. Ook weet je precies als er iets aan de andere kant van de ruimte gebeurt. Dat opzuigen als een spons is denk ik ook de reden dat ze slecht alleen kan spelen: ze vindt het veeeeeel interessanter om te kijken wat wij doen N is trouwens net zo oud als jouw dochter E. (3-3-'11)
Honeybeeb, ze kan me niet zeggen waarom ze wakker wordt en waarom ze niet wil slapen. Ze is niet bang voor het donker, wil gerust in de kelderkast zitten met de deur dicht haha. Sowieso heeft ze een lampje op haar kamer en is de lamp op de overloop meestal aan. Ook haar knuffel gaat altijd mee naar bed. Bij haar blijven tot ze slaapt deed ik toen ze net haar nieuwe bed had, zodat ze bleef liggen. Dat ging heel goed, en binnen 5-10 minuten sliep ze. Helaas werkt dat niet meer. Ze kruipt uit bed, gaat springen op bed etc waardoor dit meer dan een uur kon duren en daar heb ik natuurlijk geen trek in. En als ik haar steeds terug in bed leg, is ze er eerder weer uit dan dat ik mijn kont gekeerd heb. 3 dagen lang werkte het om op de overloop te zitten totdat zij sliep, op voorwaarde dat ze in bed zou blijven liggen. Helaas, nu komt ze er steeds weer uit..... Dus na een extra kans die ze weer verspild, gaan wij naar beneden. Drama! En kost idd gruwelijk veel energie. Die voorraad is bijna op. Ik heb haar laatst alles in vuilniszakken laten doen wat ze overhoop haalde. Eerst schrikt ze daarvan en vervolgens vindt ze het nog leuk om te doen ook. Terwijl andere keren het opruimen ook drama is. Ik help haar wel, maar alleen als zij ook mee opruimt. En aangezien dat niet gebeurt, mondt het opruimen ook weer uit in een ellenlange geschiedenis met een boze N en een wanhopige mama.....
Ik zou toch proberen om de echte oorzaak van de extreme boosheid te achterhalen. Is ze bang, voelt ze druk in haar hoofd als ze ligt (oortjes!), is ze misschien TE moe (dan toch maar langer slapen overdag) En anders achterkomen WAT ze eigenlijk wil. Wil ze bij jullie zijn? Werkt het als je langer bij haar blijft of een paar nachten bij haar blijft 'logeren'? Voelt ze zich niet prettig in die kamer? (hoor je ook vaker) Want hoe erg dit voor jullie, ik vind het enorm sneu voor haarzelf. Misschien wil ze iets duidelijk maken maar weet niet hoe?
Tnx voor je verhelderende post Adi! Ik vind het ook sneu voor haar. En ook zij zit in een vicieuze cirkel van slaaptekort. Ze wil idd bij ons zijn. En niet prettig op haar kamer, tja... ze neemt er graag vriendjes en vriendinnetjes mee naartoe, maar verder komt ze er overdag eigenlijk nooit. 's Nachts neem ik haar aan haar handje mee als ze aan ons bed komt, ze loopt dan rustig mee en voor haar drempel blijft ze stokstijf staan. Bij ons in bed slapen (mits wij er ook liggen) wil ze wél. Maar daar willen wij ook niet steeds aan toegeven omdat dit ten koste gaat van onze nachtrust (ik heb rugklachten en dan dus echt te weinig plaats in bed). Ik wil niets liever dan achterhalen waar voor haar het probleem ligt, maar ik kom er niet uit. Ik weet niet waar ik het zoeken moet en zelf geeft ze geen antwoord op de vraag, die ontwijkt ze gewoon. Omdat ze het zelf ook niet weet, vermoed ik. Iemand een idee hoe ik daar achter kan komen? In welke richting ik kan zoeken? Ik wil vanmiddag ook (weer) es het cb bellen in de hoop dat zij nog goede tips voor me hebben....
Ik zou ook eerst de reden achterhalen hoe moeilijk dat ook kan zijn bij een 2,5 jarige. Mijn dochter is nu 3 en dat communiceert toch weer stukken makkelijker bij dit soort dingen. Hebben jullie nog ergens een ruimte waar ze zou kunnen slapen. Een overweging om haar bed daar te zetten om een aantal 'oorzaken' uit te sluiten? Als ze 's middags slaapt is dat dan ook in haar kamer en gaat dat wel goed? Denk dat oorzaken uitsluiten nu beter helpt dan haar blijven straffen. Dat geeft alleen maar negatieve ladingen waar je als een circel in blijft hangen. Hoe moeilijk ook hoor! Snap echt dat je ten einde raad bent. En dan is de negatieve circel al snel bereikt en lastiger om weer uit te komen.
Dan zou ik denken dat het toch een bepaalde angst is. Kan papa bijv een paar nachten bij haar op de kamer slapen ( omdat jij rugklachten hebt)? Op een matras bijv. Zo kunnen jullie haar heel goed observeren en zien waardoor ze zo overstuur raakt. Hoe wordt ze wakker ( gillend of rustig)? Begint de paniek in haar slaap of als ze wakker wordt? als ze in bed ligt met papa op de kamer, waar kijkt ze dan naar? Ligt ze te woelen? Is ze rustiger met een kussen of zonder? Misschien dan ze dan even met papa rustig kan kletsen en dan iets loslaat? Ik zou dan vooral niet gaan roepen dat ze moet gaan slapen. Even samen zitten op de kamer en dan zegt papa dat ie moe is en dat HIJ gaat slapen. Zacht lampje aan, misschien babymuziekje en rust creëren. Als ze druk begint te worden vooral in gesprek blijven. Ik denk eerlijk gezegd dat je het niet oplost met alleen corrigeren, maar dat je echt moet achterkomen wat er scheelt. Dan kun je ook gericht en stapsgewijs werken aan een oplossing. En vooral blijven onthouden dat ze pas 2 jaar is. Ze begrijpt nog heel veel dingen niet, en kan nog meer gefrustreerd raken.
Ik weet natuurlijk niet wat je al geprobeerd hebt en wat bij je kind past maar ik zal even voor je brainstormen: -Heb je al geprobeerd om haar kamer aantrekkelijker te maken? Misschien associeert ze het nu met slapen, boos, niet leuk en kun je dit veranderen door er af en toe te gaan spelen? - Heeft ze al wat speelgoed of een boekje mee naar bed? - Ik heb wel eens een luistercd opgezet met jip en Janneke verhaaltjes. Dat was wel toen ik, eerlijk gezegd, het zelf zat was. - Misschien verkeerd maar ik ben er ook wel eens naast gaan liggen. Ja hé ik ben ook niet perfect maar ze sliep dan wel binnen 5 minuten. - Laat eens zien dat jullie haar kunnen horen door de babyfoon en leg eens uit wat jullie 's avonds moeten doen. Nuttige dingen dan want dat werkt beter dan mama kijkt tv. - Belonen met stickersysteem? - Uitleggen waarom ze slaap nodig heeft? (motortje) - is ze bang om zich over te geven aan slaap? Voor ons het is misschien heel logisch dat je stil moet zijn, je ogen dicht doet en moet wachten maar een kind moet dit nog leren? - ik heb wel eens het begin van een droom bedacht en gezegd dat ze nu de rest zelf moest gaan dromen. Dat werkte heel goed. - In bad gaan voor bedtijd = ontspannen? - als mijn dochter te moe is slaapt ze juist slechter. - van schoenendozen bedjes knutselen voor de knuffels en deze door haar naar bed laten brenegn? Zo slaapt ze samen en niet alleen - draai het eens om. Als je kind jou naar bed brengt dan imiteert het jou. Als je zelf in bed ligt dan hoor je opeens hoe sommige dingen overkomen en klinken. dat was voor mij heel leerzaam! Succes, ik hoop dat er wat tussen staat waar je wat mee kan!
Wat een pittige dochter heb je! Daar zou ik ook moeite mee hebben. En de leeftijd van 2,5 jaar is sowieso lastig, ivm het verkennen van grenzen. Een paar dingen vallen me op. Voor een 2,5 jarige die s middags een half uur slaapt vind ik 20.00 uur een late bedtijd. Als ze oververmoeid is kan je haar beter eerder naar bed doen, tussen 18.30 - 19.00 uur. Voor het slapen gaan geen beeldscherm ( zo min mogelijk prikkels) en rustig de dag afsluiten d.m.v. een spelletje samen doen, voorlezen of nog even een wandeling maken. Maak geen drama van het niet slapen. Zeg ook niet: je moet gaan slapen. Spreek met haar af dat ze niet meteen hoeft te slapen maar, dat ze nog even een boekje mag lezen of even mag spelen op haar kamer. De afspraak die je met haar maakt is dat ze op haar kamer blijft. Zelf rommel ik boven altijd even. Was ophangen, slaapkamer opruimen etc. Dan hoort ze jou en weet ze dat ze niet alleen is. Ik heb zelfs een periode gehad dat ik liedjes zong onder het was ophangen omdat, mijn dochter dat fijn vond . Ik hoop dat je wat kan met mijn tips.
Al veel goede tips en adviezen voorbij zien komen (al is dat natuurlijk bij iedereen persoonlijk hoe en of het gaat werken)! - Wat doet ze voordat jullie naar boven gaan??? TV kijken? Zelf spelen? Druk of niet druk? - Is er inderdaad nog een andere kamer beschikbaar om haar een keer te laten slapen? Om uit te sluiten dat het niet iets ín de ruimte op haar kamer is? (of desnoods de meubeltjes op haar kamer anders neerzetten) - Hoe gaat het slapen 's middags? Valt ze dan wel meteen in slaap of is het net zo'n drama?? Anders misschien het middagslaapje over slaan óf juist wat langer laten slapen (ivm ander té moe zijn)??? - Al ruim voor het naar bed gaan voorbereiden wanneer ze naar bed gaat en vertellen wat er van haar verwacht wordt? - Hoe zit het met suikers eten gedurende de dag (heb ik het niet alleen over snoep ed)?? Dochter van een vriendin werd een heel ander kind toen ze alles suikervrij ging eten... (was wel al wat ouder, maar was ook veel boos/driftig) Veel succes ermee, het is erg lastig. Kan niet praten uit persoonlijke ervaring, want hier een goede slaper... En anders toch nog een keer het cb vragen of verwijzing voor 'hulp' vragen???